Vallen maar vooral opstaan Op zoek naar werkzoekenden Radio Schiedam groeit tegen verdrukking in okter in praktijk Voor altijd samen Presentatie Structuur Koolmeesjes 19 MEI 1999 DE POSTILJON EDITIE 12 PAGINA 7 Een paar weken geleden had ik avonddienst. Het was vroeger don- ker dan gewoonlijk. Het regenachti- ge weer had het vallen van de avond versneld. Tot negen uur was er slechts een telefoontje geweest, waarbij een geruststelling en wat advies voldoende waren. Een enor- me lichtflits werd spoedig gevolgd door een daverende knal; de inlei- ding tot een flinke onweersbui. Buiten zwiepte de regen het water in de gracht krachtig op. Het kleine beetje zicht was ineens verdwenen. Mijn vrouw en ik zaten lekker bij de warme kachel, terwijl de kinderen in bed lagen. Opeens ging de telefoon. Of de dok- ter kon komen voor mevrouw Van Veursen, ze voelde zich niet lekker!? Mevrouw Van Veursen woonde in een prachtig huis vlakbij de spoor- wegovergang. Haar man was acht dagen geleden overleden aan een hartaanval. Sindsdien had zij aan een stuk door gehuild. Terwijl ik mijn regenjas aantrok vroeg ik mij af of mevrouw Van Veursen misschien iets anders zou mankeren, waardoor ze zo emotio- neel was. Om zo snel mogelijk bij de patient te komen nam ik de weg langs de rivier. Er was geen schip te bekennen met dit weer. Trouwens, ook geen auto. In de verte zag ik in het licht van de koplampen iets fladderen. Ik minderde snelheid. In het schijnsel van de koplampen zag ik een man- netjeseend, zo'n prachtig gekleurde woerd. Het dier liep driftig heen en weer. Dichterbij gekomen zag ik waar hij omheen liep. Op de grond lag een vrouwtjeseend. Overreden. De borst was half opengereten en bloed en organen lagen verspreid. Ik stapte de auto uit en probeerde de woerd te bewegen deze plaats te ver- laten. Ook al was er in dit noodweer geen auto te zien: zou er eentje langskomen dan was het heel goed mogelijk dat de woerd hetzelfde lot als zijn vrouwtje beschoren was. Het lukte me niet. De woerd keek me dreigend en blazend aan. Met een enorme bocht reed ik dus maar met de auto om het tafereeltje heen. Toen ik nog een keer omkeek stond de woerd heel teder met z'n snavel de veertjes van het vrouwtje te rang- schikken. Mevrouw Van Veursen zag er niet goed uit. Ze zag bleek. Haar rood- betraande ogen keken zo verdrietig. "Ik mis hem zozei ze. "Dokter, ik kan niet leven zonder hem". Probeer de goede en fijne herinne- ringen aan hem levend te houden probeerde ik zacht. "Misschien is het goed om morgen uw bloed eens na te laten kijken. Op dat moment kon ik niet meer doen dan een slaapmiddel geven. Samen met een zoon hielp ik haar naar bed. "Ik zal zorgen dat morgen de zuster langskomt om bloed te prikken. Op de terugweg was het regenen enigszins gestopt. Benieuwd of de woerd er nog zou staan, reed ik langs het water terug. Het was stil op de plek van een half uur geleden, heel stil. Naast het dode lichaam van de vrouwtjeseend, waar zo te zien opnieuw een autoband over- heen was gegaan, lag de woerd, levenloos. Ook hij kon zijn levens- gezellin niet missen... De middag na de dienst belde het laboratorium over het bloed van mevrouw Van Veursen. Zij bleek een acute leucaemie te hebben. Mijn assistente regelde direct een opname voor haar. Een paar dagen laten kwam het bericht dat mevrouw was overleden. Even dacht ik weer aan het eendenpaar... en aan die vrouw. Plotseling overviel me een gevoel van berusting. Nee, mevrouw Van Veursen, dacht ik, je hoeft hem niet meer te missen. Je bent nu weer samen met hem. Pieter van Delft huisarts was om met zenden dot* te gaan, kregen we meer financiele armslag. Vanaf