s Rietkerken prolongeert
m
hauler In
NIEUWE VOORZITTER
DE WATERVRIENDEN
f
door
ipioenschappen op de rollen
Scliiedamse
atleten
kwamen tot
goede
prestaties
te mierowedstrijden
SPORT]1
Korfbal
LXXVi
,\XT WOENSDAG 17 DECEMBER 1969
van de. door c!w RC
/oil georganiseerd",
op d i rollen, zat du
d bij de nieuvelin-
)rolo^£,atie van zijn
kenen. Znn scherpe
meter, die van 29.
(wielerclub Spartj)
del 23.4 hield Vat.
en op afstand De
j^cp wie /Jc.i kam-
/ht noemen. Nrk* t*:—
r vastberaden
ion aan die eed/
/f niet uit. Met een
aar later bleek, een
:t;n de tweede serie
it Van Rejourn Vul-
schil van aruTicndu
neuwehngen le pto-
vvd.ironder twee vrou-
icn dinsdagavond deel
nschappen var. Scm-*-
erin Han^ R't'tkcn*-
-;t- van Duyvebode 'dj
iii de eicrtinen hun
?ren
noet-t ook Fnl* van
-veren om zijn r.aus'e
t pen 'id van Sparta,
e Ten Teijen over de
locht er zijn. Met de-K*
yvebode op zijn fiets.
zijn rit weer ai. Een
en benarde >iiuutie op
jn tweede poging voor
eter.
35.9
p el-
voli.
ende
naar
Schiedam De Schiedamse atle
ten Ralph van Kastoren en de
gebroeders Rick en iMchel
Snoep hebben zich tijdens de
12de Nationale Gouda Cross
goed geweerd. Bijna 300 deelne
mers hadden voor dit atletiek-
festijn ingeschreven. Bij de af
deling jongens B, een r^Ce over
000 meter, weerde de Schie
dammer Michel Snoep zich
voortreffelijk. Na een snelle
start en een regelmatig gelopen
race, waar bn hij in de slotfase
nog een aantal lopers voorbij
ging. werd hij als twaalfde ge
klasseerd. Hij maakte een tijd
van 3.41. De 1200 meiers jon
gens afdeling C leverde de zo
veelste zege op voor de Schie
dammer Rick Snoep. Al meteen
na het startschot liet hij zijn te
genstanders zijn hielen zien.
Hij werd echter goed gevolgd
door zijn clubgenoot van AVR,
René Tijs. Samen vergrootten
zij de voorsprong op de rest
van hel veld lopers. De derde
aankomende, de Vlaardinger
Ringleven, eindigde op een af
stand van 100 meter achter
stand. Eerste werd Rick Snoep
van AVR in een tijd van 4.16.9,
tweede René Tijs AVR 4.20.9 en
derde werd Dirk Ringleven van
Fortuna m een tijd van 4.33.6.
Op de ruim 100 heren die van
start gingen over een afstand
van 0500 meter, eindigde ook al
een Schiedammer bij de eerste
twee. Ralph van Kastoren,
broer van lange afstandloper
Hans van Kasteren. ging met
een fel weg gevolgd door Piet
Beele uit Lisse. Tijdens het ver-
Joop van de race nestelde Van
Kasteren zich achter Ecele en
liep zich naar een goede tweede
plaats. Bij de veteranen eindig
de Joop Snoep - ook al een
Schiedammer - op de achtste
plaats.
ruis
Jruk-
kam-
iran-
wers
Lugt
wee-
ider-
tma-
i ran
dende
t ecu
leu'e
van
de. 2.
"S. 4
n, 2
4.
Van
ie. 4.
Schiedam U:i het clubblad van
de zwemvereniging De Water
vrienden. vc-nv men wij a r.
voorzitter Emus van der Lee
zijn 'functie heeft neergelegd.
Reeds na een jaar moest Je
heer Van der Lee wegens tijd
gebrek zijn functie aan een fin-
der overdoen- .Reeds n* ren
jaar heb i* voor deze functie
moeten bedanken omdat mij do
uj^i ontbreekt om me als zodanig
Wdar te maken. De reden hen ik
op de jaarvergadering reeds
meegedeeld". echnjfl de lieer
Van der Lee in zijn laat-.te ar
tikel als voorzitter m he'. club
blad. Hij wordt opgevolgd door
de heer VV. J. van W oer kom,
die als kersverse voorzitter can
beroep doet op de leden om zo
veel nis mogelijk de trai-
mngsurtn van De Watervrien
den te be zoek en. ..Laten wij zor
gen dat een goede toekomst
voor De Waiervrienden-Schie-
<j«m us weggelegd", schrijft je
heer Van Woerkom
korf-
inte-
jjden.
