Atlantic
Het levensverhaal van een
Oosterling
Cafe - BiUart
Ouderenwerk zoekt vrijwilligers
Blanken's
Deel 1Een jeugd met een moeder, veel vaders, opa's en
oma's, verzorgers en hulpverleners
Het zwarte schaap
Nieuwsticht en Grofbaan
Kostgangers
Anijsmelk
Incest en tehurzen
Verschijning
Onverbeterlijk
Lezen en kinderpolitie
Bokswedstrijd
Rectificatie
Herhaling is de
toverkracht
van de reklame
Oost Reporter
jaargang 1 nummer 3
Een klant van het project Schuldhulpverlening vertelde zijn verhaal aan de Oost
Reporter. Een waar gebeurd verhaal over slechte woonomstandigheden, over een
gezin dat uiteenvalt. Over incest en de kinderbescherming. Over kindertehuizen,
isoleercellen en onderwijskansen. Over inbraken, politiebureau's en gevangenissen.
Maar in dit verhaal komt ook liefde voor: een gebroken hart, moederliefde en een
huwelijk dat stand kon houden. Verder: zijn vlucht in de drank schulden en het lange
en moeizame traject om die af te betalen. Een verhaal met een hoop ellende, maar
ook met een happy end. Om begrijpelijke redenen zijn andere namen gebruikt.
„Mijn naam is Koos Klein, tenminste zo
stel ik me voor. Ik was er bij toen ik
geboren werd, maar weet me daar niks van
te herinneren. M'n moeder zou het zeker
moeten weten en die zegt dat ik bij m'n oma
in Oost geboren ben, in de Stationsstraat.
Maar m'n vader beweert bij hoog en bij laag
dat ik bij m'n andere oma in de Gorzen
ben geboren. Niet dat het belangrijk is,
maar wie moet ik nou geloven?
M'n opa van vaderskant was ijzervlechter
in de bouw en is ook lasser geweest bij
Wilton Feyenoord. M'n oma was vooral
moeder. Zij bracht twaalf kinderen groot.
Ik denk zelf dat ik bij die oma geboren
ben. Ze hadden namelijk in haar huis in de
Dwarsstraat ruimte over omdat de meeste
kinderen het huis uit waren. En m'n oma
had veel ervaring met baren. Misschien
wil ik eigenlijk dat ik bij die oma geboren
ben omdat ze zo lief voor me was. Dat weet
ik omdat ik later veel naar haar toe ging.
Ik vond haar lief omdat ze mij het gevoel
gaf dat ik voor haar net zo veel waard was als
m'n broer. Dat miste ik thuis. Daar voelde
ik me een beetje het zwarte schaap van de
familie. Op een of andere manier hadden
m'n vader en moeder het te druk met zichzelf.
M'n vader en moeder zijn in 1958 of 1959
getrouwd toen m'n broertje op komst was.
M'n vader was toen twintig, m'n moeder
zeventien. Ik ben in 1961 geboren. Ik weet
dat we eerst in Nieuwsticht hebben gewoond
en daarna aan de Grofbaan. In 1962 zijn
m'n vader en moeder uit elkaar gegaan.
Voor zover ik me kan herinneren woonden
we een tijdje met z'n vijven in dat huisje
aan de Grofbaan. M'n vader, m'n moeder,
m'n broertje, ik en nog een kostganger.
Die eerste kostganger van de Grofbaan heeft
me later verteld dat hij m'n vader is, maar
m'n moeder zegt dat dat niet waar is. In
1963 is m'n moeder voor de tweede keer
getrouwd. Dat huwelijk heeft echter maar
heel kort geduurd, want nog in datzelfde
jaar is die kostganger overleden. Die man was
alcohol ist en heeft zich doodgedronken,
maar hij had nog wel kans gezien bij mijn
moeder een kind te verwekken. Dat was m'n
eerste halfzusje. Ik zat toen op de kleuter-
school aan het Oude Kerkhof, tenminste
daar hoorde ik te zitten, maar vaak ging
er vandoor. Een soort oergevoel trok me
naar huis om mijn moeder te beschermen.
