Stichting Pintilie na barre tocht weer thuis Nieuwe meesterknecbt gaat korenwijn ontwikkelen Dokter in praktijk I Sport(en) is gezond Oude verzamelingen Ambachtelijk Transport 6 27 JANUARI 1999 DE POSTILJON EDITIE 12 PAGINA 7 Sporten is gezond. Het is goed voor je spieren en je lijn, bet ont- spant en zorgt (uiteindelijk) voor uithoudingsvermogen. In de dok- terspraktijk zien we ecbter spor- ters die 'gebroken' zifn. Mensen met pijnlijke schouderslage rug- pijn met uitstraling in een of meer- dere billen of een verzwikte enkel. Maar ondanks bun tijdelijke han dicap willen ze ZO snel mogelijk weer terug op de sportvloer. Ze zijn daarvoor zelfs bereid om zich een hele week ziek te melden op bun werk. Paul, verzekeringsarts in Rotterdam, nodigde mij uit om eens mee te gaan hardlopen. Zijn entbousiaste verhalen over 'alles uit je lichaam halen wat er maar in zit', proberen je tegenstander(s) in te halen, maar wel opletten dat je nog iets 'over' bebt om de race uit te lopen', bad- den bij mij wel wat gedaan. Plaats van handeling was het lokale sportpark, waar over vier afstanden kon worden gelopen. Om niet al te veel af te steken bij andere spotters had ik een wit shirt en een blauwe gymbroek meegenomen, De broek had ik voor bet laatst aangebad tijdens gymlessen op de middelbare school, Lopen zou ik op mijn dagelijkse schoenen; ik was nog niet zo enthousiast dat ik geld in een nieuwe outfit had gestoken. Paul en ik kleedden ons om in een ruimte waar het rook naar spier- balsem met een vleugje zweet. We konden ons inscbrijven bij drie in blazer gestoken heren die achter een tafeltje naast de startlijn zaten en kiezen uit drie afstanden van 2, 51/2, 10 en 16 km. Het was mij druk, een groot deel van de hard- lopers bestond uit kinderen. Die zouden waarscbijnhjk massaal de 2 km gaan lopen. Aangezien ik niet met kop en schouders boven deze lopers wilde uitsteken, besloot ik voor de S1/2 km te kie zen. Paul koos voor 16 km. Om mij been waren spotters bezig met het strekken van de spieren; sommigen leken van plan om het muurtje van het omkleedbok weg te duwen. Ook Paul deed daaraan mee. Zelf probeerde ik zo profes- sioneel mogeltjk te lijken door met een nonchalant gezicht fluitend het gras wat aan te stampen. De 2 km-groep ging. van start. Kwetterend en lachend stoof bet grut na het fluitsignaal weg. Ongeveer tien minuten later was de tweede afstand aan de beurt. Tot mijn schrik zag ik dat bet overgrote deel van de lopers bestond uit dames. Ik zocht een startplekje ergens langs de zijlijn uit. Het fluitsignaal klonk. Ik werd getrapt, geduwd en geschopt en hoorde alsmaar roepen: "Dames gaan voor!" Bovendien zogen mijn schoenen zich vast in de modderige grand. Reeds na 1 km zag tk mij genoodzaakt mijn snelheid terug laten zakken tot stapvoets. Tot overmaat van ramp kwam tot drie keer toe mijn kameraad voorbij, roepend; "En, gaat het een beetje?" Kortom, bet werd een ramp. Ik werd 244ste, waarbij ik 2 kinderen en een boogbejaarde dame achter mij wist te laten. Toch was ik blij met m'n medaille, een teken van doorzetting. Want het gaat btj sporten toch niet om de eerste of tweede plaats, maar om het verleggen van je eigen grenzen door lichamelijke inspan- ning. Toen ik in de kleedruimte kwam, nu gevuld met een penetr- ante zweetgeur en daarbij een vleugje spierbalsem, en iemand mij een slokje suikerrijke vloeistof aanbood voelde ik mij er helemaal bijhoren. Een van de velen die met voldoening het lichaam tot presta- tie had aangezet. Pieter Vlasveld huisarts Nageslacht is de jenever- schaamte voorbij SCHIEDAM - Vijf jaar geleden was het niet denkbaar dat toe- komstige bezoekers van het Gedistilleerd Museum aan de Lange Haven, dat ruim tweeen- half jaar geleden werd geopend, trots zouden vertellen dat hun vader of grootvader werkzaam was geweest in de Schiedamse jeneverindustrie. Decennia lang was dat onderwerp voor vele families een taboe; daar kon je maar beter niet over praten. Publieksvoorlichtster Inge Timmerman van museum De Gekroonde Brandersketel lijkt over die openheid van de afgelopen jaren nog steeds verbaasd. "Je kunt wel spreken over een cultuuromslag, plotseling wordt over dat verleden openlijk gepraat en dat is erg leuk", verklaart zij. "Mensen halen herin- neringen op en vertellen bijvoor- beeld dat hun opa brandersknecht is geweest. De voorlichtster vertelt geestdriftig over het drankje dat in het verleden Schiedam zo'n slecht imago bezorg- de. "Hoe meer ik me verdiep in de geschiedenis van het Schiedams gedistilleerd hoe meer feiten ik ont- dek. Het is beslist niet zo dat, zoals velen denken, dat het verhaal daar- over in een paar zinnen is verteld. In de gouden eeuw van Schiedam maakten andere continenten bij- voorbeeld ook kennis met het kleur- loze drankje. De distillateurs hier in de stad waren veelal familie van elkaar en bestookten gezamenlijk met een bepaald product de markt in onder andere Zuid-Amerika, gerichte marketing dus, zouden we nu zeggen. Dat zijn wetenswaardig- heden die de