die tijd is het aantal uitzen- dingen toegenomen. Op dit ogenblik zijn we bezig om meer structuur in de organisatie aan te brengen", ver- telt voorzitter De Boer. Radio Schiedam vergt volgens Jan Willem de Boer zoveel aandacht op dat er naast zijn baan als leraar Frans, weinig tijd overblijft voor iets anders. "Gemiddeld ben ik ongeveer zes dagen voor de radio bezig en hetzelfde geldt voor secretaris/pen- ningmeester Wim Groeneweg. Door een meer gerichte aanpak is Radio Schiedam zich aan het ontwikkelen tot een professionele instelling. Gelukkig Seschikken wij sinds kort over iemand die zich alleen bezig- houdt met reclame en bovendien over een aantal mensen dat bij ons werkervaring opdoet in het kader van de Melkertregeling. Deze mede- werkers hebben een vaste taak bij onze omroep voor een periode van een of twee jaar." Een van de programma's van Radio Schiedam is het politiek getinte vragenuurtje van Jan Willem de Boer die raadsleden en wethouders aan de tand voelt. (Foto: Jacobus Kroon) SCHIEDAM - Even was er een misverstand over een bericht van Radio Schiedam dat popi- dool Gordon in de studio aan de Korte Haven zou komen vertel- len over zijn nieuwe single. "Nee", lacht Jan Willem de Boer, voorzitter van Radio Schiedam, "zo'n beroemdheid krijgen we voor een praatje niet naar de studio in Schiedam, maar Gordon was wel bereid via de telefoon in het programma Vrijdagmiddagexpress van Chris Heesbeen, te praten over zijn vak. Het komt steeds vaker voor dat wij bekende mensen kunnen strikken voor een vraaggesprek. Dat zorgt er voor dat meer luis- teraars afstemmen op onze zen- der." Radio Schiedam heeft een twintigjari- ge geschiedenis achter de rug van val len maar vooral van opstaan. Dankzij de vasthoudendheid en het enthou- siasme van een aantal mensen dat vanaf het allereerste begin bij de radio was betrokken gaat het de laatste paar jaar beter dan ooit. Zo'n zeven jaar geleden was het nog een handje- vol mensen dat de uitzendingen, voornamelijk op zaterdag en zondag, verzorgde. Tegenwoordig is Radio Schiedam de hele week te beluisteren. Tientallen medewerkers houden zich bezig met techniek, redactie, presen tatie en administratie. Jan Willem de Boer: "Radio Schiedam startte begin 1980, in de periode dat zendpiraten door de overheid massaal uit de lucht werden gehaald en gemeenten toestemming kregen voor het opzet- ten van een lokale radio. Wij ope- reerden destijds vanuit de ziekenom- roep en zijn vervolgens verschillende malen verhuisd, onder meer naar Passage en Lange Nieuwstraat. Uiteindelijk kwamen we terecht op Korte Haven 127 waar we een ver- dieping in gebruik namen. Sinds een half jaar wordt de administratie door vier mensen een etage hoger afgehandeld. Vooral de eerste tien jaar was er wei nig geld. Alleen door de geestdrift van vrijwilligers bleef Radio Schiedam in de lucht. Door in zee te gaan met een commercieel bureau verwachtte het bestuur van Radio Schiedam een oplossing te hebben gevonden voor het chronische geld- tekort, maar dat bleek achteraf een misvatting. "Precies op het moment dat wij ons vertwijfeld afvroegen of het zinvol Het gaat dan meestal om het draai- en van muziek, maar dat wil en kan iedereen wel. Helaas komt het bovendien regelmatig voor dat men- sen na een proefopname afvallen omdat het niet goed klinkt of te stroef loopt. Programma's die vlot lopen zijn onder meer het door Dick van Gooswilligen gepresenteerde 'Wat doe je voor de kost', waarin mensen uit verschillende beroepen aan het woord komen en het politiek getinte vraaguurtje van Jan Willem de Boer die raadsleden en wethouders aan de tand voelt over misstanden in de stad. Maar