S3
AGENDA
.Politie wordt wijzer
van eerlijke kritiek
[smm
FREWO
FEUILLETON
DOOR
A. J. ZOETMULDER
Commissaris voor Overlegorgaan:
ST. NIC0LAAS
BESCHENKEN
JANSEN'S
SHOEBAR
%^ɮi
SCHIEDAMSCHE COURANT VRIJDAG 13 NOVEMBER 1970
MAANDAG
ARCADE
IRENE
DINSDAG
ARCADE
IRENE
.V- r
s r -V V,
door
Rob
van Moort
DOE WAT
voor al Uw
HAKKEN KLAAR
TERWIJL U WACHT,
ZOLEN TEN HAKKEN
DEZELFDE DAG
KLAAR.
GROENELAAN 40,
TEL. 26.57.33
SCHIEDAMSCHE COURANT
tevens bykantoor Rotterdamsch Nieuwsblad
Broersvest 3
Administratie en abonnementen
telefoon 26.80.91
Redactie: 26.25.66
Klachtendienst:
telefoon 26.08.30 van 18—20 uur; zaterdag van 17—19 uur.
Deze krant wordt uitgegeven door de Sythoff Pers N.V.
VRIJDAG
ARCADE
IRENE
ZATERDAG
ARCADE
20 uur: NBGK vergadering.
20 uur ENKABO.
14 uur: Bridge Drive voor de Ned. Ver,
v. Huisvrouwen.
'20 uur: Verg. Schied. Luchtvaartclub.
20 uur: Feestavond supp. ver. Hermes
DVS.
20 uur Feestavond dansschool Westhuis.
IRENE
RIVIèRAHAL- x.
DIERGAARDE BLIJDORF 10 tot 21 uur: Antiek- en cunosabeurs.
Coll. 18e eeuwse meubelen, klokken,
aardewerk, etc.
ZONDAG
RIVIèRAHAL-
DIERGAARDE
ARCADE
IRENE
BLIJDORF 10 tot 21 uur: Antiek- en curiosabeurs.
Coll. 18e eeuwse meubelen, klokken,
aardewerk, etc.
20 uur: Instuif.
20 uur: Dansschool Westhuis.
19 uur: Bouwvakb. St. Jozef.
19.30 uur: NKV Adviesbureau.
20 uur: Verg. St. Jozef.
20 uur: Bridge Schiedam '59.
20 uur: Verg. St. Willibrordus.
14 uur: Lezing Centr. Vrouwencomité.
14 uur: Ned. Ver. v. Huisvrouwen.
20 uur: Ec. opl. Meyers en de Pater.
19.30 uur: St. Eloy.
19.30 uur: Verg. Studievrienden.
20 uur: Verg. Metselaarspatroonsbond.
20 uur: Rep. KSM Orpheus.
20 uur: EHBO-cursus.
19 uur: Bouwvakb. St. Jozef.
20 uur: Rep. Kerkkoor.
20 uur: Typecursus Scheidegger.
t/m 30 nov. Artoteek 1870, Hans Hollen-
bach, Five London Printmakers.
21 nov.: 15 tot 16 uur, Orgelconcert
Ineke Knoppert.
TENTOONSTELLINGEN
STEDELIJK MUSEUM
CONCERTEN
Bezoekuren ziekenhuizen:
GEMEENTE-ZIEKENHUIS, tel.: 269126: Zaal 13.30—14.00, 19.00—
19.30 uur; klas: 13.30—15.00 uur, 19.00—20.30 uur; kraamalda-
ling 13.30—14.30 en 19.00—19.30 uur.
BEZOEKUREN Derde klas 13.30—14 uur en 19—19.30
NOLETSTICHTING: uur, tweede klas 13.30—14.30 uur en
19—20 uur, eerste klas 13.30—14.30 uur,
19—20 uur en 13.30—14 uur, kinder
afdeling zondag, dinsdag, woensdag,
vrijdag, zaterdag 13.30—14 uur en
maandag, donderdag 1818.30 uur-
y
Joost
Minnigh
- bo -v-
5;..
bekijkt
de
dingen een beetje sarcastisch
Schiedam Joost Minnigh be
kijkt de dingen een beetje
sarcastisch. Bezoekers van
galerie Zwart/Wit in Schie
dam, waar zijn schilderijen
en etsen op het ogenblik te
zien zijn, zullen dit kunnen
beamen. Er spreekt ook een
zeker pessimisme uit het
werk van de 28-jarige in
Schiedam wonende kunste
naar. Maar zelf ervaart Joost
Minnigh dat niet zo; „Ik
dacht dat ik de dingen met
een beetje humor benader.
