Herstructurerings- rapport
ERELID VAN HERMES DYS
A at Sto ii thandel
„Scheidsrechters
zijn eigen
aardige mensen"
door Bart in t Hout
NIET GELIEFD
GEEN ROBOTS
RAPPORTEURS
BLOED KRUIPT
NEERLEGGEN
u
HET APPARAAT
GEEN ABONNEMENT
ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1972
Schiedam Naast alle andere
drukke werkzaamheden
zwoegt Aai Stouthandel met
enkele andere prominente
Schiedammers momenteel
*au het uitwerken van het
*-g. „herstructareringsrap-
pori/* Een soort samenvat
ting van de huidige belan
genbehartiging van de Schie
damse sport. Een zo vaak
bekritiseerde behartiging,
vandaar. Een niet geringe
taak, die tot doel heeft de
vastgelopen organisatie rond
de Schiedamse sport die
noodzakelijk impuls te ge
ven. Getuige Aat Stouthan-
del's visie op de huidige si
tuatie en de hem bekende
precieze aanpak, lijkt de
keuze van deze Schiedammer
voor die zo belangrijke taak»
de juiste. Veel Schiedamse
sportbestuurder en klampen
zich vast aan het straks op
tafel komende rapport. Een
rapport dat uitsluitsel moet
geven of de sport in Schie
dam nog toekomst heeft.
Over dat probleem buigt ook
Aat Stouthandel zich. Een
aanpak die durf vereist
De man die naast een drukke
werkkring hij is voorzitter
van de Nederlandse Accoun
tant Maatschap (NAM)
ook ons scheidsrechters-
korps begeleidt in het be
taalde voefbal is de heer A.
Stouthandel, erelid van Her
mes DVS.
De heer Stouthandel mag men
zoal geen geboren (kwam
op z'n vierde jaar in de
stad) toch wel een getogen
Schiedammer noemen. Met
een blauw wit hart, want hij
heeft tot zijn 25e jaar bij
Hermes gevoetbald, was van
de lichting Manns Stolk, van
Buitenen, de Heysters, al
heeft hij het maar tot het
tweede gebracht.
Na zijn actieve voetballoop
baan werd Stouthandel tot
het bestuurlijke geroepen In
195fi zelfs tot voorzitter, een
functie die hij tot 1967 heeft
bekleed. Stouthandel heeft,
zoals hij zelf zegt, alles mee
gemaakt wat er in een club
is mee te maken. Hij kan het
nog wel eens betreuren dat
HDVS in het betaalde voet
bal nooit meer is geworden
wat het in het amateurvoet
bal was geweest al betreurt
hij het zeker niet dat Her-
mes tot de rijen der ama
teurs is teruggekeerd.
Schiedam „Scheidsrechters rijn eigenaardige mensen"
zegt de heer A. Stouthandel voor de vrienden Aat
en hij kan bet weten, want ondanks rijn drukke beslom
meringen met de Nederlandse Accountant Maatschap
24 Vestigingen in ons land - heeft hij nog tijd om zich
als lid van de scheidsrechterscommissie met het lief en
leed van het corps te bemoeien, waarvan er iedere week
minstens wel één in de wind staat
zegd eigenaardige rr_en. Sterke individualistisch en
Stouthandel zegt het met nadruk dat moeten ze ook wal
zijn." J
„Hoe komt het dat zoveel scheidsrechters slecht overkomen bjj
het grote publiek. Dat fluitconcerten, om niet te spreken vaa
scheldwoorden, soms niet van de lucht zijn?"
Na afloop van MWSparta, onlangs gespeeld, kwam uit
Maastricht nog een cri de coeur: „Als MW verloren had,
hadden ze Leo van der Kroft vermoordZE, daarmee
wordt dan het publiek bedoeld, dat de Haagse arbiter
van grove partijdigheid tegenover Sparta beschuldigde.
