Doe-het-zelver
gaf oud huis
nieuw gezicht
HET PLEIDOOI VOOR WINKEL- EN
WIJKCENTRUM IN DE NIEUWE WIJK
Alles verbouwd, op dak en gevel na
I
DE ZAAK VAN HET ORANJE STOPLICHT
k STAD
I AFWERKEN
KWAM LATER
hivoorziehtig
wegrijden
sonder rijbewijs
ïestraf t met
150 boete
Schiedamse
Gemeenschap
Kantongerecht Schiedam
5CHÏEBAMSCHE COURANT VRIJDAG 29 JANUARI 1971
Schiedam De benedenverdieping van bet huis waar de familie Rie
mers woont, aan de Warande, heeft eens bestaan uit een „mooie
kamer"," een kleine achterkamer, ccn heel smal gangetje met eert
super-steile trap en een kleine keuken die achteraan het huis was
gebouwd. Het toilet bevond zich tussen beide kamers.
Vu, zo'n drie jaar later, Is het compleet veranderd. Het keukentje
aan de achterkant is weg; de keuken bevindt zich nu aan de straat
kant. Van een smal gangetje is niets te bekennen. Wie binnenkomt
betreedt een ruime hal met een open trap naar de eerste verdie
ping.
In de ruime woonkamer die uitzicht biedt op de tuin en een eveneens zelf-gebouwde
schuur, doet de lieer A. II. Riemers zijn verhaal.
is een verrukkelijk grote
■woonkamer met een raam zo
breed als het huis, waardoor
veel licht naar binnen valt.
Sinds de familie Biemers er
•woont is er wel het een en an
der veranderd. Eigenlijk alles
behalve het dak en de gevel
■want die zijn wel 321 de oude
■staat gebleven.
metamorfose heeft zich in
drie jaar voltrokken. Dat lijkt
misschien wel lang, maar wie
bedenkt dat dit resultaat is be
reikt door slechts één paar han
den, kan niet anders dan grote
bewondering krijgen voor de ei
genaar van dat paar handen,
de heer A. H. Riemers.
Hij is een gezellig prater en aan
de hand van enkele fotoboeken,
vertelt hij zijn verhaal. „We
wilden een oud huis kopen. Ik
houd erg van knutselen en wil
de er dus het een en ander aan
gaan veranderen- Nou, we
kochten dit huis. Het verkeerde
in een oude staat, echt antiek.
Er was ook geen gas etcetera".
Mevrouw Riemers is blijkbaar
•een beetje beducht dat de za
ken op papier anders worden
voorgesteld dat ze in werkelijk
heid zijn en voegt er ter verdui
delijking nog aan toe „Ja,
maar je moet er wel bijzeggen
dat je alle vergunningen hebt
gekregen die nodig waren".
Goed, het huis aan de Warande
werd gekocht en de heer Rie
mers kon zich erin uitleven.
„In het begin moest je zorgen
dat alles in ieder geval functio
neerde. Ik kon niets afwerken,
de finishing touch kwam pas la
ter aan de orde. Er was bij
voorbeeld geen badkamer. Zo
dra die er wel was moest er
eerst weer iets anders worden
gemaakt. Er waren eigenlijk
vijf dingen waar ik aan moes!
denken: de smalle gang, het
toilet tussen de kamers, de stei
le trap, de keuken en het feit
dat er geen badkamer was".
De heer Biemers, van beroep ar
beidsanalist, is zeer geïnteres
seerd in dit soort zaken. Het
was ook niet het metselen, bou
wen. weghalen van fur der in-
gen, balken enzovoorts alleen
waar hij mee te maken, had, hij
maakte ook werktekeningen en
maquettes. Of hij er ooit tegen
op gezien heeft? „Nee, het was
steeds een. uitdaging v-oor mij,
een sport. Zo ging het ook met
het ontwerp. Je wist wel zo on
geveer boe je het hebben wilde,
maar elke keer was er weer
iets wat je over het hoofd zag.
Tot op een ochtend, toen had ik
het ineens. Ik heb een eenvou
dige maquette gemaakt van
karton en heb het mee naar
huis genomen opdat mijn
vrouw precies kon zien hoe het
zou worden".
De heer Riemers is geabonneerd
op het maandblad Eigen Huis,
logisch met zijn hobby. In de
vijfde ronde van een door dit
blad uitgeschreven prijsvraag
„Eu nu dat interieur van
mij...." heeft de heer Riemers
met ,dat interieur van hem"
een tweede prijs gewonnen.
Zoals hij zelf zegt: „Het voor
deel is dat wat mijn ogen zien,
mijn handen kunnen maken".