Ik geloof niet dat ik echt
pessimistisch ben"'.
[n verschillende werken van
Minnigh komt de kringloop
van leven naar dood, van op
bloei tot verval naar voren.
Ziin doek Hollandse Nieuwe
toont twee haringen en een
haringgraat op een bordje.
„Ik ben van plan eens een
hele serie te maken over
eten. Bij voorbeeld een hot-
dog, die er dan heel vies uit
moet komen". Sarcasme dus.
wordt door al die stadsuitbrei
dingen".
Op een van zijn schilderijen
beeldt hij de dreigende opmars
van dis stad uit. Een koe staat
in de wei, met op de achter
grond een dreigende, onafzien-
Op een ander doek schilderde
Minnigh een hele reeks eieren,
waaruit-dan een zielig, vochtig
kuikentje komt. Het doek De
Tulp toont het groeiproces van
bol tot tulp. De laatste fase van
die reeks is die verdorde stengel
en de verrotte bol.
De grote stad komt ook veelvul
dig voor in het werk van Joost
Minnigh. Dat is niet vreemd,
want Minnigh is een echt stads
mens. Hij woont in het hartje
van Schiedam en heeft zijn ate
lier in een oude papierfabriek
in het Rotterdamse Crooswijk.
Minnigh houdt van de stad,
maar hij zet zich er ook tegen
■af: ,,Ik vind de stad fijn, als de
natuur maar niet verdrongen
bare rij flats. Ook in zijn etsen
komt dis stad verschillende ma
len voor. Joost Minnigh is een
stadsmens, maar hij heeft een
open oog voor de natuur, dat
blijkt vooral uit zijn etsen. Als
stadsmens beleeft hij de
schoonheid van de natuur veel
intenser dan de plattelander.
Minnigh werkt vooral figuratief:
,,Ik probeer zo goed mogelijk te
tekenen, het is nooit goed ge
noeg voor mij. Het is jammer,
maar een heleboel kunstenaars
kunnen niet meer tekenen. Er
wordt tegenwoordig zo veel ge
schreeuwd. Ik zeg altijd maar:
Doe wat, werk gewoon".
Joost Minnigh kwam vijf jaar ge
leden in Schiedam wonen. Wer
ken doet hij er niet: „Werken
lukt me gewoon niet in Schie
dam. Ik weet niet, die sfeer.
Het is allemaal een beetje arm.
Ik moet wel vertellen dat ik
van de gemeente Schiedam een
mooie etspers heb gekregen".
Minnigh heeft het einddiploma
van de Rotterdamse Academie
voor Beeldende Kunst in zijn
zak: „Ik ga me de laatste tijd
eigenlijk afvragen of zo'n
school nog wel zo nodig is. In
mijn tijd werd je te weinig
voorgelicht over gewone prakti
sche dingen: Waar kan ik te
recht voor een atelier of voor
een opdracht, hoe liggen de
prijzen?"
Voor hij zich ging bekwamen
in de toegepaste kunst was
Minnigh fijnbankwerker: „Van
daar misschien mijn voorliefde
voor de grafiek. Dat techni
sche, dat werken met metaal
trekt me. Ik geloof ook dat gra
fiek toekomst heeft. Het is te
betalen. Mensen die genoeg
hebben van die reproductie aan
hun muur kunnen voor onge
veer dezelfde prijs een goed
stuk grafiek kopen. Grafiek
komt er steeds meer i.i, hoewel
nog te veel mensen alleenbezit-
ter van een kunstwerk willen
zijn".
Plannen? „Ideeën genoeg, ik zou
ook wel beelden willen maken,
grote monumentale dingen.
Maar je moet jezelf beheersen
om niet alles tegelijk te doen,
anders loop je op een bepaald
moment vast". Succes? „Dat
zal echt wel eens komen. Ge
woon doorgaan en heel hard
werken".
148
„En wie is de ongelukkige?"
vroeg ze met een meelijdend
lachje, ,,'t Schijnt tegenwoordig
een hele toer om een geschikt
iemand te vinden Als je
tenminse na gaat wie er zo al
in de raad zit."
