Een kusje
zit er nog
niet in.
DaanvenderZee
Voor vrouivelijke
voetbalarbiters
ER ZIJN NOG
STILLE WERKERS
Vanaf
de tribune
gezien
V rijdagavond
dammen
XLVII
tafeltennis
i
SCHIEDAMSCHE COURANT DINSDAG II NOVEMBER lft
Schiedam Enigszins minachtend "werden de vrouwelijke
voetbalscheidsrechters toch geaccepteerd. Nu, ruim een jaar
later, weet men al niet meer beter. Men is gewend dat er tus
sen de strakke, korte broekjes der C-junioren een charmante
juffrouw rondloopt m een minstens zo kort rokje, die de
touwtjes in lianden heeft.
door
PIET OCK5
overtredingen bad gemaakt",
zegt Connie Vertinde,
Eenmaal per week op donder
dagavond trainen de dames
wel tegelijkertijd, maar r.iet
mèt de mannelijke arbiters.
„Wel doen we met het ..par
tijtje" mee na afloop. En dan
gaan we er flink tegenaan",
vertelt Connie met gebalde'
vuisten om haar woorden
kracht bij te zetten. „Het valt
ze af en toe echt niet mee zoals
wij er tegen gaan."
REACTIES
Vaak krijgen ze na afloop van
de wedstrijd aardige reacties
van de spelers. „De heren
krijgen het nooit, maar on
geven alle spelers na de wed
strijd sen hand", heeft Hanneke
ervaren. „Zelfs kreeg ik. een
keer van alle spelers een roos
na afloop", laat Connie weten.
Knipoogjes van de jeugdige
spelers.
Daarvoor was Chris Landstra een
ie oppervlakkig mens. Ma or dc-
reeie betekenis van dit verbro
ken engagement begreep hij
volkomen. Zij deed zijn binnen
ste mopperen over dc moeiten,
die hij had te overwinnen, om
staande te blijven op het mid
denplan, zij maakte hem onte
vreden, omdat nu alle maat
schappelijke voordelen van zijn
engagement verloren waren ge
gaan.
Door dat engagement en door
zijn boekhouderspositie lag hij
als het ware verankerd op het
middenplan van de jenever-
stad. En nu was één van de an
kers weggeslagen, wist hij zijn
positie op dat middenplan on
vaster.
De kringen van de burgerij, die
een cultus dreven van het fat
soen, werden voor hem geslo
ten. Want niet alleen had hi;
geen toegang meer tot het huis
van de W'a&hvijks, maar ook bij
de kennissen van de Waalwijk*
kon hij niet meer komen. En zo
bleef het contact met het mid
denplan slechts bestaan op zijn
kantoor.
't Was toch geen meisje voor
jou troostte zijn moeder
hem, je had haar eens moe
ten zien kijken op Willem z'n
bruiloft, 't Leek wei of wij alle
maal 'n beetje vullis voor d'r
waren. En jij zal best 'n ander
■meisje vinden, van 'n beter
slag dan zo'n kakmadam
De volgende dinsdag ruilde hij
naar gezelschap voor dat van
.Jan Verbiest, mu;-*v t^cn hij
avonds op zijn zuldcrsnniertje
zici: ontkleedde, voelde hij toch
een zeker gemis, zag hij haar
figuur weer oprijzen in zijn ver
beeldingen. Want die Jan Ver
biest begon bepaaicl vervelend
te worden met dat altijd praten
over hetzelfde onderwerp. Ert
Mi esje Ringers was nooit ver-
Tineke v. d. Velden cn Hanneke Maltha.
aan de Broersvest. met een om
heinde bleek en drogend was
goed als uitzichtl En daarom
werd hij vrijgevig. Voor zijn
huwelijk behoefde hij nier lan
ger te sparen en zijn. salaris
was ruim in vergelijking met
zijn eigen behoeften. Zo kon hij
du& reciproceren wat -de ande
ren hem altijd gul ln hun gast
vrijheid geboden hadden.
Hijreciproceerde in champagne,
likeuren, bonbons en menig
avondje, dat in vrolijke onge
bondenheid begonnen was, ein
digde in een kleine orgie van de
ha If-dronken goden van de vrij
heid.
