Iedere
scheidsrechter
is eerzuchtig
daarom ik ook
II
ARBITER PIET ALBLAS
Behoefte aan maatschappelijke
werkers in Rijnmondgebied
s p®m
Hearing
'eogdfeeleid
Luctor et Ernergo
Vanaf
de tribune
gezien
door
Bas van.
Boeliove
XXV
burgerlijke stand
SCHIEDAMSCHE COURAXT WOENSDAG S OKTOBER
Schiedam Het zijn meestal de „grote'5 mannen in de voetbalscheids-
rechterswereld die aan de weg timmeren. Zij zijn wekelijks in het nieuws
cn treden daardoor duidelijker op de voorgrond, dan al die duizenden,
die wekelijks zorgen dat ook voor de mindere „goden'' op voeibalgebied
de bal kan rollen. Zij blijven veelal naamloos en zonder hen zou het
voetbalbedrijf «iet kunnen draaien, Dc 27-jarige Fiet Alblas is er 20 een.
Hij blaast wedstrijden in dc eerste klas van de Rotterdamse Voetbalbond
en ook de geselecteerde jeugcl mag hij bijzonder graag van start doen
gaan onder zija leiding.
„Mijn eerste wedstrijd was er een die ik niet snel zal vergeten. Het was Hermes
DVS b 3 tegen Fortuna b 3. In die wedstrijd waren er twee hersenschuddingen.
Gewoon ongelukjes, maar het greep me toch wel aan. Die jongens vlogen met
hun hoofd tegen de paal. Dat vergeet ik nooit.
Toch hield het leiden van wedstrijden mij in de bon. Via d? junioren hen ik toen
op adv-es van een andere scheidsrechter verder gegaan. Nou blaao dan
in de eerste klas van de BVB, maar ik ben nog jong genoeg om straks over
te gaan naar de KNVB".
Als voetballer stelde Piet Alblas, zoals hij zelf zegt, niet veel voor. Hij speelde
m £.xcei',;or '20 en m SVV. „Had niets om het Ijj£", lachte hij.
EERZUCHTIG
c,-I-r_chtfjr3 zijn bijzonder eerzuchtig. Zo ook Piet Alblas. Daar komt hij
recht vooruit.
Natuurlijk Is mijn streven om zo
hoog mogelijk te komen. Als
een voetballer in het zesde
speelt wil hij graag naar het
vijfde en van het vijfde weer
hoger, ook wij arbiters hebben
dat. Waarom ik dan niet. Ik
doe er veel voor. Train iedere
week een keer. Dan fluit ik
zaterdag een -wedstrijd en zon
dag.
Vervolg i-an pagina 1
Zr haar toelichting op de discus
sienota, verklaarde mej. De
Graaff te hopen dat er een
..lastige" raad zou kunnen wor
den gevormd die een actief be
leid k«u kunnen voeren en niet
siic-I tevreden zou zijn. De be
doeling is echt de jeugd mee te
laten praten, hun wensen
vernemen, de behoeften op ie
sporen en de grootst mogelijke
samenwerking van alle betrok
kenen te bereiken.
Voordat concrete voorstellen aan
de Gemeenteraad worden x-ocr-
gelcgd hoopt mej. De Graaff op
«Je hearing op 22 oktober echt
de jeugd zelf te horen en zo een
Jeugdraad „Nieuwe stijl" te
kunnen verwezenlijken die geen
klemmend harnas is, maar een
ontmoetingsplaats waar ieder
een met alle plannen, wer..>en,
suggesties moeilijkheden en
vragen naar toe kan gaan.
Scheidsrechter Piet v. Alblas
JËm&k'tï'iÊL
Vooral die wedstrijden zaterdags,
met de geselecteerde jeugd,
daar steek je veel van op. Dat
zijn de voetballers van morgen,
die nu reeds over bepaalds
trucs beschikken waardoor je
extra op moet letten." Hoe
vindt Piet Alblas, die nu zes
jaar blaast, de wedstrijden in
de eerste klas van de RVB?
Hard maar fair. Dat kan je in
die klas eigenlijk niet anders
verwachten. Maar over het al
gemeen gaat het er sportief
aan toe. Je ziet hoger wel eens
wat anders."
