Stichting Pintilie na barre tocht weer thuis
Nieuwe meesterknecbt gaat korenwijn ontwikkelen
Dokter
in praktijk
I
Sport(en) is gezond
Oude verzamelingen
Ambachtelijk
Transport
6
27 JANUARI 1999
DE POSTILJON EDITIE 12
PAGINA 7
Sporten is gezond. Het is goed
voor je spieren en je lijn, bet ont-
spant en zorgt (uiteindelijk) voor
uithoudingsvermogen. In de dok-
terspraktijk zien we ecbter spor-
ters die 'gebroken' zifn. Mensen
met pijnlijke schouderslage rug-
pijn met uitstraling in een of meer-
dere billen of een verzwikte enkel.
Maar ondanks bun tijdelijke han
dicap willen ze ZO snel mogelijk
weer terug op de sportvloer. Ze
zijn daarvoor zelfs bereid om zich
een hele week ziek te melden op
bun werk.
Paul, verzekeringsarts in
Rotterdam, nodigde mij uit om
eens mee te gaan hardlopen. Zijn
entbousiaste verhalen over 'alles
uit je lichaam halen wat er maar
in zit', proberen je
tegenstander(s) in te halen, maar
wel opletten dat je nog iets 'over'
bebt om de race uit te lopen', bad-
den bij mij wel wat gedaan.
Plaats van handeling was het
lokale sportpark, waar over vier
afstanden kon worden gelopen.
Om niet al te veel af te steken bij
andere spotters had ik een wit
shirt en een blauwe gymbroek
meegenomen, De broek had ik
voor bet laatst aangebad tijdens
gymlessen op de middelbare
school, Lopen zou ik op mijn
dagelijkse schoenen; ik was nog
niet zo enthousiast dat ik geld in
een nieuwe outfit had gestoken.
Paul en ik kleedden ons om in een
ruimte waar het rook naar spier-
balsem met een vleugje zweet. We
konden ons inscbrijven bij drie in
blazer gestoken heren die achter
een tafeltje naast de startlijn zaten
en kiezen uit drie afstanden van 2,
51/2, 10 en 16 km. Het was mij
druk, een groot deel van de hard-
lopers bestond uit kinderen. Die
zouden waarscbijnhjk massaal de
2 km gaan lopen. Aangezien ik
niet met kop en schouders boven
deze lopers wilde uitsteken,
besloot ik voor de S1/2 km te kie
zen. Paul koos voor 16 km.
Om mij been waren spotters bezig
met het strekken van de spieren;
sommigen leken van plan om het
muurtje van het omkleedbok weg
te duwen. Ook Paul deed daaraan
mee. Zelf probeerde ik zo profes-
sioneel mogeltjk te lijken door met
een nonchalant gezicht fluitend
het gras wat aan te stampen.
De 2 km-groep ging. van start.
Kwetterend en lachend stoof bet
grut na het fluitsignaal weg.
Ongeveer tien minuten later was
de tweede afstand aan de beurt.
Tot mijn schrik zag ik dat bet
overgrote deel van de lopers
bestond uit dames. Ik zocht een
startplekje ergens langs de zijlijn
uit. Het fluitsignaal klonk. Ik
werd getrapt, geduwd en geschopt
en hoorde alsmaar roepen:
"Dames gaan voor!" Bovendien
zogen mijn schoenen zich vast in
de modderige grand. Reeds na 1
km zag tk mij genoodzaakt mijn
snelheid terug laten zakken tot
stapvoets. Tot overmaat van ramp
kwam tot drie keer toe mijn
kameraad voorbij, roepend; "En,
gaat het een beetje?" Kortom, bet
werd een ramp. Ik werd 244ste,
waarbij ik 2 kinderen en een
boogbejaarde dame achter mij
wist te laten.
