Schiedam uitgenodigd voor Dag van de Toekomst
Wellicht nieuw pand
voor Stedelijk Museum
I f!
icj'PEgmjAtai 2000
i> D®i p09img«)«TeD(Tteci 2
icPAGINA 5 r
Blindedarm-
ontsteking
's Morgens om acht uur bleek dat er
pas drie stoelen in de wachtkamer
bezet waren. Een jongeman van rond
de vijfentwintig jaar en goed in het
(driedeligl pak, stond kreunend op en
zei: "Oh, dokter, ik ben blij dat het
spreekuur begint. Volgens mij heb ik
een blindedarmontsteking.Kom dan
maar gauw binnenreageerde ik. Wat
hinkend en met een pijnlijke trek op
zijn gezicht Hep hij mee.
"Wat is erprecies aan de hand?", vroeg
ik, nadat hij was gaan zitten. "Nou dok
ter", begon hij, "sinds gisteravond heb
ik pijn in mijn rechterzij. Alhoewel de
klacht aanvankeli/k begon in de buurt
van mijn maagstreek." "Ben misse-
lijk?", wilde ik weten. "Nee", ant-
woordde hij, "wet geweest. En ik heb
gisteren overgegeven.
Mijn patient vertelde dat hij de avond
daarvoor haastig twee broodjes shoar
ma had genuttigd. Op dat moment
waren de krampen begonnen en niet
meer verdwenen. De broodjes waren
er na enige tijd iveer van boven uitge-
komen. Spontaan vertelde hij dat hij
tijdens het ritje op de fiets naar de
praktijk, elke straatklinker afzonderlijk
had gevoeld. Na nog een aantal vragen
verzocht ik hem op de onderzoeksbank
te gaan liggen. De rechter onderkant
van de buik bleek enigszins aanrijkpijn-
lijk te zijn; de rest kon ik ongestraft
indrukken en weer loslaten.
Bij een klassieke blindedarmontste
king, 00k wel appendicitis genoemd, is
meestal de hele buik gei'rriteerd. Ook
een min of meer constant aanwezige
misselijkheid hoort daar bij, maar bij
deze jongeman was daar nu geen spra
ke van. Misschien had het slachtoffer
iets verkeerd gegeten?
Er is een methode om vast te stellen of
we wel of niet met een ontstoken blin-
dedarm te maken hebben: het inwen-
dig onderzoek. De arts 'voelt' met een
vinger in de anus van de patient of de
blindedarm gezwollen is of sowiezo
pijnlijk. Mijn patient ervoer alleen het
onderzoek als vervelend. Even daarna
kon ik hem vertellen dat de kans op
een blindedarmontsteking niet erg
groot leek. "Het lijkt er meer op dat je
'iets verkeerd hebt gegeten.Ik gaf de
patient het advies om veel te drinken,
niet te zwaar te eten en het voorlopig
aan te zien tot de volgende dag. Mocht
de toestand verergeren, dan kon hij
direct contact opnemen.
De jongeman was blijkbaar niet gerust-
gesteld. Die middag bezocht hij de
waarnemend arts. Die deed ook een
inwendig onderzoek, maar zag de
noodzaak niet in verder iets te onder-
nemen. 's Avond meldde de patient
zich weer. De dienstdoende arts, die
ook van achter voelde, vond weliswaar
niets, maar vanwege de 'heftige' pijn
waarmee de jongeman zich presenteer-
de, stuurde hij hem door naar de eerst
hulp van het ziekenhuis. Ook daar
werd hij inwendig onderzocht. Deze
handeling werd herhaald door achter-
eenvolgens de co-assistent, de assis-
tent-chirurg en tot slot kwam de aan
wezige internist er aan te pas.
Toen ik vrijdagmorgen mijn wachtka
mer inkeek, zag ik tussen de wachten-
den de armzalige resten van wat eens
de zo keurige jongeman was geweest:
haren door elkaar, wallen onder de
ogen en een vermoeid gelaat. Ik wenk-
te hem en vroeg hem als eerste binnen
te komen. "En?", vroeg ik, "je komt
zeker nog eens ter controle. "Nee,
nee", zei hij snel. "Ik ben nu zo vaak
onderzocht, dat ik nu zeker weet dat
het geen blindedarmontsteking is.
Maar wat ik u wel wil vragen...Hij
wreef met zijn hand voorzichtig over
z'n zitvlak. "Heeft u misschien een ver
dovend zalfje voor m 'n achterste?"
