Lange wachttijden
bij sportkeuring
O
Stap op de goede weg
Vanaf
de tribune
gezien
WEINIG- DOKTOREN, VEEL WEGBLIJVERS
Receptie
Gouden DHS
Scholieren
veel animo
voor schaak-
en dam toernooi
BURGERLIJKE STAND
door
Bas-raai
Bochove
SCHIEDAMSCHE COURANT WOENSDAG 22 OKTOBER 1969
Schiedam Er verscheen de laatste weken in verschillende clubbladen opvallend veel be
richten over de sportkeuring. Die mededelingen in de clubbladen waren nogal alarmerend.
Daarin werden wachttijden van drie maanden genoemd, alvorens men gekeurd zou kun-,
nen worden. Wij hebben daarover vorige week onze verontrusting uitgesproken. Drie maan
den is té lang. Wat is de oorzaak dat het zo lang moet duren eer een sportman of sport
vrouw een medische sportkeuring kan ondergaan Deze vraag kan maar aan twee personen
worden voorgelegd. Zij weten er alles van. Dat zijn in d-e eerste plaats Kinus van Dijk,
bestuurder van de SBLO en de man van
1
Kinus van Dijk: „Meer doktoren en dc iange wacht
tijden behoren tot het verleden".
de sportkeuringen. In dc tweede plaats
maar die volgorde is willekeurig
mejuffrouw J. D. Offers.
Beiden kunnen terugzien op een lange "er
varing als het gaat om de sportkeuring.
Mejuffrouw Offers zelfs al vanaf 1938
en Kinus van Dijk vanaf 1957,
Van Dijk: „Die wachttijd van drie maan
den is overdreven. He duurt wel lang,
dat ben ik met de clubs eens, maar het
ware beter ais men op de hoogte was van
de moeilijkheden die wij hebben. ïn de
eerste plaats zijn er geen doktoren vol
doende en in de tweede plaats „sparen"
de verenigingen leden op. Ze wachten
tot er een aantal zijn en dan pas krijgen
wij de lijsten door. Dan kan ik me voor
stellen, dat mensen, die zich het eerst
als lid hebben gemeld het erg vinden drie
maanden te moeten wachten. Dat is niet
onze schuld.
De tijd die nu gevraagd wordt is van zes tot
acht weken. Ik ben het met iedereen eens
die zegt dat dit een te lange periode is. Maar
het kan niet anders." Rinus van Dijk, vanaf
1967 de man in de SBLO die de sportkeu
ringen verzorgt zegt verder: „Sinds de tijd
dat ik nu de keuringen onder handen heb,
is het aantal aanmeldingen voor een keuring
verdubbeld. Er zijn zo hier dn daar nog wel
wat hiaten die ik graag opgelost zou zien.
maar daar kunnen wij weinig aan doen.
Maar ga daar maar eens met mejuffrouw
Offers over praten. Want die heeft er het
meeste werk aan."
BEMINNELIJK
O Juffrouw J. D. Offers is al vanaf 1938 verbonden aan het bureau
voor medische sportkeuringen. Zij blijft onder alle omstandig
heden een beminnelijke vrouw.
Da or de ontwikkeling van de
plaats van de sport in' otize
maatschappij is ook de beteke
nis van de Sportraad in onze
gemeente gewijzigd. Volgens
de desbetreffende verordening
van 6 maart 1958 ligt de hoofd
zaak van deze Raad in het be
heer van gemeentelijke sport
terreinen en kunnen daarnaast
ook andere werkzaamheden
worden opgedragen. Naar hui
dige opvattingen behoort het
werkterrein niet te worden be
paald dooi* incidentele opdrach
ten, maar moet aan een ruimer
omschrijving van de laak van
deze com miss ie de voorkeur
worden gegeven.
Ook de bepaling, dat de „burger-
leden" van de Sportraad uat het
bestuur van de S.B.L.O. moeten
worden benoemd, voldoet niet.
Het is voldoer.de te stellen dat
dit bestuur een voordracht in
dient; wanneer het zijn ver
trouwen wil schenken aan niet-
bestuurs leden. kan daartegen
geen bezwaar worden gemaakt.
Hieruit is de wens naar voren
gekomen de verordening van 6
maart 1958 te vervangen door
een nieuwe, -welke zou zijn "aan
gepast aan de huidige inzichten
en verhoudingen. Onder de me
dedeling, dat zowel de S.B.L.O.
als de Sportraad zich met het
ontwerp kunnen verenigen,
stellen wij u voor .de verorde
ning van 1958 in te trekken, on
der gelijktijdige vaststelling
van een verordening op de
Sportraad en daartoe een be-
door Bas Tan Bocluwe
sluit te nemen als hierna is af
gedrukt.
