Nog vele jar en
Wandelen in Lage
Bergse Bos
Activiteiten
Tentoonstellingen
Predikbeurten
GEVONDEN
o c '-:8kK
Nog vele jaren
Doorwerken
Stoelendans
Country Line Dance
Kathy
2 SEPTEMBER 1998
DE POSTILJON EDITIE 12
PAGINA 11
SCHIEDAM - De Nivon verzorgt op
woensdag 9 September een wan-
deling in het Lage Bergse Bos te
Bergschenhoek. Deelnemers die-
nen op 9 September om 09.00 uur
klaar te staan bij de Koedam in
Schiedam, te bereiken met de
tramlijnen 1 en 4. De aanvang is
om 09.00 uur en de kosten zijn
drie gulden. Voor inlichtingen kan
men bellen met: (010) 470 41 93.
KAMPIOENSCHAP -
Kampioenschap 'Tonnetje steken'
en koffie concert fancy fair
muziekver. St. Radboud, Kerkweg-
Kethel, 6 September.
MUZIEK - Lunchconcert, Aula
Stedelijk Museum, 9 September.
CURSUS - Open Dag
Volksuniversiteit Vlaardingen, De
Blauwe Brug Cs avonds), 10 Sep
tember.
BALLET - Scapino Ballet-
Kathleen/Twee Wereldpremieres,
Theater a.d. Schie, 11 September.
MUZIEK - Orgelconcert-Wiecher
Mandemaker, Aula Stedelijk
Museum, 12 September.
MUZIEK - Inloopconcert The
New Life Singers, Grote Kerk, 12
September.
TUIN - Themamiddag:
Tuinornamenten, VC De Groene
Raat, 13 September.
TONEEL - Wilhelmina-Je
Maintiendrai met Anne Wil
Blankers, Nettie Blanken e.a.
Theater a.d. Schie, 16 September.
CABARET - Purper met Sixpack,
Theater a.d. Schie, 17 September.
TONEEL - Musica Ducis met Der
Schauspieldirektor, Theater a.d.
Schie, 18 September.
MUZIEK - Harpe Davids-concert,
WC Hof van Spaland, 19 Septem
ber.
MUZIEK - Zondagmiddag con
cert m.m.v. Mandoline orkest ONI,
Aula Stedelijk Museum, 20 Sep
tember.
'Twee vrouwen van Schiedam -
Aleida van Henegouwen en
Lidwina 1250 - 1598', Stedelijk
Museum, t/m 3 januari.
'Beelden voor het stadserf, een
tentoonstelling van vrij werk van
de kunstenaars die ontwerpen
hebben gemaakt voor een beeld
voor het stadserf; Gijs
Assmann/Tom Claassen/Mat
Mullican, Stedelijk Museum, 12
September t/m 22 november.
Etalage project II - Lei Hannen,
Jan Saarloos en Jolanda
Verdegaal - keramiek, Ineke van
Schijndel - aquarellen, gemengde
techniek en acryl, Galerie
Distanza, t/m 8 September.
Het goedkoopste adres voor grenen, rotan en
eiken meubelen. Jan Wooning Meubelen,
Bergweg 62, Rotterdam.
Tel. 010 - 466 48 27. Tot ziens.
NU GIGANTISCHE OPRUIMING!
Predikbeurten van het Leger des
Heils Schiedam:
Zaterdag 5 September: 13.30-15.30
uur, stiltecentrum
Zondag 6 September: 10.00 uur,
Kapt. en mevr. A.J. Plaisier
Zaterdag 12 September: 13.30-
15.30 uur, stiltecentrum
Zondag 13 September: 10.00 uur,
Kapt. en mevr. A.J. Plaisier
Zaterdag 19 September: 13.30-
15.30 uur, stiltecentrum
Zondag 20 September: 10.00 uur,
Kapt. en mevr. A.J. Plaisier
Zaterdag 26 September: 13.30-
15.30 uur, stiltecentrum
Zondag 27 September: 10.00 uur,
Maj. en mevr. H. Bolhoeve
't Was eruit voor
ik er erg in had
Gijs, mijn oudste broer, zei altijd
van Drees te trekken. Nu noemt
hij het, net als wij (mijn andere
broers en ik) recht hebben op
AOW. Dit om aan te geven in
welk circuit wij ons tezamen
bevinden. Dat Gijs niet meer tot
de jonkies behoort is nu dus wel
duidelijk. Een reden temeer om
de dag waarop hij weer een
levensjaar heeft vol gemaakt,
niet ongemerkt voorbij te laten
gaan.