Pieter Vlasveld
huisarts
SCHIEDAM - De Toekomstprijs
heeft de gemeente Schiedam
uitgenodigd om in September de
Dag van de Toekomst te vieren.
Het gemeentebestuur en de
gemeenteraad beraden zich
momenteel over de oprichting
van een Toekomstcomite. De
Nationale Toekomstprijs wordt
elk jaar uitgereikt aan perso-
nen, bedrijven en insteilingen
die op een verrassende manier
bezig zijn met de duurzame
samenleving.
De wereld van morgen hoe ziet die
eruit? Plezierig wonen, een gezond
milieu, interessant werk en goed con
tact met de omgeving. De toekomst is
geen illusie, maar dichtbij en iedereen
kan daar aan meewerken door initiatie-
ven op elk niveau. Veel ideeen, projec-
ten en slimme plannen die bijdragen
aan een duurzame toekomst komen
niet of te weinig in het nieuws. Met de
Nationale Toekomstprijs en de
Toekomstdag kunnen bedrijven en
instanties laten zien wat zij doen aan
een duurzame samenleving.
Ook vanuit de gemeentes komen initia-
tieven: namelijk door de oprichting van
Toekomstcomitds, waarin vertegen-
M
f|
De gemeente Schiedam is uitgenodigd om in September mee te doen met de
Dag van de Toekomst. (Joop Zeemeijer Fotografie)
1
woordigers van bedrijven, insteilingen
en bevolking vertegenwoordigd zijn.
Criteria
Ideeen die in aanmerking willen komen
voor de Nationale Toekomstprijs moe-
ten voldoen aan vier criteria. De eerste
voorwaarde is de ecologische waarde; is
een project goed voor milieu en natuur?
Ten tweede moet het plan bijdragen aan
de werkgelegenheid, ontplooiing of ver-
mindering van de armoede.
De derde waarde is het sociale aspect;
stimuleert het plan integratie, welzijn
en cultuur? Als laatste wordt gekeken
naar de inspirerende waarde van het
idee. De drie winnaars van de catego
ries bedrijven, individuen en organisa-
ties ontvangen een bronzen
Toekomstbeeld en een geldprijs, die
gei'nvesteerd kan worden in het win-
nende project. Voorafgaand aan de uit-
reiking wordt eerst nog een 'Startdebat'
georganiseerd op 2 maart in Den Haag.
Leden van een panel o.l.v. Minister
Pronk geven hun visie op de toekomst
en de waarden die hierin centraal moe-
ten staan. Wie meer informatie wil over
de Nationale Toekomstprijs kan contact
opnemen met de stichting: (070)
4417980; e-mail: toekomstprijsh.nl.
Het Stadsmuseum Schiedam. Het plan is om het museum naar een andere loca-
tie te verplaatsen zodat men beter uit de voeten kan. (Foto Van Det
Fotoproductiesj
SCHIEDAM - De gemeente
Schiedam stelt voor het museale
landschap in de stad om te ploe-
gen. Vooral het Stedelijk
Museum Schiedam en het
Nederlands Gedistilleerd
Museum zijn al enige tijd onder-
werp van discussie binnen de
gemeente. In opdracht van het
gemeentebestuur heeft bureau
Berenschot een rapport opge-
steld, dat aanbevelingen bevat
die vooral voor het Stedelijk
Museum gevolgen hebben.
Deze aanbevelingen zijn inmid-
dels door de gemeenteraad aan-
genomen.
Berenschot stelt voor de collectie van
het Stedelijk Museum op te splitsen in
een collectie moderne kunst, een histo-
rische collectie en een collectie gedistil
leerd. De laatstgenoemde zou dan aan
het Gedistilleerd Museum in bruikleen
kunnen worden gegeven. Afgezien van
deze veranderingen zal het museum-
concept sowieso moeten worden aange-
past, aldus het rapport.
Tevens stelt Berenschot voor af te zien
van renovatie en uitbreiding van het
Stedelijk Museum-gebouw. Beter zou
kunnen worden ingezet op nieuwbouw
en/of aankoop van een bestaand pand.
Het pand van het Stedelijk zou dan een
andere bestemming moeten krijgen,
'passend bij de ambities voor de binnen-
stad', aldus het rapport. En de gemeen
te zal derden moeten proberen te inte-
resseren voor het nieuwe kunstcen-
trum. Het gemeentebestuur sluit zich
aan bij deze conclusies en stelt voor een
termijn van drie jaar voor de uitwerking
in te stellen.