Piet Alblas is lid van de Schie-
damse scheidsrechte rsvereni-
ging en maakt zich daar ver
dienstelijk als inner van de toto-
gelden.
Over het nut van zo'n scheids
rechters vereniging is Piet zeer
positief.
BOOT IN
„Kijk, eens per week of eens per
veertien dagen hebben wij een
spelregelwedstrijd. Haak je
nooit op uitgeleerd. Iedere keer
kom je weer voor nieuwe pro
blemen te staan. De materie is
ingewikkeld. Kijk nou naar mij.
Ik blaas zaterdags en zondags.
Nou heb ik bij de jeugd weer
met andere regels te maken
dan bij de ouderen die op zon
dag spelen. Vreemd niet? Voor
al die invallersbepaling, daar
gaan er nogal wat de boot mee
in. Nee, ik vind het helemaal
niet zo vreemd dat scheids^
rechters met die invallersbepa
ling wel eens staan te schut
teren. Je kan op z'n veld niet
even een boekje uit je zak halen
om te kijken: hoe is het hier
ook weer."
Buiten het leiden van voetbal
wedstrijden heeft hij toch nog
tijd voor andere hobby's.
Fotograferen en dan vooral
dia's en het kijken naar voet
bal.
„Weet je waar je veel van leert
en wat ik het moeilijkst vind?
Dat is vlaggen bij een wed
strijd. Het fungeren als grens
rechter, dat vind ik moeilijker
dan een wedstrijd zelf leiden.
Je leert overal van, dat zie je
wel."
De Watervrienden gaan een
actie voeren zelfs wel
meer dan een om de kas
weer wat meer inhoud fo ge
ven. Zwemmen is al met al
toch nog een dure sport voor
de verenigingen. Bij een ge
middelde van 80 bezoekers
aan het sportfondsebad kan
De Watervrienden redelijk
draaien. Daarom verwacht
het bestuur dan ook dat Wa
tervrienden actieve leden
zijn en regelmatig het bad
bezoeken. Het is nog moge
lijk om op de zondagmidda
gen wat leerlingen te heb
ben. Vanaf half twee leren
de Watervrienden u zwem
men. Het Luctor et Emergo
is dus ook van toepassing op
dc zwemvereniging De Wa
tervrienden.
SVV-JEUGD
SVV schept terecht op over
haar jeugdafdeling. Wij la
zen in het opstellingenblad
SVV-Vandaag daarover het
volgende.
Elke zaterdagmiddag heerst
er op onze velden een enor
me activiteit, wan* dan heb
ben onze junioren bezit geno
men van de velden. Met 4
A-. 4 B- en 7 C-elftailen ne
men we deel aan de compe
titie en dat betekent dat er
van september tot mei fel
gestreden wordt om de be
geerde punten. Om elke
week de elftallen compleet
en naar ieders genoegen in
he* veld te laten verschij
nen, Is een goede organisatie
beslist noodzakelijk. SVV
prijst zich gelukkig met
haar jeugdcommissie die in
de loop der jaren een goed
functionerende jeugdafde
ling heeft opgebouwd. Een
staf van leiders, van wie 20
in het be2it van het jeugdlei
dersdiploma. staat de jeugd
commissie ter zijde en elke
maand worden de proble
men in een leidersvergade
ring besproken.
De geselecteerde junioren trai
nen in verschillende leef
tijdsgroepen o.l.v. de heren
Gosens en Könemann en
voor de overigen bestaat de
gelegenheid, zij het in be
perkte mat-e, te trainen on
der leiding van onze leiders.
Door deze intensieve aanpak
spelen onze top-elftallen in
de hoogste klassen en enkele
spelers zijn geselecteerd
door de KNVB en komen re-
door Bas vaa Bochove
geïmatig in selectiewedstrij
den uit.
Onze jeugdafdeling met haar
200 junioren en bijna 300 pu
pillen is daarom goed be
stuurbaar dank zij de enor
me inzet van haar leiders.
KOOltXf
In het clubblad van Excel
sior'20 schrijft ene H. G. 0'
clerstaand stukje waarin h
het niet eens is met de rd
we belastingmaatregel.
„Er schijnt op het ogenbli!
