Western leven in Schiedam
Doortje
Cowboy films en Country Line dansen
Schiedamse Twirlteams
in de prijzen
Man in been gestoken
en aangereden
Waterweggebied
Schiedam beter
bereikbaar
RET-Mannenkoor
barst los
Bench
Cowboy films
Stoute schoenen
Edith Dudink
7 OKTOBER 1998
OE POSTILJON ED1TIE 12
PAGINA 7
De leden van familie Van 't Geloof-Hammer zijn echte western liefheb-
bers. De 79-jarige Johanna Roelofina danst twee keer per week Country
Line. (Foto: Van Det fotoproducties)
SCHIEDAM - Op zaterdag 3 okto-
ber hebben het B- en C-twirlteam
van 'The Yellow Rainbows' van de
christelijke muziekvereniging
Harpe Davids uit Schiedam aan
het jaarlijkse Drumafestival te's-
Gravenzande meegedaan. Dit fes
tival werd gehouden in de
Westlandhal. Onder leiding van
miss-majorette Charlotte de Jong
wist het C-team in de jeugddivisie
met 8.0 punten een eerste prijs te
behalen. Met dit puntenaantal had
het team tevens het hoogste aan-
tal punten van alle deelnemende
verenigingen in de jeugddivisie.
Het B-team behaalde onder lei
ding van miss-majorette Silvia de
Jong een tweede prijs in de nor-
maalklasse met 7.3 punten. De
prestaties van de beide teams zijn
in opgaande lijn en dit is te dan-
ken aan het vele werk van het
instructieteam onder leiding van
Annita Olsthoorn. Tijdens het festi
val te Hoogvliet op 24 oktober zijn
beide groepen meisjes opnieuw te
zien. De twirlgroepen van Harpe
Davids oefenen iedere woensdag-
avond vanaf 18.00 uur in het ver-
enigingsgebouw 'De Tamboerijn'
aan het Nijhoffplein 20 te
Schiedam-Noord. Meer informa-
tie: (010) 471 59 59 273 07 21.
SCHIEDAM -Een 48-jarige
Schiedammer raakte in de nacht
van zaterdag op zondag omst-
reeks eeN uur gewond, nadat hij
was binnengedrongen in de
woning van zijn ex-vrouw aan de
M.C.M. de Grootstraat. In de
woning trof de man twee andere
mannen aan, die hem de woning
weer uitjoegen. De man zou daar-
bij met een mes in zijn been zijn
gestoken en geslagen zijn met een
hamer. Tijdens zijn vlucht stak de
man plotseling de Burgemeester
van Haarenlaan over en werd
daarbij aangereden door een per-
sonenauto. De man werd overge-
bracht naar het Schieland-
ziekenhuis. Daar werd hij wat later
aangehouden. Ook zijn belagers,
19- en 15-jaar oud en afkomstig
uit Schiedam werden aangehou
den. De politie van het district
Schiedam stelt een onderzoek in
naar de juiste toedracht.
SCHIEDAM - Busmaatschappij
ZWN is begin oktober gestart
met een nieuwe busdienst in het
Waterweggebied Schiedam. Bus
88 vertrekt van maandag tot en
met vrijdag in de ochtendspits
ongeveer iedere 15 minuten en
in de middagspits iedere 20
minuten van metro-, tram- en
bushalte Marconiplein.
De bus is ingesteid voor de rnede-
werkers van de bedrijven die zijn
gevestigd in het Waterweggebied
Schiedam: de bedrijvenparken
Vijfsluizen en Wilheiminahaven
en de Havenstraat. De aankomst-
en vertrektijden zijn vastgesteld in
overleg met de werkgevers en slui-
ten zo goed mogelijk aan op de
werktijden. Dat betekent overi-
gens niet dat alleen deze werkne-
mers van de bus gebruik mogen
maken. Het is een gewone vorm
van openbaar vervoer, dus ieder-
een kan - met strippenkaart of
abonnement - instappen.
De bus rijdt vanaf het
Marconiplein via het
Waterweggebied naar
Hellevoetsluis. In het
Waterweggebied zijn verschil-
lende haites. Bij de halte
Halleyplein is een overstapmo-
gelijkheid voor passagiers van
tram 1 en 4 en bus 54. De bus
gaat proefrijden. Als over een
jaar blijkt dat het aantal passa
giers groot genoeg is, wordt de
dienstregeling ook in de toe-
komst gehandhaafd.
SCHIEDAM - Ze is 79 jaar,
Johanna Roelofina van 't
Geloof-Hammer en twee keer in
de week danst ze Country Line
dat het een lust is. Dat doet ze
samen met haar 51-jarige doch-
ter Corrie en 38-jarige zoon
John. Echte western liefhebbers
zijn het alle drie. Ze is al 55 jaar
getrouwd met Johannes van 't
Geloof. "Hoop en Liefde", grapt
ze er zelf achter aan, maar Jan
bemoeit zich liever met voetbal.
