Tatoeeren op Dag van de
Kunstuitleen
Doortje
l!
Dokter in
Bewoners praten mee over ondergronds inzamelen afval
J
prai«tijl<
Reanimatie
Pieter Vlasveld
huisarts
Afval Apart Punten
Kosten AAP
Gratis tatoeage
Logeren
Edith Dudink
4 NOVEMBER 1998
DE POSTILJON EDITIE 12
PAGINA 5
Het leven van de huisarts
wordt vaak geromantiseerd
voorgesteld: de lachende man
of vrouw die links en recbts
banden scbudt, kinderen over
bun bol aaiten voor iedereen
een vriendelijk woord heeft.
Voorwaarde is wel dat de dok
ter doet wat de patient van
hem of haar verwacbt; massa
ge voor de rug, een dropdrank-
je voor de keel, maar vooral
dat je je direct na het bezoek
beter voelt. Hetgeen je man-
keert, met een moeilijk woord
diagnose, is niet zo belangrijk,
want dat weet je meestal al van
de buurvrouw of uit gesprek-
ken met anderen, of van de
televisie. En sommige mensen
hebben thuis een mediscbe
encyclopedie om op te zoeken
wat ze graag willen hebben.
In de komende zal ik u in deze
column de avonturen van een
huisarts laten meebeleven.
Onzichtbaar aanwezig zijn op
het spreekuur, een keertje mee
op visite, maar vooral ook een
kijkje achter de scbermen van
het huisartsgezin. Want de
meeste huisartsen zijn tegelijk
ook vader of moeder en heb
ben een leven naast de prak-
tijk. Als de patient ze nodig
heeft, zijn ze er, maar ze hou-
den er net als u van om televi
sie te kijken en te slapen. Dat
laatste geldt ook tijdens de
nachtdiensten.
En dan nu onze eerste geza-
menlijke visite. Op een vrij-
dagavond rond tien uur 's
avonds, werd ik geroepen door
een behulpzame buurvrouw
van een patient. Of ik snel
wilde komen, want haar buur-
man had een hartstilstand.
Toen ik haar vroeg of er nu
iemand bij hem was, ant-
woordde zij dat de zoon van de
man nu bezig was met reani
matie. Hartstilstandriep ik
naar mtjn vrouw, en gaf haar
het adres om een ambulance te
bellen. Ik greep mijn doktertas
en spoedde mij naar de
waning. Daar stond de deur al
open. Beneden was niemand,
dus ik rende de trap op, en
stormde een slaapkamer bin-
nen die volstond met allerlei
beeldjes. Temidden van al dat
fraais lag op een springveren
bed een bleke man. Hij werd
fereanimeerd (afwisselend
artmassage en beademing
door z'n zoon. Als de zoon op
de borst van bet slachtoffer
drukte sing het bed mee. Maar
als je bij hartmassage succes
wilt hebben (en dat wil je...)
dan moet je dat op een harde
ondergrond gebeuren.
Samen met de zoon werd de
man op de grond gelegd en
verder gereanimeerd. Gelukkig
was de ambulance snel ter
plaatse. Toen de patient onder -
weg was naar het ziekenbuis
vroeg ik aan de zoon"Van
wie heb je zo leren reani-
mereni" "Van dokter Van der
Wouden", antwoordde hij. Ik
kende helemaal geen dokter
Van der Wouden. "]a", zet de
zoon, "die van medisch
Centrum West". De jongen
vertelde dat hij in een afleve-
ring had gezien hoe iemand op
een ziekenhuisbed was gere
animeerd.
Het reammeren van iemand
met een hartstilstand bestaat
altijd uit masseren en beade-
men. Het slachtoffer moet lig-
gen op een harde ondergrond.
In het ziekenhuis wordt voor
zoiets een plank onder het
matras geschoven (maar dat
hadden ze niet laten zien in die
aflevering van MCW). Goede
road: neem eens contact op
met een EHBO-verenigmg als
u meer van reanimatie wilt
weten.
Introductie van Afval Apart
Punten in Schiedam
Afval Apart Punten (AAP): Inzamelpunten met een kleine zuil waaronder zich containers bevinden voor glas,
papier en afhankelijk van de plek voor textiel. (Eoto: Van Det fotoproducties)
SCHIEDAM - Over onder
gronds inzamelen van vuilnis is
de afgelopen jaren in Schiedam
al het nodige gezegd. Daar bleef
het ook bij want de installatie
van de bakken voor glas, papier,
textiel en groente-fruit- en tuin-
afval (gft) bleef tot op heden
achterwege. Daar schijnt nu toch
verandering in te komen.