Schiedam een hevige S*
koorts te heersen. Natuu
moeten we er trots op
dat onze stad een erediv
vereniging rijk is, maar r
moet niet gaan overdrij'.
Clubs als HBSS etc. kir
den al over de nieuwe b
tingregel waarvan uite
lijk alleen SW van j
teert. Ze doen dit ten
Het is gewoon een belas
lijke zaak, waarvan, and
verenigingen alleen ma?
dupe worden. Wil men
regel doorvoeren dan
men dat verhou dings ge
doen.
Voor onze vereniging zijn j
melijk 500 toeschom
evenveel als voor SVV 6
Het is dan ook wel nodig
de gemeente hier eens rel
ning mee gaat houden, zot
ook andere kleinere verenï
gingen, die toch even be
langrijk werk doen als SVV,
er ook profijt van kunnen
trekken.
Overigens wens ik SVV veel
succes toe in de eredivisie".
Schiedam In het Rijnmondge
bied bestaat een sterke behoef
te aan algemeen maatschappe
lijke werkers. Dit blijkt uit het
jaarverslag 1968 van de afde
ling Rijnmond-Noord van de
.Nederlandse vereniging voor
maatschappelijk werk Humani-
tas. Dc afdeling werkt in Schie
dam, Maassluis en Vlaardin-
gen. Sinds het ontstaan van rie
tusie tussen de aUk-Ungcn
Schiedam en Vïaardingen-
.11 a as sluis is het mogelijk ge
bleken, in het Rijnmondgebied
te beschikken over één maat
schappelijk werkster, mej- E.
M- Oosterhof, die het echter
thans y,o drak heeft, dat assis
tentie dringend noodzakelijk is.
Het inwonersaantal in hel werk
gebied van de afdeling be
draagt Ifi'O.OQO. Daar Hu mant
ras z:ch voornamelijk richt tol
rif* buitcnkerxel ijken, schat
men de belanghebbende bevol
kingsgroep naar schuLirg
26.UQ0 personen. De <uerk geste-
p n bi hoef te .ir.n i'.i a a Lc cha ppe-
lijk werk lijkt in het sterk
gei iüUf,tri&ii«eE-rue lisjomond-
gebieci zijn oorzaak to hebben.
AFSTOTING
Het bf.'uur beeft dc sectie ge
zinsverzorging m Schu'jam na
ver Kregen toestemming van de
algemene vergadering cn 113
overleg met de vereniging Het
Groene Kruis afgestolen. Hit
!»elcid was en is eruo gericht
het algemeen maatschar p'-lijis
werk en het bejaarde0werk on
der meer deskundige loidui1?
verder te ontplooien, lie hoofd
taak van mej. OosLerhof is het
s. 1 e en maats "ha ppelj k
werk en als deeltaak, ue uit
bouw van het bejaordenwerK.
Voor dn werk *s zij in de gele
genheid gesteld zich te kun
nen onernerc-n door een excur
sie r.oar Breda. De group
.friendly visitors", die werken,
onder de Schiedamso bej« arden
kwamen zes keer bhecn voor
i c-r. instructie onder It-id mg v<m
de maatschappelijk werkster.
B'"- maatschappelijk werkster
heeft ook tot taak, lp ce ge
meenten Maassluis, Schiedam
en Vlaardingen, die zich tot Hu-
mamtas wenden om hulp, bij
te staan voor zover zi_, vallen
onder het algemeen Maat
schappelijk werk. In Maassluis
moet s.ij diegenen, die een be
roep op haar hulp doen, voorlo
pig verwijzen. De cl oei' .ak het
werken onder de bejaarden
vindt plaats in de SliLhl.ïiii be
jaardenzorg te Schiedam, die
wordt gevormd door Met Groe
ne Knus en Human «tas. Zij
houdt voor haar werk spreek
uur in bejaardencentrum Thur-
Jede en in het kantoor Emma-
straat 113.
