Op eigen kracht
naar de top
"T™TT- ^JpfT
Baaratierlee
Talent hij atleten
Vanaf
de tribune
gezien
door
SPORT
SZC-DAMES ONVERWACHTS NAAR EERSTE KLAS
door
Bas van
Boehove
Concours hippique
in Maasland
58
Oranje-Nassau 2
won van
Rozenburg
IV
mm
..-A,->v
win
Hl
SCHIEDAMSCHE COCRAXT WOEKSDAG 10 SEPTEMBER 196;
Toos Rotteveel
waterpoloteam.
Is de aanvoerster van het Schiedatnsc
„Wy trainen ons zelf wel", lacht Toos.
Onder de rook van Schiedam,
zijn zondag atletiekwedstrij
den gehouden. Op -de sintel-
baan van het Shellsportpark
De Vijf Sluizen werden de
Zuidhollandse kampioen
schappen gehouden. Het
grootste district van de
KNAU bracht daar veel
jeugd bijeen voor deze kam
pioenschappen voor A- en
B-jeugd. De leeftijden va
rieerden van 15 tot en met 19
jaar. Het programma werd
onder ideale weersomstan
digheden afgewerkt. Om de
38 titels werd dikwijls goede
strijd geleverd.
Wanneer wij de resultaten be
kijken blijkt dat er onder de
jeugd diverse jongens en
meisjes zijn met veel talent.
Van de B-meisjes willen wij
noemen de Spartaantjes
Carla Gimberg die de 600
meter won in 1.37.1 en Mieke
van Doom die de titel greep
op het nummer hoogsprin
gen met 1.55 m. Bij de meis
jes A was het Helen Vooys
van Oiympia die de titels op
de 100 meter en de 200 meter
op haar naam bracht. De B-
jongen Ron van Willigen
won de 100 meter in 11.2 en
het verspringen was voor
René de Bruyn met 6.65. Dat
waren wel de belangrijkste
onderdelen.
SCHIEDAM
Leen van der Kraan gaat er
nu toch een streep onder zet
ten. Zoals op de jaarverga
dering van de korfbalclub
Schiedam al eerder is mede
gedeeld, is het beslist het
laatste jaar dat Leen van
der Kraan de voorzittersha
mer beheert. Van der Kraan
schrijft daarover in het club
blad van Schiedam hel vol
gende:
Zoals ik op de ledenvergade
ring in juni al bekend heb
gemaakt, is beslist dit jaar
mijn laatste jaar als voorzit
ter. De continudienst van
Jan Waard, waardoor hij
weinig tijd aan verenigings-
zaken kon besteden was ae
reden voor prolongatie van
mijn voorzitterschap. Daar
Jan binnenkort over wat
meer vrije tijd kan gaan be
schikken, is het gewenst, dat
hij zich zo spoedig mogelijk
in de praktijk van het voor
zitterschap kan inwerken. Ik
stel het daarom op prijs, ook
namens het verdere bestuur
mede te delen, dat Jan met
ingang van 1 september tot
vice-voorzitter is benoemd,
waarbij hij, vooral op mijn
verzoek, zoveel mogelijk het
werkelijke voorzitterswerk
van mij overneemt. Ik meen
dat het alleen maar gunstig
Is voor de vereniging als er
bij de definitieve aflossing
van de wacht een enigszins
ingewerkte voorzitter be
noemd kan worden. Vertrou
wende op uw aller medewer
king en instemming,
WATERVKIENDEN
Enkele weken geleden deden
wij u in deze rubriek raedede-
Schiedam Wat de heren poloploeg van
SZC niet is gelukt, brachten de dames
van SZC wel voor elkaar. Het team pro
moveerde naar de eerste klas. Die pro
motie is geruisloos gegaan. Zo geruisloos,
dat het niet eens de sportrubrieken van
de kranten heeft gehaald. Reden voor de
dames van SZC ons maandagavond, tij
dens hun trainingsavond, te begroeten
met een wat smalende lach.
„Ja, als het de heren maar zijn. Die komen
wel in de krant. Die dames horen er hele
maal niet meer bij". Gelukkig lacht aan
voerster Toos Rotteveel ons vriendelijk
toe als zij dit zegt. Onverwachts werden
de dames dus toch nog eerste klasser.
