M 12.
Zaterdag 29 Mei 189T.
Eerste Jaargang.
Aan den Lezer.
A r b e i <1.
Dit blad verschijnt Zaterdags.
Prijs per kwartaal
Afzonderlijke nommers
f 0.65.
- 0.05.
Redacteur: Dr. J. VAN LEEUWEN.
Uitgever
Gr. ODE. SCHIEDAM.
Prijs der Advertentien per gewonen regel 15 cts.
Stukken voor de Redactie aan den Redacteur, Advertentien en Abonnementen aan den Uitgever, beiden te Schiedam.
IN H 0 U DAan den Lezcr. Arbeid. XI. Geen politick maar ook
geen pessimisme, door Jhr. J. Hora Siccama van de Harkstede. Opvoeding
in het gezin en op school. IV. (Slot.) Ingezonden. Advertentien.
Het zij mij vergund, nog met een enkel woord te her inner en aan de
oproep van den Uitgever van Onze Tijd, den Heer Gr. Ode, omnieuwe
abonne's aan te werven en bijdragen toe te zeggen voor de exploitatie-
kosten. Na dit nummer verschijnt er nog sleclits 1 van het eerste kwar
taal een spoedige beantwoording is dus gewenschtwant daarvan zal zeer
veel afhangen voor de verdere uitgave. De Red.
XL
Ter bereiking der bedoelde organisatie, omvattende (die arbeiders, ge-
riclit tegen de overmacht van het kapitaal, meet ook worden gebroken
met de wijze van opt red en der nieuwe arbeiders-kiezers. In veie plaatsen
ziet men de onde kiesvereenigingen de nieuwe kiezers annexeeren. Zelfs
de handarbeiders doen daaraan veel mee. Bij het stellen der candidaten,
komt bij velen van lien de vraag wel op, of zij goed doen met die
lijdelijke volgzaamlieid, en een enkele spreekt het ook uit, dat hij niet
overtuigd is van de inzichten der candidaten in de groote zaak van den
arbeid, maar daarbij bepaalt zicli alles.
Deze handelwijze is in volkomen strijd met de belangen van den arbeid
en van de arbeiders. Want welke der heerschende partijen men ook neemt,
niet eene daarvan heeft in liaar programma de belangen van den arbeid
zoo als ze zijn voorop gesteld. De eene wil meer beloven dan de andere.
Maar niet e6n enkele is doordrongen van het hoofdvraagstuk van onzen
tijd, dat is het vraagstuk over de verhouding van kapitaal en arbeid,
en niet een enkele ziet in, dat tegen de overmacht van het kapitaal alle
regeeringsmaatregelen en alio wetgeving in de eerste plaats moet worden
gericht. Daarom is alle aansluiting aan die partijen in strijd met de be
langen van den arbeid.
Het verscliijnsel dezer aansluiting is wel te verklarensommige program-
ma's hebben nl. beloften van pensioenregeling, nl. het antirevolutionaire
Program van Actie (B. 1.), het Katholieke Program (zij het ook in zeer terug-
houdende ter men), het Program der Sociaal-democratische Arbeiderspartij,
het Program van Patrimonium en dat van den Socialistenbond- ter-
wijl de verzekering tegen ziekte, ongevallen, invaliditeit en ouderdom in
ongeveer alle programma's wenschelijk wordt genoemd. Vele arbeiders heb
ben zich door die mooie woorden laten verlokken. De begeerten van de
meesten hunner gaan niet verder daneen behoorlijk loon, uitbetaling van
loon bij ziekte en ongeluk, en een fatsoenlijk pensioen op een vastgestel-
den leeftijd. Geen wonder dus, dat de partijen, die met deze begeerten op
hunne programma's rckening hielden, een grooter of kleiner getal arbei
ders in liun kiesvereenigingen wisten in te lijven. Zij zullen al tevreden
zijn, indien een deel dezer begeerten vervuld wordt. Dat hiorop geen kans
is, indien zij liun belangen toevertrouwen aan aanhangers der oude par
tijen, schijnen zij niet in te zien. Tocli is niets meer waar dan dat.
Wat toch is gebeurdDe bestaande partijen hebben toegegeven aan den
drang, dien de beweging van den arbeid op lien uitoefende, en hebben in
hun politieke programma's daarmee rekening gehouden, zooals zij nu ook
de kwestie van protectie of vrijhandel daarin opnamen. Zij doen zoo iets
niet, omdat zij door de omstandigheden tot het inzicht zijn gebracht, dat
er een wijziging in hun politiek noodig is en dat zij als volksvertegen-
woordiger of regeerder of wat ook tengevolge der veranderde toestan-
den hun krachten moeten wijden aan andere vraagstukken dan vroeger.
