Excelsior '20
leeft...,
EIIIIIBh
door
Daanvasidgr Zee
SVV-jeugd op TV
Vanaf
de tribune
gezien
4 SPORT
VOORZITTER j. C IvLEENEKOORT ZEGT
ONDANKS TRAINLVGSPROBLEMEN:
X
8
SCHIEDAMSCHE COURANT DONDERDAG IS SEPTEMBER 29GD
door BAS VAN BOiËHOVE i
Schiedam. Vijftien jaar geleden was er bij de voetbalvereniging Excelsior '20 een
Kleinckoort voorzitter. Dat was Nard Kïeinekoort. Nu, sinds 18 juli, is er weer een
Kleinekoort voorzitter. Dat is J. Kïeinekoort, zoon van de man die vijftien jaar terug de
leiding had.
De huidige voorzitter is nog maar dertig jaar en is waarschijnlijk een van de jongste voet
balvoorzitters in Schiedam. Mel hem is nog een groot deel van het Excelsior-bestuur
vernieuwd. In die paar maanden na de „vernieuwing" kan Kleinekoort nu reeds zeggen
dat „Excelsior '20 leeft".
De heer J. Kleinekoort kreeg de niet gemakkelijke taak om een man als de heer Mieloo op
te volgen. De heer Mielo moest, zeer tegen zijn zin, op doktersadvies aftreden. Hij komt
zelfs helemaal niet meer bij Excelsior omdat hij iedere spanning moet ontlopen.
„Het valt inderdaad niet mee een man als Mieloo op te volgen. In die paar jaar dat hij
voorzitter was, is er bij Excelsior heel veel tot stand gekomen. Kijk naar ons prachtige
clubhuis De Toekomst. Dankzij de werklust van de heer Mielc is dit tot stand ge
komen", zegt de heei Kleinekoort.
Excelsior is de heer heer Miclo veel dank verschuldigd, maar de tijd gaat verder. Het was
bij Excelsior een tijd lang zo, dal eigenlijk iedereen maar deed wat hem het beste leek.
Die
VOOKBIJ
tijd is voorbij. Wij hebben nu in ons bestuur
Voorzitter Hans Kleinekoort is een jeugdige voor
zitter die de moeilijke taak had om voorzitter
J. J. Mieloo op te volgen. Hij heeft zich daar goed
doorheen geslagen.
Vrijdagavond om half tien zijn
de SVV-jumoren en pupillen
weer terug m Schiedan na
een dag doorgebracht 1*
hebben in de Sporthal van
Tilburg, waar zij in het tele
visiespel „Geen woorden
maar daden" strijd hebben
geleverd mc-t de jeugd van
Ajax. Om half tien worden
de Schiedamse voetballers
in de dop verwacht bij het
Schiedamse station. Ze zijn
er nu reeds vol van zichzelf
als ik het wel hen volgen
de week woensdag op het
televisiescherm te zien. Suc
ces, jongens.
MAKTIIVIT
Het gaal weer goed met Marti
ni!. De verjongde, vorig jaar
flink doorgevoerd door trai
ner Jan van Buitenen, gaat
z'n vruchten afwerpen. Het
jeugdige icam heeft echter
een aderlating moeten on
dergaan. De jeugdige Sparla
ging naar SVV, maar dat
kon de kracht van Martin it
1in het vorige seizoen een
pracht van een eindsprint
niet breken.
Om zoveel mogelijk in de run
ning te blijven wordt er stug
getramd door de Martinit-
ters. Ook voor de jeugd is er
alle gelegenheid te trainen.
Dat gaat met ingang van 24
september weer gebeuren m
de gymnastiekzaal aan de
Broersvcst.
URSL-S
Ursus gaat morgenavond weer
de eerste contactavond van
het nieuwe seizoen beleggen.
In de geheel vernieuwde en
door Bas van Bochove
opgeknapte kantine komt de
Ursusfamihe bij elkaar om
cr op muziek van de Marot-
ta's een gezellige avond te
hebben. Er wordt op een ie
ders aanwezigheid gerekend.
DWS-V£RZAMELLN(;
Bij DWS denkt men aan het
nageslaent. Men gaat probe
ren een verzameling aan te
leggen van alles wat DWS is.
Men denkt hierbij aan kran-
teknipaels, foto's, voorbe
schouwingen enz.
Wie wat heeft kan het bij
Emmy Sonius kwijt. DWS
gaat dus een archief aanleg
gen en wie daarbij helpen
kan is van harte, welkom.
