Politie: „Dit is vorm van milieuverontreiniging
Steeds meer
autowrakken
ontsieren het
stadsbeeld
Decor en spelers veranderden, maar
het stuk bleef
STICKER MET
WAARSCHUWING
OP RUIT
VAN AUTOWRAK
FIKSE
BOETE
VOOR
STELEND
SEXTET
Directeur J. van Pelt van De Eendracht:
99
Nieuwe regeling:
ygCHJEDAMSCHE COURANT ZATERDAG 19 FEBRUARI 1972
Schiedam Steeds meer autowrakken ontsieren de Schiedamse pleinen en straten. De politie
houdt een staat bij van aangetroffen vehikels, waaruit is gebleken, dat steeds meer eigenaars
die van hun auto af willen deze rustig op straat achterlaten. Enkele cijfers: In 1969 werden 353,
in 19T0 311 en in 1971 667 wrakken aangetroffen. De vooruitzichten voor dit jaar zijn niet al te
best: de politie vond er in januari al 91 en ïn februari tot nu toe al 42.
Schiedam Binnenkort zal er in Schiedam een nieuwe re
geling van kracht worden voor het verwijderen van auto
wrakken. Wordt er een auto gevonden die langer dan twee
dagen staat en er slecht uitziet, dan wordt er een sticker
op de ruit geplakt met de waarschuwing dat de wagen
na veertien dagen zal worden verwijderd.
Men kan dit dan alleen voorkomen door zich in verbinding
te stellen met de politic.
De politie van haar kant stelt geen onderzoek in naar de
eigenaar. De wagen zal dan nog een maand ter beschik
king van de eigenaar zijn op het wrakkentterrein. Boven
dien zullen zeer waarschijnlijk de boetes worden veijhoogd.
j.Om de mensen af te schrikken", zegt de politie.
Met name ïn vele straten in ou-
dere stadswijkenis een gepar- p^p||||||i^|i
kcerd autowrak een veel voor-
komend verschijnsel. „Na-
tuurlijk is dit een vorm van ■■G'
milieuverontreiniging", zegt
brigadier J. P. van Biezen
van de Schiedamse politic
hierover. Het is een ergerlijk
gezicht wanneer je die kren
gen ziet staan. Onder de au
to's groeit vaak al gras en er
ligt allerlei vuiligheid onder.
In de wrakken wordt vaak
rommel gegooid.
Het gemeentelijk wrakkenterrein aan de Van Heekstraat. De wrakken blijven hier ongeveer een maand en dan naar de kraker
Adjudant "W. H. Brandt heeft de
supervisie over de rayon
agenten, die zijn belast met
het opsporen van de niet-rij-
klare vehikels. Hij is van. me
ning: „Al die wrakken zijn ei
genlijk een teken, van wel
vaart. Daarbij is het een eco
nomisch probleem. Tegen
woordig brengt oud metaal
bijna niéts meer op. Men
moet op de wrakken toeleggen
in plaats van er wat op te ver
dienen. Daarom laten ze d'ie
auto's ook maar gewoon
staan".
Een aan de kant van de weg
staande auto wordt als wrak
beschouwd, wanneer hij lan
ger dan twee dagen staat en
wanneer hij niet meer rij
klaar is. De rayonagenten
worden soms door omwonen
den op de hoogte gesteld dat
er een oude auto voor de deur
staat die parkeergelegenheid
in beslag neemt.
De vehikels worden dan door de
VROM-dienst weggesleept
■naar het gemeentelijk, wrak
kenterrein. Daar blijven ze
nog circa één maand staan.
De eigenaars kunnen de au
to's dan eventueel terughalen
na betaling van de sleepkos-
ten en na het opmaken van
een proces-verbaal. Van het
wrakkenterrein aan de Van
Heek weg in Schiedam, wor
den de voertuigen of naar een
terrein ergens in de regio ge
bracht of naar een „kraker".