Bewoners van Groenoord,
Kethel, Spaland en Woudhoek
kregen afgelopen week een
nieuwsbrief in de bus waarin de
plaatsing van de bakken wordt
aangekondigd.
Een definitieve plaatsingsdatum
wordt echter niet aangegeven. Dit
wordt pas bekend gemaakt na de
uitkomst van de inspraakprocedure
die tot en met het eind van deze
maand doorloopt. Bewoners krijgen
de gelegenheid tijdens een informa-
tieavond op donderdag 19 novem-
ber in Wijkcentrum De Blauwe Brug
hun zienswijze op het inzamelen (en
de lokaties waar dat gaat gebeuren)
duidelijkte maken. De op- en aan-
merkingen worden samengevat in
een 'commentaarnota' die op 27
januari aan de raadscommissie van
onder meer Stadsvernieuwing en
Milieu wordt voorgelegd. Tijdens
deze vergadering krijgen bewoners
nogmaals gelegenheid hun visie op
het verzamelen van afval toe te lich-
ten.
Op dit moment staan op 35 plaatsen
in de stad de grote en vaak smerig
uitziende afvalcontainers. Hiervoor
in de.plaats komen op ruim 85 loka
ties Afval Apart Punten, ook wel
AAP genoemd. Het zijn inzamelpun
ten met een kleine zuil waaronder
zich containers bevinden voor glas,
papier en afhankelijk van de plek
voor bijvoorbeeld textiel.
Het bepalen van de juiste plekken
bleek niet zo eenvoudig als gedacht.
Er moest namelijk rekening worden
gehouden met de loopafstand van
de woningen naar de AAP en de
aanwezigheid van kabels, riolerin-
gen en boomwortels. Ook werd
gekeken naar de (verkeers)veiligheid
en de bereikbaarheid voor het voer-
tuig dat de containers leegt.
In de nieuwsbrief is een plattegrond
afgebeeld met de bedoeling bewo
ners uit het noordelijk deel van de
stad duidelijk te maken waar de
plaatsing van de containers is
gedacht. De plattegrond is tamelijk
onduidelijk. Straatnaamvermelding
ontbreekt bijvoorbeeld en dat zou
juist wel handig zijn als je wilt weten
waar zo'n afvalpunt gedacht is.
De milieuparkjes die het straatbeeld
zullen verfraaien gaan zo'n 2 1/2
miljoen gulden kosten. Bovengronds
strak uitgevoerd en vandalisme
bestendig en ondergronds berekend
op hun taak. De 85 AAP lokaties
bevatten in totaal 250 ondergrond.se
containers. Coordinator Van der
Drift van ONS Milieu gaf in een eer-
der gesprek aan dat het aantal glas-
containers werd verhoogd met twin-
tig naar honderd en dat ook het
inzamelen van textiel meer en meer
een taak wordt van Ons Milieu.
Afgedankte kleding vormt een aar-
dige bron van inkomsten en daar-
mee kunnen wij de kosten van het
inzamelen voor de burgerij druk-
ken", aldus Van der Drift.
Ook moet het volgens de milieudes-
kundige mogelijk zijn meer papier
uit het huishoudelijk afval te hou-
den. "Uit onderzoek is gebleken dat
de grens van papierinzamelen nog
lang niet is bereikt. Vooruitlopend
op deze toename is besloten tot uit-
breiding van het aantal papierbak-
ken.
Gedurende de inspraakperiode kun
nen belangstellenden schriftelijk of
mondeling op de concept-lokatielijst
reageren. Voor mondelinge reactie
kan men contact opnemen met
mevrouw Nix van de gemeente: tele-
foon (010) 2465440 of schrijven
naar het college van Burgemeester
en wethouders, Postbus 1501, 3100
EA Schiedam.
Nans Wolters
SCHIEDAM - Hoofd van de
afdeling cultuur, educatie en
sport van de gemeente Schiedam
Gerrit Kruijt geeft op zaterdag 7
november het startschot voor de
Dag van de Kunstuitleen. Tevens
opent hij een tentoonstelling. De
bijeenkomst vindt plaatst aan
Broersvest 31, waar ook de ten
toonstelling Kleur Bekennen is te
zien.