Of dat een voordeel is!
Het smalle gangetje heeft plaats gemaakt voor een ruime De hoekenkast in de jongenskamer is eigenlijk een deur die
hal. Links bevindt zich de keuken. toegang verleent tot een ander vertrek.
Schiedam -Voor het Schiedamse
kantongerecht is woensdag me
vrouw T. v. D. uit Mqassluis
veroordeeld tot ƒ50 boete of
vijf dagen hechtenis wegens het
onvoorziebting wegrijden uit
een parkeerhaven, en tot f 100
of tien dagen omdat zij zonder
rijbewijs reed.
Bij het wegrijden op de P. C.
Hooftlaan in Maassluis veroor
zaakte zij enige tijd geleden
een aanrijding. Een achterop
komende br-omfiets kon de auto
van mevr. T. v.d. D niet meer
ontwijken en kwam ten val.
|Ter zitting drukte de officier van
justitie haar op het hart dat
-wegrijden iets is dat met de
grootste voorzichtigheid moet
gebeuren. Hij eiste 60 of zes
dagen voor het onvoorzichtig
wegrijden en f 100 of 10 dagen
voor het ontbrekende rijbewijs.
De kantonrechter was milder
en deed er voor het eerste feit
tien gulden af.
Schiedam De wjjk is niet al
leen een ■wooïicentrum, maar
ook een trefcentrum. Dit Is,
enigszins ruim samengevat, de
conclusie uit de programma's
van eisen van de werkgroepen
in het project Woudhoek/Spa-
land, dat onder leiding staat
van het Wageningse studenten
team. De deelnemers aan de
werkgroepen hebben zich een
vrij duidelijk beeld voor ogen
over de toekomstige samenstel
ling van een wijk. Een winkel
centrum, een trefcentrum, wat
cafeetjes zijn enkele wensen
die bij veel groepen hebben ge
leefd.
Eén van de groepen vindt, dat
het •winkelcentrum dat voor
heel Woudhoek/Spaland dient,
een centrale plaats moet krij
gen. Verder zouden er drie of
vier kleinere dienstencentra
moeten worden verspreid in de
wijk. Er wordt zelfs gepleit
voor schone industrie in de
wijk, dit ter voorkoming van
een „slaapstad".
Een andere groep bepleit de aan
wezigheid van een centraal
winkelcentrum, waarin tevens
café's, restaurants en een bios
coop zijn opgenomen, zodat het
centrum ook tijdens -de slui
tingsuren van de winkels leven
dig zou blijven. Een andere
suggestie is, voor een grotere
•wijk van ongeveer 8 hectare
een winkelcentrum met vol
doende parkeergelegenheid te
bouwen. De bouw hiervan zou
parallei moeten lopen aan de
woningbouw, zodat bouwterrei
nen geen obstakel kunnen vor
men om het centrum te berei
ken.
Verschillende groepen willen, dat
ook in de woonwijken winkels
zullen verrijzen, die als buurt
voorziening dienst zouden moe
ten doen. Een groep acht ook
het scheppen van een markt
noodzakelijk.
Het trefcentrum in een wijk
wordt eveneens door enkele
groepen aangestipt in het pro
gramma van eisen. Eén van de
groepen heeft een programma
opgesteld voor een woonbuurt
van drie tot zes hectare, waarin
zo'n trefcentrum de kern van
de wijk zou moeten zijn. Socia
le, medische, culturele en sport
activiteiten zouden hierin moe
ten worden geconcentreerd,
terwijl in de buurt zelf tref-
plaatsen zouden moeten komen.
Ook een wijk van kleinere opper
vlakte is bij één van de groepen
onderwerp van gesprek ge
weest. Zon men een oppervlak-
Ie van drie hectare aanhouden,
dan moet in ieder geval enkele
winkeltjes aanbrengen, terwijl
verder rekening moet worden
gehouden met de aanwezigheid
van een café, eventueel gecom
bineerd met vergader- recrea
tie- en/of speelzaaltjes.
In een wijkdienstencentrum kan
volgens één van de groepen de
kruisverenigingen en. een
groepspraktijk voor artsen wor
den ondergebracht. Ook tand
artsen, een apotheek, een bi
bliotheek zouden er een plaats
In moeten kunnen vinden.
De functie van de kerken in de
nieuwe wijk krijgt ook de aan
dacht van een werkgroep. De
kerken zouden samen één cen
trum moeten kunnen betrek
ken, dat bovendien nog voor an
dere doeleinden zou kunnen
worden gebruikt, zoals bijvoor
beeld voor sport- en voor wijk-
activiteiten. De groep wil in
het algemeen een veel ruimer
gebruik van de gebouwen ma
ken.
