de Sint zich in duizend delen
Het lijkt alsof
kan splitsen
In 't warenhuis: parade die drie weken duurt
Jan Klaassen en de clown-met-de-elastieken benen
delven het onderspit
f In de poffersalon deelt Sint Nicolaas j
j geschenken en kneepjes uit j
aangeboord
Volle neef neemt de
„middagdienst"
waar
Mexicaanse kinderen
stelden bisschop
op de proef
jm!2let'ver2Ckerüe
Hij viert er een
jubileum
St.-Nïco£ttas
zingt voor
de-etastïeken-benen, maar hun gedachten zijn bij de goedhei
ligman, Wat zou-ie wel zeggen?
iooie
LZATERDAG 3 DECEMBER 1955
ROTTERDAMSCH NIEUWSBLAD
PAGINA e
St-Nicolaas troont in het warenhuis
op de vierde etage temidden van rollen
teil, w.c.-matten en gordijnstoffen met
Appelachtige motieven. Inderdaad troont
trant er is een goudkleurige zetel onder
het baldakijn geplaatst, een zetel met een
rug-leuning van wel twee en een halve
meter. Zo om een uur of 10 Js morgens
yaat de bisschop, die gedurende drie
weken zijn hoofdkwartier in het waren
huis heeft, na met zijn wat frêle knechtje
een rondgang door de zaak te hebben ge-
maakt, zitten. En doorgaans blijft hij
zitten totdat hij om half 2 een stukje
gaat eten. Men beweert, dat hij daarna,
f volkomen incognito, aan „vrijetijdsbeste-
L ding" doet, welke voornamelijk uit stof-
feringswerkzaamheden bestaat. Het wa-
renhuis is echter ook 's middags niet Sin
terklaasloos. Een volle neef van de Sint
neemt dan diens taak waar en hij doet
dat zo goed, dat bijna geen mens merkt,
dat daar een familielid van de bisschop
rustig zit te vervangen. Nu moet worden
gezegd, dat die twee neven als twee
druppels Taagwater op elkaar lijken. De
St.-Nicolaas voor-lialvc-dagen, die des
morgens dienst doet, heeft een bijzonder
welluidende stem, hetgeen niet zo ver
wonderlijk is, want eens zong hij het
hoogste lied in de opera.
1 Wij hadden toestemming gekregen eens
ïo'n ochtendaudientie mee te maken. Nog
maar nauwelijks hadden wij ons hoofd om
de hoek van de vierde etage gestoken of
ce dagelijkse parade begon. De reacties van
de kinderen op de plotselinge confrontatie
roet de goedheiligman en diens zwarte
lueeht liepen nogal uiteen. Sommige kleu
ters stapten „vrij onverveerd" op de wit
behaarde kindervriend af, waarbij de aller-
dappersten, alsmaar kijkend naar de mand
met speculaaspoppetjes, aanstalten maakten
de bisschop op de rougewangen te gsan Kus
sen. Anderen daarentegen zetten zo'n keel
op, dat Johnny Ray er jaloers op 20U kun-
nea worden. En de moeders en de oma's
zouden toch o zo graag willen, dat Jantje,
fretje of Rietje de Sint een handje ging
geven. In zulke situaties blijkt of de waren-
luisdirecUe een goede Sinterklaas-keuze
heelt gedaan. De bange kinderen moeten zo
op hun gemak worden gesteld dat de angst
m een ommezien plaats maakt voor onbe
vangenheid. Wij zagen, dat het de St. Ni co-
has met de stoffenngshobby en het opera-
verleden uitstekend afging. Woest schop
pende en brullende kleuters, die aanvan
kelijk met geen stok naar de troon waren
je krijgen, waren in korte tijd omgetoverd
in braai glimlachende kiemen, die met een
aandoenlijke ernst hun kleine knuistje in de
Jwt gehandschoende hand van de goedhei-
hg man legde.
Vanzelfsprekend kwam ook het Sinter-
t-klaasversje op de proppen.