IH 'LI'EEMIEID EN
CONTACTEN
In 1663 is m^j Oosterhof met 205
zogenaamde nieuwe ..hulpeen
heden" irt contact geweest,
waaronder verstaan wordt do
persoon, do groep of het gezin,
waarmee vanuit de instelling
contact is geweest, het/j] niet
het oog op hulpverlermg in en
gere zin. hetzij met he, nog op
het geven van advies en bem.d-
dehng. In totaal heett de maat
schappelijk werkster 77» ton-
tarten met hulpecnacui 0 en
I3G8 contacten over hulpeenhe
den onderhouden. De rsio ca
tegorie is dus het persoonujk
contact, in de tweede cutegurie
gaat het over ce personen die
hulp nodig hadden
Het leggen van con*ar*en met
per «oh en ging in 1063 jp. 545 ge
vallen door huisbezoek, m 122
gevallen op het bureau en ir,
198 gevallen op een andere wij
ze. Voor de contacten over de
hulpbehoevenden zijn cij
fer.-; respectievelijk 112. 212 cn
1244. De meeste gelegde con
tacten kwamen met tot sta no
op eigen initiatief van de hulp
behoevende: 335 tegf-a Cl perso
nen die zichzelf meldden. De
125 personen die niet op eigen
initiatie! kwamen, kwamen m
één geval door dc nuisaits en m
25 gevallen door de Urm*, vereni
gingen bij Humanity^ lereeht.
De duur, frequentie en het aan
tal van de contacten die in het;
verslagjaar werden afgestoten
duurden als regel niet langer
dan zes tot twaalf maanden. Do
leeftijdsgroepen waren het
sterkst vertegenwoordigd door
de bejaarden. Uit het hogere
beroeps niveau waren in 1968
geen hulpeenheden, uit het mid
delbare 2 en uit het lager be
roepsniveau 40, waai van veer
tig personen lagere ongeschool
de handarbeid verrichtten. Ook
hier kwam de groep gepension-
neerden weer het meeat naar
voren, 154 personen. Ondanks
het buitenkerkelijke karakter
van Kumanitas werden toch 27
Booms-Kathol iek en, ?.l her
vormden, één gereiormeerd?
en zes personen uil andere ber
ken geholpen. Dit ;s overigens
m overeenstemming met het
doel van de vereniging, dai
hulp aan iedereen beoo-t.
STEUN VAN OVERHEID
Het bestuur van de afdeling Rijn
mond besluit het jaarverslag
met de overheid en de vele par
ticuliere helpers dank ie zeggen
voor de verleende steun. Dank
zij de medewerking van rijk cn
gemeente mag uitbreiding in de
richting van het algen teen
maatschappelijk werk geslaagd
worden genoemd, aldus nel
jaarverslag.
Geboren: Jolanda d.v. R. B.
Kinds en H. van Mazijk; Natas-
ja d.v. J. K. van der Zwart en
J. L. Vermeulen; Stefaan z.v.
H. van der Spek en H. H. Kap;
Miranda d.v. J. Hagens en O.
J. Roelofs; Irmgard C. M. d.v.
F. A. de Groot en J. C. W. M.
Hennekam: Patrick A. z.v. H.
Seidel en C. J. W. Yerzeilberg;
Edward R. z.v. A. van Tiiborg
en M. A. van der Knaap; Berry
R. z.v. L. de Raaij en M. H.
Bax; Erwin z.v. P. G. J. Ver-
weij en B. H. J. van Duikeren;
Danielle d.v. W. H. den Ouden
cn M. A, L, Wildeman.
Zijn vuist was dreigend omhoog
gegaan, maar moeder had zich
tussen hem en zijn prooi ge
plaatst:
ft Is nou welletjes, Willem, 't
lijkt wei of-ie 'n borrel óp heb.
Zo vond Hein hen allen, toen hij
van de molen kwam.
Wat is hier an 't handje?
vroeg hij Juchtig, 't lijkt
wel kermis.
Zijn opgeruimdheid kalmeerde
Willem wat.
O, niks, zei moeder. Maar
toen raasde WiUems lang ge
voede vijandschap in een paar
laatste woorden uit:
Niks, dat noemt moeder niks.
dat die brave broer van jc van
z'n school is weggetrapt, dat ze
'm daar niet meer pruimen
kunnen, zo'n donderse strond-
hommeï.
