Vallen maar vooral opstaan
Op zoek naar werkzoekenden
Radio Schiedam groeit tegen verdrukking in
okter
in praktijk
Voor altijd samen
Presentatie
Structuur
Koolmeesjes
19 MEI 1999
DE POSTILJON EDITIE 12
PAGINA 7
Een paar weken geleden had ik
avonddienst. Het was vroeger don-
ker dan gewoonlijk. Het regenachti-
ge weer had het vallen van de avond
versneld. Tot negen uur was er
slechts een telefoontje geweest,
waarbij een geruststelling en wat
advies voldoende waren. Een enor-
me lichtflits werd spoedig gevolgd
door een daverende knal; de inlei-
ding tot een flinke onweersbui.
Buiten zwiepte de regen het water in
de gracht krachtig op. Het kleine
beetje zicht was ineens verdwenen.
Mijn vrouw en ik zaten lekker bij de
warme kachel, terwijl de kinderen in
bed lagen.
Opeens ging de telefoon. Of de dok-
ter kon komen voor mevrouw Van
Veursen, ze voelde zich niet lekker!?
Mevrouw Van Veursen woonde in
een prachtig huis vlakbij de spoor-
wegovergang. Haar man was acht
dagen geleden overleden aan een
hartaanval. Sindsdien had zij aan
een stuk door gehuild.
Terwijl ik mijn regenjas aantrok
vroeg ik mij af of mevrouw Van
Veursen misschien iets anders zou
mankeren, waardoor ze zo emotio-
neel was. Om zo snel mogelijk bij de
patient te komen nam ik de weg
langs de rivier. Er was geen schip te
bekennen met dit weer. Trouwens,
ook geen auto.
In de verte zag ik in het licht van de
koplampen iets fladderen. Ik
minderde snelheid. In het schijnsel
van de koplampen zag ik een man-
netjeseend, zo'n prachtig gekleurde
woerd. Het dier liep driftig heen en
weer. Dichterbij gekomen zag ik
waar hij omheen liep. Op de grond
lag een vrouwtjeseend. Overreden.
De borst was half opengereten en
bloed en organen lagen verspreid. Ik
stapte de auto uit en probeerde de
woerd te bewegen deze plaats te ver-
laten. Ook al was er in dit noodweer
geen auto te zien: zou er eentje
langskomen dan was het heel goed
mogelijk dat de woerd hetzelfde lot
als zijn vrouwtje beschoren was.
Het lukte me niet. De woerd keek
me dreigend en blazend aan. Met
een enorme bocht reed ik dus maar
met de auto om het tafereeltje heen.
Toen ik nog een keer omkeek stond
de woerd heel teder met z'n snavel
de veertjes van het vrouwtje te rang-
schikken.
Mevrouw Van Veursen zag er niet
goed uit. Ze zag bleek. Haar rood-
betraande ogen keken zo verdrietig.
"Ik mis hem zozei ze. "Dokter, ik
kan niet leven zonder hem".
Probeer de goede en fijne herinne-
ringen aan hem levend te houden
probeerde ik zacht. "Misschien is
het goed om morgen uw bloed eens
na te laten kijken.
Op dat moment kon ik niet meer
doen dan een slaapmiddel geven.
Samen met een zoon hielp ik haar
naar bed. "Ik zal zorgen dat morgen
de zuster langskomt om bloed te
prikken.
Op de terugweg was het regenen
enigszins gestopt. Benieuwd of de
woerd er nog zou staan, reed ik
langs het water terug. Het was stil
op de plek van een half uur geleden,
heel stil. Naast het dode lichaam
van de vrouwtjeseend, waar zo te
zien opnieuw een autoband over-
heen was gegaan, lag de woerd,
levenloos. Ook hij kon zijn levens-
gezellin niet missen...
De middag na de dienst belde het
laboratorium over het bloed van
mevrouw Van Veursen. Zij bleek
een acute leucaemie te hebben. Mijn
assistente regelde direct een opname
voor haar. Een paar dagen laten
kwam het bericht dat mevrouw was
overleden. Even dacht ik weer aan
het eendenpaar... en aan die vrouw.
Plotseling overviel me een gevoel
van berusting. Nee, mevrouw Van
Veursen, dacht ik, je hoeft hem niet
meer te missen. Je bent nu weer
samen met hem.
Pieter van Delft
huisarts
was om met zenden dot* te gaan,
kregen we meer financiele armslag.
