Aanvallende ploegen vermaken publiek
■*.-
We zijn
toe aan nieuwe lakens
Schiedamse DRGS verliest van RKWIK met 4-3
Inhaalwedstrijd
Tafeltennissers
Inschrijven voor
Marathon
-
Rood
Verslaving
Leren
Ontmanteling
Piet Pensioen
7 OKTOBER 1998
DE POSTILJON EDITIE 12
PAGINA 9
Het Schiedamse DRGS van trainer Randell Mauricio verloor uiteindelijk toch van RKWIK. (Foto: Van Det foto-
producties
SCHIEDAM - De vierde klasse
G werd in het tweede nummer
van deze Postiljon door
Germinal trainer Dick Beek
geroemd om de aantrekkelijk-
heid. De vele streekderby's
waren volgens hem uitermate
boeiend voor spelers en publiek.
In de eerste maand van de com-
petitie bleek inderdaad dat de
Vlaardinger gelijk had. Ook de
trainers van RKWIK (Wilco
Wapenaar) en DRGS (Randell
Mauricio) delen deze mening.
Beide partijen wilden er zondag een
boeiende partij van maken. Beide
teams kozen voor de aanval en dat is
nog steeds het beste wapen ter ver-
dediging. Beide teams scoorden er
lustig op los, waardoor de 400 toe-
schouwers met een voldaan gevoel
huiswaarts keerden. A1 zullen de
fans die naar Schiedam afreisden
met gemengde gevoelens de thuisreis
hebben aanvaard. Immers, hun
ploeg verloor met 4-3 en staat nu
met drie punten uit vier duels in de
gevarenzone. RKWIK daarentegen
staat met acht uit vier in de top van
de vierde klasse G, die wordt aange-
voerd door Hermes DVS, dat echter
nog geen puntverlies leed.
Het duel begon dus met twee aan
vallende partijen. Het was echter de
thuisploeg die een voorsprong nam.
Ramon de Rond opende de score.
Vervolgens maakten de
Schiedammers via Marco Verspuij
gelijk. DRGS haddaarvoor wel een
penalty nodig. Beide teams gingen
met een 1-1 stand rusten.
Vervolgens scoorde Verspuij nog-
maals, zodat de gasten op een vrij
onverwachte 1-2 voorsprong kwa-
men. De stijgende lijn die vorige
week tegen VFC (er werd toen
immers met 4-1 gewonnen) werd
beetgepakt, was dermate dun, dat de
lijn op knappen stond. Raymond
Kolsteren zorgde met een bekeken
bal voor de gelijkmaker. Iedereen
leek vrede te hebben met deze tus-
senstand als eindstand, maar vervol
gens gebeurde er nog het een en
ander op het complex van RKWIK.
SCHIEDAM - Afgelopen zaterdag
hebben het tweede damesteam en
het tweede herenteam van tafel-
tennisvereniging de Korenbeurs in
Schiedam een inhaalwedstrijd
gespeeld. Het damesteam won
van de Integer Groep uit
Krommenie met 6-4. Momenteel
staat het Korenbeursteam vrou-
wen in de tweede divisie op de
tweede plaats. Het tweede heren
team liep opnieuw tegen een
nederlaag op. Amstelveen won
ruimschoots met 8-2 van de
Schiedammers. Het derde dames
team kwam eveneens in actie.
Tegen Vice Versa '51 uit
Oudenbosch werd het een kleine
4-6 nederlaag.
ROTTERDAM - De inschrijving
voor de Generale Bank Marathon
Rotterdam, die op zondag 18 april
1999 van start gaat, is vanaf
heden geopend.
Inschrijfformulieren zijn verkrijg-
baar bij de grotere VVV-kantoren,
de receptie van het Rotterdams
Dagblad, de informatiebalie van
de Dienst Recreatie Rotterdam, de
informatiebalies van de deelge-
meentesecretarieen en bij diverse
atletiekverenigingen. Tot 1 januari
199 bedraagt het inschrijfgeld
62,50. Van 1 januari tot en met 26
maart is het inschrijfgeld 75,-.
Na 26 mart kost het 80,- om in te
schrijven.
Raymond Kolsteren scoorde zijn
tweede van de middag en de thuis
ploeg kwam 'kort' voor het eindsig-
naal op rozen te zitten.
De arbiter had blijkbaar een nieuw
horloge gekocht, of vond deze wed-
strijd zo aantrekkelijk, dat hij maar
liefst veertien minuten bij de 90
al gespeelde optelde. De man in het
zwart kende DRGS zelfs nog een
strafschop toe, die echter door vrij-
wel niemand alszodanig werd
beoordeeld. "Ik weet echt niet waar-
om hij die pingel gaf", reageerde
trainer Wilco Wapenaar na afloop.