Toch was ik blij met m'n medaille,
een teken van doorzetting. Want
het gaat btj sporten toch niet om
de eerste of tweede plaats, maar
om het verleggen van je eigen
grenzen door lichamelijke inspan-
ning. Toen ik in de kleedruimte
kwam, nu gevuld met een penetr-
ante zweetgeur en daarbij een
vleugje spierbalsem, en iemand
mij een slokje suikerrijke vloeistof
aanbood voelde ik mij er helemaal
bijhoren. Een van de velen die met
voldoening het lichaam tot presta-
tie had aangezet.
Pieter Vlasveld
huisarts
Nageslacht is de jenever-
schaamte voorbij
SCHIEDAM - Vijf jaar geleden
was het niet denkbaar dat toe-
komstige bezoekers van het
Gedistilleerd Museum aan de
Lange Haven, dat ruim tweeen-
half jaar geleden werd geopend,
trots zouden vertellen dat hun
vader of grootvader werkzaam
was geweest in de Schiedamse
jeneverindustrie. Decennia lang
was dat onderwerp voor vele
families een taboe; daar kon je
maar beter niet over praten.
Publieksvoorlichtster Inge
Timmerman van museum De
Gekroonde Brandersketel lijkt over
die openheid van de afgelopen jaren
nog steeds verbaasd. "Je kunt wel
spreken over een cultuuromslag,
plotseling wordt over dat verleden
openlijk gepraat en dat is erg leuk",
verklaart zij. "Mensen halen herin-
neringen op en vertellen bijvoor-
beeld dat hun opa brandersknecht is
geweest.
De voorlichtster vertelt geestdriftig
over het drankje dat in het verleden
Schiedam zo'n slecht imago bezorg-
de. "Hoe meer ik me verdiep in de
geschiedenis van het Schiedams
gedistilleerd hoe meer feiten ik ont-
dek. Het is beslist niet zo dat, zoals
velen denken, dat het verhaal daar-
over in een paar zinnen is verteld. In
de gouden eeuw van Schiedam
maakten andere continenten bij-
voorbeeld ook kennis met het kleur-
loze drankje. De distillateurs hier in
de stad waren veelal familie van
elkaar en bestookten gezamenlijk
met een bepaald product de markt
in onder andere Zuid-Amerika,
gerichte marketing dus, zouden we
nu zeggen. Dat zijn wetenswaardig-
heden die de geschiedenis van de
jenever interessant maakt.
Inge Timmerman: "Het is opmerke-
lijk dat sinds 1 juli 1996 toen het
museum openging, hier mensen bin-
nenlopen met een doosje onder de
arm met spulletjes die verwijzen
naar het jeneververleden. Oude ver
zamelingen van jeneverglaasjes en
etiketten en heel veel verhalen.
Plotseling schamen de mensen zich
niet meer. Ik maakte een paar jaar
terug nog wel mee dat mensen, als je
met hen in gesprek raakte, aangaven
nooit iets met de jeneverindustrie te
maken hebben gehad en dat is een
verschil met tegenwoordig, want nu
is men er trots op. Overigens zijn
dat niet alleen stadgenoten maar
ook mensen uit bijvoorbeeld Delfzijl
en Doetichem.
De moutwijnjenever die wordt
geschonken in het proeflokaal van
het museum is ontwikkeld door
meesterknecht Jacco van der Leun,
wiens functie door zijn vertrek
onlangs is overgenomen door de 22-
jarige Sven de Gids. De nieuwe
meesterknecht maakte kennis met
het museum toen hij als student van
de opleiding levensmiddelentechno-
logie enige tijd stage liep in De
De nieuwe meesterknecht van museum De Gekroonde Brandersketel, Sven de Gids, is van plan een uniek drankje
- een korenwijn - te ontwikkelen. (Foto: Van Det fotoproducties)
Meesterknecht Sven de Gids, die
even bij zijn stookketel is weggelo-
pen, vertelt dat het ambachtelijke en
het feit dat het gehele stookproces te
volgen is, zonder de gebruikelijke
conputergestuurde handelingen,
voor hem zeer aantrekkelijk zijn.