Autohandelaartjes en kleine"
slopers zijn soms eigenaren
van de voertuigen. Brigadier
Van Blezen: „Er zijn er die
de wrakken die echt niet meer
kunnen rijden, voor hun deur
neerzetten. Dan heb je de
handelaars die voor de deur
gaan sleutelen. Er zijn verder
mensen die nlet-rijklare au
to's bulten de stad zetten als
handelsvoorraad. De laatste
groep 2ljn zij die hun cara
vans of aanhangwagentjes op
de straat laten staan. Ook
deze mensen zijn strafbaar.
In de zomer kunnen zij hun
caravan een. week voor de
deur laten staan, in de winter
is dit slechts drie dagen toege
staan".
De politie moet in de winter
veel en veel meer wrakken
opruimen dan in de zomer.
Waarschijnlijk gaan de men
sen dan in die auto's met va
kantie of zo", meent adjudant
Brandt.
KENTEKENS
De politie heeft veel moeilijkhe
den met het opsporen van de
eigenaars van de wrakken.
„Wanneer er een kenteken op
zit, dan krijgen we wel ie
mand te pakken, maar nader
hand blijkt dat die wagen dan
al minstens tien keer is door
verkocht. Een handelaar had
bijvoorbeeld zijn spullen bij
het station neergezet. Wij heb
ben gebeld en gebeld en na
drie maanden bleek dat hij in
Den Haag woonde. Door de te
lefoontjes had hij waarschijn
lijk wat gehoord, want plotse
ling was alles weg."
De meeste autowrakken zijn te
vinden In het oude gedeelte
van Schiedam. In Groenoord
mag iemand dan wel eens een
oude auto hebben gekocht en
er aan knutselen, maar daar
komen praktisch geen onver
rijdbare vehikels voor.
Voor de oude fietsen en brom
mers bestaat een andere rege
ling als voor de auto's. De
VROM-dienst vervoert name
lijk geen fietsen. Om de zo
veel tijd rijdt de politie met
een aanhangwagen door
Schiedam en pikt dan alle
oude verroeste fietsen en
brommers op.
Botterdam Een Maassluis'
sextet stond vrijdag voor de
Rotterdamse politierechter
mr. A. K. Jolles terecht om
dat de groep in oktober uit
een le,egstaand pension een
wasautomaat, een ledikant,
een hoofdkussen en een gor
dijn had weggenomen, voor
de politierechter verklaarde
de oudste van het stel, de 24-
jarlge stuurman binnenvaart
N.A.S., dat allen behoorlijk
dronken waren toen het ge
beurde en dat er verder geen
motieven waren voor de dief
stal.
Ook vertelde hij ai eerder in
overleg met de zoon van de ei-,
•genaresse, een aantal vloer
kleden te hebben weggehaald:
„Het huis was eigenlijk al
half leeggehaald".
Onder grote hilariteit van een
aantal plaatsgenoten van het
zestal ondervroeg de politie
rechter de andere verdachten.
Aan de 19-jarige werkloze G. -
van K. onder meer: „Wat
hebt u daar zitten? Een stilet-
öo?" Van K, kon de politie
rechter geruststellen» het was
een nagel vijl die hij wat op
vallend tussen de kleren
droeg.
De officier van justitie eiste te
gen iedere verdachte een boe
te van honderdvijftig gulden.
Hij wilde geen gevangenis
straf vorderen terwille van de
19-jarige typiste B. ter W.» de
vriendin van S. en tevens voor
baar geen uitzondering maken
ten opzichte van haar manne
lijke mede-verdachten.
D.e politierechter hield het, na
zich te hebben laten inlichten
over de verdiensten (die
varieerden van vierhonderd
gulden tot nul komma nul in
de week) op een boete van
honderd gulden voor elk: „De
rijken profiteren nu van. de
armen". N. A. S.: „Dat is al
tijd".
mensen aantrekken om geen
afbreuk te doen aan de kwali
teit."