Mar-
jd te-
eady.
com-
g eb le
nd n»
jkspel
et ge*
ng op
kun-
1 gei-
unnen
r>ebeurcn. 'iot Schiedam a-in dit
ongeslagen Ii-eord «n emde
gaat maken. Woensdagavond
om 20.20 uur treden de volgen-
de fiame? en heren ,.nn: -Van-
val: Paula Josen Marjan v d.
Ree. F jee* Veei en Gc-r Oyei-
kleeft. Verdediging: Ntl Siu>-
mer, Nel Majou', Piet N.iu en
Chris NiehoL De stand in deze
afdeling is: Ten Donck 3C. All
Ready 35, Schiedam 3
Noorderkwartier 3—2, Hou
Stand 31. Viaardingen 3n.
Odi speelt vrij dag a va vond om
20.00 uur in sporthal de Enk te
gen Va Ito, waarvan verleden
week mei de overtuigende cij
fers 3—3 gewonnen werd. Er zal
de wit zwarten veel aan gelegen
znn zonder puntenverlies boven
aan de ranglijst te bin ven en
wij geloven niet dat Valto tn
staat zal z.ijn dit ie voorkomen.
Het onderdrukt verlangen liet
echter zijn geest niet los. O. dc
alcohol was hem ten verderve
geweest, maar die had toch ook
veie moeilijke ogenblikken
doen vergeten, had toch ook
dikwijls lasten weggenomen,
waaronder hij dreigde te ver
stikken. Al lopend over de Wcs-
terka begon hij in zijn geest
weer te koketteren met de vij
and van zijn leven, die hij in
de laatste opleving van zijn
energie had afgezworen. Maai
toen reeds ineens voor zijn ver
beelding de figuur weer op van
de kapileine, die 'met Loetjes
ciem de genade van de hemel
over hem had uitgezongen. En
steviger staple hij nu door. als
om de verlokkingen te ontvlie
den. die hij met zijn tong reeds
scheen te hebben geproefd.
Over het kippebruggeljc bij het
Öpuikunaal kwam hij op de \W
lemskudo, en opnieuw drongen
de herinneringen van vroeger
geluk rond hem op. Ginds, in de
mouterij Willem IH. zou de
oude mouter, die eenmaal zijn
vriend was geweekt, d:e hem
eenmaal had gewaarschuwd
voor het vele drinken, nog wei
zijn grote schop hanteren en
het geluk van zijn leven in de
oude arbeid vinden. Zou hij met
die oude mouter gaan keuvelen
als voorheen?
Hij vond tic moed niet, wanf hij
scnaamde zich. En Kien hij
langs de mouterij kwam, hij,
de haveloze, d«c op het eerste
gezicht toch mei herkend kon
worden, verhaastte hij zijn
schreden, fn een glimp zag hij
net eestvuur oplaaien, en zijn.
rode schijn werpen over de
oude, die juist hel vuur had op
gerakeld. En toen was het vi
sioen, dat een schoon verleden
even had doen herworden,
voorbij.
Ook de branderij van Bertels
meed hij. Maar de meester
knecht, die aan de deur stond,
z.ag hem langs de muren schui
ven.
Daar ging net die Chris Land
stra voorbij, zei hu eon
ogenblik later tegen een oude
brandersknecht, heb ik het
Indertijd met gezegd, dat die
naar de bliksem zou gaan?
Lang duurt 'l niet meer en dan
Is-ie helemaal verzopen
Chris Landstra hoorde het onheil
met spellen, want hij was a!
weer verder geslenterd, de 11a-
g&straat voorbij en de Hoofd
straat m. ;t Werd al te laat om
die dag nog wat te werken
maar misschien kon hij wat
krijgen voor de volgende mor
gen. En daarom wou hij langs
de Buitenhavenweg weer huis
waarts gaan.
fn zijn gedrukte slentergang liep
hij nu langs de Buitenhoven-
weg. Daar was de koperslage
rij, waarvoor hij vroeger de
boeken had bijgehouden, daar
waren de grote glasfabrieken,
waarin de glasblazers hun lon
gen verbliezen voor de helle vu
ren, daar waren ook nog enkele
branderijen en daar was ook de
«ishtaal van de gemeente. Maar
niemand had werk en zelfs de
belt had handen te over om het
vuil te sorteren, dat dagelijks
uit de zwarte stad werd wegge
sleept.
