Toon Hardeman:
„SVDPW BLIJFT GEWOON DOEN M'N JONGEN"
r
I
tr
li II
btiei
PTCÏÏTTl
nme&
„Ome Toon
gaat weg als
wij het
goedvinden"
gil
mmm
4
SCHIEDAMSCHE COURANT VRIJDAG 12 JUNI 1970
Schiedam Toon Hardeman maakt
lange dagen. Zeer lange dagen want met
het warme weer vraagt zijn zaak
een handel in frisdranken al zijn
aandacht. Daarbij komt echter ook het
voor de deur staande jubileum van zijn
SVDPW. Veertig jaar bestaat deze ver
eniging en van die veertig jaar heeft
„ome Toon", zoals iedereen hem bij
SVDPW noemt, er 38 van in het bestuur
gezeten. Achtendertig jaar van veel lief
maar ook van veel leed, want de geschie
denis van SVDPW is soms roerig ge
weest. Maar altijd is men weer met frisse
moed begonnen onder de zo langzamer
hand bekende slagzin van „Ome Toon"
- „laten we maar gewoon doen, m'n
jongen". Het is een verdienste van Toon
Hardeman, dat hij kans ziet om met een
gewone menselijke benadering van de
problemen, de club bij elkaar te houden.
Want SVDPW voorziet in een behoefte.
Verschillende leden gaan in de komende
dagen hun 25-jarig jubileum vieren. Er
zijn er al veertig jaar lid. Als je zulke
trouwen leden hebt, dan betekent die
club iets voor ze. Dan wil men er iets
voor doen. En zo is het bij SVDPW. Een
club van gewone jongens, die graag
tegen een bal trappen. Een club die in
de beginperiode op het veld wel eens
van zich deed spreken in niet al te beste
zin. Daarvoor de bijnaam kreeg „de
boeven van de Parallelweg". Het zijn
mannen geweest zoals Toon Hardeman,
die met een niet aflatende ijver er voor
zorgden dat SVDPW een goede, betere
naam kreeg. En daaraan mankeert het
de laatste jaren niet. Er zijn andere
problemen. Het ieder jaar weer knok
ken om toch maar in de KNVB te
blijven. Daaraan is dit afgelopen seizoen
een einde gekomen. SVDPW gaat terug
naar de RVB. Maar men zit daarover bij
de „jubilaris" niet in. Het feest staat
voor de deur. Daar wordt iets groots
van gemaakt. Het huidige bestuur, be
staande uit voorzitter Hardeman, secre
taris Mulder, penningmeester Van der
Tuyn, Bras, Van Doorn, Korperaal,
Kooyman, Scheffers en Suisse hoopt,
dat de tien jaar, die SVDPW nog schei
den van het halve eeuwfeest tien jaar
zullen zijn zonder problemen. Die in
sportief opzich geslaagd mogen zijn en
die SVDPW weer terug zal brengen naar
de KNVB. Daarbij gewoon SVDPW
blijven, m'n jongen
mmmsm
wummm,
AFGEBROKEN
V;
I i 1 i
nu«tv>FM
door
Bas van
Bochove
-
Weer een fijne dag in het leven van SVDPW en zijn voorzitter Toon Hardeman. Wethou
der Van Bochove knipt het lint door en maakt de weg vrij voor een eigen veld aan de
Parallelweg.
HARGA
mM idLraU
-
Ifilifl
;\r
MMÈM
Het huidige terrein van SVDPW, waar volg ende week zaterdag in eigen huis de receptie
wordt gehouden.
Sport Vereniging Door Plicht
Winnen kijkt niet
achterom maar vooruit
Schiedam Buiten, op het veld van SVDPW7 spelen de zomeravond-
voetballers hun wedstrijd. Binnen, in de bestuurskamer praten wij
met voorzitter Toon Hardeman, secretaris Mulder en bestuurslid
Henk Bras. Drie „generaties" van SVDPW. Toon Hardeman met
zijn 38-jarig lidmaatschap in het bestuur, Henk Bras die binnenkort
23 jaar lid is en Jan Mulder die nog maar net komt kijken. Alle
drie hebben zjj een deel van de geschiedenis van SVDPW meege
maakt.
De basi voor het huidige SVDPW werd gelegd op de werf van Swart-
touw. De fabrieksploeg van Swarttouw ging echter na 15 maanden
een fusie aan met DPW dat toen nog De Parallelweg betekende
waarna de naam werd veranderd in SVDPW, Sport Vereniging
Door Plicht Winnen.
Voor honderd gulden werd een keet van de gemeente ge
kocht. Toen deze met eigen kracht was omgetoverd in een
leuk geheel, was dat reden voor SVDPW de vlag uit te
steken.
„Lachen en huilen kon je met
onze club. Ik weet nog goed
en dat vergeet ik mijn hele le
ven niet meer dat ik eens
een bal kon kopen tegen een
schappelijke prijs. Drie gulden
kostte die bal en ik verkocht
hem voor deze prijs aan de ver
eniging. Wat wil het geval. Na
drie weken werd die bal een
eitje. De toenmalige voorzitter
kwam met die bal bij mij terug
en merkte op dat daar niet mee
te spelen was. „Wat heb je ons
nou toch in de handen gestopt"
vroeg hij. Ik heb toen die voor
zitter gezegd dat ik er zeker te
veel naar zijn zin aan had ver
diend en gaf hem de centen te
rug. Die bal mochten ze ook
houden. M'n jongen, wij verga
derden zeker één keer in de
week. Als er zondags was ge
voetbald en er was wat ge
beurd, dan vergaderden de le
den die allemaal op de Pa
rallelweg worden eerst bij,
elkaar op de stoep en dan in
een zaaltje. Had je het niet
goed gedaan dan stemden ze je
gewoon weg. Dat hadden zij op
hun vergadering voor de deur
reeds besloten. Knokpartijen
zijn ons ook niet bespaard ge
bleven".