VERLOOP
Schiedam „Het decor en de spelers zijn veranderd, het
stuk is echter hetzelfde gebleven," zegt de heer J. van
Pelt, sinds 1953 direkteur van de NV Drukkerij De Een
dracht, die deze week haar 75-jarig bestaan vierde. „Er is
in de opzet van het bedrijf weinig veranderd", vertelt de
heer Van Pelt verder, „de manier waarop het bedrijf zich
in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld, verschilt weinig
van die, waarop de bijna legendarische heer M. C. M. de
Groot, stichter van het bedrijf, de organisatie van De Een
dracht leidde".
De Eendracht is organisatorisch
gezien een uniek bedrijf.
„misschien wel enig in de we
reld", zo schrijft de heer B.
Kedde, communistisch raads
lid in de jaren dertig en au-
teur van het boekje „Herinne- ..Doordat de werknemers toch
ringen aan een groot Schie- in zekere zin bij de errgamsa-
dammer", dat in verband met
het jubileum voor De Een
dracht is uitgegeven-
AANDELEN
Dê helft van het aandelenpakket
van de drukkerij Is In handen
van het personeel, de andere
^jftig procent hébben de op-
drachtgevers voor hun reke
ning genomen. Het aantal
aandelen dat een werknemer
krijgt» wordt bepaald aan do
hand van zijn jaarsalaris, ook
het aantal stemmen, dat hij
heeft in de algemene vergade
ring, die elk jaar wordt ge
houden.
^0» te voorkomen, dat één van
de werknemers in verband
met zijn hoge salaris alleen al
de meerderheid van de stem
den heeft, heeft de heer De
Groot bij de oprichting vast
gesteld. dat niemand meer
dan zes stemmen mag hebben
aide vergadering.
tie betrokken zijn. voelen ze
zich veilig bij het bedrijf, het
verloop van het personeel is
dan ook gering. Er werken
hier mensen, wier grootvader
ook al achter de persen van
De Eendracht heeft gestaan.
Ook de opdrachtgevers zijn
bijna dezelfde gebleven als in
3897. Van sommige tijdschrif
ten drukken we al de zestigste
jaargang."
Dat het personeel zich betrok
ken. voelt bij het reilen en zei
len van het bedrijf blijkt uit
de grote opkomst op de jaar
lijkse vergaderingen. Van de
kant van de opdrachtgevers is
de belangstelling minder
groot. „Die komen alleen als
het -slecht gaat," vertelt de
•heer Van Pelt lachend.
Stakingen zijn tot nu toe niet
voorgekomen bij De Een
dracht. „Daar hebben de per
soneelsleden alleen zichzelf
mee. ze zouden uit hun eigen
portemonnee stelen," vindt
Van Pelt.
De drukkerij staat dankzij de
zeer democratische organisa
tie stevig in haar schoenen.
Hoewel voor vele drukkerijen
alleen nog maar door middel
van het aangaan van fusies de
mogelijkheid bestaat om op
de been te blijven, blijft De
Eendracht voorlopig wel zelf
standig opereren.
Van Pelt: „Voor onze drukkerij
is de noodzaak niet aanwezig
om samen te gaan met 'n an
dere firma. Bovendien zie ik
meer jn een collegiale samen
werking dan in een samen
smelting van twee bedrijven.
Ook onze organisatie zou moei
lijkheden kunnen opleveren
bij een fusie. In 1930 wilde de
toen nog bestaande Handels
kamer ons opkopen. Het is
niet gelukt. Waarschijnlijk
was het personeel de dupe
geworden er avn en dat ligt
niet in de lijn van de Groot,
die toen nog direkteur was.
Hij wilde zijn werknemers
juist een veilig gevoel :;..-ven
voor wat betreft de toekomst
van de firma".
OOIEVAARSBRUG
De Eendracht werd in 1897 op
gericht. Toen betrok De Groot
met twee werknemers een
hoekpand bij de Ooievaars-
brug. Later verhuisde de
drukkerij naar de Westfranke-
landsestraat, waar ze nu nog
Is gevestigd.