De nieuwe Chris Landstra, die op
de morgen was uitgetogen op
arbeid, leek weer meer op de
oude Chris Landstra toen hij iri
de late middag weer van de
Hoogstraat het Broersveld in
zakte. Hij gin? met lome tred,
moe van hei drentelen door de
dag. versuft door de teleurstel-
lingen, waarmede zijn eerste
poging tot zelfherstel was beje
gend geworden. Nu leek de
dag, die nog over de volksbuurt
te zonnen stond, geen wonder
meer m zijn ogen, nu was het
drukke gewemel om hem heen
niet meer onderscheiden van
dat van andere dagen. In dat
gewemel met zijn krijsende ge
luiden en zijn rusteloze kleurig
heid werd hij nu weer opgeno
men. En verloren in al de druk
te van de volksbuurt, naderde
hij het trieste gangetje, waarin
tenminste de rust hem zou
wachten.
Er was een kleine volksoploop bij
het gangetje, vermoedelijk een
straatvoorvalletje, zoals zich
dat herhaaldelijk voordeed in
ae volkrijke buurt. Chris Land
stra haastte zich niet, had wel
eens meer een paar jongens
zten vechten, een paar wijven
horen kijven, een relletje van
nabij gezien. Sloom kwam hij
nader. Maar er was geen druk
te van opgewonden mensen, er
waren alleen kijkers, die ei
kaar allerlei dingen wezen. En
opeens zag hij het: het was zijn
eigen schamele inboedel, die
daar op het trottoir stond, een
tafel, stoelen, bloempotten, het
veren bed van zijn moeder,
keukengerei, alles op tn door
elkaar. En boven op hetgeen
eens een keurig interieur was
geweest, proper gehouden en
gepoetst door de zorgzame
hand van zijn moeder, en dat
nu een hoop rommel geleek, lag
de oleografie van de miskende
Luther te blikkeren In de mid
dagzon.
't Was voor Chris Landstra niet
moeilijk te begrijpen wat er
was gebeurd. Al maanden lang
was hij met de huishuur achter
en reeds meer dan eens had de
huisbaas gedreigd, zijn boeltje
op »iraat te zuilen laten zetten.
En nu had ook dit noodlot hem
achterhaald, juist op de dag,
dat hij met zijn vermorste le
ven had willen afrekenen, juist
toen hij zich schrap zette voor
een nieuwe worsteling om het
kleine materiële bestaan, dat
de zelfkant hem misschien ge
ven kon.
Het maakte hem bitier. En die
bitterheid wrokte m zijn keel
loen aller blikken op hem wer
den gericht, toen al die andere
armen uit de sloppen en steeg
jes passief rond zijn boeltje
stonden geschaard.
De buurvrouw, die zijn moeder m
haar laatste levensuren had bij
gestaan met de dienstvaardig
heid, die de armen onderling
spontaan weten te betrachten,
kwam naar hem toe: Wi
ll ebben d'r niks an kunnen
doen, buurman, zei ze met
verontwaardiging in haar stem.
m*n hart was goed genoeg
om die vent z'n ogen uit te
krabben. Maar *t is een deur
waarder. zie je, daar doe je
niks tegen
Waar moeL je nou met dat
boeltje naar toe? vroeg een
andei,
Weet ik niet. antwoordde
Chris, stug door zijn opkrop
pende bitterheid. Waar moest
hij heen, nu zelfs hel armzalige
krotje voor hem gesloten werd,
waarin zijn moeder haar ar-
moe-leven geëindigd had? Want
een ander onderdak 20U zijn
stad met meer voor hem heb
ben, memand zou dc haveloze
opnemen, die wegens huur
schuld uit zijn woning was ge
zet.
'k Zou zeggen, kom maar bij
mijn, zei de buurvrouw vol
deernis, maar je weet zelf *t
beste, hoe we d'r allemaal voor
zitten, hier. Voor ai dat boeltje
heb ik geen plaats.
Tc Geef je d'r tien knaken
voor, hoorde Chris ineens
een vreemde man zeggen, 't
Was een opkoper van gebruikt
goed, die een aardige verdien
ste rook. Chris keek hem eens
aan: tien knaken, dat was een
hele som, dat was vijfentwintig
gulden. En dat verhuisboeitje
kon hij" toch nergens laten
Contant? vroeg hij nog \oof
alle zekerheid.
Boter bij de vis, was het
antwoord van de opkoper. En
toen Chris nog eens voor 't
laatst zijn. blikken had laten
gaan over al die stomme voor
werpen, die deel hadden gehad
aan zijn leven, over de stoelen»
waarop zijn moeder eenmaal zo
trots was geweest, over het
bed, dat hun beiden zo lang de
rust van de armen geschonken
had, over de glimmende La
ther, de 7.wijgzame deelgenoot
van zijn opgang en zijn neer
storting, zei hij ten slotte mat:
Nou, neem 't zoodje dan maar.
Wordt vervolgd
ft
it