Toen was hij op 2'n stoel geval
len, had het Rotterdamse volks-
krantje van de tafel gegraaid
en was mokkend gaan zitten le
zen. Maar Hein nam het hele
geval luchtig op:
Zo, bèje d'r uit gemieterd,
Christoffel, zei hij op zijn
oude plaagtoon, de naam met
getuite lippen uitsprekend op
dezelfde manier als Chris het
zou hebben gedaan, heb-ie
Brouwer meschien jn z'n vuile
baard gespoegd en vergeten 't
weer netjes af te vegen?
De jongeheer is naar de brand
geweest, sneerde Willem,
even nijdig opblikkend van zijn
krant.
Jó. zei Hein, was dan
maar bij mij op de molen geko
men. 't Was prachtig. Ik keek
er bóven in. Effectief mooi. Je
/ag die wolken rook eerst dik
naar boven komen en dan op
trekken In de lucht. En daaron
der zag je 'i vuur. Tjonge, wat
was dat èmmes! Ze probeerden
er wat water m te piesen, maar
't was al verdampt voordat 't
beneden kwam. *t Gaf geen
bliksem
Vol enthousiasme vertelde hij
vérder, terwijl moeder het
brood begon te snijden en de
borden van de gezonde jongens
met flinke hompen vulde.
Voor die dag was t leed geleden,
maar elke nieuwe dag brach*
nieuwe uitbarstingen, schimp
scheuten, hatelijke opmerkin
gen, waarin de vijandschap van
vele maanden uiting zocht.
Vier dagen in de week ging moe
der Landstra uit werken. Dan
was Chris geheel alleen in huis,
vond hij zich opgesloten achter
de schone vitrages van zijn
moeder, had hij het uitzicht op
de triestige bleek met het dro
gende wasgoed van de buren.
Dan probeerde hij wat te stude
ren in zijn. boeken, maar het
bedompte kleine kamertje in de
troosteloze verlatenheid van
het hofje haalde zijn gedachten
telkens weer van die boeken
weg. Dan ging bij naar buiten,
zwierf uren. lang langs de stra
ten van Schiedam, maakte een
praatje met de vroegere maats
van zijn vader in de branderij
op de Noord vest of belandde bij
de oude mouter van de Willem
III. En als hij dan 's avonds op
de cursus kwam, maakte hij
slechte beurten, die door de
koude cijferschaal meedogen
loos werden gericht.
Koolhaas, die van 't geval had
gehoord, noemde hem brand
weercommandant, en het ge
mene lachje in zijn al oude
ogen prikkelde Chris nog meer
dan anders. En telkens als
Chris het antwoord miste op de
opzettelijk duister gestelde vra
gen. informeerde Koolhaas
schamper of er soms alwéér er
gens brand was geweest.
Toen de lange straf maand einde
lijk geleden was en Chris weer
zijn gewone leventje hervatte,
was er in de verhouding der
dingen wijziging gekomen. Cor-
rie deed koeltjes tegen hem,
had zo lang alleen met de Klus
omgegaan, alleen van diens
hulp geprofiteerd, alleen diens
onafgebroken stilzwijgende hul
de geoogst, dat in haar gemoed
eon waarderende genegenheid
voor hem was ontstaan. Onwil
lekeurig was ze aan het \'erge-
lijken gegaan: de Klus met zijn
keurige manieren, zijn altijd
verzorgde houding, was toch
wel een heel andere jongen dan
die ruw voor de dag komende
Chris. Toch was zijn vader
maar een klein timmermans
baasje, in wiens gezin ai even
min wellevendheid zou worden
aangekweekt als m het gezin
van. de brandersknecht, waar
toe Chris behoorde. Die welle
vendheid had hij dus uit zich
zelf, <lie charmante manieren
waren hem dus aangeboren.
En dan dat spraakgebrek van
Chris, 't Was op de duur toch
wel hinderlijk al kon hij het na
tuurlijk niet helpen. Ook die al
tijd maar rondspringende schu
we ogen waren toch feitelijk on
aangenaam. *t Leek wel, of
daar een. Troortdurende vrees
achter spookte, een ongerust
heid voor kleine verrassingen
steeds levendig was. Nee, die
Klus was toch zo kwaad nog
met.
Zo vond Chris haar artders terug
dan toen ze bij de brand op zijn
hand had gestaan en op zijn
schouder gerost. Ze was koeler,
hield zich meer op een afstand.