er is van rhaandag tot en met zondag van negen uur 's morgens tot laat in de avond nog veel meer te beluisteren op Radio Schiedam. Bijvoorbeeld Kindertijd, Cafe Lokaal, Top 25 en Bert's klassiekers van Bert Hinte. Radio Schiedam is te vinden op kabel 96.1 en op 106.7 FM. Nans Wolters ROTTERDAM - Met de kreet 'De Gemeente Rotterdam heeft vast werk voor u' zoekt een aan tal gemeentelijke diensten in samenwerking met Nieuwe Banen Rotterdam Werkt (NBRW) vierhonderd nieuwe collega's voor uiteenlopende functies. De werving is enkele weken geleden met een adverten- tiecampagne begonnen en richt zich op mensen van 23 jaar en ouder die langer dan eeN jaar zonder werk zijn. Na een jaar kunnen deze gemeente-ambtena- ren een vaste aanstelling krijgen. De gemeente gaat de werkzoeken den nog actiever benaderen. Zo deelden op dinsdag 11 mei Feyenoordspits Ellery Cairo, burge- meester Ivo Opstelten en wethou- der Sjaak van der Tak op de cen- trummarkt flyers aan het Rotterdamse publiek uit. De drie bekende Rotterdammers opereer- den vanuit een speciale Banenbus en waren voor de publieksactie gekleed in windjacks met passende slogans. In deze campagne gaat het om banen bij diensten zoals de ROTEB, Rotterdam Veilig, het Parkeerbedrijf, de Brandweer en Dienst Recreatie Rotterdam. De nieuwe werknemers van de gemeente Rotterdam kunnen bij voorbeeld aan de slag op een kin- derboerderij, toezicht houden in parkeergarages en werken als com- puterassistent op scholen. In het vogelhuisje op mijn balkon is een nest met eitjes uitgebroed. Zes hele blote, langnekkige, zacht piepende ietsjes met wddgenwijd opengesperde bekkies doen ontzettend hun best vogel te worden. Er vliegt een koolmees met steeds een prooitje in de snavel af en aan. Wat een gewaarwording. Ik had er al een beetje een idee van. Mijn kat is de laatste tijd niet uit de vensterbank te slaan. Ze tit in de starthouding om op haar prooi te springen. Dat probeert ze ook, maar ze stuitert lehjk terug. Er zit een dubbele ruit tussen de buit en de kat. Wie niet sterk is moet sltm zijn. Als het slaapkamerraam op de haak staat, wurmt ze net zolang, tot ze er door kan. Poes dus ont- snapt en op het balkon. Koolmeesjes pas op! De 16-jarige roet- zwarte kat is op strooptocht. Ik ben er getuige van als het vogeltje zich een hoedje schrikt van de kat. De rups valt uit het snaveltje, en weg is de koolmees. Die rups schudt mij wakker. Als het beestje met eten onderweg is, dan moet er wat te voeden zijn. Ik kan mijn nieuwsgierigheid amper bedivingen. Zal ik het dakje van het vogel huisje optillen? In mijn achterhoofd gonst de waarschuwtng van mijn vader: kom met aan een nestje met jong! Wat was hij eens boos, toen hij mij in de dakgoot ontwaarde. Ik had lange tijd een spreeuw gevolgd en •wist onder welke dakpan het nest zat. Stiekum tilde ik de pan op en ontdekte miniscule eitjes. En mijn vader ontdekte mij. Oei, oei, oei! Met handschoenen aan open ik het dakje van het vogelhuisje op mijn balkon, en ik aanschouw de opengesperde vogelbekjes. Ik ga de rest van de middag op het balkon zitten en zie hoe druk de vlie- gende voedselkoerier het heeft. Om er zeker van te zijn dat ik geen schade heb aangericht aan het jonge leven, sta ik de volgende mor gen heel vroeg op. Ik stel me een beetje verdekt op. In een kwartier tijd komt koolmees drie keer aangevlogen met exquize hapjes. Ik wens dat ik de jonge vogels straks een voor een het nestje uit zie vliegen, en ik houd mijn kat binnen. "Regelmatig worden wij benaderd door jongelui die een programma willen presenteren.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Postiljon | 1999 | | pagina 7