Ook bij ons is nog wel een en
ander te verkrijgen. Bijvoor
beeld foto's.
iedereen een duidelijk taak gegeven. Niet van
daag hij en morgen weer een ander. Er wordt
georganiseerd gewerkt. Het Is nu ook niet meer
zo. dat wc bijna iedere avond \ergaderen. Als
je de zaken goed regelt zoals wij nu doen
dan kan een keer per veertien dagen vergade
ren van het dagelijks bestuur voldoende zijn.
Onze commissies zijn goed bemand en draaien
goed. Nee, ik zou niet willen zeggen dat alles
nu reeds vlekkeloos verloopt, maar Excelsior
leeft, dat wel".
De heer Kleinekoort verklaart, in het gesprek dat
we met hem hadden, dat er in bet verleden
natuurlijk ook fouten zijn gemaakt. De moeilijk
heden rond de trainerswisseling, daar stond hij
niet achter. „Kijk, een man als de heer Mazee,
die nu weer bij ons terug is, is voor de vereni
ging van onschatbare waarde. Wij zijn blij dal
hij weer bij ons terug is. Een communicatie
storing was er de oorzaak van. ciat hij een poos
je bij ons weg is geweest. Maar nogmaals: dat
is nu allemaal voorbij".
Ook staat er weer een bouwobject te wachten.
BOUW
.,Ja, onze kleedlokalen, zijn aan uitbreiding toe.
Wij gaan schuin achter ons clubhuis tien kleed
lokalen bouwen. Met alles er op en. er aan. Dat
geeft weer veel werk, maar we hopen dat bin
nen een redelijke tijd te klaren. Ht mag niet
zo lang duren als de bouw van onze kantine. Dat
duurde te lang en haalde de animo weg. Vol
gend jaar bestaan we vijftig jaar. Dat wordt
een groot feest wat we gan vieren in mei-juni.
Dan moeten die tien kleedlokalen klaar zijn.
Geld speelt geen rol, alleen de vergunningen.
Als die snel afkomen gaan we beginnen".
TRAININGSVELD
Er zit het bestuur en zeker de
heer Kleinekoort een ding bij
zonder dwars. De clubs in het
Sportpark Thurlede komen er.
wat de trainingsgelegenheid
aangaat, bijzonder slecht af.
Gisteravond, tijdens de trai
ningsavond, konden wij mei
eigen ogen constateren, dat de
verlichting wel brande, maar er
werd van het trainingsveld geen
gebruik gemaaxt. „Dat is een
onverteerbare zaak aan het
worden. Wie maakt er nou in
vredesnaam een trainingsveld
van asfalt. Het mooiste is, dat
we binnenkort een bespreking
hebben met de afdeling sport
zaken over een bepaald bedrag
wat we voor dat trainingsveld
moeten gaan betalen. Gewoon
belachelijk, dat ze daar, na die
fout die ze hebben gemaakt, nog
over durven praten.
Kijk, ik begrijp dat allemaal niet
zo goed. Je krijgt op alle ma
nieren de meesie medewerking
van plantsoenendienst. Daar
over alle lof, maar dal tranings-
veld gaat gewoon niet. Wij pro
beren binnen ons eigen com
plex een ruimte te scheppen
waar we kunnen trainen. De
eerste aanvraag voor een ver
gunning om tussen ons derde
en vierde veld een ruimte te
scheppen is reeds afgewezen.
Er mogen geen struiken wor
den gesnoeidDe clubs op
Thurledei* kijken met enige af
gunst haar de clubs op het
Har ga-Sportpark.
Bij Excelsior is men niet bij de
pakken gaan neerzitten. Men
probeert nu, op de plaats waai
de oude kt mine staat, een ruim
te te scheppen voor een eigen
trainingsveld. Als de vergun
ning maar niet tpnieuw gewei
gerd gaat wordenWerk te
over voor hei nieuwe, verjong
de bestuur. Met jeugdig elan
bijten zij zich in de problemen
Excelsior leeft
- 1 .N
I De clubs in het sportpark Thurlede en ook Excelsior '2D ritten met een tramingsvdtliiroWcenr Het
wijkt bijzonder al van de trainingsvelden waarover de clubs in het sportpark Har ga heschikkcn. Op een
moeilijk trainen.
par kei' r i c rrc in/tra in in g sveltl
geasfalteerde vlakte ïn hel
Want hij wus voortgebracht door
een stad, die jenever en men
sen schiep. Jenever voor de
mensen en mensen voor de je
never. Een stad, waarin het
graan van de wereld werd op
getast om het in alcohol te doen
vervloeien. Een stad, die als
een etterbuil op hei gave lijf
van de wereld was utgebroken
in mensen en molens en bran
derijen. Een stad, die tot een
vervloeking was geworden om
dat zij zelf haar vloek zo kwis
tig deed vloeien.