"Nee, ik zou het ook niet weten,
mijn spelers zeiden dat er geduwd
werd, maar of dat duwtje een straf
schop waard was? Ik betwijfel het",
antwoordde Randell Mauricio eer-
lijk. In ieder geval zorgde Hennie
van Dam opnieuw voor de gelijkma
ker en leken beide partijen wederom
genoegen te nemen met een punt.
Maar ziedaar, in de twaalfde minuut
van de blessuretijd knalde Leon
Kester een vrije trap op fraaie wijze
in het DRGS-doel en juichten alle
aanwezige Vlaardingers hem toe.
RKWIK had ongeveer zoals VFB
Stuttgart in de slotfase gewonnen.
Randell Mauricio nam vorig seizoen
de scepter over van Slobodan
Dutrina, die nu bij DSVP als trainer
werkzaam is. De ploeg van de
Schiedammers stond op dat moment
stijf onderaan met slechts een punt
uit zeven duels. Niemand gaf nog
een dubbeltje voor de kansen van
DRGS. Uiteindelijk zette de ex-trai
ner van Blijdorp, Kralingen en de
jeugd van Xerxes een goede reeks
resultaten neer. Maar nu staat zijn
ploeg op drie punten uit vier duels.
"Maar er is nog geen reden voor
paniek", wuift hij alvast alle kritie-
ken van de hand. "Er is nog geen
man over boord. We hebben VFC
van de mat gespeeld en met 4-1 ver-
slagen, dus we kunnen goed voet-
ballen. Dat lieten we tegen RKWIK
ook weer zien. Maar ja, als Marco
Verspuij, onze doelpuntenmaker
nota bene, tegen twee oh zo domme,
maar volkomen terechte gele kaar-
Weken lang deed het gerucht al
de ronde. Zo van: "Binnenkort
krijgen we andere. Ik heb het uit
goeie bron. Het wordt ook tijd
dat we eens iets nieuws krijgen.
Moet je zien hoe het er uitziet
en er zitten al gaten in.Ja, ze
zagen er inderdaad wel erg
slecht uit. Ze schreeuwden om
vervanging, onze lakens.
Het zal duidelijk zijn dat het niet
om beddenlakens ging. Die zijn
immers na een jaar nog met versle-
ten. Nee, veel belangrijker: de
lakens van de biljarts van het
Praathuis. Het is ongelooflijk wat
daar allemaal op gebeurt. Daar zou
een beddenlaken niet aan kunnen
tippen. Vanaf de moeilijke begin-
stoot (van acquit) tot de nastoot
een aaneenschakeling van vaardig-
heden, die tot caramboleren moe-
ten leiden. Doorschieten, rappelle-
ren, trekstoten, met effect spelen,
amortiseren en zorgen dat je bij
missers geen schietjes weggeeft. Dat
gaat zo maar door Dag in, dag uit;
non-stop van's ochtends 09.00 tot
's middags 16.00 uur Dan spreken
we alleen nog maar van de zoge-
naamde 'vrije' biljarters. 's Avonds
wordt er bovendien nog in clubver-
band gespeeld. Maar.... dat zijn
vaak de betere, die menen zich te
ten oploopt, verspeel je alle kansen
op een overwinning. Je komt in een
belangrijke fase van de wedstrijd
met tien man te staan en dat breekt
je in zo'n slopende slotfase toch op.
Die eerste kaart kreeg hij voor
hands, de tweede was helemaal
onnodig. Maar ja, gedane zaken
nemen geen keer. Wij bleven na ruim
100 minuten met lege handen ach-
ter. De scheidsrechter heeft bijna een
kwartier laten doorspelen. Hoe ik
dat weet?
Ik neem altijd de tijd op. Ik zet mijn
horloge echter niet stil bij blessures,
maar dat kan nooit zoveel extra tijd
hebben opgeleverd, want er is, naar
mogen bezondigen aan de pique en
de masse.
Of wij kerels dan niks anders te
doen hebben. Zeker wel, maar bil-
jarten moet. Het is een soort versla
ving, gelukkig geen dure en... je
hoort zo nog eens het een en ander.
O nee, niet over ziektes en zeertes.
Dan zou je geen tijd meer overhou-
den, want bijna iedere biljarter
mankeert toch wel wat. Nee, sport
is bij ons favoriet. Tennis, voetbal,
fietsen, zwemmen, boksen. Daar
leef je lekker van op en kan je flink
over meepraten. Maar biljarten....
dat doen we dus zelf.