M'n moeder heeft overigens nog verschil-
lende andere kostgangers in huis gehad.
Eerst aan de Grofbaan, daarna in een huisje
aan de Lange Achterweg.
Ik heb in m'n prille jeugd thuis veel agressie
meegemaakt. Ik voelde dat het niet Iekker
zat, maar wist niet beter. Op de kleuterschool
en daarbuiten was ik daardoor zelf ook
nogal agressief.
Met een van haar kostgangers is m'n moeder
voor de derde keer getrouwd. De familie
verhuisde van de Lange AchterWeg naar
de van derElststraat.Mijn 'derde vader'
had een stationcar, waarmee we
weleens naar zijn vader en moeder in Den
Haag gingen. dat waren erg strenge
mensen. Hij was ook zo; blijkbaar had hij die
strengheid van huis uit meegekregen. Ik
moest er stil zijn en op een stoel blijven
zitten. Betere herinneringen heb ik aan de
bezoekjes aan de opa en oma van die derde
vader. Die mensen waren stokoud: hij was
honderd-en-een en zij acht-en-negentig.
In dat huis woonde ook nog een zus van
honderd-en-vier. Een sterk geslacht! Als
we daar kwamen kregen we warme melk
met een anijsblokje erin. Ze hadden daar
een paar kasten, die puilden uit van de
conservenblikken en andere levensmiddelen.
Ze hadden de hongerwinter meegemaakt
en alvast een voorraad aangelegd voor de
volgende oorlog.
Ook uit het derde huwelijk van m'n moeder
is nageslacht voortgekomen. Voor mij weer
een halfzusje. Blijkbaar had die man aan
mijn moeder niet genoeg en heeft hij zich
aan m'n halfzusje vergrepen. Daar is de
kinderbescherming bij geweest. Einde
huwelijk.
M'n broer en ik zijn toen uit huis gehaald.
Hij ging naar een internaat en ik naar een
tehuis voor moeilijke gevallen in Ermelo. Te
moeilijk, want zelfs daar hebben ze me niet
kunnen handhaven. Terug op de BLO-school
in Schiedam en terug bij m'n moeder. Later
ben ik er weer naar Ermelo terug gegaan.
Die tweede keer in Ermelo heb ik iets heel
bijzonders meegemaakt. Daar stond ineens
m'n oma uit de Gorzen voor m'n bed. Ze
zei: „Ik ben er niet meer. Maak je geen
zorgen". Toen wist ik dat ze dood was.
Later kwam m'n moeder het me vertellen.
Ze zei: „Ik heb droevig nieuw" waarop ik
zei dat ik al wist dat m'n oma dood was.
Ze was stomverbaasd en dacht dat iemand
wel zou hebben opgebeld.
Liefde maakt blind en waarschijnlijk heeft
m'n moeder haar derde man een herkansing
willen geven. Ze is opnieuw met hem
getrouwd, omdat hij z'n leven zou beteren.
Er kwam weer een kind, een jongen deze
keer. Maar die man was zo ziek dat hij
opnieuw begon te rotzooien met m'n oudste
halfzusje, met z'n eigen dochtertje, en zelfs
met de hond. Toen ik hem betrapte, ik was
met de vakanties thuis, heb ik m'n moeder
erbij gehaald en was het definitief voorbij.
M'n moeder is naar een Blijf van m'nLijf
Huis gevlucht Ik werd overgeplaatst naar een
tehuis in Alphen aan de Rijn. Van daaruit is
gezocht naar een pleeggezin voor mij, maar
dat is niet gelukt. Die man hebben ze later
doodgevonden in een caravan op een
weiland bij z'n sloopautohandej.
Er waren in Ermelo twee mensen die mij
aankonden. Van een van hen heb ik leren
lezen. Rekenen en schrijven heb ik niet
geleerd. Ik ging wel naar school, maar ik
kon er niet aarden.
Terug in Schiedam lukte het ook niet om
gewoon als andere kinderen in de klas te
blijven. Ik liep altijd weg. Als ik op school
zat, wilde ik naar huis, maar thuis was het
ook niet alles. Ik ben gaan stelen en inbreken;
werd vaste klant van de kinderpolitie. Als
ik ergens wat gepikt had, ging ik ermee
naar een portiek in Nieuwland en stalde
het voor me uit. De mensen daar belden de
politie en die kwamen me dan ophalen.