geschiedenis van de jenever interessant maakt. Inge Timmerman: "Het is opmerke- lijk dat sinds 1 juli 1996 toen het museum openging, hier mensen bin- nenlopen met een doosje onder de arm met spulletjes die verwijzen naar het jeneververleden. Oude ver zamelingen van jeneverglaasjes en etiketten en heel veel verhalen. Plotseling schamen de mensen zich niet meer. Ik maakte een paar jaar terug nog wel mee dat mensen, als je met hen in gesprek raakte, aangaven nooit iets met de jeneverindustrie te maken hebben gehad en dat is een verschil met tegenwoordig, want nu is men er trots op. Overigens zijn dat niet alleen stadgenoten maar ook mensen uit bijvoorbeeld Delfzijl en Doetichem. De moutwijnjenever die wordt geschonken in het proeflokaal van het museum is ontwikkeld door meesterknecht Jacco van der Leun, wiens functie door zijn vertrek onlangs is overgenomen door de 22- jarige Sven de Gids. De nieuwe meesterknecht maakte kennis met het museum toen hij als student van de opleiding levensmiddelentechno- logie enige tijd stage liep in De De nieuwe meesterknecht van museum De Gekroonde Brandersketel, Sven de Gids, is van plan een uniek drankje - een korenwijn - te ontwikkelen. (Foto: Van Det fotoproducties) Meesterknecht Sven de Gids, die even bij zijn stookketel is weggelo- pen, vertelt dat het ambachtelijke en het feit dat het gehele stookproces te volgen is, zonder de gebruikelijke conputergestuurde handelingen, voor hem zeer aantrekkelijk zijn. Het aanbod om meesterknecht in de Brandersketel te worden heeft hij dan ook met beide handen aange- grepen. Het nieuwe, unieke drankje - een korenwijn - dat hij gaat ont wikkelen is nauw verwant aan jene ver waarvoor vrijwel dezelfde ingre- dienten worden gebruikt. "Als je een kwalitatief hoogstaand product wil fabriceren dan gaat daar een uit- gebreide onderzoeksperiode aan vooraf. Het zal dus nog enige jaren duren voordat de nieuwe korenwijn gepresenteerd wordt", aldus de Sven de Gids. Nans Wolters Het Nederlands Gedistilleerd Museum De Gekroonde Brandersketel, met werkende moutwijnbranderij, gelegen aan de Lange Haven te Schiedam. (Foto: Ge Meijnen) Gekroonde Brandersketel. Ook De Gids wil een nieuwe recept voor jonge jenever ontwikkelen, waarbij hij net als zijn voorganger gebruik maakt van ingredienten en produc- tiemethoden die in het verleden wer- den toegepast. Nederland kent nog dertig distilla teurs met ieder zijn eigen specifieke geheime receptuur voor het maken van jonge jenever. Volgens Inge Timmermans is het noodzakelijk het drankje aan te passen aan de smaak van het publiek, omdat de 'droge' smaak - scherper en minder zoet - van lange geleden door de huidige innemers niet zo wordt gewaar- deerd. "De smaakpapillen worden tegenwoordig meer gestreeld als het drankje zoeter is. Het is opvallend dat mensen die ons proeflokaal bezoeken heel verbaasd reageren op de verschillen in smaak van de jene- vers", aldus de voorlichtster. SCHIEDAM - Onder zeer slechte weersomstandigheden is het de Stichting Pintilie onder aanvoering van voorzitter Paul Bosch gelukt nog net voor kerstmis een transport met hulpgoederen voor kinder en bejaardenhuizen, zigeuners en armlastigen in Roemenie af te leve- ren. Ook dit keer werden de ingezamelde goederen, grotendeels afkomstig van Schiedammers maar ook uit de naaste omgeving, enthousiast verwelkomd. De weersomstandigheden waren erbarmelijk, vertelt Els Bosch. "Mijn man kreeg onderweg te maken met aanhoudende sneeuw- stormen en temperaturen die ver onder het vriespunt lagen. Gelukkig blijkt telkens weer dat die inspan- ning niet voor niets is, want er is nog steeds grote behoefte aan onder meer levensmiddelen, kinderkleding en toiletartikelen." Dit keer vervoerde de grote vracht- wagen naast deze spullen ook door de leerlingen van basisschool De Klinker gemaakte cadeaus. Els Bosch: "Soms denken we wel eens: nu is het wel even mooi geweest. Maar als we ons dan weer realiseren in welke omstandigheden de mensen in Beclean en omgeving leven, dan komt vanzelf weer een inzameling op gang. Het volgende transport naar Roemenie staat gepland voor half april, tenminste als een sponsor bereid is de kosten van het transport voor zijn rekening te nemen. In afwachting van zo'n toezegging zijn Els en Paul Bosch alvast bezig voor- bereidingen te treffen. De afgelopen jaren werd regelmatig in de lokale pers aandacht besteed aan de inza- melacties van de Stichting Pintilie. Hierin werd niet alleen verslag gedaan van het lot van de mensen in Roemenie maar tevens verzocht om bijdragen, zowel in natura als in geld. Voor het volgende transport kunnen levensmiddelen, beddengoed (lakens, slopen), handdoeken, kle- ding (schoon en heel!), schoenen en toiletartikelen afgegeven worden bij familie Bosch, Aleidastraat 32b, Schiedam. Als het brengen van de spullen een probleem oplevert dan worden deze na een telefoontje door een medewerker van Pintilie opge- haald: (010) 4734580.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Postiljon | 1999 | | pagina 7