Blijdschap
Het museum zelf is erg blij met de gang
van zaken. "Het is precies wat we wil-
den. We zijn momenteel niet optimaal
toegerust en kunnen vaak niet alles
exposeren. Jammer, want we hebben
een bijzondere Cobra-collectie. Ook de
opslagfaciliteiten zijn niet ideaal. We kij-
ken dus uit naar de nieuwe ruimte, ook
al is de huidige locatie erg mooi en
karakteristiek", aldus een zegsvrouw
van het Stedelijk.
Het Gedistilleerd zal niet'in dezelfde
mate als hierboven beschreven worden
aangepakt. Berenschot is positief over
dit museum, dat immers samen met de
molens een belangrijke toeristische trek-
pleister voor Schiedam is. Aan de kwali-
teit van de collectie, de bedrijfsvoering
en de werving van bezoekers zal wel
een-en-ander moeten gebeuren.
De gemeente wil de jaarlijkse subsidie
aan het Gedistilleerd verhogen tot
400.000 gulden.
Wonderkind
Op de vierde dag van het nieuwe millen
nium krijgt mijn oudste zusje weer een
kleinkind. Trotse oud-tante als ik ben, bel
ikhaar onmiddellijk op. "Is het een 'won
derkind'?", vraag ik. "Hij is uniek", zegt ze enthousiast, "maar er is maar
ten wonderkind..!"
Het is midden jaren vijftig. Ik woon met ouders, veel broers en zussen op
een boerderij; mijn oudste zus is inmiddels getrouwd en opa van vaders
kant is bij ons in komen wonen. Toen oma overleed was hij ontroostbaar.
Of hij bij zijn oudste zoon op de boerderij kon komen wonen. Zelf was hij
vroeger ook boer en hij hoopte dat in een vertrouwde omgeving het leed
wat zou verzachten.
Ik vind het prachtig dat opa bij ons woont. Hij is mijn maatje; alles wat mijn
moeder mij verbiedt, mag van opa. In het voorjaar maken we samen fiets-
tochten tangs mijn favoriete plekjes, bespieden vogels die nestelen en ik
laat hem zien dat ik zonder polsstok over brede sloten kan springen. Terwijl
ik enorm geniet van de aanwezigheid van opa weet ik niet dat mijn oudste
zus zwanger is. Niemand vertelt me dat, mijn grote zus niet, mijn ouders
niet en mijn opa ook niet... waarschijnlijk omdat ik nog zo jong ben.
Opa's gezondheid gaat zienderogen achteruit. Af en toe heeft hij even een
opleving, maar hij kan niet zonder oma. Een slopende ziekte maakt lang-
zaam maar zeker een wrak van hem. Op het moment dat opa aan zijn laat
ste reis begint, kondigt zich nieuw leven aan bij mijn oudste zus. Ze krijgt
een wolk van een dochter. Voor mij komt dit mooie, blonde, blozende pop-
petje uit de hemel vallen. Ineens ben ik tante, mijn ouders zijn grootouders
en opa is overgrootvader. Mijn vader is in de wolken. Bij het krieken van de
dag heeft hij zijn kleindochter mogen aanschouwen. 's Avonds na het mel-
ken gooit hij een puts water over zich heen, trekt zijn zondagse pak met
wit-overhemd-en-stropdas aan, zoekt de schoenlepel, wurmt zich in glad-
gepoetste veterschoenen en zegt tegen mijn moeder, terwijl opa ook in de
woonkamer zit te doezelen in zijn stoel: "Ik ga toch nog even naar mijn
kleindochter kijken. Ik heb haar vanmorgen wel gezien, maar niet goed, ik
moet dat mooie poppedijntje nog eens even goed in me opnemen.Opa
heeft de hele dag zitten suffen, een beetje zielig zitten doen, want hij voel
de zich niet lekker. Ineens veert hij kaarsrecht op: "Wat?" zegt hij, "weer
gaan kijken, je bent vanmorgen al geweest. Het lijkt wel een wonderkind...
Mijn vader, 49 jaar en nu zelf opa, trekt zijn schoenen weer uit, schuift een
stoel aan bij zijn vader en zegt: "dan vertel ik jou nog een keer hoe mooi ze
is.Een week later sterft overgrootvader.
E1 k-<-„