Wat het verkeer in de wijken be
treft, spreken de groepen zich
er voor uit, dit zoveel mogelijk
buiten de wijk te houden en de
wijk alleen open te stellen voor
verkeer dat echt noodzakelijk
is. Het doorgaand verkeer moet
zoveel mogelijk uit de wijk
worden geweerd. Wijkontslui-
tingswegen moeten volgens een
werkgroep als doorgaande we
gen dienen, terwijl wel toegang
moet worden verleend aan
brandweer, ambulance enzo
voorts.
Een ringweg om de wijk zou ook
p.en oplossing kunnen zijn, sug
gereert een werkgroep. Een an
dere groep vindt dat er vol
doende afstand moet komen
tussen de aan te leggen metro-
baan en de rijkswegen, een
ruimte die zou moeten worden
gebruikt voor sportten/of ande
re recreatieve doeleinden.
Kortom, het verkeer wordt in het
algemeen zo veel mogelijk uit
de wijken geweerd, en alleen
het voetverkeer krijgt bij de
groepen eindelijk een kans.
Doorgaand verkeer moet zeker
worden geweerd, terwijl ook
aan het scheppen van afdoende
verkeersvoorzieningen moet
worden gedacht.
De groenvoorzieningen tot slot.
Dat deze voorzieningen er in
ruime mate moeten komen,
vinden dc meeste werkgroepen
vanzelfsprekend. Eengezinswo
ningen moeten eigen tuinen
hebben, vindt een groep, terwijl
er in de wijk verder parken
zouden moeten komen en onbe
perkte speelmogeiijheden. voor
de kinderen. Ook wordt ervoor
gepleit, het bestaande -silhouet
van Kethel te handhaven. Veel
groepen vinden, dat de groen
voorzieningen al moeten wor
den aangelegd voordat de bouw
begint zodat de eerste bewo
ners niet in een kale wijk te
recht zouden komen. Daarmee
zou worden voorkomen, dat de
bewoners in een steenwoeste
nij terecht komen.
De programma's van eisen geven
een beeld weer van de wensen
van enkele tientallen Schiedam
mers. Zij hebben in de aula
woensdagavond te horen gekre
gen, dat de gemeente niet weet
wat van hun wensen zal worden
gerealiseerd, al heeft wethou
der van Stadsontwikkeling C. J.
M. Bolmers zich wel vastgelegd
met de uit-spraak, dat hij hun
wensen vrijwel wekelijks aart
de praktijk zal toetsen".
SGHIEHAÜflSCHE COURANT
JtTjJ DE SCHIEDAMSE Gemeen-
"-JS schap heeft een nieuwe di
recteur die, gezien uitlatingen in
oen interview in onze krant van
gisteren, met veel enthousiasme
zijn werk in Schiedam wil begin
nen. Juist nu in het verleden zo
veel bekwame lieden, die de
Schiedamse samenleving in wel
ke vorm dan ook diensten bewe
zen, de stad verlaten hebben,
lijkt het een goede zaak dat de
nieuwe SG-directeur een fris ge
luid laat horen en de zaken ener
giek wil aanpakken.
Hij heeft daarvoor straks de
middelen. Immers, welke stad
kan nog bogen op een organisatie
als de S.G,, die 25 jaar heeft be
staan en> die onlangs in nieuwe
stijl is gaan opereren? Een over
koepelende organisatie als de
S.G. is in een plaats ais Schiedam
van veel waarde. Men heeft zeker
de mogelijkheden om er iets van
te maken, vooral straks als een
de S.G. ter beschikking staand
huis-aan-huïs-blad alle huiska
mers in Schiedam binnenkomt.
(trjj SINDS ENIGE tijd is in
NL" Schiedam, sprake van eert
S.G.-nieuwe stijl. Er kwam een
nieuwe stichtingsraad, met daar
in enkele nieuwe figuren, onder
wie enkele vertegenwoordigers
uit de gemeenteraad. Bij de
meeste raadsfracties was de ani
mo om in die bestuursraad zitting
te nemen niet zo groot. De KVP
en D'66 (de partij die wel belang
stelling had} leverden elk één af
gevaardigde voor de bestuurs
raad.
Nu, maanden nadat de raad de
statuten van de S.G.-nieuwe stijl
heeft goedgekeurd, is van een
S.G.-nieuwe stijl nog maar weinig
gebleken. Al bestaat de S.G. in
nieuwe vorm nog niet zo erg -
lang, er is nog maar weinig aan
de weg getimmerd. Wat die nieu
we stijl nu eigenlijk inhoudt, is ei
genlijk in de afgelopen maanden
allerminst duidelijk geworden.