Zodra er een tafel is vrijgekomen, is
het met praten gedaan, want... een-
maal een keu in je hand, vergeet je
de hele wereld. Dan ben je bloed-
serieus. Het is bovendien niet van
vandaag of gisteren dat er gebiljart
wordt. Ze deden het geloof ik al in
de zestiende eeuw. Net als bij de
boekdrukkunst, zijn er ook voor
het biljartspel weer verschillende
landen die elkaar de uitvinding
ervan betwisten. De Engelsen
schrijven het toe aan William Bill
Kew, die drie ballen met een yard
(ellestok) bespeelde. In Frankrijk
zou ene Claude Billard via het
Franse Hof bekendheid hebben
gegeven aan het spel.
ik meen, slechts een echte blessure-
behandeling geweest.
"Je probeert die gasten toch het
nodige te leren. Als ze het niet
oppikken, kost dat punten. Nee,
iemand van 25 jaar kun je niet meer
met links leren trappen als hij stijf
rechts is. Maar je kunt hem wel
leren zijn positie te houden en dat is
waar ik mee bezig ben. Het gaat
echter allemaal heel langzaam en
moeizaam. Die jongens zijn gewend
om een lekker partijtje te doen op de
trainingsavonden en ik wil ze nu
Dit allemaal terzijde, want gisteren
was het dan zover. Er waren twee
bomen van kerels het Praathuis bin-
nen gekomen, die ineens maar
begonnen met het ontmantelen van
onze biljarttafels. Onze mooie bil
jarts, die wij altijd met zoveel
egards bejegend hebben. De lijsten
lagen al direct op de grond en het
duurde niet lang meer of ook de
lakens waren van het leiblad ver-
wijderd. (Jan Knutselman was er
weer als de kippen bij. "Leuke
kleedjes voor de kaartclub", zei
hij).
Iedereen stond met een zekere
afschuw het spektakel aan te zien.
De oude nieten vlogen zowat om je
oren. Wat een rommel maakten die
kerels. Maar het is ook weer
onvoorstelbaar hoe vlug ze de nieu-
we lakens hadden gespannen en de
banden weer op hun plaats hadden
gebracht.
"Geen kunst", zei er een denigre-
rend, fluitje van een cent, ze doen
toch de hele dan niet anders." Na
goed twee uur was de zaak gefixt
en ze hadden de gemaakte rommel
nog opgeruimd ook.
Dit was het grote moment waarop
met spanning was gewacht. Er
stond dan ook al een reeks namen
op het bord van aanwezigen die het
ook het een en ander bijbrengen. Dat
kan ik, want dat is me bij mijn vori
ge clubs ook gelukt. Er zal toch
gewerkt dienen te worden wil je uit
deze zone komen. Ze trainen wel,
maar soms begrijpen ze nog niet
waarom. Ik probeer ze dat duidelijk
te maken. Het zal een moeilijk sei
zoen worden, maar we komen er met
elkaar wel uit. We hebben een aardi-
ge ploeg, niet meer dan dat. Maar ik
moet de jongens wel mijn compli-
menten maken voor de manier waar
op ze hebben geknokt. Als we zo
doorgaan, redden we hetwel."
Cor Hulsbus
nieuwe laken wel eens wilden gaan
'inspelen'. Zo ook de ongekroonde
koning van onze club, aan wie de
eer toekwam om de acquitpuntjes
er op aan te brengen. Toen was het
dan zo ver. De ballen mochten weer
rollen en daar kwamen ze al, de
eerste commentaren. "Wat een ver-
schil met dat oude laken."Je geeft
nu gauw te veel effect." "Ik maak
geen bal meer, geef mij het oude
laken maar." "Het loopt als een
trein." "Je mag nou beslist niet
hard stoten." Zo werden er weer
een heleboei nieuwe excuses uitge-
vonden. Gelukkig maar, want er
werd gemist bij het leven. Wat wil
je, we hadden ons al die tijd op
staan vreten van de zenuwen.
Daar kwam Arie binnen. "Zo", zei
hij, "nieuwe lakens gekregen?"
(Arie vraagt altijd naar de bekende
weg). "Nee, joh, niet gekregen, zelf
betaald", antwoordde er een. Hij
ging verder met: "Hoeveel zouden
we met zijn alien in die klokken
hebben gestopt" en "Als je een
beetje goed narekent, houden ze er
nog aan over." He, een interessant
onderwerp voor ons praathuis. Dat
kwam nou net goed van pas. De
sport lag immers nog zo goed als
plat.
