75.000 Stenen in nieuwe Zwaluwen-accommodatie
Hans van Kasteren ruilt spikes voor fiets
„JE KAN HET ALS EEN UITDAGING BESCHOUWEN
ZATERDAG 7 NOVEMBER ig7()
VERTROUWEN
Overzicht van de drukte rond de officiële overdracht.
SAMENLEVING
Eén van de vele cadeau's: doelnetten, aangeboden door
Vlaardings gemeentebestuur en VRSR. Links in bee!j|
voorzitter Van der Snoek en rechts wethouder Kloots.
Op de grens van Vlaardingen en Schiedam de nieuwe accommodatie van Zwaluwen.
Schiedam/Vlaardingen
Trouwe bezoekers van het
Prinses Beatrixpark komen
Hans van Kasteren (27) weer
regelmatig tegen. De mara
thonloper traint weer volop
in het park. De laatste tijd
echter niet meer alleen.
Hans van Kasteren wordt nu
gesignaleerd op of naast zijn
fiets. De spikes heeft hij af
gedaan. Hans van Kasteren
heeft de atletiek verruild
rvoor de wielersport
door
Hans
Coolegem
Hans van Kasteren: „Ik
kan ook wat anders dan
hardlopen"..
HONKVAST
DOORBIJTEN
Na enig stilzwijgen deelt hij
mede: „Een paar mensen
zeggen, ik zie jou niet als
wielrenner. Daarom zeg ik
ook niet dat ik tot de top be
hoor. Ik zal er wel alles voor
doen. Eigenlijk kan je het
als een soort uitdaging be
schouwen. alleen al om die
mensen te laten zien, dat ik
ook wat anders kan dan
hardlopen".
0 Lopen is voor marathonner Hans van Kasteren niet nieuw. De extra handicap zit hei»
de fiets en het geaccidenteerde terrein.
„Waardering overheerst"
Vlaardingen-Schiedam Tussen
alle fraaie bloemstukken door
was daar die vanzelfsprekende
waardering, kreeg het gros van
de sprekers en later de geno
digden ruimschoots de gelegen
heid om hun waardering uit te
spreken over het inmense ge
bouwencomplex van Zwalu
wen. Konden toen na het of
ficiële gedeelte de vele ver
tegenwoordigers met eigen
ogen aanschouwen tot welk een
niveau Zwaluwen was gekomen
en constateren dat de vogels
het minst luxueuze gebouw heb
ben, dat de laatste jaren van de
grond is gekomen. Want het is
een feit dat de gebouwencom
plexen van voetbalverenigingen
steeds immenser beginnen te
worden. Er worden heden ten
dage geen „kantines" meer ge
bouwd marar „gebouwencom
plexen" voor voetbalbedrijven.
Wethouder A. G. Kloots illus
treerde dit duidelijk met eeen
kleine twee miljoen die de ge
meente heeft geïnvesteerd in
het recreatieproject in de Holy-
wijk, inclusief het complex van
de honkbalvereniging Holy en
de aanleg van wandelpaden en
straten.
En in het luxueuze recreatiege
bouw van de vogels memoreer
de voorzitter Dick van der
Snoek het als een: „Zwaluwen
1970 presenteert zich". In een
tijdsbestek van 35 jaar hebben
de vogels vele ups en downs ge
kend. Zijn zeven maal verhuisd
en hebben in de jaren vijftig,
met namen als Vogler, Van der
Weyden en Bergwerf, om er
maar enkelen te noemen, glo
riejaren gehad. „Toen", zei de
praeses, „was Zwaluwen zijn
tijd ver vooruit. Was de club in
Vlaardingen een begrip en die
image is nog eens tot uitdruk
king gekomen toen de vogels
enkele jaren geleden het plan
opnamen om in de Vlaardingse
Holywijk, op de grens met het
Schiedamse Groenoord, een
machtig sportcomplex te bou
wen, dat zijn weerga niet kent.
Dat aangepast is aan de eisen
en de behoeften zoals de Holy
wijk voorstelt. Het is bepaald
niet het eerste het beste com
plex, want HVO is anderhalf
jaar geleden in de nieuwe wijk
gekomen". Voorzitter aJn van
Zelm van HVO zag dat in zijn
spreekbeurt uiteraard niet als
een concurrentie: „We vinden
het eenvoudig nodig dat er een
tweede club bij zou komen,
want wij kunnen het niet meer
aan. De jeugdstroom in de Ho
lywijk is te groot voor ons.
Daarom opent Zwaluwen nu de
mogelijkheid sterk uit te brei
den".
In eerste instantie werd het ge
bouwencomplex door architect
Geluk overgedragen aan de
Zwaluwen-preases, die het
daarna overdroeg aan de heer
A. G. Kloots, in zijn functie als
voorzitter van de VRSR. Na
een historisch overzicht memo
reerde de Vlaardingse wethou
der, „dat verandering geen
verbetering bepaald niet voor
Zwaluwen opgaat". Daarom
had hij er groot vertrouwen in
dat Zwaluwen zijn taak ver
stond in de sportgemeenschap.