"Ik was 14 jaar", vertelt ze, "toen
mocht ik naar de bioscoop, hier in
Schiedam, naar de Monopool, daar
draaiden ze cowboy films van Roy
Rogers en Gene Autry (die afgelo-
pen vrijdag op 91-jarige leeftijd is
overleden, red.). Ik miste er geen. Ik
genoot met voile teugen. Op de een
of andere manier spreekt dat wes
tern leven me enorm aan." Een jaar
of zes geleden kreeg ze er lucht van
dat in Maassluis een Country Line
Dance club werd opgericht. Ze was
een van de eersten die zich hiervoor
opgaven. Ze mist geen vrijdag-
avond, Corrie en John ook niet. Ze
danste ook nog in Vlaardingen. De
danszaal was via veel traplopen pas
bereikbaar. "Dat werd me wat
teveel", zegt Johanna, "dus
Vlaardingen heb ik qua dansen
vaarwel gezegd. Ik dans wel iedere
dinsdagavond in Schiedam in de
Blauwe Brug." Daar vliegen de von-
ken er vanaf. Geen dans zo moeilijk,
of Johanna pakt hem snel op. Ze
danst niet de voile drie uur. Ze gaat
ook wel eens even zitten.
"Vroeger was ik ook een goede stijl-
danseres. Soms doe ik dat nog wel
eens als er een geschikte partner in
de zaal is. Ik krijg dan veel en vaak
complimenten van de leden van de
band", vertelt ze met gepaste trots.
"Ik kijk nog steeds heel veel naar
cowboy films op televisie, ook 's
nachts, dan is het lekker rustig en
dan zit ik te genieten. Ik heb banden
vol met deze films."
Corrie en John hebben de liefde
voor westerns en country muziek
met de paplepel ingegoten gekregen.
Fotoboeken worden tevoorschijn
gehaald. Bij het doorbladeren zijn
het alleen maar foto's in western
stijl. De familie bezocht zes jaar lang
iedere zondag een ranch in Belgie.
"Een feest", beamen ze met z'n
drieen. "Vergeleken bij de Belgen
waren wij in hele moderne western
stijl gekleed", legt Johanna uit.
"Kijk maar eens naar deze foto." Ze
haalt weer een ander fotoboek
tevoorschijn. Er poseert een statige
dame in hoepelrok met frivole fran-
je. Het is een beeldschoon geheel
met een heer aan haar arm, die
inderdaad deftig country gekleed is.
"Het verschil in kleding was er,
maar verder kwam iedereen voor
hetzelfde: de paarden, de muziek en
de saamhorigheid, want die is groot
onder country en western liefheb
bers. Jammer genoeg is de eigenaar
van de ranch er mee gestopt en naar
Friesland verhuisd."
Johanna heeft wel tachtig foto's aan
de muur hangen. De ene nog mooi-
er dan de andere. Op veel foto's
danst Corrie in een 'demo', een
demonstratie groep, op straat, op
gras, de ondergrond maakt haar
niets uit. Ook heeft zij niets aan
instructie nodig, ze hoort de muziek
en ze danst voor het vaderland weg,
met veel eigen fantasiepassen erin.
Kijkt iedereen nog ingespannen naar
de instructies van de juf, dan maakt
Corrie al een draai of een spronge-
tje.
"Ik heb drie dochters", vertelt
Corrie. Ze zijn ook veelvuldig op de
foto's te zien, getooid in de mooiste
outfits. "Zij gaan niet meer mee",
wijst ze. "We gaan nu altijd met z'n
drieen.
John trok op de 55-jarige bruiloft
van zijn ouders de stoute schoenen
aan. Hij playbackte een lied van
Eddy Arnold: 'Cattle Call'. Hij laat
het zachtjes op de achtergrond
horen. "Sindsdien ga ik met cd's
naar de country happenings." "Hij
heeft alles mee", zegt Johanna trots,
"z'n uitstraling, z'n perfecte manier
van playbacken, z'n kleding, hij
heeft alleen geen stem."
John zit er niet zo mee. Waar hij ook
komt met z'n cd's, er zit altijd wel
een playback optreden in. John
danst niet veel, hoewel hij alle dan
sen beheerst. "Ik heb een drukke
baan en soms ben ik moe, maar ik
ga dan toch naar de Country Line
Dance avond. Zo'n optreden, dat
vind ik enorm leuk, daar ben ik
nooit te moe voor.
De kleding van de familie van 't
Geloof is indrukwekkend. De mooi
ste blouse, hes, hoed, broek met hol
ster, laars is in ieders bezit. Daar is
altijd wel aan te komen. Jarenlang
was er in Ahoy een 2-daags Country
festijn. Helaas wordt dit niet meer
gehouden. Er komt een Nieuwe
Revue tevoorschijn van een paar
jaar geleden. Het is niet te geloven.
Vier van't Geloofs op een rij op een
half pagina grote foto: Johanna,
kleindochter Johanna, Corrie en
John, daarnaast een foto van
Johnny Cash. Dan komen er nog
meer foto's: met Ben Steneker, Jack
Jersey. "Jammer dan de man dood
is, wat een fantastische zanger was
dat", zegt Johanna.
