n
DOKTER
in de praktijk
Vormgever Jackie Habets
'Ik gez-f de. p*
Vijf gulden kortingsbon
door
roos I3M 'C
PAGINA 5
Vrijheid
Pieter Vlasveld
Jackie Habets:
"Maxima mag van
mij ook een trend
zetten met hoeden
want volgens mij is
ze een hele sterke
persoonlijkheid".
SCHIEDAM - Na de lagere
school wist Jackie Habets zeker
dat ze naar de textielschool
wilde. Toen ze achttien was,
verruilde ze Zuid-Limburg voor
Zuid-Holland. In Delft volgde ze
een studie Duits en textiele
werkvormen. Jackie: "Stel je
voor, van Doenrade naar Delft.
Ik had nog nooit een tram
gezien, laat staan dat ik erin had
gezeten. Mijn eerste tramritje,
wat een sensatie, ik voelde me
heel verloren in die lange tram
maar spannend dat ik het
vond".
Op de werktafel in Jackies atelier staat
een hoedje dat half af is op een mal. De
kleurencombinatie is gewaagd; rood
met oranje. "Deze hoed draag ik tijdens
mijn bezoek aan de expositie: TOO jaar
uitgaan' in het Schielandhuis in
Rotterdam. Daar staan ook hoeden van
mij geexposeerd. Ik draag eigenlijk altijd
een hoed", aldus Jackie.
Ze drapeert de nog losliggende deeltjes
rond de hoed op de mal. "Een hoed",
gaat ze verder, "staat op zichzelf en mag
absoluut niet ondergeschikt zijn aan kle-
ding. Het moet eerder andersom zijn. Je
koopt een hoed en daar kies je kleding
en accessoires bij, zoals oorbellen,
schoenen, tas en handschoenen", ver-
telt Jackie, die het fantastisch zou vin-
den als iedere vrouw een hoed zou dra-
gen. Jackie staan hoeden overigens hart-
stikke mooi.
'Oranjehoeden'
Hoeden dragen is weer in, vooral tij
dens speciale gelegenheden, als een
bruiloft, receptie of begrafenis. "Ik zou
het een eer vinden hoeden te mogen
ontwerpen voor koningin Beatrix. Het
nadeel is dat je dan niet zo veel mag
doen of zeggen, terwijl ik zo graag
praat", aldus Jackie. Ze verwacht dat er
straks met het huwelijk van prins
Constantijn en zijn verloofde
Laurentien mooie hoeden worden
gedragen. "Mixima mag van mij ook
een trend zetten want volgens mij is ze
een hele sterke persoonlijkheid. Ik vond
haar rode robe mooi, heel eenvoudig.
Als ze er een hele brutale rode schoen
bij had gedragen, had ze die trend al
gezet."
Janet Jackson
Jackie heeft onlangs een hoedenplat-
form opgericht met als doel de hoed
terug te brengen in het modebeeld.
Verder houdt ze evenementen, als de
eerste, Nederlandse Hoedenprijs, die
eens in de twee jaar wordt uitgereikt.
Gedurende moederdag is er een 'moe-
derdag-/hoedendagbrunch' in restau
rant De Harmonie in Rotterdam. Daar
showen volwassenen en kinderen hoe
den.
"Ik heb ooit een hoed ontworpen voor
Janet Jackson. Daar heb ik een nacht
voor doorgewerkt maar het was de
moeite waard. Het is een zwarte, vilten
hoed geworden en ze was er erg blij
mee", vertelt Jackie, die ook opdrachten
krijgt hoeden te maken voor prinsjes-
dag. "Leuk hoor; naar de televisie kijken
en dan ineens komt je eigen hoed close-
up in beeld. De derde dinsdag in Sep
tember is al spraakmakend maar over
de hoeden van de dames wordt toch
ook het nodige gezegd."