«Zing jij maar eens een mooi versje voor
5 zei de Sint tot een knaapje van een
jaar of drie, vier, dat zo frank en vrij op
f kindervriend afstapte als was die zijn
vader.
«Zuigen kan ik niet," zei het ventje, „maar
«uiten wel". En hij heeft gefloten, het ene
VersJe na het andere.
„Hoe oud ben je?" vroeg de bisschop aan
eea Parmantig meisje.
«vier jaar en zeven en een halve maand."
antwoordde het meisje zonder haperen, Als
j., uat geen accurate huisvrouw wordt!
tv öan de kinderen uit Mexico. Al een
f' Ujdje stonden ze met vader en moeder
Ze Ageerden bij vrienden te Rot-
l ;®raa|o. Die hadden verteld, dat St.-Nico-
t Spanje komt. Voordat de vader en
P vy er er. op verdacht waten stapten de
•rarfXicaaat'es naar voren en begonnen in
L Jy3 sPaans iets tot de Sint te vertellen. Laat
T ev nu a* 2:0 veraederlandst zijn, dat hij
ja£ es met de besnorde mond vol tanden
(\Jïf etl *°e stopte de stroom kinderen wel
p0h maar voora^ °P woensdag en zaterdag
I L?1Urt n*et vaak- OP die dagen komt
jn_j 0r> in totaal een anderhalfduizend
mai frenT n opwachting bij St -Nicolaas
mp^°r I"dividueel zingen gaat dan niet
tn»e Seval moet het meer in koor-
r H l0fden gezocht.
is eeB dankbare taak als je zo al die
it
Alsof het een hoogst-ernstige aangelegenheid betreft zo kijkt dit
jongetje naar de speculaas-pop, die Zwarte Piet hem geeft.
Ondanks zijn hoge leeftijd is St.-Nicolaas onvermoei
baar. Je begrijpt niet hoe het mogelijk is, maar nau
welijks Jieb je hem en zijn zwarte knecht in een
warenhuis gezien of je ontmoet hem al weer in een
poffertjessalon. En kom je in de week voorafgaande
aan de vijfde decemberin een of ndere zaal, waar
feest wordt gevierdtien tegen een, dat de Spaanse
gast aanwezig is. Hoe die St.-Nicolaas dat allemaal
voor elkaar krijgt is een raadsel, hij is toch ook maar
een mens, die het lichaam niet in tweeën kan delen,
zoals dat heet. Nu meenden we laatst wel, dat we
twee St.-Nicolaasjes zagen, maar we nemen direct
aan, dat we ons verkeken hebben, want griep ver
troebelde ons oog. Hoewel de Sint natuurlijk in de
eerste plaats een groot vriend van de kinderen is,
vergeet hij ook de ouderen niet. Zelfs in een etablisse
ment-met-vergunning hebben wij de Goedheiligman
ontmoet. Op deze pagina kunt u over enige ontmoe
tingen met de bisschop lezen.
ringen zich om St.-Nicolaas een handje
te mogen, geven.
De Goedheiligman, ziet zo vaak het bakken van poffers, dot ook hij er sgn hand met meer voor omdraait.
te geven, wierpen ook nu met een achte
loos gebaar de troeven op tafel.
„Zingen", riep de caféhouder, een
enigszins gezet heer, die op grote popula
riteit bij zijn gasten kan bogen.
Ze zongen, de gepensioneerde chef-
boekhouder van de wasserij, de zaken
man, aan wie de hoogconjunctuur beslist
niet voorbij was gegaan, de vrouw van
de violist
„Sinterklaasje, kom maar binnen met
«e knecht."
Hij kwam binnen, met zijn knecht.
Zo vlot hadden we de Goedheiligman
nog nooit meegemaakt. Het bleek, dat de
bisschop, zoals het behoort, een behoor
lek mondje Latijn had meegebracht,
maar ook het Nederlands beheerste hij.
Wij hoorden hem althans opmerken, toen
men een kring om hem heen vormde:
„Ik voel mij in de nek gekeken."