Maar nu nog was Chris van die
bestemming onbewust. Nu nog
leefde hij in de lente, die zich
over de zwarte stad had uitge
breid als om haar zonde te dek
ken door het ongerepte kleed
van haar schoonheid. Nu nog
speelde hij met zijn vriendjes,
vergaarde hij de eenvoudige
wetenschap van de school, dar
telde hi.i rond in een sfeer van
genegenheid. En tussen de mo
lens gingen de dagen van
jeugdgeluk voorbij als de lente
telkenmaal. Tussen de molens
rijpten de laatste jeugddagen
van het kind van Schiedam.
V. ZONNIG GETIJ
In het hoogste leslokaal, waar
Chris de laatste wetenschap
verzamelde voor zijn verder le
ven, was een grote ingebouwde
muurkast. Daar werd dc
schoolbibliotheek bewaard cn
daar was ook de plaats, waar
jonge zielen hun eerste gene
genheid vonden.
Enkele bevoorrechte jongens en
meisjes, die tot dc beste leerlin
gen behoorden, mochten daar
op sommige uren van de dag
boeken uitzoeken, die in bruik
leen werden gegeven. En dan
mochten zij, als was het hun
eigen bibliotheek, ook de admi
nistratie van de uitgegeven
boeken voeren.
Onder die enkele bevoorrechten
was een zekere vertrouwelijk
heid ontstaan, een lief zijn voor
elkaar in gebaartjes, in tedere
blikken, in doodgewone woor
den, waarachter kleine verruk-
«(SB&RhS
Op dc Dam was rond 1900 maar weinig verkeer.
kingen zich verscholen. En de
vroegrijpe stadskinderen, die
geen toegang hadden tot de be
koorlijke intimiteit van de boe
kenkast, praatten naijverig, in
sterk gekleurde zinnen, over
het gescharrel van de bevoor
rechten.
Chris -Landstra had al spoedig
een hoog rangnummer in de
klas gekregen, hetgeen hem
een -plaats verzekerde op een.
van de achterste banken. En
van .daar kon hij een deel van
de boekenkast zien. Als de kast
open was, dan was al zijn aan
dacht bij hetgeen daarin ge
beurde. Dan probeerde hij do
bewegingen, die hij slechts ge
deeltelijk in de donkere kast
kon volgen, lot een geheel in
zijn gedachten te construeren.
Dan zocht hij naar de zin van
de onderdrukte lachjes, die uT
de kast twinkelden, dan verzon
hij zinnen, die hij zelf zeggen
zou tot Corrie van Weideren,
als hij in het heiligdom zou
worden toegelaten.
Want Corrie was het liefste meis
je, dat hij kende op school. Ze
was zo zacht in al haar doen, ze
-had zulke lange, zijige, goud
blonde huren, ze keek altijd zo
lief uit haar grote blauwe ogen,
dat het een wonder scheen. En
ze keerde zich niet van Chris af
zoals zoveel andere meisjes,
die nuffig konden doen tegen de
zoon van een brandersknecht,
ze bespotte hem niet, zelfs niet
m een glimlach uit haar stra
lende ogen, als zijn spraakge
brek nog erger scheen te wor
den wanneer hij- met haar
sprak.
O, Corrie, dat was in zijn gedach
ten zijn meisje. En daarom was
er binnen in hem iets, dot pijn
scheen te doen, als hij wist, dat
zij daar in de kast lief deed te
gen andere jongens.
Als de Kiu» een jongen, die hij
toch niet mocht, omdat die met
een vleierljtje bij de meester in
de pas poogde te komen, uit
de kast kwam, dan zag hij aan
zijn zonnig gezicht, dat hij in de
vreugde van Corrie's bijzijn
verkeerde. Misschien was het
wel Mi es je Ringers, die rond
het hoofd van de Klus een zon
nige schijn had getoverd, maar
Corrie was tegen iedereen zo
zacht en zo lief, dat het best
ook Corrie kon zijn. En die ge
dachte maakte hem kregel op
de Klus. Dan nam hij zich voor,
achter de molen de Eendragt
rekenschap le vragen, en dan
moesten de vuisten maar uit
maken, voor wie Corrie lief
mocht zijn, voor hem of voor de
IC} us.
Maar de Klus was niet alleen in
- de kast. Jan Verbiest was er
ook. Maar "Jan Verbiest was
zijn grote vriend, en die keek
nooit zo gelukkig als hij uit de
kast kwam ais de Klus.