Kaalhoofdigheid
Op dit moment is Jackie intensief bezig
met het ontwerpen van hoofdbedekking
voor vrouwen die lijden aan kaalhoof
digheid. "Er zijn heel veel vrouwen die
hieraan lijden, door ziekte of erfelijk-
heid, wat de oorzaak ook is. Voor deze
doelgroep is haast geen leuke hoofdbe
dekking te vinden. Ik start een postor-
derbedrijf op Internet. Via de site kun je
shoppen en bestellen." De site toont
verschillende leuke, vlotte hoofdtooien,
die de kaalheid bedekken. "De site is
nog niet helemaal rond maar binnen
afzienbare tijd heb ik het helemaal voor
elkaar. Tussendoor ben ik bezig met de
hoedenparade en hoedenmarkt, die
zondag 14 oktober op het
Binnenrotteplein in Rotterdam wordt
gehouden."
De hoeden in Jackies atelier zien er
prachtig uit; er zit geen steekje los en er
is geen steekje te zien. "Dat heb ik op de
academie du Couture geleerd, op de
Westersingel in Rotterdam", vertelt
Jackie met een beetje gepaste trots. "Ze
waren er heel degelijk en streng, daar
heb ik zo veel geleerd."
Jackie vindt hoedenvormgever een
prachtig vak. "Je moet je er alleen
bewust van zijn dat je nooit lange nagels
kunt hebben; ze breken op een stukje
onwillige stof, een speld of een naald en
je handen hebben altijd de kleur van de
stof waar je mee bezig bent. Voor mij
geeft dat niet, als ik uitga of exposeer
draag ik gewoon handschoentjes", aldus
Jackie.
Jackie Habets geeft de pen door aan
kunstenaar Jack Tange.
Kathy Korporaal-Huitema
Ieder mens kent in zijn of haar omgeving wel iemand met een boeiend verhaal.
Voor de serie: 'Ik geef de pen door' tekent Kathy Korporaal-Huitema deze verha-
len op. De gei'nterviewden geven vervolgens de pen weer door. Op deze manier
ontstaat een serie portretten van boeiende, interessante plaatsgenoten. Deze keer
aandacht voor hoedenvormgever Jackie Habets. Ze is geboren en getogen in het
Zuid-Limburgse Doenrade maar heeft haar eigen atelier in Schiedam. Hier maakt
ze hoeden en geeft ze drie keer in de week les in hoedenvorgeving.
op 'Huisarts in Praktijk'
Pieter Vlasveld vertelt wekelijks in 'Huisarts in praktijk' over zijn belevenissen als
praktiserend huisarts. Begin mei verschijnt een bundel met in de Postiljon gepu-
bliceerde columns en verhalen.
U kunt dit boekje nu bestellen. De bundel gaat f 17,50 kosten. Maakt u gebruik
van deze voorintekenbon, dan ontvangt u vijf gulden korting. U betaalt dus
f 12,50. Voor het toezenden berekenen wij u f 4,50.
Hierbij bestel ik maal de bundel 'Huisarts in praktijk' h f 17,-
per stuk, inclusief verzendkosten.
Naam:
Adres:
Postcode: Woonplaats:
Ik betaal door:
a. het bijvoegen van een cheque- of girobetaalkaart (gd£n bank- of giro-over-
schrijving).
b. het 66nmalig machtigen van Grafia Print Media Groep B.V. om het bedrag
van mijn bank- of girorekening af te schrijven.
(Vul onderstaande gegevens in en vergeet niet uw handtekening te plaatsen).
Bankrek. nr: Postbankrekmr:
datum:Bedrag f
Handtekening:
(Stuur deze bon naar in een voldoende gefrankeerde envelop naar
Grafia Print Media Groep BV, 'Huisarts in Praktijk',
Postbus 85, 2640 AB Pijnacker.
Het boekje wordt na verschijning uiterlijk 7 mei a.s. naar u toegestuurd).