„Ik ben die ongelukkige", stroef-
lachte Leyter en dronk om zich
een prettig-nonchalante hou
ding te geven, om zijn medede
ling toch vooral niet gewichtig
te doen klinken, met een lange
leug zijn kopje leeg.
„U, papa?" Het klonk pijnlijk
verrast. „Gunst, ik dacht dat u
bij hoog en laag gezworen
had
„Nou nou", kalmeerde hij
opstaand.
Opeens klonk vóór het huis het
signaal van een automobiel
hoorn, lang en klagend als het
geloei van een beest. Meteen
veerde Suus als geschrokken
op, haar hand drukte nerveus-
gehaast de belknop.
„Daar is Henrien ik heb er
helemaal niet aan gedacht, dat
we vroeg moesten
koffiedrinken..." Ze ging al
pratend het dienstmeisje tege
moet, die verscheen in de
deuropening.
„Is er in de eetkamer al ge
dekt?" vroeg ze jachtig. „Nee
natuurlijk nou dan, als de
wip we mo-eten over vijf
minuten aan tafel kunnen,
gauw, gauw
Met een harde, doffe smak was
de voordeur dicht geslagen en
even later echode Meerholds
bulderende stem door de mar
meren gang tegen de dienstbo
de: „Wel God allemachtig, is
er nou weer voor niks
gezorgd Waarom ben je
niet op tijd, wat bllksem-nog-
toe". Toen driftigde zijn stap
aan, werd de kamerdeur open
gezwaaid met een wilde ruk;
bijna dreigend stond Meerhold
op de drempel, bleek van woe
de en de ogen vals-schitterend
met een klein-samengetrokken
pupil.
Nochtans, de onverwachte aan
wezigheid van zijn schoonvader
scheen zijn drift te temperen,
kalmer tenminste, met een
zweem van zijn gewone cor
rectheid, stapte hij de serre in,
reikte zijn schoonvader de
hand. Zijn vrouw groette hij
echter niet, deed aanvankelijk,
of ze er niet was.
„Ik moet met de trein van half
■een naar Amsterdam", legde
hij uit, terwijl hij zijn horloge
uit zijn zak trok, het even be
studeerde, toen met een snelle
driftbeweging weer in het vest
zakje terugduwde. Tegelijk
wendde hij zich, met een korte
omruk van zijn lichaam tot
Suus, commandeerde snauwe
rig: „Ga toch even kijken, wat
die beroerde meid nou eigenlijk
uitvoert; waarom ze nog niet
klaar is Help desnoods 'n
handje mee je zal er niks
van krijgen, als je je handen
'ns uitsteekt
Doch Suus, in haar makkelijk
houding in het fauteuiltje terug
gevallen, verroerde zich niet,
antwoordde treiter-kalm met
de onverschillig-koude, onbewo
gen gezichtsuitdrukking, die
haar vader zo goed kende van
vroeger, die ook hem zo woe
dend kon maken toen:
„Er zal wel gewaarschuwd wor
den, als het klaar is".
„Maar waarom is 't niet klaar? t
Had klaar moeten zijn
Ik heb 't je nog zo gezegd, voor ik
weg ging."
,,'t Is vergeten", kwam Suus'
vreemd-koele stem.
Gegeneerd stond Herman Leyter
er bij, zwijgend, zoekend naar
vaderlijk-kalmerende woorden,
die hij nodig vond te spreken
ter verzoening en om het ver
zuim van Suus enigszins te ver-
goeilijken.
„Nou, 't kan nog Henri", zei hij
vriendelijk-geruststellend, ,,"t
is juist twaalf uur en als je om
vijf voot half één hier weg
rijdt met de auto is 't hoog
stens drie minuten Je haalt
het nog makkelijk
„O, natuurlijk haal ik de
trein desnoods zou ik niet
eten Ik mag die conferentie
in Amsterdam in geen geval
missen... Maar daar gaat het
eigenlijk niet om; 't is telkens
wat... zo moet de bal wel in
altijd alles aan de meiden
over zo moet de boel wel in
't honderd lopen".
„Overdrijf toch niet zo bespotte
lijk", vinnigde nu Suus opeens,
,,'t sop is de kool niet waard".
Toen stond ze langzaam op en
ging met haar moeie elegance
de kamer uit. Een paar secon
den later kwam het meisje zeg
gen, dat de koffietafel gereed
was.