Wel heeft het pand in de loop
der jaren een metamorfose
deze verdeling van de
aandelen vertoont het bedrijf
financieel gezien, in. de prak
tijk weinig verschillen met
andere firma's, meent de heer
*an Pelt, „Natuurlijk moet ik
alles wat ik doe verant
woording kunnen afleggen
?an het personeel. Evenals
Shdere firma's moeten wij
"■ard werken om het hoofd bo-
'eh water te houden, Tegen-
'"oordig is het zo, dat je met
ginder mensen méér moet
doen. Dat houdt in goede vak- Drukkerij m vot bedrijf
ondergaan. Vele nieuwe ruim
ten zijn er aan vastgebouwd
en de inrichting is gemoderni
seerd.
Toch zal De Eendracht altijd
een Schiedams wereldje op
zichzelf blijven. De meeste
werknemers zijn Schiedam
mers van oudsher en vaak
zoons van oud-personeelsleden
van de drukkerij. De orders
komen echter uit alle delen
van het land.
Zo worden er bij De Eendracht
tijdschriften gedrukt, jaarver
slagen, handelsdrukwerk en
brochures. Het bedrijf is nu
uitgegroeid tot een, zoals de
heer Van Pelt het noemt,
groot middelgroot bedrijf met
ongeveer vijftig werknemers.
OORLOG
Het bestaan van De Eendracht
is niet altijd over rozen ge
gaan. De heer Van Pelt: „In
de oorlog hebben we het moei
lijk gehad. We konden niets
doen, omdat er in de laatste
oorlogsmaanden bijna geen
stroom was. Alleen als we wat
voor de gemeente moesten
doen, kregen we een bepaald
aantal uren stroom.
We hebben veel steun gehad
van de toenmalige gemeente
secretaris. de heer N. J. Post,
die ons dan wel zo lang van
stroom voorzag, dat we in die
tijd behalve de opdrachten
van de gemeente ook nog en
kele andere orders konden af
werken.
Dat bracht dan weer wat geld in
het laadje. Na de oorlog had
den we zoveel financiële re
serves, dat we de verliezen
van de jaren 1940-'45 zonder
veel moeite te boven konden
komen.
Dat noemt men tegenwoordig
een conservatief financieel be
leid, een appeltje voor de
dorst bewaren, maar tot nu
toe hebben we er alleen maar
veel gemak van ondervonden
„Wat de nabije toekomst betreft
zie ik weinig moeilijkheden,
hoewel je er altijd rekening
mee moet houden dat je te
genwoordig de ene dag niet
weet, wat er morgen gaat ge
beuren.
Je moet goed uitkijken wat je
doet. ook zorgen dat je altijd
nog wat achter de hand hebt,
en je er vooral voor te hoe
den, niet te hard vooruit te lo
pen."
Voor De Eendracht zie ik voor
lopig wel bestaansmogelijkhe
den, we hebben het 75 jaar
De heer J. van Pelt.
volgehouden, misschien vol
gen er nog wel 75 Jaar."
DE GROOT
,,Als de heer De Groot nu eens
kwam kijken, zou hij toch wel
veel veranderd zien, dingen,
die niet in zijn tijd zouden
passen. Toch is er weinig ver
anderd in die 75 jaar.
De Groot wilde laten zien, dat
kapitaal en arbeid geen vijan
den van elkaar zijn, dat is
hem gelukt en dat lukt nu
nog. De werknemers zijn te
vreden, omdat zij ook een
slem in het kapittel hebben.
De sfeer is al die tijd goed ge
weest. De geest van De Groot
leeft eigenlijk nog voort."
Onlangs sprak ik enkele familie
leden van De Groot, die hun
goedkeuring erover uitspra
ken, dat het bestuur, tot nu toe
een beleid heeft gevoerd dat
geheel in de lijn ligt van De
Groot. Natuurlijk ontkom je
niet aan bepaalde eisen des
tljds. Je moet het bedrijf ren
dabel houden,"
Het enthousiasme waarmee hei
personeel van De Eendracht
werkt, is niet verminderd
sinds het vertrek van De
Groot In 1930. Na hem hebben
twee direkteuren zijn streven
om het de werknemers en de
opdrachtgevers zo goed moge
lijk naar de zin te maken,
voortgezet en tot nu toe Is
men daar, evenals De Groot
toen deed, in geslaagd.
