Piet de Vries
tevreden en
mens
1
Ik heb alles wat
m'n hart begeert
een fijn gezin,
een fijne zaak en
'n heel fijne club7
De
oudere
speler
1 A>
ZORG VOOR PIET
GEEN HOCUS
FOCUS
SPARTA
TWEE TON
HOLLAND SPORT
95;
VELOX
ZATERDAG 15 JANUARI 1972
Vlaardingen Hei overkomt je als sportscribent maar zelden, dat een actieve voetballer spontaan
tegen je zegt: „Ik heb alles wat m'n hart begeert. Een fijn gezinnetje, een fijne zaak en een
- fijne club. Ik ben een tevreden en gelukkig mens". Het zijn de woorden van Piet Pietje
"voor alle intimi de Vries, de 32-jarige „Spiel macher3' van Fortuna Vlaardingen. En als deze
'Duitse benaming, waarvoor we nog steeds naar een eigen Nederlands woord zoeken, ooit op z'n
plaats was, dan is het wel hier.
mmmm
Weer geen doelpunt.
„Ik heb het naar m'n zin..."
Piet de Vries heeft het niet
één keer gezegd, maar wel
tien keer in zijn huiskamer
achter de sigarenwinkel in
de Delftse Nassaulaan. En
terwijl het zo uit de grond
van zijn hart kwam, blikte
hij een beetje verliefd
naar zijn vrouw, die kof
fie inschonk en voor Piet
een glas limonade. Hij aar
zelde ook niet om het ten
gere vrouwtje onmiddellijk
in z'n lofzang op het leven
te betrekken. „Want", zegt
Piet, „het is voor een voet
balier „cherchez la fem
me", zij bepaalt hoe je
speelt, fs ze lastig en heeft
ze altijd wat te mopperen,
dan kom je met de dood in
je hart op de training, op
de wedstrijd. Als je zo oud
bent als ik, weet je dat een
vrouw je kan maken en
breken".
SKaar mevrouw De Vries is bet
zonnetje in huis. Nooit één ha
telijk woord als Piet "weg
moet, om te trainen, om te
spelen. Geen kwaaie blik als
l*iet weer doodmoe thuis komt
want daar houdt hij van:
zich tot op de bodem leeg spe
len. Integendeel, een bemoedi
gend woord, een gemakkelijke
stoei, een lekkere en toch
voedzame maaltijd. Dat is
ook zo belangrijk voor een
voetballer: goed en verstandig
eten. Veel vitamines en wei
nig vet. Geen dik mökende ge
rechten.
En mevrouw De Vries weet pre
cies wat haar man nodig
heeft. Ze zeurt niet: „En nou
wil ik vandaag eens macaro
ni of bami of patates frites..."
„O"* zegt Piet, „ik vind bamï
ook wel lekker en we eten het
ook wel, maar één keer ia de
maand. Daar word je niet dik
ker van".
Van <fik worden heeft Pietje de
Vries dan ook nooit last. Zelfs
als hij van vakantie terug
komt, is hij niet zwaarder ge
worden. Waf dat betreft is hij
net eender als Co en Moulijn,
•die heeft ook aan. een paar
trainingsrondes genoeg om
weer een wedstrijd te kunnen
spelen.
Piet de Vries zoekt er verder
geen.hocus pocus achter. Inte
gendeel: het zijn de normale,
doodgewone dingen des le
vens, cfie het hem mogelijk
maken om als een 32-jarige
nog ais een jonge hond over
het voetbalveld te dartelen,
-dat hij menige jonge kerel te
snel af is en conditioneel de
loef afsteekt. Daaraan aan
'een gelijkmatig leven, zonder
hupsakee dankt tój hetT dat
hij er op zijn leeftijd nog zo
kwiek opstaat. Maar spora
disch ontmoet,Mj een tegen
stander op de grasmat, d'ie
hem in tempo kan bijhouden.
Laatst was er één van HVC
on ofschoon die jongen z'n
mandekker was, met de op
dracht om De Vries geen se
conde uit het oog te verliezen
-en geen meter vrijheid te ge
ven, had Pietje toch achik in
hem.
Jk kon dat wel in. die knaap
waarderen..."
jAte je vrouw zo met je mee
leeft gaat ze zeker iedere zo»
dag mee?"