Gijs was dus alweer jarig. Onze
sociale plicht indachtig spoedden
wij ons daarom, netjes opgedoft,
naar de plaats waar hij alweer sinds
jaren samen met zijn Nellie de herfst
van zijn leven doormaakt: een 'aan-
leunwoning'. Hij vindt het nog
steeds een rotwoord, dat 'aanleun-
woning'. Het zal wel weer een uit-
vinding van zo'n jonge allesweter
zijn. Het heeft iets discriminerends
in zich.
Het is niet naast de deur. Maar,
gelukkig ben ik vorige week nog
door die dure 70-plus-keuring geko-
men en konden we met ons autootje
gaan. Dan is ook dat geld niet voor
niets geweest. Bovendien, cadeautjes
geven is er volgens afspraak niet
meer bij, dat heft elkaar dus weer
een beetje op.
De auto begint, net als zijn baas, een
beetje lui te worden, maar we kwa-
men toch binnen een redelijke tijd
aan. Na te hebben aangebeld, door
een microfoon te zijn aangekondigd
en diverse veiligheidsmaatregelen te
zijn gepasseerd, kwamen we de ves
ting binnen. Daar was het al aardig
vol. We hebben een grote familie en
ook Gijs en Nellie ontbreekt het nog
niet aan vrienden en kennissen.
"Van harte gefeliciteerdzeiden
we, daarbij de door rheuma geteis-
terde hand van Gijs slechts losjes
vasthoudend en bijna als vanzelf
ontglipte me: "en nog vele jaren". 't
Was eruit voor ik er erg in had. Nu
hadden we ons nog zo voorgenomen
dit citaat in het vervolg achterwege
te laten. Voorlopig maar weer een
jaartje erbij zou wellicht dichter bij
de realiteit zijn geweest.
De opstelling van het meubilair was
wat veranderd. Dan is er meer
plaats voor de extra stoelen dat je
voor zo'n gelegenheid bij elkaar
moet scharrelen. Gijs' docbter, Gon,
een struise meid, zou dat varkentje
die avond wel weer eens komen
wassen, zo had ze haar vader en
moeder beloofd. Ze had er een kleur
van. Stond haar overigens goed.
Nadat we iedereen hadden gefelici
teerd (zo doen wij dat nog), werden
we door Gon op een stoel gepar-
keerd. Dat wil zeggen mijn vrouw in
een laag fauteuiltje en ik op een
krakkemikkige klapstoel. Verschil
moet er zijn.
Het kopje koffie werd ons al min of
meer in de hand gedrukt terwijl we
met de andere hand een punt taart
moesten uitkiezen die ons dan op een
schaaltje werd aangereikt. Ga d'r
maar aanstaan. Allebei je handen
vol. Gelukkig was er nog een klein
plaatsje vrij op een bijzet-tafeltje.
Mijn vrouw wierp me een ongeluk-
kige blik toe. Ze kon niet overeind
komen uit die stoel terwijl het gebak
haar toelachte Gelukkig wist Gon
weer raad.
't Was wel doorwerken geblazen,
want verderop in de kamer werd
inmiddels al weer het tweede kopje
koffie in geschonken. "Een hele
hap, maar wel erg lekker", zei ik na
het laatste hapje gebak. Een compli
ment dat bij Gon zijn doel niet
miste, want daar kwam de koffie-
kan al weer aan voor het tweede
bakkie. Nu met een koekje erbij,
maar dat wisten we wijselijk af te
slaan. Het was duidelijk, wij liepen
een beetje achter bij de rest. We
waren dan ook wat later binnen
gekomen.
Parmantig kwam de inmiddels op
voile toeren draaiende Gon de tafels
afruimen. Zij begon nu in een blok-
nootje te noteren wat ze zoal mag
inschenken. Ik kreeg het ineens erg
warm, wat misschien ook wel zijn
oorzaak vond in de plaatselijke
overbevolking. Met de opmerking
'doe niet zo ongezellig' werd ook
ons zonder meer het maken van een
keuze afgedwongen. Ik had inmid
dels mijn stropdas wat omlaag
getrokken. Het boordeknoopje zat
al los. Gezien de heersende tempera-
tuur was de keuze niet moeilijk. Het
werd een pilsje en voor mijn vrouw
een Spa. Je hoorde het gewoon sis-
sen na de eerste slok.