Aldus een voorstel van B en W
aan rle gemeenteraad van
Schiedam. Een stap op de goe
de weg, mag ik wel zeggen. Er
zijn echter twee „maren". Dat
het bestuur van de SBLO moet
gaan aanwijzen wie in aanmer
king komen -kan, let wel, kan op
moeilijkheden stuiten.
De tweede „maar" is de vier le
den van de raad van Schiedam,
benoemd voor de sportraad,
niet deel uitmakend van het
college van. b. en w. Als dat le
den zijn. die „langs dc sport
wandelen" en e.r niet diep inzit
ten zoals bijvoorbeeld cie
heer Verlinde van de P.v.d.A.
dan blijven de meningen in
öe sportraad botsen.
Schiedam Ter gelegenheid van
het feit, dat de voetbal en honk
balvereniging DHS vijftig jaar
bestaat, geeft het bestuur op
zaterdag. 8 november een re
ceptie. Deze zal worden gehou
den in. hei wijkcentrum De
Rank, Schiedamseweg 122 te
Schiedam-Kethel. De aanvang
van de receptie is om 3 uur.
Schiedam Dinsdag ging het
sdhoofechaak- endamtoernooi
van start. De wedstrijden wor
den gespeetdT-in-de; aula :va<n de
Scholengemeenschap y 'Nfemve-
lant. bbtén dins
dag het spits af. Ër zijn totaal
168 deelnemers verdeeld over
acht scholen. Daarvan zijn 70
schakers waaronder twee meis
jes en er zijn 93 dammers.
Daarvan zijn 14 meisjes.
De schaakcorranissiedie voor de
organisatie zorg draagt bestaat
uit de heren J. .Morbus. F.
Maas, C, Troost, A. van Bom
mel en A. van Seters. De dam-
corrrmissie bestaat uit de leden
A. van Olterloo, C. ten Boer, B,
van der Spek en C. Heuvelman.
Mejuffrouw Offers, sinds 1938 in sportkeurin
gen, had er Op de deur kunnen staan. Want
vanaf die tijd is iedereen die
actief aan de sport wilde gaan
deelnemen „onder handen" ge
weest bij haar. Mejuffrouw
Offers is een beminnelijke
vrouw. Dat blijft z-a onder alle
omstandigheden. Ook als ver
schillende verenigings-secreta-
rissen haar hele planning en
administratie door de war
schoppen.
„Ach", lacht ze, „je wordt wel
eens in de steek gelaten, dat
wel. Gaat u maar na. Vorige
week nodig ik 21 mensen uit
voor de keuring, komen, er 14
opdagen. Nou vraag ik u. Zit
daar een dokter de hele avond
voor veertien mensen. Niemand
die de moeite neemt om af te
bellen of te schrijven. Dat het
vaak zo lang duurt eer iemand
gekeurd kan worden, ligt voor
een deel ook aan hun zelf of
aan de secretarissen.
Zij sparen een aantal leden op tot
ze er een tiental hebben en dan
j
GEBOREN; Johanna C., d.v. J.
van der. Meer en M. J. Wit
hers; Patrick M., 2.v. L. M.
van der Ploeg en M. A. J.
Gaertman; Cindy A., d.v. N. W.
Herbig en P. Lips; Johannes H.
L., z.v. H, L. Spoor en A. P. M.
Rodenrijs; Elise, d.v. P. van
der Ende en M. G. J. A. Slee;
Robert S. J., z.v. R. A. Hen
driks en K. Sallay; Aaltje M.
C„ cLv. H. Offenberg en W. Lug-
ters; Igora p., d.v. J. L. A.
Wolffers en R. H. J, van den
Ham.
OVERLEDEN: P. Roctus, 59 jr;
M. E. Brauning, 88 jr wed. M.
van Dijk; G. H. Buchinhoren,
78 jr.
moet natuurlijk diegene, dia
zich het eerst heeft gemeld bij
die club lang wachten. Dat is
dus niet onze schuld.
VAKANTIE
Op dit moment zijn we bezig een
achterstand weg te werken vain
de afgelopen vakantie. Wjj
keuren gewoon door, maar er
zijn er met bosjes weggebleven.
Eer we die achterstand hebban
weggewerkt zijn we al weer een
poosje verder. Dat is ieder jaar
wel zo, maar dit jaar is het wel
heel erg."