Chris Landstra begon .-maak te
krijgen in alcohol. Hij was in
de alcohol groot geworden, wist
niet beter of een glas jenever
behoorde tot de dagelijkse spijs-
en-drank. Maar hij had die al
cohol altijd gedronken in zijn
pure verschijning, zoals zijn
stad die had voortgebracht. Hij
had hem gedronken in de bran
derijen en de distilleerderijen
van Schiedam, pas gestookt uit
gerst en roggemeel. Maar nu
leerde hij de alcohol kennen in
zijn veelvoudige vormen van.
wijnen en likeuren. En die alco
hol verlevendigde zijn dorre
geest, maakte hem vrolijk,
deed hem de kleine verdriete
lijkheden van -de dag vergeten,
was bepalend voor de goede
stemming in het samenzijn met
anderen.
Minder ervaring dan Connie en
Hennie hebben Tineke van der
Velden en Kanneke Maltha, die
ieder nog slechts vijf wedstrij
den leidden. In die vijf wed
strijden ontdekte Hanneke
Maltha dal ,,dc jongens zich
meer uitsloven wanneer ze een
„meid" hebben."
,,'t Is zo leuk*', gast Tineke
verder, „in de kleedkamer
henben ze nog een grote mond.
We hebben het al gezien, hoor
je dan. Komen de jongens in
het veld, durven ze geen mond
meer open te doen."
VIJF MINUTEN
Moeilijkheden hebben de arbi
trale dames nog niet meege
maakt. ,,lk heb eenmaal een
jongetje voor vijf minuten van
het veld gestuurd. Om wat af
te koelen, vertelde ik hem,
nadat hij enkele malen te grove
IX. FRIVOLITEIT
Toen Chris Landstra het korte
briefje van Loesje ontving,
waarbij zij haar verloving ver
brak, was hij reeds over zijn
eerste grote verdriet heen. Bet
had slechts voor korte tijd zijn
ziel geschokt, maar het had
haar niel verscheurd in een
grenzeloze wanhoop, het had
haar niet verbrijzeld in een
nimmer tc stillen weedom.
Be ervaringen van een seizoen scheidsrechteren maakten de dames
nog enthousiaster. Toch zijn de Schiedamse scheidsrechters, Connie
Verlinde (17), Hennie Breevoort (17), Hanneke Maltha (19) en
Tineke van der Velden (18), het er over eens dat *t ..de eerste
keer toch wel een beetje eng is". „Wanneer het echter lekker draait
denk je er niet meer bij na. Je fluit, 't gaat leuk en je krijgt
er steeds meer plezier in", zegt Connie Verlinde. „Vooral de reacties
langs de lijn zijn erg spontaan", vult Hennie Breevoort aan. „zoals:
Toch kunnen ze er wat van. Ook de spelertjes accepteren je. Wan
neer ze in het vuur van het spel zijn, zien ze niet eens meer wie
er nou eigenlijk wel fluit."
Het Sehit'clamsv vrouwelijke arbitrale kwartet, v.l.n.r. Connie Vcrlindc. Hennie Breevoort,
In het clubblad van Scylla,
de Schiedamse dames-
handbalvereniging. heeft
men een nieuwe rubriek
onder het kopje Ere wie
ere toekomt. Het gaat er
om in die rubriek de stille
werkers eens in de zon te
zetten. Deze keer gaat het
overenfin leest u zelf
maar.
Dit is een nieuwe rubriek,
waarin wij elke maand ie
mand heel eventjes maar,
met enkele woorden in het
zonnetje willen zetten. Wij
schrijven wel elke maand,
maar dan moet er natuurlijk
ook iemand zijn, die 'zich
voor Scylla dermate ver
dienstelijk heeft gemaakt dat
hij het waard is in deze ru-
tariek vermeld te worden.
Het is niet de bedoeling dat
het bestuur alleen maande
lijks iemand uitzoekt, nee
ook de leden zelf wordt ver
zocht hun ogen wijd open te
houden, en meteen tot voor
dragen van iemand over te
gaan, die naar hun mening
veel werk verzet, terwijl wij,
het bestuur, het misschien
niet eens in de gaten hebben.
Want juist die mensen, die
wij op het oog hébben wec
ken in stilte zonder hun wei
daden van de diaken te
schreeuwen.