,,Ja, dat is vreemd gegaan met ons. Wij
eindigden als tweede achter ADZ. Maar
ook die tweede plaats gaf nog recht op
promotie. Die kans hebben, wij ons niet
laten ontgaan". Toos Rotteveel (24)
speelt al acht jaar waterpolo. Daarvoor
was zij eens kampioene op de 100 meter
xdinderslag. ,.Dat kampioenschap be
haalde ik in 1980 in Apeldoorn. In welke
tijd ik toen zwom? Dat weet ik niet meer
zo precies. Vijf jaar heb ik aan wedstrijd-
zwemmen gedaan. Daarna werd het
polo".
Als het woord training valt, wordt er hoorbaar
gegrinnikt bij de dames. ,,Wij zijn op eigen
kracht kampioen geworden. Wij trainen ons
zelf. Iedere maandagavond hebben wij ver-
enigingsuur in Bad Groen oord en zwemmen
wat en gooien dan ook nog even een balle
tje. Maar voor het overige hebben wij geen
trainer en geen begeleiding. Wij doppen onze
eigen peultjes wel".
De dames die de promotie hebben bewerkstel
ligd zijn buiten aanvoerster Toos Rotteveel
Martha Magite, Will Plomp, Annet Garnaat,
Lia Vermeer, Thea van Gooi, Hannet Mal
tha, Loes van Mourik en Marjo Vijfwinkel.
,,Een leuk stel zo onder eLkaar en de verstand
houding is prima hoor", lacht Toos.
„Wij hebben twee wedstrijden
verloren in het afgelopen sei
zoen. Dat was tegen ADZ en
VZSC. Maar toen zaten we dan
ook flink in de kreukels. Met
een van de meisjes hebben we
toen een hele tijd in een of an
der militair hospitaal gezeten.
Haar arm was zo'n beetje rond
gedraaid."
door Bas van. Boehove
ling van het feit. dal het de
zwemvereniging De Water
vrienden financieel niet zo
best ging. Voorzitter Van
der Lee is daarvan ge
schrokken en doet nu. in het
nieuwe nummer van hel wa-
tervriendenbiad Het Opkik
ker! je uit de bus waarom en
hoe het 10 elkaar zit.
Zojuist teruggekeerd van va
kantie lezen we in de pers
dat °nze z.wemvereniging
een moeilijke lijd door
maakt, doordat de uitgaven
groter zijn dan de inkom
sten. Dit bencht stelt uw be
stuur wel in. een vreemd dag
licht en daarom wil ik hier
wat over vertellen. Natuur
lijk is de financiële positie
van onze vereniging niet zo
rooskleurig, maar aan de
cijfers, die onze penning
meester in het vorige Opkik
kert je heeft bekend ge
maakt, is duidelijk af te le
zen waar de grootste verlie
zen zitten, namelijk de bad-
kosten. Deze verliezen wa
ren grotendeels het gevolg
van het prachtige zomer
weer, waardoor het bezoek
aan het Sporifondsenbad op
zondag geweldig terugviel.
En dat ging ons veel geld
kosten. Ook het bezoek aan
het ouderen-zwemuur blijft
onder de verwachtingen en
zolang wij niet aan de 80
zwemmers komen moet
daar geld bij. Dit hadden wij
van tevoren gezien, maar
mochten wij deze mensen te
leurstellen door dit 2wem-
uurtje, dat speciaal voor hen
is, op te heffen? Neen, heb
ben we tot nu toe gezegd en
We hopen dit te kunnen blij
ven doen.
Toch moeten wij op korte ter
mijn een oplossing vinden en
daarom hebben we om te be
ginnen alle uitgaven van de
diverse commissies aan ban
den gelegd. We beraden ons
nu over de te nemen beslis
singen en wij zullen u hier
over binnenkort meer vertel
len. De beste oplossing kunt
u reeds geven, door trouw de
zwem-uren te bezoeken.
Daarmee helpt u ons het
meest.
AFWACHTEN
Boven de eerste klasse kent men
in de damespolowereld nog de
hoofdklasse. Wat verwacht
Toos Rotteveel m het komende
seizoen? „Wat zal ik daar van
zeggen. Wij krijgen eerst nog
een paar bekerwedstrijden. Dat
kan misscmen een goede trai
ning zijn. Iloe het verder zal
gaan weet ik niet. De huidige
ploeg zal ook in de komende
competitie, maar dan m de eer
ste klasse, wel weer het water
in gaan. Wij hebben de plaats
ingenomen van het gedegra
deerde V]aardingen. Hoe w:j
het er vanaf zullen brengen
weet ik mei. Afwachten maar."