Juffrouw Offers heeft in een van
haar kamers in haar huis aan
Wat haar ook tegen de borst stuit
is, dat de KNVB pupillen en
junioren een aparte keuring
laat volgen. „Het komt dikwijls
'voor dat dokter tegen me komt
zeggen dat hij dat knaapje sec
maanden geleden ook al heeft
gekeurd. Dat klopt dan, maar
toen was hij pupil en nu wordt
hij weer gekeurd voor junior.
Allemaal overbodig werk. Het
wordt steeds doller want ik
krijg nu al voetballertjes van
acht jaar bij me."
De gedachte op vergaderingen
van de SBLO gingen ook nog
wel eens uit naar een gecombi
neerde keuring van de school
arts.
Kinderen, gekeurd door de school
arts en goedgekeurd, zouden
dan tevens kunnen sporten.
„Als dat te verwezenlijken was,
zou het prachtig zijn", zegt juf
frouw Offers,
GUNSTIG
Toch is de Schiedamse situatie,
in vergelijking met Vlaardin-
gen, heal wat gunstiger. „Zeker,
want men komt* wel eens uit
Vlaardingen bij ons vragen of
ze binnen drie maanden ge
keurd kunnen worden. Dan zeg
ik altijd dat dit binnen de drie
maanden best kan. Dan mori
men wel de beurt afwachten."
Dus toch niet zo'n ongunstige
situatie in Schiedam?
Rinus van Dijk: „Wij hebben per
jaar een dikke 2000 keuringen
te behandelen. Dan zijn twee
keuringen in een week te wei
nig om een regelmatige door
stroming te hebben. Er zou wat
meer vaart in moeten zitten.
AIaar juffrouw Offers en ik,'wij
helpen waar we kunnen. Er zijn
wel -eens spoedgevallen en dan
lukt het best zo'n vereniging
of sportman te helpen. Dat
weten de clubs best. Adminis
tratief is er heel veel werk aan.
Gelukkig dat mijn vrouw dik
wijls bijspringt, maar anders is
het geen doen. Alles pro deo
hoor", lacht hij.
YYYTV klein oploopje om bet straatrel-
AAAI t letje heen.
Voor de politiek voelde hij zich Plotseling drong een uniform lus-
nas wat jong. En je moest bo- sen het publiek door, en meen
vendien een bepaald beginsel
zijn toegedaan, om lid van de
■gemeenteraad te worden. Maar
anders zou het hem wel lijken,
te midden van die Schiedamse
branders te zitten en mee te
praten over het lot van de stad.
Want het waren de branders,
stroom van hartstochtelijke
woorden deed toen de meid
haar beklag. Die vuile smeer
lap had haar aangerand, 't was
een schande, dat je niet eens
vrij over de straat kon gaan,
dat het schorum je nooit met
rust liet
die in de oude 2aal van de Hein lachte maar in de volle be-
vroedsehap de branderijenstad
regeerden, dc branders, die het
dagelijks bestuur over die stad
voerden, zoals zij hun koop-
mansschap dreven in moutwijn
en gerst
Voorlopig kon Chris Landstra
niet hoger klimmer in de kleine
plaatselijke wereld dan zijn
nieuwe positie als boekhouder Een
vrediging van zijn opgekomen
lust. Had 2ö hem niet getart tot
de daad. had ze zijn aanval
door heel haar houding niet uit
gelokt? En lachend gaf hij zijn
naam op aan de poli-tie-agent,
die hem verbaliseerde wegens
het. verwekken van straatru
moer.
en. zijn engagement met Loesje
Waalwijk hem hadden ge
bracht, Maar niet zijn drieën
twintig jaar was hij. nog jong
genoeg om te wachten, om de
tijd te beiden, dat hij een voor
aanstaande figuur zou worden
in het leven van de stad, die
zijn stad was in haar aspiraties
en uitzonderlijk vermogen.
V. NIEUWE SCHADUWEN
Hein Landstra, de molenaarsk
necht/ was op een avond met
zijn vrienden als gewoonlijk
door de stad geslenterd. Toen
hadden ze in een klein kroegje
een borrel gepakt en waren
vrolijk weer de straat opge
gaan in een stemming van uit
spattend jolijt. In een brutale
vrolijkheid keken 2e de vrou
wen, aan,/die ze tegenkwamen,
hadden ze onderling leut over
alierlei voorbijgangers,- die
door het een of ander hun aan
dacht* t ro kk énst oeiden. ze on
der eikaar of floten een straat
deun! j e. tussen hun tanden.
toevallig voorbij komend
journalist van de Schiedamoche
Courant maakte van 'het geval
letje een sappig stukje voor zijn
blad, en in een paar dagen was
de naam van Hein Landstra, de
st ra a tv a'gebonddoorgedrongen
in allerlei kringen,van de stad.