,i9> Ja?" zei Stouthandel, wie de kreet nog niet had be
reikt om er lachend aan toe te voegen: „Dan was Leo
dus geen home referee," Men weet wat dit is: een
scheidsrechter, die beducht voor eigen veiligheid de
thuisclub bij voorbaat een streepje voor geeft. On
danksdat Van der Kroft -het was op een carnavals-
zaterdag de Geuselte al eens door de achterdeur en
onder politie-bewaking heeft moeten verlaten. „Ik wacht
maar rustig af, wat de rapporteur ervan te vertellen
heeft", zei Stouthandel en daarmee was deze kous af.
Stouthandel steekt even een sigaret op om na te denken. Dan
antwoord hij positief; „Gezagscrisis. Dat zie je ook 'in. het da?
gelijks levén. Waarom dan niet in een voetbalstadion? Maar
een slechte scheidsrechter, die daarnaar zijn oren laat han
gen. Waarmee ik ook weer niet wil zeggen dat hij ontactisch te
werk moet gaan. Bijvoorbeeld: als een scheidsrechter al na
vijf minuten de gele kaart trekt denk ik bii mezelf; man» wat
moet je nou straks doen?"
Dit jaar heeft de commissie vertelt Stouthandel speciaal
onder de aandacht gebracht van de scheidsrechters, wat in de
volksmond met neerleggen" wordt uitgedrukt. Een speler,
die op weg is naar het doel van de tegenstander en dan op het
laatste stuk een voetbalschoen ontmoet. Een kwalijke en
zegt Stouthandel toch ook geen eenvoudige zaak. Moet de
scheidsrechter onmiddellijk ingrijpen of zal hij het nog eens
aankijken en het terloops, met even langs de boosdoener gaan,
afdoen? Een dilemma, waarmee echter de goede scheidsrech
ter zegt Stouthandel geen moeite heeft. Hij,is als een la
borant, hij doseert. Maar één ding is hierbij onontbeerlijk:
GELUK. Want wanneer de spelers zijn goed bedoelde waar
schuwingen in de wind slaan, de wedstrijd hem zoals dat
heet uit de hand loopt dan staat er wel 's maandags in alle
kranten te lezen dat „zijn leiding gefaald heeft."
Bij alle waardering of afkeuring van. een scheidsrechter dient
men er wel van uit gaan zegt Stouthandel dat er geen
robots in het veld lopen, maar mensen. Eigenaardige mensett
misschien, maar toch geen Uebermenschen, die feilloos regis*
treren. Want natuurlijk kan een scheidsrechter een fout ma
ken. Stouthandel is de eerste om dat te erkennen Dat is altijd
zo geweest en dat zal ook wel zo blijven. Het oog van de dd"
en twintigste man in het veld heeft nu eenmaal een beperkte
actie-radius en daarom wordt meer en meer gebruik gemaakt
van de grensrechters, die eigenlijk al een tweede en defd*
scheidsrechter aan het worden zijn. In moeilijke gevallen
de scheidsrechter ook niet aarzelen om het oordeel van z|J»
collega's langs de lijn in te winnen. Wat dan tussen haakj»
op het publiek weer inwerkt als een rode vlag op een stwr,
met uitroepen van: „die vent is helemaal hardstikke blind
Zijn vlaggen voor buitenspel is dikwijls al een ergernis voor n«
publiek, dat zegt Stouthandel dikwijls bitter weinig van
de spelregels afweet.
Tot geruststelling van het publiek diene nog dat bij elke
strijd een rapporteur aanwezig is, die naar eer en geweten he«
werk van de arbiter beoordeelt.
„Is die uitvinding van de gele .kaart een sucoes?"
„Voor mij wel. Het publiek kan nu tenminste zien wat er In bet
veld gebeurt. Vroeger was het dikwijls een raadseltje: krijgt
die of die speler nu Cen waarschuwing of niet? De scheidsrech
ter was het er soms zelf ook niet over eens en trok - in de
kleedkamer niet 2elden zijn beslissing weer terug. Nu is da
gele kaart onverbiddelijk. De verbaliseerde moet door de ver
balisant worden gemeld en de tuchtcommissïe zal dan wel uit
maken welke straf erop staat. A een boeking, die zich mag
herhalen. B. een zwaardere straf. Onder het eerstgenoemde
scharen zich dan vergrijpen in de wedstrijd als e«n bal weg
trappen shirtje trekken gebaren tegen de scheidsrechter
niet op tijd afstand nemen, kortom wat men onder „spelbe
derf" verstaat.