JÏJÏHET OPENBAAR mak®
CUJvan de vergaderingen van
de bestuursraad had de geïnteres
seerde buitenstaander hierover
wellicht enige informatie kunne»
verstrekken. De wil tot openbaar-
heid is er bij het S.G.-bestuur
kennelijk niet, en dat is bijzonder
jammer. Het is hier reeds enige
tijd geleden eerder betoogd: ais
er één commissie openbaar zou
moeten zijn, dan is het wel die
van de S.G.
Wellicht komt de „nieuwe stijl1'
van de S.G. er als de directeur
eenmaal in dienst is getreden be
ter uit de verf. Tot nu toe bitjij
veel in het vage. En daar is, hJkt
ons, niemand in Schiedam mee
gebaat. Ook de S.G. zelf niet, die
in de huidige constellatie toen
maar nauwelijks bij de bevolking
moet aanslaan.
Schiedam De Rotterdamse
mej. N. B. is woensdag voor
het kantongerecht van Schie
dam tot 35.- veroordeeld, om
dat zij in juni van het vorig
jaar door een rood stoplicht is
gereden. Ter zitting verklaarde
zij dat zij onschuldig was. „Ik
ben absoluut door groen licht
gereden". Daarna volgde een
uitgebreid verhaal waarin ver
dachte beweerde dat de verba
lisanten bij het opmaken vaa
het pro ces-verb aal gezegd had
den dat er bij het betreffende
stoplicht geen oranje bestond.
De Rotterdamse wilde het nog
wel verder uitleggen. De agen
ten hadden haar verteld dat het
Jicht van groen Ineens op rood
sprong. Toch ging er een lichtje
bij haar branden: „Ik rijd al
dertig jaar on ik weet heus wel
dat alle stoplichten oranje heb
ben. Dus ben ik gaan kijken en
er was wel een oranje licht".
Mej. B. had haar zuster als getui
ge meegenomen. De 65-jarige
mevrouw E. S. B., die ver
klaarde dat zij volkomen on
partijdig zou getuigen. „Als ze
fout is, is ze fout", zei ze ter
wijl 2e haar vmger bevestigend
heen en weer zwaaide.
De kantonrechter mr. W. E. van
Vloten, stelde voor dat ver
dachte haar getuige enkele vra
gen zou gaan stellen. De twee
zusters begonnen te giechelen.
„Aan mijn zuster", vroeg juf
frouw B. ten overvloede een
beetje verbaasd.
„Zij was onherroepelijk goed. On
herroepelijk. Ik wist niet wat er
gebeurde. Die politiewagen
kwam achter ons aan. Heel erg
hard. Misschien dat mijn zus
wat aan de langzame kant op
trok. Misschien, kan best. Toen
die auto eraan kwam, dacht Ik,
er is iets. Hij zei dat we dooi*
het rode licht gereden hadden".
Daarna was het weer de beurt
aan de verdachte. Ook zij legde
de nadruk op het feit dat de po
litieauto met een tamelijk har
de vaart optrok. Bovendien,
vertelde juffrouw B., voegde
een van de agenten haar toe
„Ik had je hardstikke dood ken-
ne rije".
Tenslotte kwam de verbalisant
voor het hekje. Allereerst stel
de hij vast dat de wagen waar
hij in zat niet zo snel opgetrok
ken was als de dames wel be
weerden. Ook ontkende hij dat
een van de twee verbalisanten
gezegd zou hebben dat er geen
oranje stoplicht op het desbe
treffende kruispunt (*s-Grave-
landseweg-Van Haarenlaan) is.
In zijn requisïtor vond de officier
van. justitie mr. R. J. C. graaf
van Handwijck het allemaal
vrij onbevredigend.
Hij eigte 40,- boete of vier da
gen.
Mejuffrouw N. B. wilde_ 2ich we!
neerleggen bij deze eis, al be
gon ze een verhandeling ovef
de rechten van de burgers. Zij
vond dat de burgers wel erg
weinig rechten hebben. Ka-
haar toespraak wilde zij spoor-
slags de zaal verlaten. De kan
tonrechter herinnerde haar er
aan dat hij nog moest vonnis
sen.
Mr. Van Vloten vonniste milder
dan de eis. Hij vertelde ver
dachte: „Ik zal u zeggen ik heb
getwijfeld. Ik zou nog twijfelen,
ware het niet dat de politiewa
gen al 15 meter opgetrokken
was. 3STu twijfel ik niet meer'
Het vonnis werd tenslotte f 35»"
of 3 dagen.