Met.die naam in 2-ijn hoofd kwam
meneer Waalwijk op een a-vond
ibuis uit een vergadering. Hij
was ontstemd.
de Jan Steenstraat, in de loop Resume„,nd kan dus worden
der jaren een archief opge
bouwd van alle mensen die
sinds 1938 zijn gekèurd. „Ja",
er wordt nog wel eens een kaart
opgevraagd", zegtzij.
Wat de reden, is dat het ook
volgens haar té lang duurt
eer iemand gekeurd kan wor
den is simpel.
„Huisartsen keuren niet' meer.
Die hebben allemaal zo'n druk
ke praktijk, die zijn blij als ze
in de avonduren thuis zijn. Wij
moeten het hebben van specia
listen en bedrijfsdoktoren. Op
dit moment keuren, er twee dok
toren per week. Dat wil zeggen,
dat we maar ongeveer 40 tot 43
mensen per week kurmen keu
ren. Maar misschien komt daar
straks wel verbetering in."
ge
steld, dat een gabrek aan artsen
en het soms te laat doorgeven
van sportmensen die gekeurd
moeten worden, onnodig lange
wachttijden veroorzaakt.
„Ja", zegt juffrouw Offers, wat
ook v*eel voorkomt is, dat ver
enigingen wachten met het
laten keuren van hun leden tot
kort voor de aanvang van de
competitie. Dat weet men al
maanden van te voren, maar
uitgerekend bij het begin van
de competitie moet er dan ge
keurd worden. Kijk, dat gaat er
bij mij niet in. Ik wil niet klagen
hoor want ik doe dit werk met
heel veel plezier. Ook ik zou
iedereen wel in een week willen
weghelpen. Maar dat kan nou1
eenmaal niet." I
In de Plantage kwam hun. een
sliert meiden van de kaarsenfa
briek achterop, ook dartel en
uitgelaten. In het voorbijgaan,
arm. in arm, riepen ze de man
nen prikkelende woordjes toe,
die dadelijk op gelijke wijze
werden beantwoord. En toen
slenterden ze gezamenlijk ver- 'k Heb wel zoiets gelezen van
der, druk en dartel, stoeiend,
roepend, de hele weg vullend
met de luidruchtigheid van. hun
geprikkelde zinnen.
Een grote rossige meid, de vette
haren in een krul tegen haar
voorhoofd geplakt, wekte Heins
begeerte op.
Geef me *n zoen van je,
riep hij haar luid toe. Maar zij
antwoordde met een gemeen,
scheldwoord, draaide haar
hoofd lachend terug en. liep
toen met de meidensliert hos
send T'erder.
- Hebben.jullie dat gehoord, van
dat-relletje in de'Plantage?
vroeg hij bruusk. Mevrouw
Waalwijk en Loesje keken bei
den -op, begrepen die nijdige
klank niet, die om haar hoen
was blijven hangen.
de week, nogal grappig, zei
mevrouw Waalwijk, grappig
geschréven dan.
Vind jij" dat maar grappig.
bromde Waalwijk, maar
weet j-iji wie daarbij betrokken
is?
Nee, zei mevrouw, hoe
kan ik dat nu weten. Ik ken dat
ordinaire volk toch niet.
't Was een molenaar, vulde
Loesje nu aan, en een meid
van de kaarsenfabriek.
Dat bedoelt je vader ook niet,
suste moeder, maar Loesje,
onlogisch, keerde zich. nu La
droeve gramschap tegen haar:.
Ja, en u zei, dat het ordinair
volk was, waar Chris bij hoort.
Wet heb ik van m'n leven,
idnd. zei moeder nu veront
waardigd, dat héb ik hele
maal niet beweerd.
jVIaar boos nam Loesje een bor
duurwerkje en' ging mokkend
daaraan zitten werken. Ze mok
ten nu alle drie, en de stilte van
een ruw verbroken harmonie
stond dn de kamer om hen
'heen.
De twee levensplannen hadden
met elkaar gebotst. De zo
kunstmatig op de achtergrond
gehouden ordinaire stand van
Chris' afkomst was opeens
schril in het licht komen staan.
En de mensen van de midden-,
stand voelden zich gekrenkt in
hun fatsoen, voélden hun bur
gertrots aangevochten. Chris
Landstra, die nette boekhouder
van Bert els, werd opééns min
der geacht door hen allen, ook
door Loesje: hij was toch feite
lijk maar van een minder al
looi, had zich slechts de allures
aangematigd van een stand,
waartoe hij niet
behoorde.