Namens het gemeentebestuur
en VRSR bood hij de vereni
ging naast bloemen ook doel-
netten aan.
Verscheidene sprekers lieten zich
niet onbetuigd in verklaringen
dat Zwaluwen spoedig eerste
klasser zou zijn, maar bij mon
de van voorzitter Van der
Snoek herinnerde hij eraan:
„Dat het topteam „rijp" moet
zijn voor die hoogste klas. Wan
neer we met hangen en wurgen
die „top" bereiken, is dat veel
te broos". Naast veel waarde
ring blikte de voorzitter van de
KNVB, afdeling Rotterdam, de
heer Jan Bijloo, terug op zo'n
15 20 jaar geleden: „Toen
was er heel veel voor nodig om
het gemeentebestuur te overtui
gen van de noodzaak voor een
vereniging een gebouw te bezit
ten. Nu is sport een maaschap-
pelijk verschijnsel en dat mani
festeert zich steeds meer. Maar
anderzijds zijn het de heren
Smit en Van der Berg geweest
die de fundamenten voor Zwa
luwen stevig hebben opge
bouwd".
En tot voorzitter Van der Snoek:
„Natuurlijk hebt u verplichtin
gen tegenover het gemeentebe
stuur en zware financiële las
ten, maar werkt aan de jeugd,
de maatschappij van morgen en
dat is een waardevol gegeven.
De jeugd is vandaag aan de
dag niet slechter en niet beter
dan vroeger, maar zij leeft in
een andere omstandigheid.
Daarom zijn er altijd nog
jeugdleiders die deze jeugd wil
len opvangen. Kijk maar de
jeugdleiderscursus in het Sun-
light-paviljoen". En tot de aan
wezige commissaris van poli
tie, de heer aVn Toledo: „Wat
mag u blij zijn dat er in Vlaar
dingen zoveel sportverenigin
gen zijn die de jeugd een warm
hart toedragen.
Ook werd nog het woord gevoerd
door mevrouw Van den Berg-
Akkerman, echtgenote van de
overleden pionier van Zwalu
wen, Harry van der Berg, die
een kwart eeuw secretaris is
geweest. Zij „Wat zou mijn
man trots geweest zijn als hij
dit had mogen meemaken. Ons
begin, het was je opstaan en
naar bed gaan, was maar een
nietig begin. Wanneer Zwalu
wen toen moest spelen, was er
maar één elftal en in dat ver
band: Zwaluwen, waarheen is
jullie vlucht?"
„Wij staan midden in de samen
leving", memoreerde voorzitter
Van der Snoek, „en we richten
ons op de toekomst". Namens
de sectie voetbal van de VRSR
sprak de heer J. Houdijk (voor
zitter van Fortuna), terwijl ook
de heer W. Groeneveld (voorz.
Vlaardingen) nog aan het
woord kwam. Hij zei: „De
meeste gebouwen zien er
mooier uit dan van ons, maar
over vijf jaar zullen wjj wedij
veren. Ook wat de prestaties
betreft". Verder voerden de he
ren Bakker (VSV) en Van Zelm
(HVO) nog het woord.
Van onze sportredactie
Vlaardingen De nieuwe accom
modatie van Zwaluwen heeft op
de officiële overdracht veel
waardering gekregen maar ook
jaloerse blikken van andere,
verenigingen. Waarvoor voorzit
ter Vander Snoek alleen maar
kon zeggen: „Dat Zwaluwen de
knoop heeft doorgehakt, enkele
jaren geleden verder heeft ge
keken dat zijn neus lang was en
het beleid steevast op de toe
komst heeft gericbi."-
Alleen het gigantische gebouwen
complex kost al drie ton. waar
van de zelfwerkzaamheid groot
is. maar nog niet in geldwaarde
te schatten is. In totaal bevat
het gebouw elf kleedcabines en
vijf wasruimten. Naast een rp-
creatiegehouw. inclusief een
bar van 7Va meter lengte, bevat
de accommodatie een bestuurs
kamer. een commissiekamer
de nodise toiletgroepen en ha"..
gingsruimier..
Deels in steen englas opgetrokken
zijn er rond 30.000 gevelstenen
in verwerkt en 45.000 kalkzand
stenen. En verder bevat het ge
bouw 195 m2 kunstglazuur
vloertegels. Naast uitvoerder
Bas de Pee is ook Roel Schip
per als bouwkundige daadwer
kelijk bij de bouw betrokken
geweest. Hij maakte de begro
ting, de bestektekeningen en
het voorlopig ontwem. Daar
naast is het dafimtieve ontwem
uit handen gekomen van de
heer W. Bronwasser.