,,Wii ik u soms met de auto thuis
laten brengen?" bbod Meerhold
zijn schoonvader aan, terwijl ze
samen door de brede gang lie
pen; doch Leyter meende in de
toon de verwachting te horen,
dat hij voor die vriendelijkheid
bedanken zou. En even had hij
misschien juist daarom
een aanvechting om het aan
bod dankbaar te aanvaarden,
toen hij bijtijds bedacht, dat 't
maar beter was hem niet te
prikkelen Waarschijnlijk
kreeg hij, Leyter, toch al ach
teraf de schuld'van Suus' nala
tigheid. Hij zei daarom maar,
dat-ie net zo lief liep 't Was
zulk mooi weer 't Was heel
aardig en heel hartelijk geóf-
freerd, maar liever een andere
keer eens nou zou hij
maar wandelen
En hij trad op de stoep in de
warrn-koesterende zonnemid-
dag.
„Adieu hoor en laat de boze
bui maar weer gau zakken",
zei hij nog met een goedig knik
je tot Henri, die de deur voor
hem had geopend.
Doch Meerhold antwoordde er
niet op. De voordeur sloeg
bruusk en nijdig dicht. De slag
doorschokte Leyter pijnlijk als
ware het een sein voor thans
onbetoomde twist. Echter, met
monter opgeheven hoofd stapte
hij voorbij de chauffeur, die in
keurig livrei, wachtend geleund
stond tegen de auto, stapte met
bedaarde, veerkrachtige tred
voort.
De klok van het Blauwhuis klepte
twaalf slagen. Stoeten school
kinderen dromden voor hem uit
en van het bprdes van het gym
nasium daalden de herige jon
gens. 11
Wordt vervolgd
LANGE KERKSTRAAT 44
SCHIED AM
voetballen, het andere wijs je
iemand 'de weg of assisteer je
bij een verkeersongeval terwijl
je na het overbrengen van een
overlijdensbericht midden in
een laaiende burenruzie kunt
terechtkomen, waar je wéér
een andere rol moet spelen".
Contact tussen politieman en bur
ger is belangrijk, vindt de com
missaris en in het onderhouden
van dat contact „Elk contact
is samenspel tussen mensen"
heeft de rayonagent een be
langrijke taak. „De rayonagem
vertegenwoordigt het korps in
de wijken. Hij kent het politie
vak van haver tot gort en kan
zeer goed met zijn medemen
sen omgaan. Wij hebben negen
man in dienst die als rayona
genten optreden. Zij zijn de
blikvangers en de klachtenop-
vangers van de wijk. Bij hen
kan de wijk terecht met zijn
problemen en men weet dat
ook", aldus de commissaris.
„De politie leeft tussen de men
sen en met de mensen" stelde
hij, alhoewel soms het contact
verloren dreigt te gaan. De
heer Van der Haagen liet weten
niet bang te zijn van kritiek uit
de burgerij„Van eerlijke kri
tiek wordt de politie alleen
maar wijzer".
Q Commissaris C. van der Haagen tijdens zijn uiteenzetting.
Na de pauze maakten de aanwe
zige vakbondsléden druk ge
bruik van de mogelijkheid met
de commissaris te discussiëren
en/of hem vragen te stellen.
Schiedam Voor het overlegorgaan van de drie vakcentrales NKV,
CVV en NVV heeft commissaris van politie C. van der Haagen gis
teravond een lezing gehouden over „politie en burgerij". De heer
Van der Haagen wilde met zijn lezing de vakbondsleden een inzicht
geven in de werking van het Schiedamse politie-apparaat, dat hij
in allerlei takken onderverdeelde.
„Je kunt niet spreken van politie
en ook niet van burgerij", vond
de commissaris. „Daarom
moet je elk stukje politie en elk
I stukje van de burgerij bekijken
wil je het daar over hebben. De
politie is een verzamelwoord
voor een aantal mensen die hun
taak hebben ten opzichte van
hun medemens".
Aan de hand van een schema zet
te de heer Van der Haagen de
verschillende takken van het
politiekorps uiteen. Bijzonder
veel nadruk legde hij op het
contact van de afzonderlijke
politieman met de burgerij.
„Bij de politie moet je leren om
een aantal rollen te spelen.v Het
ene ogenblik moet je met een
bars gezicht een aantal jongens
tot de orde roepen die op straat