Een van die grote „Stillen" is
de heer Vollebracht van de
voetbalvereniging Excelsior
'20. Een vereniging die wij
uiterst dankbaar zijn voor
hun gastvrijheid en mede
werking wanneer het activi
teiten van Scylla betreft. Wij
mogen er spelen, trainen
enz. Maar het is de heer Vol
lebracht, die ervoor 2orgt
dat het veld dan ook in orda
is, die een zevenhandbalveld.
voor de jeugd neerlegt, als
we da.ar voorzichtig om ver
zoeken, en die dit alles doet
op zondagochtend heel vroeg
als de meesten van. ons sla
perig uit bed komen en nog
niet eens aan de wedstrijd
denken. Namens aile dames
en onze trainer heel harte
lijk dank. voor uw medewer
king tijdens de afgelopen
maanden weer. Wij gaan nu
Ja, de andere dag al. Maar ia-
len we liever ergens andeis
over spreken.
Goed. beste jongen, "t nel
noodlot, dat steeds boven je
hing. "i Is nu eenmaal niet mo
gelijk om het fatsoen van dc
burgerlijkheid en la vïh de
bohème tegelijk te dienen.
Maar je ben welkom bi.i ons,
wij leggen je geen banden aan.
noch die van het fatsoen :-.uc,h
die van de conventie. Leef je
zelf zoals wij.
Die avond was Mies je erg lief
voer hem. Hij mocht bp een
poef aan liaar voeten zitten
toen een jeugdige dichter, ge
tooid met een. zwierige das a
jour, een lang dramatisch ge
dicht voordroeg. Hij mocht de
muziekbiaadjes omslaan toen.
ze zelE op de piano een paar
luchti-ge Amerikaanse re.g-ti-
meï in de kamer deed dartelen.
Hij mocht oen bonbon norren,
die ze hem tussen twee rode
lippen toestak. En hij voelde
zich meer dan anders thuis in
die omgeving van de ongebon
denheid. Alle lui waren joviaal,
gaven uiting aan een kame
raadschap, die niet naar stand
of afkomst vroeg, deden zich
voor zoals ze waren in het on
gekunstelde van hun kleine
aandoeningen.
Chris werd nu een trouwe bezoe
ker van het kleine bohérnien-
kringetje, dat Miesje Ringers
om zich heen verzameld had.
Hij kwam nu meermalen pr-r
week in Rotterdam, had onaan
gediend toegang tot Miesjes hu
mor, zwierf met haar door de
schildersateliers van hun vrien
den, hield haar gezelschap als
ze op zondagmorgen als onbe
taald model poseerde. Want het
kerkgaan had nu geen nut meer
voor hem. Hij wilde bovendien
Loesje niet ontmoeten. En zo
werd hij naar het uiterlijk een
bohémien ais de anderen, of
schoon het sentiment van de
vrijheid vreemd bleef aan zijn
ziel. Het verdroot iierr. wel
eens, dat hij de anderen nooit
ontvangen kon. Want hij kon ze
loch niet imiteren in het hofje
Het begon de aandacht te trek
ken, dat hij aan het veranderen
was. Zijn moeder zag het al
gauw, want in zijn herhaalde
lijk opgewonden stemming,
aangestookt door de prikkelen
de alcohol, begon de aangeleer
de verfijning van zijn spraak
hem in de steek te laten, begon
zijn mond weer te sputteren als
de klanken van het rauwe
Schiedams, niet snel genoeg
over zijn tong wilden vloeien.
-En moeder Landstra kende al
de symptomen van de alcohol
werking. Was zij niet opge
groeid in het Schiedam, dat rij
zende was in zijn welvaart?
Wordt vervolgd
door Bas van Bochovo
de zaal in, maar als wij
straks in het voorjaar wéér
de wei ingaan weten we dat
u weer voor ons klaar zal
staan, vandaar voor u deze
eerste plaats in „Ere wie
ere toekomt".
Misschien is het onder deze ru
briek ook wel op zijn plaats
een" woord van dank te rich*
ten aan de familieiVisser uit
Maassluis, die het ons in 1
weekend mogelijk maakte
d.m.v. het beschikbaarstel
len van hun twee bedrijfs-
volkswagenbusjes,- -met het
hele team op eenvoudige én
goedkope wijze zaterdag
avond naar Gouda- te gaan
en zondagochtend weer naar
Pijnacker. Met zulke men
sen in de vereniging-moet
het wel goed gaan".