De badge, die voegde Stouthandel eraan toe weer moet wor
den ingeleverd, wanneer een scheidsrechter om wat voor re
den ook van do internationale lijst wordt afgevoerd. Een bepa
ling, die zij Stouthandel noemt geen namen niet allemaal
nakomen. Over de „aflossing van de wacht" daaraan wil
Stouthandel nog wel iets toevoegen. „Op de internationale lijst
staan, zegt hij, betekent geen abonnement voor het leven, al
wordt ddt door sommige scheidsrechters wel zo gezien. Van
daar dat er in het verleden moeilijkheden zijn geweest met ar
biters (Aalbrecht), die voor de maximum-leeftijd toch van de
internationale lijst werden geschrapt. Een pijnlijke maar
soms noodzakelijke daad, al was het alleen maar om ook an
deren de kans te geven op die lijst te komen." Maar het zal
wel weer aan de aard van het beestje liggen, dat er zo hefftg
op wordt gereageerd, want scheidsrechters zijn zoals ge-
„Wat is goed en wat is slecht?"
„Een. paar punten waar de rapporteur op let: a. de
indruk, b. zijn samenwerking met de grensrechters, c< zijh op
treden tegen te hard spel. d. de buitenspelregel, e. de v°°
deelregel, etcetera etcetera.
„Wat weegt het zwaarst?"
„De algemene indruk. Is deze negatief dan volgt er een bespre
king met de betrokken scheidsrechter om dieper op oorzaKö
en gevolgen in te gaan. Hij moet primair de leider zijn van
wedstrijd en een aantekening als „hij was te pietluttig,
wel, maar trad niet op" wordt 2waar aangerekend. i
„Vallen de rapporten doorgaans mee of tegen?"
„Mee!" zegt Stouthandel zonder aarzeling. Al zal het §rD*6Jy
bliek het er wel niet mee eens zijn. Maar hoe een we-as
vanaf de tribune heel anders is dan in het veld heeft Sc!h
eens'gezegd toen hij in de commissie zat. „Wat zullen
vroeger veel op mij aan te merken hebben gehadI"» {*-
ji
Wij zitten in één van zijn privé kantoren eén stemmig verblüf
met de bekende vergadertafel en een zonnige tuin op de ach
tergrond. Op zijn bureau weinig paperassen, maar een tele
foon, die Stouthandel even. stop heeft gezet. Om rustig ant
woord te kunnen geven op brandende vraagstukken, die zo dik
wijls het publiek in beroering brengen. Waarom hij zich niet
uitsluitend met zijn zaak bezig houdt, die deze lange Schie
dammer genoeg kopzorg geeft? Omdat het bloed kruipt waar
het niet gaan kan. Toen hij in 1967 als voorzitter van Hermes
DVS bedankte, na elf jaar de Schiedamse club te hebben ge
leid, gaf hij niet de hamer ever aan Manus Stolk omdat hij te
oud was....Hij was toen pas 37 jaar! Hij deed zulks omdat het
verenigingswerk hem te veel tijd kostte. Maar....één telefoon
tje van Dirk Nijs en Henk Zon was voldoende voor Stouthandel
om zitting te nemen in de scbeidsrechterscommissie waarin
door een controverse tussen Martens en Bronkhorst een plaat4:
vrij was gekomen. Ja, dat lokte de Schiedammer, die zelf onfc
geruime tijd en tot in de hoogste regionen de fluit heeft gehan
teerd, wel leek hem naast zijn gewone werk een leuke hob
by- Jaja, dan gaan we maar stilletjes aan het werk voorbij,
dat aan de hobby vastzit. We doen dan maar een greep; de
aanstelling van de scheidsrechters in hot betaalde voetbal, de
regelmatige bijeenkomsten met scheidsrechters een keer in