JAMMER
Als de fotograaf zijn plaatjes
schiet, komt het eente vrouwe
lijke bij de dames weer even
naar boven. Hier moet nog een
haarlok worden goed gedaan en
daar wordt nog even een rim
pel glad getrokken in een bad-
pak. Dan pas kan de fotograaf
zijn werk doen. Mogen de da
mes in het water hun „mannet
je" staan, op de kant blijven
het toch vrouwen. Wat hen ech
ter met trots vervult is het feit
dat zij wel en de heren met tot
promotie kwamen. „Jammer
natuurlijk voor de heren, maar
wij deden het toch maar even,"
lacht Toos Rotteveel tot besluit.
Maasland Door de landelijke
rijvereniging „Maasruiters" te
Maasland, zal zaterdag 27 sep
tember een uitgebreid concours
hippique worden gehouden op
de nieuwe ijsterreinen. 's Mor
gens zullen plm. 200 ruiters
deelnemen aan de dressuur-
proeven, welke tot 12 uur du
ren. 's Middags zullen deze rui
ters met ongeveer 25 ponyrui-
ters een non-stop programma
uitvoeren met enkele attractie
ve hoogtepunten. Verschillende
shownummers, waaronder een
concours d'Elégaxice staan op
het programma. De kampioen
schappen van Zuid-Holland en
Noord-Brabant zullen verreden
worden. Vervolgens is er nog
het optreden van een ponyclub,
een springconcours en een pa
rade van alle deelnemers.
Het waterpo!oteam van SZC. Onverwachts promo veerden de dames naar de eerste Kias.
Viaardingen Hoewel het nieu
we korfbal seizoen nog maar
nauwelijks begonnen is, had het
eerste twaalftal van Oranje-
Nas sau nu al zijn eerste vrije
dag. Het tweede moest het in
ccn uitwedstrijd opnemen tegen
Rozenburg 3 en dat leverde°de
Vlaardingers een goed resul
taat op (2—8) al viel dat bij de
rust nog niet te voorzien. In de
eerste helft hielden de beide
partijen elkaar aardig in even
wicht. Oranje-Nassau opende
de score uit een strafworp
maar Rozenburg maakte ge!
lijk. In. de tweede opsteilin»
konden de Vlaardingers hun
overwicht niet iu, doelpunten
uitdrukken. T. van Veelen en J.
van der Male lieten een doel!
punt aantekenen, waar een
treffer van de thuisclub tegen
over stond, zodat de ruststand
23 werd. Na de rust kwam
Oranje-Nassau los en het ver
hoogde de stand tot 2—8 door
doelpunten van A. Groeneveld
J. Smiys, D. Schilder-De Key!
zer en J. van der Male (2x).
Oranje-Nassau 3 boekte in zijn
thuiswedstrijd tegen Charlois 2
een 90 overwinning met doel
punten van S. van Schayk, Van
Brandwijk (2x), J. Vermeer
(2x), mevr. Groeneveld, M. van
Houweüngen, mevrouw Pet en
mevrouw Van Zelm.
Verdere uitslagen: Oranje-Nas-
sau 4Ten Donck 2 0—10; HPV
—Oranje-Nassau (junioren) 4
—2; Oranje-Nassau BITrek
vogels B2 51: Charlois Cl—
Oranje-Nassau Cl 1—1; Oran
je-Nassau C2—Trekvogels C2
0—0.
Eerst had je de Steenstraal zelf
met een rijweg van koolas in
het midden en met trottoirs van
klinkers aan de kanten. Dat
was meer het intieme buiten,
waar je ook 's avonds nog wei
spelen kon als de duisternis al
over de Gorzen was heenge-
zakt. Vooral krijgertje spelen
was dan fijn, want er stond
maar een enkele gaslantaarn
met een droefgeestige vlam in
de straat te schijnen. Je zag
nauwelijks wie er dan op je af
kwam, al je vrindjes waren
donkere, schimachtige figuren,
die schuin joegen door net vale
licht. En de geluiden waren dan
ook zo geheel anders dan over
dag, ze bleven langer tussen de
gevels hangen. Als een jongen
overdag schreeuwde, dan zag
je de schreeuw en was dié tege-
lijk ook weer verdwenen, maar i
"s avonds waren de schreeuwen
onpersoonlijk, dan scheien ze
opeens uit de donkerte vandaan
als wilden ze die openritsen
door een scherp geluid, en een
zachte naklank bleef dan nog
tegen de huizen en m je oren
hangen. Ja, dio lento- en vroeg-
zom era vonden in de Steen-
s tra at waren heerlijk. Je werd
dan ook veel minder geplaagd
als overdag, want ook je
spraakgebrek was niet te zien.