Het aanbod om meesterknecht in de
Brandersketel te worden heeft hij
dan ook met beide handen aange-
grepen. Het nieuwe, unieke drankje
- een korenwijn - dat hij gaat ont
wikkelen is nauw verwant aan jene
ver waarvoor vrijwel dezelfde ingre-
dienten worden gebruikt. "Als je
een kwalitatief hoogstaand product
wil fabriceren dan gaat daar een uit-
gebreide onderzoeksperiode aan
vooraf. Het zal dus nog enige jaren
duren voordat de nieuwe korenwijn
gepresenteerd wordt", aldus de Sven
de Gids.
Nans Wolters
Het Nederlands Gedistilleerd Museum De Gekroonde Brandersketel, met
werkende moutwijnbranderij, gelegen aan de Lange Haven te Schiedam.
(Foto: Ge Meijnen)
Gekroonde Brandersketel. Ook De
Gids wil een nieuwe recept voor
jonge jenever ontwikkelen, waarbij
hij net als zijn voorganger gebruik
maakt van ingredienten en produc-
tiemethoden die in het verleden wer-
den toegepast.
Nederland kent nog dertig distilla
teurs met ieder zijn eigen specifieke
geheime receptuur voor het maken
van jonge jenever. Volgens Inge
Timmermans is het noodzakelijk het
drankje aan te passen aan de smaak
van het publiek, omdat de 'droge'
smaak - scherper en minder zoet -
van lange geleden door de huidige
innemers niet zo wordt gewaar-
deerd. "De smaakpapillen worden
tegenwoordig meer gestreeld als het
drankje zoeter is. Het is opvallend
dat mensen die ons proeflokaal
bezoeken heel verbaasd reageren op
de verschillen in smaak van de jene-
vers", aldus de voorlichtster.
SCHIEDAM - Onder zeer slechte weersomstandigheden is het de
Stichting Pintilie onder aanvoering van voorzitter Paul Bosch gelukt
nog net voor kerstmis een transport met hulpgoederen voor kinder
en bejaardenhuizen, zigeuners en armlastigen in Roemenie af te leve-
ren. Ook dit keer werden de ingezamelde goederen, grotendeels
afkomstig van Schiedammers maar ook uit de naaste omgeving,
enthousiast verwelkomd.
De weersomstandigheden waren
erbarmelijk, vertelt Els Bosch.
"Mijn man kreeg onderweg te
maken met aanhoudende sneeuw-
stormen en temperaturen die ver
onder het vriespunt lagen. Gelukkig
blijkt telkens weer dat die inspan-
ning niet voor niets is, want er is nog
steeds grote behoefte aan onder
meer levensmiddelen, kinderkleding
en toiletartikelen."
Dit keer vervoerde de grote vracht-
wagen naast deze spullen ook door
de leerlingen van basisschool De
Klinker gemaakte cadeaus. Els
Bosch: "Soms denken we wel eens:
nu is het wel even mooi geweest.
Maar als we ons dan weer realiseren
in welke omstandigheden de mensen
in Beclean en omgeving leven, dan
komt vanzelf weer een inzameling
op gang.
Het volgende transport naar
Roemenie staat gepland voor half
april, tenminste als een sponsor
bereid is de kosten van het transport
voor zijn rekening te nemen. In
afwachting van zo'n toezegging zijn
Els en Paul Bosch alvast bezig voor-
bereidingen te treffen. De afgelopen
jaren werd regelmatig in de lokale
pers aandacht besteed aan de inza-
melacties van de Stichting Pintilie.
Hierin werd niet alleen verslag
gedaan van het lot van de mensen in
Roemenie maar tevens verzocht om
bijdragen, zowel in natura als in
geld.
Voor het volgende transport kunnen
levensmiddelen, beddengoed
(lakens, slopen), handdoeken, kle-
ding (schoon en heel!), schoenen en
toiletartikelen afgegeven worden bij
familie Bosch, Aleidastraat 32b,
Schiedam. Als het brengen van de
spullen een probleem oplevert dan
worden deze na een telefoontje door
een medewerker van Pintilie opge-
haald: (010) 4734580.