Mijn vrouw was inmiddels met
moeite uit de fauteuil geklommen en
pakte mijn stoel af. Geleidelijk aan
werd er ook door anderen van stoel
verwisseld zodat iedereen de kans
kreeg een buurtje te vinden met wie
het gesprek misschien beter zou
klikken.
Er werden foto's van kleinkinderen
te voorschijn gehaald die de dames
'toevallig' in hun tasje hadden en
nieuwtjes uitgewisseld over de kin-
deren die het zo goed doen. De
mannen hadden al gauw hun warme
zetels verlaten en hadden het druk
met nieuwtjes over voetbal, ondeu-
gende verhaaltjes en de politiek.
Alles bij elkaar weldra een grote
spraakwaterval. De stemming steeg
naarmate het aantal lege bierflesjes
groeide. Gijs en zijn vrouw genoten
zichtbaar en deden dapper mee.
Tegen twaalven gingen we als laat-
sten weg. Ons aanbod om te helpen
opruimen was resoluut afgeslagen.
Zoals ieder jaar zei Gijs zijn vrouw
ook nu weer: 't Is mooi druk
geweest, zo doen we het de volgende
keer niet meer". Haar dochter liet
het maar zo. Na een uurtje had ze de
boel aan kant. Toen ze deur achter
zich dicht trok, lagen de ouwetjes
alweer in bed.
't Was misschien niet zoals vroeger.
Wat meer gezapig, minder spontaan.
Toch hoop ik, dat we met zijn alien
nog lang zo kunnen doorgaan.
Piet Pensioen
Sinds kort heb ik een nieuwe passie: Country Line Dance. Ik houd
heel erg van country muziek. Ben Steneker bracht me heel lang
feleden de liefde hiervoor bij. Hij was weer familie van familie en
ij zong zo leuk, zei een tante eens. Ik vond hem ook aardig om te
zien, zo stoer met zo'n cowboy hoed op en van die houthakkers-
hemden en laarzen aan. En toen ik hem eens life "One more time
hoorde zingen was mijn liefde voor deze muzieksoort geboren.
Ik koesterde het, en danste met eigen bedachte pasjes op mijn
kamer tijdens het afspelen van zijn Ip's. Groot werd mijn verzame-
ling country muziek en verlekkerd keek ik soms naar Amerikaanse
films, waar ze zo vrolijk op deze tonen door het beeld dansten.
Een aantal jaren geleden was ik zomaar eens op een doordeweekse
dag in een heel ander gedeelte van het land. Wie schetst mijn ver-
bazing. Terwijl ik door de dorpskern loop vervult country muziek
mijn oor en country line dance mijn oog. Op het plein danst een
groep mannen en vrouwen gekleed in zwarte spijkerbroek en dito
hentd met witte franje met cowboy laarzen aan, een cowboy hoed
op en een rode zakdoek in de kontzak. Omstanders dansen al gauw
mee, alsof ze nog nooit anders gedanst hebben, dan die ingewik-
kelde pasjes, die je steeds in carre-vorm uitvoert.
Het werkt aanstekelijk, ik waag mij ook op de houten vlonder en
dans dat het een aard heeft. Steeds de verkeerde kant op, goat de
gehele groep links, dan ga ik rechts, staan alle gezichten naar de
muitr gedraaid, ik kijk iedereen stralend aan, maar dat mag de
hoed niet kreuken. "Je leert het wel!Steekt de leraar mij een hart
onder de riem. "Waar?", vraag ik, "bij ons in het wilde westen
wordt er niet gelinedanced!Toen nog niet. Maar inmiddels rijzen
de line dance groepen als paddenstoelen uit de grond. Er is bijna
geen club- of wijkgebouw meer of er kan gedanst worden. Met z'n
alien "in the line", achter en naast elkaar dus, al naar gelang er
danslustigen zijn. En die zijn er veel. Een partner heb je niet nodig.
Je danst rustig in je eentje, op niet meer dan een straattegel ruimte.
Ik ook. ledere dinsdagavond in 'De Blauwe Brug' in Schiedam.
Onder de bezielende leiding van Jo steek ik m'n duimen in m'n
broekzak en ik draai precies de goede kant op!