En jc luidruchtige roepen door
de donkerte kon evengoed van
een ander komen, die niet elke
„s" zachtjes omsproeide.
Overdag had je natuurlijk veel
meer dan aileen die korte
Steenstraat. Dan had je ook
nog de Dwarsstraat en de Groe-
je alleen hoen om lo vechten.
En dan moest ie zorgen voor
een flinke overmacht, wont die
jongens van. het Kamp gaven
om mets, zouden er geen been
in zien om een mes te trekken
en een flinke &nee over je kop
te geven.
Het vuile bruggetje over de gore
sloot, die het Kamp van de
Groenelaan scheidde, was
steeds de inzet van de strijd.
Wie de brug had was overwin
naar. En na elke strijd zag die
brug er nog gehavender uit dan
voorheen, paste ze nog meer bij
het Kamp, bij de zelfkant van
de Gorzen, oij de kleine paria's
met hun loshangende broek-
kleppen en snotneuzen.
Het eind van de Groenelaan leek
wel het onderste deel van een
trechter, waardoor het leven
van de Gorzen kon overvloeien
naar het Hoofd. Daar kwam je
uit bij de politiewacht met haar
stijve torentje en bij de dijk,
die de verder liggende stad
zijn leven mee geweest. Op een
zondag. En dat was een hele
reis zo over het water. De golf
jes gaven er niets om, dat het
bootje scherp tegen hen inging
met een wollig schuim voor zijn
Doeg. En overal zag je de
grienden liggen met het jonge
wiLgenhout en in de lucht piek
ten hier en daar de torentjes
diep in het land.
Maar links was het toch veel
moeier. 't Was of de Maas daar
bij de horizon zich verbreedde
tot een zee. Daar was Rotter
dam. En overal op die zee la
gen de schepen. Meestal was
alles een beetje doezelig door
rook en nevel en zag je de din
gen niet zo scherp. Dan ver
vloeiden zelfs de strakke stre
pen van masten en schoorste
nen in de grauwe lucht. En heel
dat nevelbeeld leek dan zacht
jes te deinen. Dat kwam na
tuurlijk door de stadige golven,
die je scherp vóór je zag en die
zich in de verte schenen op te
lossen in de nevel.
nelaan. die even voorbij de
school van meester Brouwer
samenkwamen in een omar
ming van een plein. Dat plein
dicht bij de school was het gro
te slagveld, waar je met troe
pen tegen elkaar vocht, waar je
in een wilde ren overheen stoof
als een vijand je op de hielen
zat, waar je net zoveel putjes
kon maken om te knikkeren ais
je maar wou, waar je je tollen
overheen kon zwepen, waar
geen grote mensen je hinder
den met hun rustige loop, waar
je met je vrindjes baas was.
De eigenlijke dagelijkse wereld
lag begrensd tussen dat plein
en de Haga straat, de oorspron
kelijke bebouwing van de oude
moest hoeden tegen de opstu
wende wateren uit de Maasha- Soms kwamen er grote schepen
ven als de hoge vloeden begon- voorbij, die recht door het wa
nen od te staan tegen de huizen
van het Hoofd. De straat werd
dan afgesloten door een kisting,
die de dijk aan de huizen ver
bond. Maar die kisting w?s er
maar heel zelden. Gewoonlijk
liep je over het Hoofd a s over
een gewone straat lan^*: een
haven. Die haven was altijd vol
allerhande schepen. En over
die schepen heen zag je de ge
bouwen en de hoge schoorste
nen van de kaarsenfabriek, die
gestadig haar vuile vetlucht
dreef over de Gorzen tot nabij
de stad.
de
Achter dit alles lag de rivier,
grote, de Maas.
Gorzen. Maar die wereld had Die kon je zo vér zien. links en
haar uitlopers naar een nog - - -
grotere wereld. Al heel dicht
bij, aan de overzijde van de
Groenelaan, was het Kamp,
waar net schorum woonde. Dat
was de buurt der havelozen,
ter sneden. Maar je zag ook de
kleine lichters, soms een aak,
soms een zeilscheepje. Altijd
was er beweging op die grote
rivier, altijd levendigheid in het
rond, altijd was er een verre
schoonheid aan de rand van
zijn eigen wereld.