Deze expositie is samengesteld uit
werk dat de nieuwe gemeenteraads-
leden selecteerden uit de collectie
van de Artoteek Schiedam. In het
kader van de Dag van de
Kunstuitleen liet de landelijke
Federatie Kuns'tuitleen door een
aantal kunstenaars, onder wie Joost
Swarte, Kamagurka en John
Kormeling ontwerpen maken voor
tatoeages. Iedere belangstellende die
op de Dag van de Kunstuitleen een
bezoek brengt aan de Artoteek op
het Bachplein of aan het tijdelijk
'filiaal' aan de Broersvest ontvangt
een pakketje met enkele afwasbare
tatoeages.
Bovendien brengen twee tatoeage
deskundigen, Bart Kuipers en
Gulumcan Tezcan van Handy
Henna Tradition tussen 11.00 en
16.00 uur gratis een tatoeage aan.
Julia Snikkers van Artoteek
Schiedam heeft het vaste voornemen
om zaterdag met zoveel overtui-
gingskracht op directeur Kruijt in te
praten, dat deze na afloop van de
feestelijke opening het pand aan
Broersvest verlaat met op een zicht-
bare plek een tatoeage.
Iedereen die nu een abonnement
afsluit op de kunstuitleen leent tot
het eind van het jaar het door
hem/haar uitgezochte kunstwerk
gratis. De expositie Kleur bekennen
is te zien tot en met 6 december.
Mijn zus en haar gezin wonen in
Brabant. We gaan er een paar
dagen naar toe. Ze hebben een
zwarte labrador van acht maand en
die Girly heet, Eigenlijk ook nog
een pup, alken eentje van vijfen-
twhitig kilo. Doortje is nu vier
maanden, drie-en-een-halve kilo en druk bezig met het wisselen van
tanden en kiezen.
Het wordt de eerste ontmoeting van onze honden. Met mijn vingers
gekruist op een goede afloop laat ik Doortje bij de voordeur los. Girly
stormt naar buiten. Ze zijn allebei zo verrast door elkaars aanwezig
heid, dat ze tegelijkertijd hun plasje laten lopen. Wild zwiepende staar-
ten en een vreugdedans. "Girly, zachtjesl", roepen mijn zus en ik tege
lijk als de labrador over Doortje heenwalst. Die geeft een sncrpende gil,
maar blijft -staartzwiepend- ronddansen. Als een rtigbyspeler ramt het
zwarte gevaarte over ons minibeest. Als dit een judowedstrijd zou zijn
heeft Doortje nu al rijkelijk verloren, ik zie haar steeds op haar rug fal
len, wild hijtend in de flaporen van haar tegenstander.
Eenmaal birtnen ontdekt Doortje al snel dat die sumoworstelaar je niet
kan pakken als je onder meubels gaat staan. EHt is helemaal dolfe pret.
Van de eethoek naar de bank rermen, er onder schieten en weer terug.
Girly met haar tong uit de bek er achter aan. De staarten blijven zwie-
pen.
Om ze uit te laten razen gaan we naar bet bos, De honden hebben nog
niet t/eel ervaring met losbpen. Best wel eng de eerste keer, maar ze
doen het goed. Voordeel is dat ze elkaar in de gaten houden. "Nee,
Girly' klinkt het vaak tijdens onze wandelmg. Ze probeert regehna-
tig dat teckeltje onder het zand te stampen.
Na ongemerkt twaalf kilometer lopen zijn we best wel moe. Ik had ver
wacbt dat ik Doortje halverwege zou moeten dragen, ze loopt de
afstand toch bijna twee keer doordat been en weer rent. Niet is minder
waar, ze huppelt nog net zo fris mee als in het begin. Pas als we in het
pannenkoekenhttts zitten valt ze in slaap. Eenmaal tbuis zijn de honden
nog steeds in voor pretmaken en remten ze weer elkaar ackterna. Dat
houden ze drie dagen vol, tot dat het weer tijd wordt om naar bins te
gaan. Het was een geslaagde logeerpartij en Doortje is dankzij Girly
wat sneller van haar losse tandjes verlost.