Zij zijn door de aanvulling hunner programma's met eenige arbeiderskwesties
niet van standpunt veranderd en hebben daarmee geenszins de vcrdediging
van de rechten van den arbeid op zich genomen. Neen, zij hebben eenvoudig
hun oude denkbeelden en hun oude politiek geliandhaafd, en ter voldoening
aan den „tijdgeest" en ter vermeerdering van hun kiezerstal eenige ver-
langens der nieuwe kiezers als aanhangsel erbij gevoegd.
Het is niet waar, dat daarmede een verandering gebracht is in karak-
ter en streven der partijen. Ze zijn volkomen de oude gebleven, en zullen
op volkomen de zelfde wijze als tevorcn hun work blijven verricliten. Dat
werk zal alleen nog slechter zijn dan vroeger omdat geen der partijen
in staat is op eigen beenen te staan en iedere partij afhankelijk is van
een andere, waarmee hij meest in hoofdzaken volkomen van meening
verschilt.
Desniettemin vertrouwden de nieuwe arbeiders-kiezers hun belangen
toe aan die partijen, niet begrijpende dat zij zelf zichzelf daarmee het
meest bedrogen en dat de partijen wier kracht zij vermeerderden achteraf
in hun vuistje lachen. Is het dan werkelijk noodig, dat de arbeiders eerst
schade en schande moeten ontvangen voor zij wijs worden? Het is toch zoo
moeielijk niet, te begrijpen en in te zien, dat er een hemelsbreed verschil
is Wsschen hetgeen zij verbi s -u en hetgeen de oude partijen hun hole u
"o toezeggen.
Zij willen de erkenning van het recht van den arbeid in zijn strijd
tegen de overmacht van het kapitaal; zy verlangen, dat deze arbeiders-
kwestie de eerste en voornaamste is van het komende praktische regeerings-
beleid; volgens hen moet de regeling van de zaak van den arbeid voor-
afgaan aan alle andere maatregelen, en moet het geheele bestuur door
drongen zijn van den ernst en den spoed dezer regeling. In een woord, zij,
de mannen van den arbeid, zij stellen de arbeidszaak voorop en willen de
candidaten toetsen aan liun meening en standpunt ten opzichte daarvan.
De oude partijen daarentegen denken geen van alien aan zoo iets; niet
een programma wijst ook maar in de verte op de erkenning van iets
dergelijks. Voor hen alien is de arbeiderskwestie een kwestie als iedere
andere, een kwestie waarmee men evenmin haast heeft te maken als met
al die andere die zij op hun lijstje hebben staan. Zelfs de Radicale Bond
maakt liierop geen uitzondering. 0 ja, er zullen er wel zijn, die vinden
dat de werklieden het slecht hebben en dat zij waarlijk wel eenige hulp
verdienen. En daaronder zullen er ook wel zijn, die al hun kracht zullen
willen inspannen om de arbeiders eenige lotsverbetering te bezorgen.
Maar dat is op lange na nog niet de erkenning van de rechten van den
arbeid, en allerminst de erkenning, dat zoo spoedig mogelijk ten bate van
den arbeid een einde moet worden gemaakt aan de overmacht van het
kapitaal.
Deze tegeristelling tusschcn de behoeften en begeerten der arbeiders en
de beloften der oude partijen is toch waarlijk niet duister. Waarom zijn
dan de werklieden zoo onbegrijpelijk dom van zich door die oude partijen
te laten inlijven? Er is nu een begin van leven en beweging onder de
werklieden. Laten zij nu toch niet zich door welke leiders ook laten be-
dotten. Hun zaak wordt niet gediend door aansluiting en samenwerking
met de oude partijen.
Wio een schitterend bewijs wil voor de waarheid van dit beweren,
leze met aandaeht het gei'llustreerde volksblad ,,l)e Nederlandsche Werk-
man," waarover in dit weekblad binncn kort nader zal worden gesproken.
Willen de werklieden verstandig zijn, dan maken zij zich zoo spoedig
mogelijk los van de oude kiesvereenigingen, ook nu voor de verkiezingen
nog. En zoo zij zich in den komenden verkiezingsstrijd willen men-
gen, laten zij dan een eigen candidaat stellen, vaji wien zij zeker zijn dat
hij onomwonden en eerlijk den strijd tegen de overmacht van het kapitaal
wil beginnen zoo spoedig mogelijk.
De verkiezingsstrijd van dit jaar evenwel nog daargelaten, isbovenge-
noemde handelwijze der werklieden met het oog op een goede organisatie
gelieel verkeerd. Want zij leercn daardoor de eenheid van alle arbeids-
Dezelfile Advertentie viermaal geplaatst wordt drie-
maal berekend.
Ab o n n em en t e n op zeer billijke voorwaarden.