de acht of tien weken eens per maand een centrale training
J twee keer per jaar een tweedaagse bijeenkomst, met proe-
ven van conditie en bekwaamheid regelmatige besprekin-
gen. met de rapporteurs een paar keer per jaar overleg met
de amateurs, voor eventuele aanvulling en doorstroming en
dan is er nog wel eens een probleempje tussendoor. Zo gaat de
auto van Stouthandel nogal eens richting Zeist, maar uit geen
woord blijkt dat het hem wel eens te veel wordt. Vergeet hij
dit alles ook niet het bezoeken iedere zondag van een wedstrijd
een verplicht nummer, dat zich dicht bij huis, bij SW of
Fortuna-Vlaardingen, maar zich ook elders in het land, wan
neer daar bijvoorbeeld een nieuwe man -debuteert, kan afsne-
len. En dat alles louter om de keizer zijn baard, want worden
scheidsrechters nog betaald zij het ook rfiet om over naar
huis te schrijven 2ij de commissieleden doen het puur
uil liefhebberij. Over de eigenaardige mensen gesproken.
Hoe ziet nu bet tableau vivant van dit meest beprokeu en bekri
tiseerde corps er uit? Aan de top stond de Enscbedeër en
bondsbestuurslid Henny van Dale, die echter door drukke
werkzaamheden per 1 september beeft bedankt. Zijn
taak wordt overgenomen door mr. Kernkamp uit Utrecht,
xnaar of hij blijft is afhankelijk vgn de ontwikkeling iu de sec
tie Betaald VoetbaL
Blijft de (harde) Kern, bestaande uit de Zeister Martens, de Lei-
denaar Schalks en de Schiedammer Stouthandel, Dit drietal
komt zeker één keer in de drie weken bij elkaar om de
scheidsrechters aan te wijzen in het betaalde voetbal 32 in
totaal plus 40 eveneens betaalde grensrechters. Die 32 zijn on
derverdeeld in 19A- en 13 B-arbiters, waarvan de eerstgenoera-
den uitsluitend de standaard elftallen, van de ere- en eerste di
visie begeleiden en laatstgenoemden de standaard- «u b-elftal-
len.
„Een eenvoudig a-b-c'ije, die aanstelling?"
„Integendeel een moeizaam werkje, waarbij nogal eens
„voor" en „tegen" moeten worden afgewogen. Een van onze
taken is voorkomen dat een scheidsrechter te vaak naar de
zelfde club wordt gestuurd."
„X*n een club ook rijn voorkeur uitspreken van: hij wel, maar
hij beslist niet?"
„Nee, dan is het eind zoek. "Want elke club kent wel een scheids
rechter, die persona non grata is."
„Apropos - wie leidt Fey enoord—Ajajc?"
„Theo Boorsten."
„Waarom juist Theo Boosten?
„pat is heel eenvoudig. Omdat hij nummer één staat op de in
ternationale lijst."
wel eens een doorn, met „waarom-hij-wef-en-lk-niet". Stout
handel vertelde mij dat zq zeer bewust is samengesteld, met
de volgende nummering:
1. Boosten, 2. van Gemert, 3 van der Krofi, 4 Corver alle inter
nationale wedstrijden.
I. Keizer, 2 .Pijper, 3, Vervoort Fif a-wed strijden.
„Henk Pijper, die op de laatste ltfst staat klaagde onlangs dat hij
nog geen Fifa-badge heeft."
Die internationale lijst die is in de ogen van het zeer ambi
tieuze, om niet te zeggen eerzuchtige scheidsrechtersvolkje
Stouthandel glimlachte. „Kom, kom, is dat niet een beetje te
snel? Bovendien hebben wij daar niets over te zeggen. Dat is
een zaak van de Flfa en die heeft nu eenmaal beslist dat pas
na twee interlandwedstrijden de KNVB de badge mag uitrei
ken."