Als Toon Hardeman dit zegt,
schiet Henk Bras in een bulde
rende lach. „Ach", zegt „ome
Toon", achteraf lachen we er
om, maar wij werden na die
moeilijkheden bijna tot aan de
grond afgebroken. Een ver
keerde beslissing van een
scheidsrechter werd door een
van onze spelers afgedaan met
een forse kaakslag. Wat er toen
gebeurde is niet te geloven.
Meteen was iedereen met ie
dereen op de vuist. Wat een
toestand. Toen heb ik bij me
zelf gedacht: waar doe je het
eigenljjk allemaal voor. Maar
ook daar zijn wij overheen ge
komen".
Henk Bras: „Ja, maar na dat ak
kefietje hebben wij toch heel
lang een zeer slechte naam ge-
had. Boeven van de Parallel
weg werden wij overal ge
noemd. Moet je nagaan dat
onze leden over heel Schiedam
verspreid zitten.
Later is er nog eens zo'n knok
partij geweest. Toen was er
niets aan de hand, maar alleen
omdat onze naam niet zo best
was, dacht iedere vereniging
tegen ons maar eens flink te
keer te kunnen gaan. Ik weet
nog goed, dat we toen een hele
jonge ploeg hadden. De
scheidsrechter neemt een be
slissing ten gunste van ons en
opeens werden wij achterna ge
zeten over het veld door de te
genstanders.
Wij de keet in. Toen zegt „Ome
Toon": en nou in iedere hand
een voetbalschoen en de eerste
de beste die binnenkomt slaan
we op zijn smoel".
Ome Toon: „Er kwam niemand
binnen hoewel de keet stond te
schudden. Buiten stond een lid
van ons met een been in het
gips. Die heeft met zijn wandel
stok flink van zich afgeslagen".
Dat, en daar willen de bestuur
ders wel even de nadruk op leg
gen, zijn de enige grote knok
partijen geweest. „Maar vroe
ger werden er op de voetbalvel
den meer robbertjes geknokt
dan nu", zegt Toon Hardeman.
Hoogtepunten in het bestaan van
SVDPW, vindt Toon Hardeman,
vonden plaats op het oude ver
trouwde veld aan de Parallel
weg. „Wij kochten daar voor
honderd gulden van de gemeen
te een keet. Met man en macht
hebben wij de boei opgeknapt
en het was voor mij een geluk
kige dag, toen wethouder Van
Bochove de zaak kwam ope
nen".
Henk Bras is weer van mening
dat het hoogtepunt in het be
staan van SVDPW zeker was
het openen van de kantine op
Harga. „En niet te vergeten de
periode toen wij van de derde
klas van de RVB meteen door
gingen naar de vierde klas van
de KNVB. Nee, wacht eens. Wij
deden over de eerste klas twee
seizoenen. Wat een tijd was
dat. niet Ome Toon?"
Ome Toon knikt en lacht. In zijn
zaak in de Stationsstraat hield
het eerste team iedere zondag
morgen bespreking. „Moet je
nou eens proberen", zegt Ome
Toon.
Henk Bras: „Wij zaten dan op
lege biervaten naar het praatje
van onze trainer te luisteren.
Dat was Huug van der Moer.
Dan zorgde Ome Toon steeds
voor het zelfde plaatje op de
Toon Hardeman: „Gewoon
blijven doen m'n jongen".
grammofoon. Weet je nog wel
ke plaat dat was, Ome Toon?"
„Nou en of ik dat weet. Koel hel
der water, toen een bekend
wijsje".
Henk Bras: „Als jullie kampioen
worden, zei Ome Toon, dan
gaan we naar de Chinees om te
eten. Nou, ouwe, we moeten
nou nog naar de Chineesaa.
„Dat komt dan nog wel eens een
keertje", kaatst Toon Harde
man de bal terug.
Schiedam Het is nooit
prettig om in het jaar dat
een vereniging jubileert,
ook nog eens te degrade
ren. Men heeft dat bij
SVDPW ondervonden. Dit
seizoen werd afgesloten
met een stap terug naar de
afdeling Rotterdam van de
KNVB.
Toon Hardeman, voorzitter
van SVDPW zegt er dit
van: „In het begin vond ik
het vreselijk, maar als je
even nuchter nadenkt, dan
zal je moeten erkennen dat
er ook in de RVB wordt ge
voetbald. Ik geloof, dat we
het niet erg moeten vinden.
Want die jaren dat we in
de vierde klas van de
KNVB hebben gespeeld is
het steeds weer knokken
geweest om erin te kunnen
blijven. Misschien dat we
nu in de eerste klas van de
RVB mee gaan draaien.
Dat is toch veel leuker".
Naast de receptie en de feest
avond, mag niet onver
meld blijven, dat men bij
SVDPW ook nog een extra
jubileumblad heeft uitgege
ven. Het blad ziet er keurig
uit en bevat artikelen van
burgemeester Roelfsema,
wethouder Verweij-Dr.
Graaff, Jan Bijloo en het
ere-lid H. den Uijl die veer
tig jaar lid is van SVDPW.
Een pracht stuk werk, dat
clubblad. Tijdens het ge
sprek, dat wij met het be
stuur hadden over het jubi
leum, viel de vraag hoe
lang Toon Hardeman nog
denkt mee te lopen met
SVDPW. Het antwoord
kwam van Henk Bras en
secretaris Mulder. „Hij
gaat pas weg als wij het
goed vinden. Voorlopig
kunnen wij hem nog niet
missen".