AS/1IDA'4
3 MEI 2001
3ITIQ3 I/10LJIT2QS 3G
DE POSTILJON EDITIE 12
Vier mei; bij de visites die ik tussen de
middag doe, zit een bezoekje aan een
patiente die op de twaalfde etage van
een flatgebouw woont. In de lift die mij
naar de gewenste verdieping zal bren-
gen, heb ik voldoende tijd om het inte-
rieur te bekijken. Zo te zien is de kooi
onlangs flink gerenoveerd. De wanden
zijn bekleed met glanzende aluminium
platen. Het geheel ziet er onberispelijk
uit. Het plafond heeft echter al een
eerste aanval van baldadigheid te ver-
duren gekregen. De glazen plaat ter
bescherming van de verlichting is aan
gruzelementen. Daarnaast heeft
iemand met verf uit een spuitbus
geschreven: 'Freedom man, Freedom'.
Terwijl ik naar deze uiting van een
identiteitscrisis kijk, vraag ik me af of
het woord vrijheid voor de klodderaar
misschien een andere betekenis heeft
dan die ik eraan geef.
Rond acht uur 's avonds zitten mijn
vrouw, ik en de kinderen, op de bank
voor de televisie. We kijken naar de
uitzending over de Nationale
Dodenherdenking vanaf de Dam in
Amsterdam. We hebben geprobeerd
onze kinderen uit te leggen wat deze
herdenking betekent. "Jullie kunnen
naar school, mogen buiten spelen als je
dat wilt, we hebben voldoende te eten
en we gaan zo nu en dan op vakantie.
Dat komt omdat er geen mensen zijn
die ons dat verbieden. Dat noemen we
vrijheid. Maar soms is dat niet van zelf-
sprekend; soms moet er eerst voor
gevochten worden, soms moet er
eerst oorlog plaatsvinden."
Op de televisie klinkt nu het geluid van
de trompet, wat aangeeft dat de twee
minuten stilte eraan komen. Zachtjes
zeg ik: "Zo meteen zijn we stil om te
denken aan de mensen die gevochten
hebben en hun leven gaven voor ons,
zodat we vrij kunnen zijn."
Onze Tom vraagt: "Waren dat allemaal
soldaten die dood zijn, pappa?". Bijna
fluisterend antwoord ik: "Niet allemaal.
Maar nu moeten we stil zijn."
Op het scherm is een grote, stilzwij-
gende menigte te zien. Mannen, vrou-
wen, kinderen, groot en klein. Stilte,
geen beweging. Maar toch... als je goed
luistert hoor je, al is het heel zacht op
de achtergrond, het geluid van knette-
rende brommers en schallende radio's.
Waarschijnlijk mensen die niets weten
van dodenherdenking. Of die er niets
mee te maken willen hebben, want dat
is ook vrijheid. Stom eigenlijk dat de
geluidstechnicus de microfoon niet
gewoon afsluit voor geluiden...
Plotseling realiseer ik me dat ikzelf
deze stilte ook niet bepaald opdraag
aan de gevallenen.Terwijl ik als volwas-
sene kan weten hoe waardevol vrijheid
is: niet onder het juk van anderen zit
ten, een leven hebben dat geleefd kan
worden, een toekomst...
Bevrijdend klinkt even later de trom
pet waarna het Wilhelmus wordt
gezongen. De mensen op de Dam zin-
gen mee. Basje is de eerste bij ons die
de stilte doorbreekt. "Nou zijn ze
weer levendig, he Pap!" zegt hij. "En nu
gaan we feestvieren." Onze Bastiaan
had het waarschijnlijk toch moeilijk
met die twee minuten stilte. Bea pakt
hem glimlachtend beet en zegt: "Dat
gaan we morgen doen. Nu gaan we fris
en koffie drinken." Ze tilt de kleine op
schoot, waarna Bas allerlei fijne dingen
opnoemt die hij morgen van plan is te
gaan doen; op het feest van de vrijheid.
Weten we alleen nog wel wat vrijheid
betekent?
huisarts
"Hoed weer terug
in het modebeeld"
JB ackie Habets leerde het hoedenvak op de academie de Couture aan de Westersingel in Rotterdam.
(Foto: Joop Zeemeijer Fotografie)
hierlangs afknippen