De dichtader, waarover de Sint beschikt,
maar die hij slechts sporadisch aanboort,
stond op deze avpnd .wijd open.
„Wat een gijn, u staat op mijn herme
lijn", merkte de Sint op, nadat hij had
geconstateerd, dat één van de kaartspe
lers, zonder dat de2e er zelf erg in had,
zijn voeten stond te vegen op de mantel
van de bisschop.
„Waar is mijn paard?" vroeg de Spaanse
gast aan. zijn knecht.
„Aan zijn staart", antwoordde Piet.
Sinterklaas zette er, heel huiselijk, zijn.
bril bij op, toen hij eens in het grote boek
gmg kijken of er neg klachten bij de
„firma Kapoen" waren binnengekomen.
Geen klachten, dus kon de uitdeling van
de geschenken beginnen. Kinderen kon-
Hij bereidde een Spaanse cocktail....
den er niet blijer mee zijn geweest dan de
stamgasten.
Een luid geblaf weerklonk voor het
café. De deur werd geopend en een grote
hond vloog naar binnen, regelrecht op St.
Nicolaas af. Met een beetje fantasie kon
je de tranen over de trouwe snuit van
het dier zien lopen,
St. Nicolaas boog zich over de hond en
vroeg:
„Klaasje toch, wat kom jij hier nou toch
doen?"
En zich tot de „menigte" richtend:
„Hij is me helemaal van Madrid af na-
gezwommen".
De hond knikte eens met zijn natte kop,
alsof hij de mededeling van. zijn baas wil
de bevestigen.
Buiten regende het.,.*
BIJ DE PERSONEELSVERENIGING
In de zaal, waar de kinderen van leden en donateurs van
de personeelsvereniging het St.-Nicolaasfeest vieren, regeren
Jan Klaassen en Katrijn. 2e stoppen volgens de spelregels, die
reeds uit de grijze oudheid stammen, de huisbaas en de
veldwachter in een kist.
„La me er nou uit", piept de huisbaas.
„Moeten we er 2e uitlaten?" vraagt Jan Klaassen aan de
bonte kinderschare in de zaal.
„Nee, nee," roepen de jonge toescbouwerijes met veel haat
tegen die „gemene" huisbaas in hun stemmen. De poppen
kast maakt plaats voor een in het zwart geklede heer, die
met een vreemd accent aankondigt, dat hij wel es even het
konijn uit de hoed zal halen. Nadat het konijn ten tonele is
verschenen en weer verdwenen vraagt de goochelaar twee
jongetjes op het podium te komen. Liefhebbers genoeg. Het
verzoek van de „magiër" veroorzaakt bijna enkele bloedneu
zen, daar twee knaapjes elkaar van het toneeltrapje trachtten
af te werken. Maar dan staan er toch helpers naast de gooche
laar. Nog maar nauwelijks heeft de man iets gezegd of één
van de knaapjes vraagt:
„Waar blijft St.-Nicolaas nou?"
St.-Nicolaas, ja, daar gaat het deze middag om. De kinde
ren vinden de accordeonmuziek wel mooi en ze zingen braaf
de bekende
Zo af en toe daalt St.-Nicolaas in riet warenhuis eens van zyn troon af om een ietwat
bevreesd ktnd op zyn gemak te stellen.
jimttWWimMwwwwwwMBttmmittwrawvttWttttvwmmwwwMmvwwwwwiftwwwiiVBimiw
Op de tariefkaart van de
poffertjessalon is met inkt
geschreven: „poffertjesprij-
zen met vijf cent verhoogd".
Dat is niet gebeurd omdat
de roomboterprijzen zijn op
geschroefd of dat de poe
dersuiker aanzienlijk duur
der is geworden. Trouwens
de „vijf cent" is maar tijde
lijk en wel zolang in het
hoekje van de salon tegen
over de oven. met ronde
gaatjes, waarin de poffers
worden geboren, het troon
tje van St.-Nieolaas staat.