Je moest er natuurlijk niet alléén
heengaan, want de jongens
van't Hoofd, de Hoofdenaars,
vonden dat daar hun eigen we
reld was en stonden elk ogen
blik klaar, om die tegen indrin
gers te verdedigen. Maar er
waren tijden van verbroede
ring, van kameraadschap met
de Hoofdenaars, en dan stoeide
je met hen mee rondom het
kleine plantsoen of ging je ge
zamenlijk de Stroopfabriekdijk
op, die zich langs de rivier,
achter de grienden, uitstrekte.
oer ongewassenen, van do
openlijke armoede. Daar ging
rechts, dat het wel haast niet te
belopen zou zijn. Rechts ging je
naar Viaardingen. Met een
klein stoombootje, dat eerst
Pernis aa- de overkant aan- Langs die dijk, die de grienden
deed, het Vlaringsche bootje, van. de polders scheidde, kwam
kon je tiaar komen. Met dal je bij het Spuikanaal, dat de
bootje was Chris één keer in Westerhaven, met de rivier ver
bond. Je moest dan eerst de
kleine inham voorbij van de ri
vier, waarin wel honderden bal
ken dreven. Dat Balkengat was
de mooiste speelplaats, die je
maar denken kon, want je kon
elkaar nazitten over stapels
hout, je kon er wegkruipen, dat
niemand ie vond, je kon wiege
len op een losse balk in het wa
ter en je kon er 's zomers je
goed gemakkelijk kwijt als je
aan de Maasoever wou gaan
zwemmen.
Bij 't huisje van Van Wieringen
volgde je 't Spuikanaal en dan
kwam je langs de zwemschool
weer aan de andere kant de
Groenelaan en de Gorzen bin
nen. O, 't was een wijde we
reld, die haar grenzen lang
zaam had uitgezet tijdens de
groei van Chris Landstra.
Maar het mooiste plekje van die
wereld was de mouterij Willem
III op de Willemska. Dat was
de mouterij van Berteis, dicht
bij de branderij, waarin Chris'
vader werkte. Daar was een
oude kleine mouter, die Chris'
vriend geworden was.
Dat was zóó gekomen. In de felle
winter van 1S90 had Chris op de
bevroren Westerhaven met zijn
vriendjes gespeeld. En toen hij
vlak bij de kant op bom-ijs
trapte, ging zijn éne voet op
eens door het ijs. 't Was le
koud om met een natte voet te
blijven lopen en naar huis gaan
betekende allicht een pak
staag. Daarom ging hij liever
de mouterij Willem III binnen
m zich bij het eestvuur te dro
gen, De oude mouter Bergman,
die nooit vergat, dat hij zelf ook
jong was geweest, hielp hem
met een bankje, en uit de ge
moedelijke praat, die tijdens
het drogen volgde en die daar*
na voortdurend werd herhaald,
groeide langzaam een vriend
schap op tussen de oude en het
kind, die in het jonge leven een
groot geluk bracht en het oude
weer nieuwe inhoud schiep.
Nergens was Chris liever dan bij
die oude mouter, zijn vriend.
Wat kon die prettig vertellen
van zijn eigen jeugd in dat oude
Schiedam, dat haast droop van
spoeling en jenever, dat leefde
voor de moutwijn, dat een ge
hele bevolking haar arbeid liet
concentreren op het éne grote
doel der aleoholfabricage. Als
Bergman vertelde, dan zag Je
alles vóór je. Dan gloeiden de
eestvuren je tegemoet, dan
lééfden de kakkerlakken op ae
branderij-ketels, dan dampte
de hete spoeling uit de schui
ten, dan wasemde^ het uit alle
tooggaten, dan hóórde je de
sleperswagens met hun volle
fusten jenever over de keien
dreunen.
En altijd was die oude man even
opgewekt. Hij kende allerlei
volksdeuntjes en neuriede deze
als zijn grote schop het graan
schepte in de manden. Wat
kon er een volijk licht in ziJn
ogen schitteren als hij de hulpe
loze pogingen zag van Chris,
om een half gevulde schop naar
de hoge mandrand te brengen.
(Wordt vervolgd)