Vanaf die tijd is het aantal uitzen-
dingen toegenomen. Op dit ogenblik
zijn we bezig om meer structuur in
de organisatie aan te brengen", ver-
telt voorzitter De Boer.
Radio Schiedam vergt volgens Jan
Willem de Boer zoveel aandacht op
dat er naast zijn baan als leraar
Frans, weinig tijd overblijft voor iets
anders. "Gemiddeld ben ik ongeveer
zes dagen voor de radio bezig en
hetzelfde geldt voor secretaris/pen-
ningmeester Wim Groeneweg. Door
een meer gerichte aanpak is Radio
Schiedam zich aan het ontwikkelen
tot een professionele instelling.
Gelukkig Seschikken wij sinds kort
over iemand die zich alleen bezig-
houdt met reclame en bovendien
over een aantal mensen dat bij ons
werkervaring opdoet in het kader
van de Melkertregeling. Deze mede-
werkers hebben een vaste taak bij
onze omroep voor een periode van
een of twee jaar."
Een van de programma's van Radio Schiedam is het politiek getinte vragenuurtje van Jan Willem de Boer die
raadsleden en wethouders aan de tand voelt. (Foto: Jacobus Kroon)
SCHIEDAM - Even was er een
misverstand over een bericht
van Radio Schiedam dat popi-
dool Gordon in de studio aan de
Korte Haven zou komen vertel-
len over zijn nieuwe single.
"Nee", lacht Jan Willem de
Boer, voorzitter van Radio
Schiedam, "zo'n beroemdheid
krijgen we voor een praatje niet
naar de studio in Schiedam,
maar Gordon was wel bereid via
de telefoon in het programma
Vrijdagmiddagexpress van Chris
Heesbeen, te praten over zijn
vak. Het komt steeds vaker voor
dat wij bekende mensen kunnen
strikken voor een vraaggesprek.
Dat zorgt er voor dat meer luis-
teraars afstemmen op onze zen-
der."
Radio Schiedam heeft een twintigjari-
ge geschiedenis achter de rug van val
len maar vooral van opstaan. Dankzij
de
vasthoudendheid en het enthou-
siasme van een aantal mensen dat
vanaf het allereerste begin bij de radio
was betrokken gaat het de laatste
paar jaar beter dan ooit. Zo'n zeven
jaar geleden was het nog een handje-
vol mensen dat de uitzendingen,
voornamelijk op zaterdag en zondag,
verzorgde. Tegenwoordig is Radio
Schiedam de hele week te beluisteren.
Tientallen medewerkers houden zich
bezig met techniek, redactie, presen
tatie en administratie. Jan Willem de
Boer: "Radio Schiedam startte begin
1980, in de periode dat zendpiraten
door de overheid massaal uit de
lucht werden gehaald en gemeenten
toestemming kregen voor het opzet-
ten van een lokale radio. Wij ope-
reerden destijds vanuit de ziekenom-
roep en zijn vervolgens verschillende
malen verhuisd, onder meer naar
Passage en Lange Nieuwstraat.
Uiteindelijk kwamen we terecht op
Korte Haven 127 waar we een ver-
dieping in gebruik namen. Sinds een
half jaar wordt de administratie
door vier mensen een etage hoger
afgehandeld.
Vooral de eerste tien jaar was er wei
nig geld. Alleen door de geestdrift
van vrijwilligers bleef Radio
Schiedam in de lucht. Door in zee te
gaan met een commercieel bureau
verwachtte het bestuur van Radio
Schiedam een oplossing te hebben
gevonden voor het chronische geld-
tekort, maar dat bleek achteraf een
misvatting.
"Precies op het moment dat wij ons
vertwijfeld afvroegen of het zinvol
Het gaat dan meestal om het draai-
en van muziek, maar dat wil en kan
iedereen wel. Helaas komt het
bovendien regelmatig voor dat men-
sen na een proefopname afvallen
omdat het niet goed klinkt of te
stroef loopt.
Programma's die vlot lopen zijn
onder meer het door Dick van
Gooswilligen gepresenteerde 'Wat
doe je voor de kost', waarin mensen
uit verschillende beroepen aan het
woord komen en het politiek getinte
vraaguurtje van Jan Willem de Boer
die raadsleden en wethouders aan
de tand voelt over misstanden in de
stad.