Het was een nieuwe schaduw, die
over het leven van Chris Land
stra kwam vallen.
Toen hij Loesje de volgende
avond kwam halen ze >gingen
drie keer per week samen wan
delen vond hij de gewone
prettige sfeer bij de Waahvijks
wat verkild. Mevrouw deed een
beetje teruggetrokken, meneer
-had hem een soort groet toege-
bromd en zich toen achter, zijn
krant verschanst, en Loesje
scheen de gewone stralende uit
bundigheid, die ze als verloofd
meisje ihad aangewend, te ver
geten. Is 'r wat aan de
hand? vroeg Chris dadelijk
toen ze buiten kwamen.
Nee, hoe zo? zei Loesje
rnat-verwonderd.
't zó stroef daar
'k Vond
straks.
Och, zei ze nu in haar mat
te berusting, in iedere lering
is er wel eens wat. 'n Kwestie
van stemming natuurlijk.
Zie je wel, dat er wat is,
riep Chris triomfant, want
stemmingen komen maar zo
niet uit de lucht vallen.
Toen, om haar wat op te monte
ren, deed hij overmoed ig-opgc-
wekt:
Gauw zeggen.
Ach, nee, niks, weerde ze
nog af.
Zéggen, herhaalde hij com
manderend,
Jt Is natuurlijk die kwestie
met je broer.
Die kwestie met m'n broer,
die zoenpartij? ..schaterde
hij, opzettelijk .het gesprek
luchtig houdend voor haar,
wat zit daór nou in? Mag een
jongen een' meisje geen zoen
meer geven? Dathebben wij
ook wél eens gedaan.
Hij gaf haar een vertrouwelijk
duwtje met zijn elleboog, maar
Loesjes houding verstrakte nog
raeèr. Dat die Chris zoiets nog
schertsend kon opvatten. Dat
hij daar niks in zag! Dat het or
dinaire hem niet hinderde! Be
tekende dat niet, dat hij alleen
maar uiterlijk zich aanpaste bij
•de betere omgeving, waarin hij
nu verkeerde, maar dat hij in
nerlijk gebleven was wat hij
was: de zoon van een bran-
dersknecht, van een man zon
der vormen en manieren? Ze
kende hem nu al zoveel jaren,
had de uiterlijke metamorfose
van het gekreukelde confectie
pak je naar het keurige maat
kostuum en van het te wijde
halfhemdje naar de hoge glim
mende boorden van nabij ge
volgd. Dat ze dan niet eerder
begrepen had, dat dit uiterlijk
proces niet was samengegaan
met een innerlijke
verandering...
Zonder woorden gingen ze een
wijle voort, beide innerlijk be
roerd door hetzelfde probleem.
Want zodra Chris van Heins ge
val had gehoord, had hij de mo
gelijke consequenties daar van
voor zijn eigen toekomst begre
pen.
Zo'n stom mirakel, om zich daar
zo in 't publiek af te geven rust
*n meid van de kaarsenfabriek
Had-ie er niet een beetje aaa
kunnen denken, dat-de daarmee
ook anderen in diskrediet kon
brengen?
Wordt vervolgd
Juist, 'n molenaar, beet
Waalwijk haar toe en die
molenaar heet Hein Landstra.
Loesje schrok.
Er kwam iets kwaadaardigs in
Heins licht benevelde kop. Hij
was een man, hij mocht némen.
En plotseling stoof hij toen
vooruit, wierp zich op die rossi
ge meid daar vóór hem, drukte
haar hoofd achterover in "een
sterke greep en dreef zijn
drarikmond zoenend in haar ge
zicht.
De melde verzette 2ich, gilde, *n Loesje welden vèromtwaardi-
sloeg van zich af, terwijl de ging en droefheid tegelijk naax
hele bende joelend er om heen boven, en lialf schreiend verdo-
stond. Voorbijgangers bleven digde ze zich tegen haar va-
aarzelend op een afstand staan, ders houding,
en toen de rossige meid weer 't Lijkt wel, of ik daar iets
vrij was uit Heins greep en mee te ma'ken heb, dat u zo hu-
haar verweer in scheldwoorden meurig doet. Dat kan ik toch
voortzette, ontstond er een niet helpen. En Chris evenmin.
- Christ z'n broer zei ze hard
op en in diepe ontsteltenis.
Ja, Chris z'n broer, Her
haalde meneer Waalwijk nij
dig, ep toen greep hij een
krant, waarachter hij zich stug
terugtrok.