.Nee", zegt Piet. Wan4 ze heb
ben een dochtertje van negen
jaar een fijne meid en
moeder gaat nog wel eens
met haar op stap. Maar me-
vrouw De Vries heeft in de
loop der Jaren wel bemerkt
dat ze bekijks heeft. Niet om-
'.ydat ze de vrouw is van Piet de
Vries, maar omdat ze
man bij zidh heeft. In de
huurt weten de mensen het
wel, maar zodra mevrouw De
Vries daarbuiten komt, is het
anders. Ze kan dat echter wel
hebben.
Ze is natuurlijk wel mee ge
weest naar hei voetballen en
de eerste keer was tevens his
torisch omdat Pietje toen nog
bij Sparta voetbalde en het de
laatste keer was dat Sparta in
de Kuip won van Feyenoord,
Me'. 1—0, door een doelpunt
van Piet van Miert.
„Ze was meteen gedoopt", grin
nikte Piet. „In die heksenke
tel../*
„Was u niet bezorgd voor
Plet?"
Mevrouw De Vries: „Nee, dat
niet, Ec vond het wei een her
rie../*
Tja Sparta daarmee roer
je hij Piet de Vries toch een
tedere snaar aan, want hoe
wel hij het Rotterdamse Kas
teel zo'n. jaar of zes h. zeven
geleden vaarwel zei, ligt daar
toch een flink stuk van z'n
voetballeven. Wat beet „een
flink stuk?" Als dreumes van
acht jaar trok hij een roodwit
shirt aan en dat heeft hij ge
dragen tot z'n 25e jaar. Niet
voor niets hangt boven de
schoorsteenmantel het beken
de Delftsblauwe bord, dat je
pas krijgt als je er 250 wed
strijden op hebt zitten. Toen
hij 16 Jaar was, werd hij door
Denis Neville In het eerste ge
haald. Als rechtsbinnen, naast
Tony van Ede.
,Wat kon die hard stekkeren.
Ais ik hem de bal toespeelde,
was hij er al vandoor en Ik
moest me uit de naad lopen
om de bal van hem terug te
krijgen. Meestal stond Tony
dan al te wachten, met zo'n
gezicht „waar blijf je nou..."
Piet du Vries wras dus vrat men
noemt „een eigen kweekie".
Dat heeft, vertelt hij, z'n
voor- en z'n nadelen. „Het
voordeel is, dat je met hart en
ziel een Spartaan bent, het na
deel is dat ze altijd nog die
kleine Pietje de Vries in je
blijven zien. Wat bijzonder
hinderlijk is wanneer Je om
méér salaris komt..."
„Behalve", vertelt De Vries,
„wanneer een ander om je
komt, dan ben je opeens een
gTote vent. Wat zeg ik? Een
reus!! Want toen Feyenoord
eens naar me informeerde
vroeg Sparta, zonder Wrikken
of blozen, twee ton voor me,
wat in die tijd een astrono
misch bedrag was. Ze konden
het rustig vragen, want in die
tijd behoefden ze nog geen
trien procent van het bedrag
als salaris te betalen... Twin
tig mille, ik verdiende één-
vierde. AJax beeft ook nog
eens aan de deur geklopt.
Maar toevallig kwam dat jaar
Jaap van Praag als voorzitter
en die had andere plannen".
Al ketsten de plannen met de
grote clubs af, de deur bleef
op een kier open staan en
daardoor stapte Deads Neville
naar binnen. Denis <fie na een
achtjarige verbintenis roet
Sparta naar Holland Sport was
verhuisd. Denis wist van de
verlangens van Piet de Vries
en klopte ditmaal niet
aan een gesloten deur. Want
op het Kasteel was een ander»
heer gekomen Bill Thomp
son en die had met De
Vries te weinig binding ota
hem vast te houden.
En voor Piet de Vries was De-
nis Neville meer dan een trai
ner, na acht jaar Kef en leed
met de robuuste Engelsman.
Piet de Vries laat twee man achter zich..