Maar er is van rhaandag tot en met
zondag van negen uur 's morgens
tot laat in de avond nog veel meer te
beluisteren op Radio Schiedam.
Bijvoorbeeld Kindertijd, Cafe
Lokaal, Top 25 en Bert's klassiekers
van Bert Hinte. Radio Schiedam is
te vinden op kabel 96.1 en op 106.7
FM.
Nans Wolters
ROTTERDAM - Met de kreet
'De Gemeente Rotterdam heeft
vast werk voor u' zoekt een aan
tal gemeentelijke diensten in
samenwerking met Nieuwe
Banen Rotterdam Werkt
(NBRW) vierhonderd nieuwe
collega's voor uiteenlopende
functies. De werving is enkele
weken geleden met een adverten-
tiecampagne begonnen en richt
zich op mensen van 23 jaar en
ouder die langer dan eeN jaar
zonder werk zijn. Na een jaar
kunnen deze gemeente-ambtena-
ren een vaste aanstelling krijgen.
De gemeente gaat de werkzoeken
den nog actiever benaderen. Zo
deelden op dinsdag 11 mei
Feyenoordspits Ellery Cairo, burge-
meester Ivo Opstelten en wethou-
der Sjaak van der Tak op de cen-
trummarkt flyers aan het
Rotterdamse publiek uit. De drie
bekende Rotterdammers opereer-
den vanuit een speciale Banenbus
en waren voor de publieksactie
gekleed in windjacks met passende
slogans.
In deze campagne gaat het om
banen bij diensten zoals de
ROTEB, Rotterdam Veilig, het
Parkeerbedrijf, de Brandweer en
Dienst Recreatie Rotterdam. De
nieuwe werknemers van de
gemeente Rotterdam kunnen bij
voorbeeld aan de slag op een kin-
derboerderij, toezicht houden in
parkeergarages en werken als com-
puterassistent op scholen.
In het vogelhuisje op mijn balkon is een nest met eitjes uitgebroed.
Zes hele blote, langnekkige, zacht piepende ietsjes met wddgenwijd
opengesperde bekkies doen ontzettend hun best vogel te worden.
Er vliegt een koolmees met steeds een prooitje in de snavel af en
aan.
Wat een gewaarwording. Ik had er al een beetje een idee van. Mijn
kat is de laatste tijd niet uit de vensterbank te slaan. Ze tit in de
starthouding om op haar prooi te springen. Dat probeert ze ook,
maar ze stuitert lehjk terug. Er zit een dubbele ruit tussen de buit
en de kat.
Wie niet sterk is moet sltm zijn. Als het slaapkamerraam op de
haak staat, wurmt ze net zolang, tot ze er door kan. Poes dus ont-
snapt en op het balkon. Koolmeesjes pas op! De 16-jarige roet-
zwarte kat is op strooptocht. Ik ben er getuige van als het vogeltje
zich een hoedje schrikt van de kat. De rups valt uit het snaveltje, en
weg is de koolmees. Die rups schudt mij wakker. Als het beestje
met eten onderweg is, dan moet er wat te voeden zijn. Ik kan mijn
nieuwsgierigheid amper bedivingen. Zal ik het dakje van het vogel
huisje optillen?
In mijn achterhoofd gonst de waarschuwtng van mijn vader: kom
met aan een nestje met jong! Wat was hij eens boos, toen hij mij in
de dakgoot ontwaarde. Ik had lange tijd een spreeuw gevolgd en
•wist onder welke dakpan het nest zat. Stiekum tilde ik de pan op
en ontdekte miniscule eitjes. En mijn vader ontdekte mij. Oei, oei,
oei!
Met handschoenen aan open ik het dakje van het vogelhuisje op
mijn balkon, en ik aanschouw de opengesperde vogelbekjes. Ik ga
de rest van de middag op het balkon zitten en zie hoe druk de vlie-
gende voedselkoerier het heeft. Om er zeker van te zijn dat ik geen
schade heb aangericht aan het jonge leven, sta ik de volgende mor
gen heel vroeg op. Ik stel me een beetje verdekt op. In een kwartier
tijd komt koolmees drie keer aangevlogen met exquize hapjes.
Ik wens dat ik de jonge vogels straks een voor een het nestje uit zie
vliegen, en ik houd mijn kat binnen.
"Regelmatig worden wij benaderd
door jongelui die een programma
willen presenteren.