De Schiedamse tafeltennis*
kampioenschappen staan
weer voor de deur. Dat kan,
gezien de situatie waarin de
Schiedamsetafeltennisclubs
nu verkeren, een spannende
finale gaan. worden. Men
streeft er naar om de Schie
damse kampioenschappen in
enkele dagen af te werken.
TSF en NOAD zullen elkaar,
gezien de huidige krachts
verschillen niet veel ontlo
pen, De Beurs wordt natuur
lijk weer terrein waar de
strijd gestreden gaat wor
den. Wij zien met belangstel
ling uit naar deze plaatselij
ke krachtmeting, ieder jaar-
weer het hoogtepunt vor
mend van tafeltennissend
Schiedam.
Schiedam A.s. \-rij da ga vond 14
nov. gscn beide tientallen van
„Damclub-Schiedam" aan do
borden ziften, om hun huid zo
duur-mogelijk te verkopen. Het
le tiental zal in een thuiswed
strijd NDV 1 uit Vlaardingen
ontvangen. Terwij! het 2e tien
tal op bezoek gaat bij „He?
Oosten" 3. De kampioenskan
sen voor Schiedam I zijn vrij-
wel nihil, terwijl voor Schie
dam 2 de kampioenskans groot
is. Maar voor dit resultaat zal
er stevig moeten worden ge
vochten. Ter voorbereiding zijn
er boröenwcdstrijden gespeeld,
met de volgende resultaten. R,
NijhuisJ. Daink O2, H. Wil-
lemseJ, Antes 2(J, M. de
Routing\Y. Vrijland 0-2, O.
tV. Meeuwen hoekA. v. Otter-
ioo 02, J.BremanB, Quist
2O, L. BreevoortJ. v. Kuijk
21. J. BogerdP. dc- Heer 0
—"2. A. - Risseeuw—P. Lamsber-
gen 0—2.
Chris liet haar maar praten: een
beter meisje vond hij stellig
niet. In Loesje Waalwijk lag de
belofte van alles wat hij nodig
bed. Zij zou hem een prettig
huiselijk leven hebben bereid,
zij kende haar vermen, wist
zich te bewegen in de wereld,
waarin zijn altijd nog enigszins
linkse manieren zijn houding
stroef maakten, zij was een
voortdurende introductie voor
de burgerlijke kringen, waarin
hij zich zocht te handhaven, zij
was de trait d'union tussen het
ie vensplan, waaraan hij ontste
gen was. en cat, wa2rop hij een
nieuw geslacht van Landstra's
had vallen grondvesten. Dit
voor hem rijke bezit had hij
verloren laten gaan. Door zijn
eigen lichtzinnigheid. Want wat
kon Mies je Ringers hem maat
schappelijk brengen? Niets. Zij
was er een, die zelf leefde aan
de rafelige kant van de burgei-
lijke maatschappij, door hei
fatsoen gebrandmerkt, en al
leen 's avonds begeerd wanneer
het helle licht van de dag van
het burgerdom was verstorven.
Dat hij er ooit toe gekomen
was, zich met the M:esje Rin
gers af te geven!
velend, war- altijd aantrekkelijk,
in haar kleine nukjos, schiep al-'
tijd nieuwe verrassingen, nieu
we bekoringen, was een levend
elixer voor zijn dorre geest.
Toen 'net wéér dinsdag werd «oog
Chris Landstra oudergewoonte
met zijn vrienden naar het
Beursplein, ontmoette daar
Mi esje Ringers, die heel harte
lijk tegen hem deed en gaf zich
gevangen in haar bohémien-
sfeer. die aile dingen licht wist
tc zien in haar flodder-flaade
rend bes-taan.
"Was 'i héél erg? vroeg ze
dadeLijk als ;r> meeleven met
een verdriet, dat ze onderstel
len mocht.
Inderdaad was het pijnlijk,
moest Chris bekennen, en hij
zag weer het gelaat voor zich,
dat hij zo. vaak op stille avon
den lussen zijn handen geno
men had om het te kussen, het
gelaat, zoals het in de felheid
van een achter zijn masker
brandende verontwaardiging
schoon, was geweest,
Ze heeft het zeker éf gemaakt,
onderstelde Miesje verdei*.