Het gehele complex bevat viif
sportvelden, waarvan er één
nair verhard is. Het nieuwe re
creatiegebouw. dat voor een
groot deel ten dienste zal staan
van de jeugd, heeft alleen al
een oppervlakte van 175 m2.
Het is een feit dat de jeugd van
Zwaluwen niet meer behoeft uit
te zwermen. Jeugd die hij Zwa
luwen grote aandacht zal y
gen, getuige onder meer het jj.|
structieboekje voor jeugdlef
ders dat is uitgegeven,
jeugdcommissie die moge®!
gaat veranderen in een jeugif
bestuur, heeft al plannen lil
voorraad om de nevenactiviiel
ten hoog op te schroeven.
Thuis heeft Hans van Kasteren
een verklaring voor deze over
stap. Rustig zegt hij: „Er ging
mij een blessure parten spelen.
Als ik een kilometer of vijf had
gelopen kreeg ik een stijf dij-
been. In feite kwamen er toen
ineens een heleboel dingen t«*.
gelijk. Ik veranderde van werk
gever, de blessure was er nog
steeds en ook de manier van
trainen gaf me minder voldoe
ning. Toen ik eens een keer op
de fiets stapte, bleek dat ik to
taal geen last meer had van die
blessure, omdat ik met een
trappende beweging andere
spieren gebruikte. Daarom ben
ik naar de Rennersclub Schie
dam gestapt en fiets ik nu".
Het fietsen is geen eerste kennis,
making voor Hans van Kaste
ren. Zeven jaar geleden is hij
ook al lid geweest van de Schie
damse vereniging. „Het was»
geen succes" vertelt Hans van
Kasteren. „Maar in militaire
dienst, bij verschillende cros
sen merkte ik dat ik ook goed
kon lopen. Uiteindelijk was de
conditie er al door het fietsen.
Omdat ik op Ypehburg was ge
stationeerd ben ik van het fiet
sen afgestapt en heb me als lid
aangemeld bij de Delftse atle
tiekvereniging AV'40".
Hans van Kasteren was in zijn at-
letiekjaren nooit honkvast. Hij
wisselde vrij vaak van vereni
ging, waarbij de aanwezige
trainer ook een belangrijke rol
speelde. Via de Delftse club
kwam h(j bij Minerva het
tegenwoordige AVR terecht.
Opnieuw ging hij terug naar
AV'40, waarna hij lid werd van
Sparta in Den Haag en als laat
ste verhuisde hij naar het Rot
terdamse Metro, waar zijn
broer Ralf tot op heden nog lid
van is.
De Schiedamse atleet heeft er
drie jaar voor nodig gehad, om
aan de zo begeerde top te ko
men. Zijn specialiteit werd de
marathon en de 3000 meter
steeple-chase. Vreemd is te
noemen, dat een cross-country
of veldloop nooit zijn sterkste
wapen is geweest, al heeft hij
verschillende overwinningen op
zijn naam staan. Drie jaar lang
handhaafde Hans van Kasteren
zich aan de top. Hij verwierf
een vierde plaats op de ruim 42
kilometer tellende marathon op
de lijst aller tijden, achter Aad
Steylen, Wim Hol en Frans KÜ-
nen, terwijl hij zich bij de stee
ple-chase als zesde klasseerde.
Inmiddels heeft hij onder de atle
tiek een dikke streep gezet. Na
dat hij zich een maand op een
burgerfiets had uitgeleefd,
kocht hij bij Manus Brinkman
een racefiets en schafte tevens
de benodigde kleding aan. La
chend zegt hij: „Het bevalt me
best. Volgens mij zit er in de
wielersport veel meer, dan in
de atletiek. Bij het hardlopen is
het zo, dat negen van de tien
keer de sterkste wint. Bij het
wielrennen ligt dat anders. Kan
je goed spurten, dan heb je in
de eindsprint vele mogelijkhe
den. Maar ook als je erg slim
bent, kan ie -een wedstrijd win
nen".
De laatste clubwedstrijden heeft
Hans van Kasteren al gereden.
In het begin wilden zijn spieren
nog niet. De laatste wedstrij
den, werd hij er niet meer afge
reden. Om in conditie te blijven
heeft de nieuwbakken wielren
ner zich ook op de glibberige
erosspaadjes begeven. „Da
crossen is een kwestie van
kracht", motiveert hij. „Je
moet goed kunnen doorbijten
en dat ben ik wel gewend".
Door een vrij regelmatige trai
ning van drie uur per dag hoopt
Hans van Kesteren de gewens
te conditie te bereiken. Ook
gaat hij in het voorjaar de weg
op, om zoals hij dat wenst, re
gelmatig prijs te rijden. Het
liefst zou hij zich verzekerd
zien van een sponsor. Nuchter
stelt hij vast: „Ik moet me
eerst bewijzen. Op de weg heb
ik nog niets gepresteerd".