Eerst dacht hij, dat het kwam
door een korte vervreemding,
die vanzelf xveer te niet zou
gaan, maar na verloop van da
gen begon hij te begrijpen, dat
Corrie niet meer zijn Carrie
was zoals vroeger.
Het wekte een zekere opstandig
heid in zijn gemoed, die haar
uiting vond in gemelijke stem
mingen, Hij werd hoe langer
hoe onverschilliger voor zijn
werk, ging scherp in tegen
schimpscheuten van Willem,
betaalde de plagerijen van
Hein met hatelijkheden, weerde
zich in de kleine ruzies, die het
gezinsleven in het hofje voort-
durend kwamen verdonkeren,
en bracht een stil ondergaand
verdriet in het hart van zijn
steeds 2woegende moeder.
Zo werd het overgangsexamen
van. de normaallessen, in. de
vroege lente nog een soort ver
lossing.
Hij behoorde tot de eerst binnen
geroepenen om de uitslag van
het examen te horen, en wist al
wat dit betekende. Maar onver
schillig naderde hij de tafel,
waarachter de leraren zaten
gegroept.
Zij gaven zich het air van rech
ters, veinsden een zekere be
langstelling in het lot van al die
leerlingen, die ze een jaar lang
hadden verveeld met hun dorre
wetenschap. In het midden van
de tafel troonde Sander, de di
recteur, aan beide zijden ge
flankeerd door de verzuurde
schoolmeestersgezichten. En
toen Chris binnen, kwam was
het eerste wat hij 2ag het ge
mene lachje in de ogen vat.
Koolhaas, die zich verkneuter
de, dat hij een gedroomde
carrière mee had helpen knak
ken.
Mijnheer Sander, de oude ernsti
ge ogen droevig doen kijkend
boven de glazen van zijn lorg
net, hield een vermanend toe
spraakje, herinnerde san de
goede verwachtingen, die Chris
als leerling op zijn school had
opgewekt, sprak er zijn oprech
te spijt over uit, dat die ver
wachtingen niet waren verwe
zenlijkt, en deelde toen mee.
dat Chris onvoldoende be
kwaam was geoordeeld voor
overgang naar de tweede kiss
van de normaallessen.
Het warme woord van de man,
die inderdaad slechts zijn wc-1-
zijn beoogde, ontroerde Chris
heel even, maar al gauw viel
hij in zijn onverschilligheid te
rug: 't was geen schokkend
nieuws, dat zakken voor zijn
overgangsexamen, 't Hinder
lijkste was alleen, dat gemene
gezicht van Koolhaas. Dié vuile
ogen zou hij dicht kunnen
slaan, die gemene tronie zou bij
murw kunnen bonken. Maar de
rest Het hem koud. En even on
verschillig als hij gekomen
was, ging hij weer heen.
In de gang wachtten de andere
leerlingen in spanning hem op.
En? vroeg Corrie, terwijl
de oude belangstelling weer jr
baar lieve ogen zat.
Gezakt, zei Chris nors.
Jammer, 2eg, troostte ze,
maar Chris haastte zich weg,
was toch een beetje gegeneerd,
vond het vervelend, een slecht
figuur te maken tegenover al
de anderen, die in kennis vol
strekt niet boven hem uitsta
ken.
Regelrecht ging hij naar huis,
waar zijn moeder, met span
ning in haar ogen, hem wacht
te.
Gezakt, zei hij ruw, 1ua»
als ik dacht.
Hij zag niet de schrik door moe
ders ogen schieten, voelde nie*
mee met het verlies van haar
illusies, merkte niet eens op,
hoe die sterke vrouw zich even
aan een. stoel moest vasthouden
om haar ontroering te onder
drukken.. Hij nam een boek en
ging bij *t raam zitten, lezen.
Toen moeder Landstra zichzelf
weer tot rust wist gekomen, zei
ze op haar gewone toon:
't Zal 't beste zijn, dat je maar
naar een kantoor gaat.
Chris keek stuurs van zijn boek
op.
'n Kantoor? Nee hoor, daar
voel 'k niks voor. De hele da?
achter zo'n dooie lessenaar
zitten.
Maar wat wou je
vroeg moeder een beetje kre-
Wordt vervolg*