Dan had ik weer een tijdje onderdak, werd
ik opgevangen en kon ik m'n verhaal kwijt.
Een beetje ingewikkelde manier om
aandacht te vragen, maar dat besefte ik
toen natuurlijk niet.
Op m'n vijftiende zat ik nog op de BLO-
school en daar ben ik uiteindelijk afgetrapt
door een hkkefietje met een sportleraar.
Die man schepte een keer op dat hij boks-
kampioen was. Hij daagde kinderen uit
met hem te boksen, maar niemand durfde.
Wie niet durfde kreeg een klap in z'n
gezicht. Toen ik aan de beurt was heb ik
gezegd dat ik wel durfde. Dat is hem slecht
bekomen want ik heb hem knock-out
geslagen. Ik had ervaring, hij niet. Ik mocht
van school. Eindelijk."
Volgende keer verder over stappen,
stelen, de lik en de liefde.
In de vorige uitgave van de Oost Reporter kwam in het verhaal Amperestraat
mevrouw Sprenkel aan het woord. Volgens de Oost Reporter suggereerde zij dat
zij het niet erg zou vinden haar huis te verlaten. Het tegendeel is echter waar. Zij
zou het juist verschrikkelijk vinden om uit haar huis te moeten.
Excuses voor het misverstand.
De redactie.
voor een befaalbaar
potie biUarten
P.K.O. laan 149
3112 VG Schiedam
AKTIEAKTIE--AKTIE
1 varkensoor 1,45
5 varkensoren 6,00
10 varkensoren 10,00
Stichting Ouderenwerk Schiedam zoekt
enthousiaste vrijwilligers die bij ouderen
thuis willen helpen. In deze tijd is het niet
vanzelfsprekend dat hoog bejaarde mensen
naar een verzorgingshuis gaan. Om aan
de wensen van ouderen die op zichzelf
blijven wonen, te voldoen is er in de
wijk Centrum/Oost een project gestart.
Thuiszorg, verzorgingshuizen en
Stichting Ouderenwerk hebben de handen
ineen geslagen om ouderen die thuis
willen blijven wonen zo goed mogelijk te
ondersteunen. Naast lichamelijke zorg,
huishoudelijke zorg en de mogelijkheid
voor een tijdelijke opname in
verzorgingshuis Franfois Haverschmidt,
hebben ouderen in de thuissituatie ook
Koopt bij
onze
adverteerders
behoefte aan gezxelligheid at contact met
andere mensen. De meeste ouderen wonen
alleen en vinden het fijn als er regelmatig-
iemand langs komt om een kopje koffie
te drinken en een praatje te maken of eens
met hen naar buiten te gaan voor een
wandeling of een bezoekje aan het
winkelcentrum. Ook zijn er ouderen die
heel graag af en toe hun eigen potje willen
koken, maar daar hulp bij nodig hebben.
Als u wekelijks een aantal uurtjes vrij
kunt maken om de ouderen in uw wijk
gezelschap te houden of iets met hen te
gaan doen, kunt u contact opnemen
met Margriet de Witte van Stichting
Ouderenwerk,
telefoon: 248 68 88.
DtlRf NSI'fllAAn AAK
Halleystraat 2 Schiedam Tel. 010 4261011
kattefeest
1000 gr mix kattenbrokken voor 4,65
bloemen- en plantenhandel
Het adres
voor al uw bloemwerk
Halleystraat 48 - Schiedam
Telefoon 010-4 266527
Sig. Mag. 't Hoekje
Boerhaavelaan 80
3112 LL Schiedam
Tel.: 010-4265513
Bij cms kunt u komen voor
- Al uw tabaksaitikelen
- Lotto/Toto en Staatsloterij
- WenskaartenVpostzegels
- Tijdschriften
- Telefoonkaarten
- Stomoij depot
- Snoep/ftisdrank
- Buskaarten/Abonnementen
- Pilmnrt