Op de vraag wie nou Johanna's
favoriet qua zang is, antwoordt ze:
"Slim Withman en Tenessee Earny
Ford.Ze heeft een perfecte Engelse
uitspraak. Dat komt omdat ze ook
nog een jaar in Australie heeft
gewoond. "Ik speelde ook mando
line in mandolineclub Oni. Ik heb
nog toneel gespeeld bij de vereniging
Nut en Ontspanning." Wat deed ze
niet en waar houdt ze niet van. Van
dieren in ieder geval. Papagaai
Rocco volgt het hele gesprek vanuit
z'n kooi. Af en toe zegt ie wat. Ik
betrap hem erop dat ie zich steeds in
carrevorm op z'n stokje beweegt.
"Dat is toeval", lacht Johanna, "je
kunt zo'n beest wel leren praten,
maar "Line Dance" kan ik hem niet
leren".
"Ik zou nog zo dolgraag met z'n
drieen naar Nashville willen", zegt
Corry, "daar ligt de bakermat van
de countrymuziek, maar ja, ik krijg
haar", en ze wijst naar Johanna,
"met geen stok het vhegtuig in."
"'t Is goed zo", zegt Johanna en ze
knuffelt de perzische kat, die van-
daag z'n dag niet heeft.
Kathy Korporaal-Huitema
ROTTERDAM - Op zaterdag 31
oktober barst het RET-
Mannenkoor los in de Grote
Zaal van de Doelen in
Rotterdam. Ze hebben ook dit
jaar hun uiterste best gedaan
een fijn muzikaal en gevarieerd
programma ten gehore te bren-
gen. Grote zangers als Ernst
Daniel Smit (bariton) en
Margrete Albers (sopraan) ver-
lenen hun medewerking. Ook
het jongenskoor The budy's en
Rene Schuman (bekend van
radio en tv) zullen op de plan-
ken staan. Om 19.00 uur kan
het publiek naar binnen, om
19.30 uur gaat de zaal open en
om 20.00 uur begint de show.
De kaarten zijn te bestellen via
gironummer 165.30.52 t.n.v.
RET-Mannenkoor, Capelle aan
den IJssel. De tarieven zijn f
35,-, f 30,-, f 25,- en f 20,-. Voor
donateurs f 15,-, f 12,50, f 10,-
en f 7,50.
De bench, een flinke kooi speciaal
voor hondett, dat vonden we de
oplossing voor het alleen thuis blij-
ven. We hebben een moot, ruim
exemplaar voor Doortje gekocht.
Het is een buiskamerkennel waar
ieder hondenadviesboek lovend
over schrijft, "Om ze snel aan hun
eigen piek te laten wennen moet je er voor zorgen dat ze graag in de
bench zijn stoat er. Dus voerbak je, waterdekentje en wat speeltjes
erin. Doortje heeft al snel de weg naar de voerbak gevonden, het speel-
tje neemt ze mee. Als ze moe is wil ze best op de deken stapenmaar als
we het deurtje dicht doen en ze ons niet kan zien begint ze erbarmelijk
te jammeren.
"Laat maar gillenadviseert een vriendin die veel verstand van hon-
den heeft. "Dat duurt een uur, dan geven ze het op en heb je er nooit
meer last vanBij de volgende pogtng gilt Doortje drie uur aan een
stuk. We moeten doorzetten, zeker ook omdat ik weer moet gaan wer-
ken. De eerste keer tref ik bij thuiskomst een ravage aan in de bench.
Waterbak om, eten overal behalve in de voerbak, deken drijfnat, plas-
je en er ligt zelfs een hoop.
"Ideaal tijdens de zindelijkheidstraimngomdat een bond zijn eigen
nest niet bevudt", stand er ook nog in het hondenboek btj de voorde-
len van zo'n hok. De twijfel slaat toemaar we zetten door. We hangen
de waterbak aan een beugel zodat die niet meer om kan. We leggen het
dekentje in een mand achter in de bench zodat die niet meer nat kan
worden. Mis, weer een puinhoop als ze twee uurtjes alleen is geweest.
Van de buren horen we dat ze gilt zodra ik de straat uit ben.
We besluiten Doortje in de hobbykamer te zetten. Daar heeft ze meer
de ruimre. Alles wat ze kapot kan maken zetten we op zolder. De bench
staat open, er is veel veilig speelgoed en water en voer in een aparte
hoek. De radio aan en wat kranten voor de hoge nood. Tot onze grote
verbazing is het gelijk goed. Geen gegil, geen orngekiepte baltken en het
plasje keurig op de krant. Na een paar dagen is onze afscheidszm:
"Goed op het huisje passen" genoeg om Doortje in de bench te laten
springen. Zolang we die deur maar open laten en ze een kamer tot haar
beschikking heeft.
Ze leert het echt wel, maar op haar eigen etgenwijze teckelmanier,
"Zeker en bond met claustrofobieoordeelt mijn man.