Een gï-oriepunt uit ride jaren:
het Nederlands kampioen
schap en wedstrijden voor d»
Europa Cup de eerste keer
dat een Rotterdamse club
meedeed. Een hoogtepunt uit
die wedstrijden: de twee doel
punten tegen de Glasgow Ran
gers in het Feyenoc- -d^St-adaon
van 02 naar 1—2 en van
1—3 naar 2—3. Onvergetelijk
ook de 1O-overwinning in
Glasgow, waardoor een beslis
singswedstrijd in Londen no
dig werd, die Sparta tenslotte
verloor, Een geweldige tijd,
met een geweldig elftal van
clubkameraden, dse wanneer
de strijd hoog oplaaide en
Pietje door een al te vurige
Schot werd „getekkeld" zei
den: „Pietje, kom jij maar
even terug" en dan even later
wraak gingen nemen.
door
Barl in 't Hout
Tja een kameraadschap, die
Piet de Vries bij. Holland
Sport niet meer heeft ont
moet. En toen Denis uit Dril
Haag vertrok, zoals hij zelf
toen zei „met een dolkstoot in
de nag", was bet ook voor
Piet de Vries gauw bekeken,
want Neville's opvolger Cor
van der Hart had andere spel- Na twee en een half seizoen
ideeën, waarin voor een type naar Velox in Utrecht, waar
speler als Piet de Vries wei
nig plaats meer was.
Piet de Vries weer op adem
kwam. „Een fijne club, fijne
mensen, die mij weer m'n
zeil vertrouwen teruggaven".
Stel je voor, De Vries trainde
een paar maal in de week bij
ADO en nooit heeft iemand
van Velox geïnformeerd of
Pietje wel regelmatig in het
Zuiderpark kwam.
„Behoefden ze ook niet te doen.
Ze zagen wel aan m'n condi
tie,.dat ik er niet roet m'n pet
naar gooide".
Tenslotte van Velox naar
Fortuna Vlaardingen, bij
welke club De Vries nu aan
z'n derde seizoen bezig is.
En tot ieders tevredenheid,
van de club en van De Vries
zelf. Hij heeft de twee-éen-
heid: een goede club en een
goed beklante sigarenzaak,
die hem zo tot een tevreden
mens bestempelt. En dat
vindt hij het belangrijkste.
Belangrijker dan veel geld
verdienen.
Vlaardingen Is een
voetballer van 32
jaar oud. „Om de
drommel niet", zegt
de Vlaardingse Fortu-
nees, ex-Spartaan,
ex-SHS'er, ex-Ve-
loxer Piet de Vries
die naast zijn voetbal-
baan een goed beklan
te sigarenzaak in
Delft exploiteert.
Een man is zou oud als
hij zich voelt luidt
een reclameslagzin in
een STER-adverten-
tie, die op Piet de
Vries van toepassing
is. Hij voelt zich niets
minder dan toen hij
23 was ja, mis
schien wel méér, om
dat hij nu het vermo
gen des onderscheids
bezit, waardoor hij
klatergoud van echt
goud kan onderschei-
iden.
Piet de Vries heeft al
tijd bijzonder fortuin
lijk gevoetbald en dat
is ook een reden
waarom hij het nog
zo graag doet. Hij is
pas een beetje in de
lappenmand geweest,
met een paar blessu
res, die achter elkaar
kwamen, doch die
gelukkig niet zo
ernstig waren dat zé
hem de spelvreugde
konden ontnemen.
Want die heeft Piet de^
Vries altijd nog in
grote mate: hij vindt
het voetballen altijd
nog zo fijn.
Het spel, geleerd in de
straten van het Rot
terdamse Crooswijk
samen met
Coen(tje) Moulljn en
Tïnus Eosselaar, om
maar enkelen te noe
men blijft hem fas
cineren. „En denk nu
niet", zegt Piet, „dat
het in de eerste divi
sie zo zoetsappig toe
gaat, want niets is
minder waar".
Hij heeft wel het geluk
dat hij bij Fortuna
VI. achter de voorhoe
de opereert en niet
meer de eerste klap-,
pen opvangt. Of hij
nog in staat, zou zijn;
in de ere-divisie te.'
spelen is een vraag,,
die Piet de Vries on-.'
middellijk met „ja'*:
beantwoordt
En toch... als je 32 jaar
bent komt het af->
scheid naderbij. Wat-
Piet de Vries dan gaat-
doen? Een grote club'
trainen? Geen haar
op z'n hoofd, die er.
aan denkt. Een kleine
club hij heeft het
D-diptoma om bij:
het voetbal te blijven,
maar meer niet
Geen slapeloze nachten.
Dat heeft zijn vrouw,
die hem zoveel jaar
trouw ter zijde heeft
gestaan, niet aan hem
verdiend.
B. in 'tH.