Maar voor dat geld krijgen
de jonge bezoekers dan ook
een aardig geschenk, een
poppetje met een gazen
ro-kje of een doosje met
blokken. Het zit allemaal in
de mand, die Zwarte Piet
voor zich heeft staan. Wan
neer er weer flink wat
nieuwe klanten zijn bin
nengekomen maken de Sint
en zijn knecht een rondje.
Zij delen kneepjes uit in
blozende en ook in bleke
kinderwangen en informe
ren of er nog stoute kinde
ren rijn Die znn er niet
dus slinkt de voorraad ca
deaus zienderogen. Geen
nood echter, want er is een
flinke hoeveelheid uit „Ma
drid" meegebracht tn het
kantoortje onder de zaak
ligt het allemaal netjes op
gestapeld. Af en toe laat
Piet zich langs het trapje
glijden om zijn mand te
vullen.
Er zijn kinderen, die alles
van St. Nicolaas afweten en
een enorm repertoire St.-
Nieolaas versjes uit 't hoofd
kennen, maar er zijn ook
baby's van nauwelijks een
jaar, die met bolronde ge
zichtjes ongeïnteresseerd op
hun moeders schoot zitten.
Zij hebben nog niet de leef
tijd om te kunnen weten,
wie St.-Nicolaas is, maar
maar ook nog niet die
om bang te zijn. Zij zijn
eenvoudig ongeïnteresseerd
Totdat de baard van
St.-Nicolaas boven het ge
zichtje van zo'n rozenrode
baby zweeft. Krampachtig
trekt het kind aan de met
de zllverpoeder bestoven
baard. Het vreemde is, dat
plotseling de mijter van de
Smt scheef zakt.
„Dat mag jij niet doen,"
vermaant de Sint
De baby heeft echter al
geen aandacht meer en
staart in de verte
De moeder geneert zich
en stamelt excuses.
De Sint haalt zijn hand al
over het vergulde kruis, dat
op zijn hart hangt. De moe
der heeft kuiltjes m haar
wa ngen
„Wie wil er een liedje
zingen?" vraagt de goedhei
ligman.
Een meisje gaat naar hem
toe. Ze gaat voor de micro
foon staan en zingt met
overgave: „Zie ginds komt
de stoomboot.Daarbij
huppelt zij als een paard en
Iaat haar handen als witn-
tx>1<5 waaien
Een toekomstige operazangeres?
De bisschop is trots want hij viert een
jubileum.
„Ik ben hier nou al voor het 25ste jaar",
licht hij toe.
We hebben er een portie poffertjes op
"en wen
dan", zegt de Sint.
heel mooi, heel mooi, niet Piet?"
emng van zijn meester met een dwaze
de staf over van de Sint, die deze als epn
zich houdt. Het lijkt wel of de Sint nogal
ur zit, maar we zullen ons wel vergissen,
nog altijd zijn favoriet.
Hoeven daar?" vraagt de Sint met zijn
nodig een groc-behandeling moet hebben,
antig het podium op en blijft onbevreesd
staan.
aat er nou bovenaan op je verlanglijstje?"
ijl het ventje door de krullen woelt,
etje", zegt Aadje.
ich, hoest een paar maal en zegt tot Piet:
de gard zien en geef 'em daarna een
Leuterd, hij is toch niet erg stout geweest,
rmoeden van, dat het „atoomkanonnetje"
geschokt. Hij heeft er toch over horen
mensen echte atoomkanonnen hebben,
e kinderen krijgen een vriendelijk woord
vermaning, ze moeten een liedje zingen,
en andere minder graag doen.
rozet op de jas klimt weer op het
dat St.-NicoJaas gaat verdwijnen,
kindertjes", groet de Sint en statig
van de muziek, die de boekhouder aan
uit. Zwarte Piet kan het niet nalaten
te maken,
weer op het podium, zijn benen zijn
dan tijdens zijn eerste optreden, maar
blijft toch op de voorgrond in