Het was een schone liefde, die in
het hart van Chris was open ge
gaan. Spontaan was die opgeko
men in zijn jonge gemoed, als
een teder ontloken gevoel voor
de andere sekse. En dat gevoel
had hem een geluk gebracht,
dat hij niet eens naspeurde, dat
hij ontving zoals het kwam, in
de beschroomdheid van 2ijn
naïeviteit.
Hij vond het prettig, vroeg naar
school te kunnen gaan. Dan liep
hij al spelende langs de graf-
sioot, de Singel tegemoet waar
Corrie vandaan moest komen.
En als ze dan eindelijk aan
kwam. hield hij of hij haar niet
zag, dan mikte hij steentjes
over de sloot naar een denk
beeldig doel. Was ze vlakbij,
dan keek hij toevallig op, en
dan zei hij een paar gewone
woordjes, waarin zijn ziel niet
leefde.
Samen gingen ze dan naar
school, langzaam lopend, druk
pratend alsof ze elkaar al jaren
hadden gekend. Maar bij de
school scheidden hun wegen,
want daar vond Corrie haar
vriendinnetjes, en wachtten
Chris' vrienden al bij de put
voor de dagelijkse aanval op
Jan "Verbiest.
Op school zat ze schuin voor hem
uit. De hele dag zag hij de gou
den glans van haar haren, het
zachte profiel van haar gezicht.
Dat gaf een zachte betovering
van zijn zinnen, En alleen als
ze in de boekenkast was, met
Mies Ringer, Jan Verbiest cn
de Klus, dan trok er een krege-
ligheid over die zinnen heen,
dan leefde er een zacht verzet
tegen haar doen.
Zou ze nog wat om hem geven,
als hij straks, net als zijn
vriend de mouter, met een
sloofje* voor, in de mouterij zou
staan, of als hij misschien, net
als Hein, witbestoven uit de
molen zou komen? Ze was niet
trots dat wist hij wel, maar
haar vader was boekhouder bi]
Houtman, de distillateur. En
misschien zou die
Een por \-an Jan Bakker, die
naast hem zat, bracht zijn den
ken weer in de werkelijkheid,
want de meester had hem va»
gevraagd.
Nu, hoe heten die eilanden ook
weer? herhaalde meester.
Die eilanden, die eilanden, dacht
Chris
Kom, dat weel je wel, moe
digde de meester aan. En toen
eerst kreeg Chris besef van de
grote kaart van Afrika, die
daar voor hem hing. Net een
doorgesneden peer was zijn
eerste gedachte. Maar toen liet
hij opeens, op goed geluk, vol
gen:
iDe Canarische eilanden.
Goed zo, prees meester,
wie volgt.
Nu was de beurt aan Jan Bakker
on kon Chris weer doorsoezen
over Corrie van Wel deren, die
naar hem gekeken had toen fa]
in verwarring was en die zo bi»!
scheen toen hij het goede ant
woord gaf.
Op een dag was de Klus er niet
en mocht Chris voor hem inval
len in de boekenkast. Dat
bracht hem een verrukking, die
door zijn hele lichaam heen-
beefde. Het maakte hem haast
verlegen voor zichzelf. En toast
hetboekenuurtje kwam, wai
het nel, of iets hem in de ban1»
vasthield. Inplaais van haastig
naar het heiligdom te snellen,
zoals hij in zijn dromerijfin al
tijd had gedacht, was er een ze
kere beschroomdheid, die zijn
bewegingen traag maakte.
Maar gelukkig was daar Jan
Verbiest, die het pad kwam ef
fenen. Kom, ga je mee, -
zei Jan, toen hij langs de bank
van Chris kwam. En nu \vaj
Chris dadelijk naast hem, dreef
de nieuwe blijdschap he®
voort.
De beide meisjes waren al in de
kast, giechelden samen in de
ongekunstelde vreugde vat
haar jeugd. En toen Chris en
zijn geleider binnen kwamen,
werden zij ineens opgenomen ij1
de sfeer van vertrouwelijkheid,
die tussen de witte wanden van
de kast altijd placht te leven.
Jan Verbiest had hier kennelijk
de leiding.
Zeg, Corrie, help jij de Lam
straal'even, zei hij op de na-
tuurlijke toon van de gebieder.
En tegelijk gaf hij haar een
kladje met aantekening?®
waarna hij met Mies begon ce
boeken op te ruimen, die door
de leerlingen waren terugg??6*
ven.
Jasses, zei Corrie met een
lichte verontwaardiging in haar
stem, waarom moet j'j
arme jongen zo uitschelden? h
dat nou een naam!?
Zo héét-ie, zei Jan Vcrbifc1
kort, terwijl hij doorging de te
ruggegeven boeken op n"3
nummer te zetten,
heet
- Zo heet-ie
Chris
niet,
hij
Wordt vervolgd)
