Circus
directeuren
kijken
vanavond
naar:
De Poppelini'sbloedserieus
lachen, gieren en brullen....
IJsbrand en de spoken
Porto
Pepe
Noppy
„ZE VERKLAREN
ONS VOOR GEK"
allemaal
Brievenhoekje
Voor
de
jeugd
De vlinder
De prijswinnaars
De nieuwe puzzel
Wie schrijft eens?
SCHIET)AMSCHE COURANT ZATERDAG 23 SEPTEMBER 1972
Helemaal circusgek. GEURT
BAUW (25), kantoorbedien
de ui: Den Haag. Klein van
stuk. Goede vriend van
Boltjni's kle-ne ciown Ben
nie. De filosoof van het
trio. Gir.g aan de hand van
pappa mee naar Strassöur-
ger :n Scheveningen.
Kreeg een vriend rr.et cir
cuskoorts en speelde sa
men met hem circusie op
de zolder. „Achteraf be
greep ik, dat ik altijd de pi
neut was", herinnert hij
zich. „Als hij met de zweep
sioeg moest ik altijd het
papiertje vasthouden en ik
had de kartonnen schijf op
mijn rug als hij met pijl
tjes gooide."
Helemaal circusgek. PETER
VAN DE KOPPEL (29),
magazijnbediende uit Dor
drecht. Getrouwd. Sinds hij
als klein kereltje op het
oude Veemarktberrein in
en om de tent van het ter
ziele gegane Circus van
Bever rondscharrelde, he
lemaal in de ban van zaag
sel, zeiidoek en zesmas-
ters. Lid van d« Club van
Circusvrle nden. Hartsto ch*
telijk verzamelaar van
programma's, affiches,
knipsels en foto's. Stemt
zijn vakanties af op de
toernees van. buitenlandse
circussen in de omringende
landen en bezoekt er dan
elke zomer een handvol.
Helemaal circusgek. LEO
BERGROTTE (23) uit
Schiedam. Hij moest en
zou bij het circus. Mocht
niet van thuis en wachtte
tot hij 21 was. Toen kwam
circus Hoepla in Schiedam
en Leo was vertrekken.
Kaartjes verkopen, tent op
bouwen en afbreken, maar
dat niet alleen. Want in
1969 werd de clown Noppy
geboren, die twee jaar lang
in de piste van Hoepla
rondreed op1 zijn. eenwielig
fietsje en er een balans-
nummer maakte niet gla
zen en plateaus. Nu is hij
weer chauffeur. „Hoepla is
het mooiste kleine circus
van Nederland", zegt hij.
Dordrecht Ze vonden el
kaar binnen de Club van
Circusvrienden. Peter
(Pepe), van de Koppel uit
Dordt, Leo (Noppy) Berg-
kotte uit Schiedam en
Geurt (Porto) Bauw uit
Den Haag. Compleet ver
slingerd aan het circus en
alles wat daarmee te ma
ken heeft. Trouw trio, dat
vrijwel elke excursie van
de club naar een in de na
bijheid van Nederland ver
toevend buitenlands circus
meemaakte. De gevolgen
waren voorspelbaar. De
door
Maarten
de Jong
circuskoorts liep op tot een
zo ongekende temperatuur,
dat het onmogelijk was om
alleen maar aan de kant te
blijven kijken. Ze wilden
de piste in. Maar voor een
magazijnbediende, een
kantoorbediende en een
chauffeur is de keus be-
perkt.""Een clownsnummer
leek bereikbaar. En dat
werd het. De Poppelini's.
De Poppelini's. Sinds oktober
vorig jaar een driftig repete
rend en aan het nummer
schavend clowntrio, dat niet
door iedereen wordt begre
pen. „Nee," zegt Geurt een
beetje droevig, „veel mede
werking krijgen we niet. Ze
verklaren ons eigenlijk een
beetje voor gek,"
Lriest. Want voor Peter, Leo en
Geurt is het spelen van de
down een uiterst serieuze
aangelegenheid. Het is geen
Een half uurtje hebben ze nodig. Dan zijn ze vrijwel onherkenbaar ge
kleed en geschminkt.
geintje. Geen vrijetijdsbeste
ding. Het is gewoon heel erg
moeilijk. „En daarom moet je
het eerst serieus aanpakken,"
zegt Leo, de man met de er
varing. „Pas dan kan het leuk
worden."
Het hoogtepunt in het bijna één
jarig bestaan van de Poppeli
ni's valt vanavond als ze op
treden ïn de manege in het
Amsterdamse Bos, Onder hun
publiek: grootheden-uit de-in
ternationale circuswereld.
Want in Amsterdam congres-
se er t de Club van Circus vrien
den. De drie amateur-clowns
brengen er voor het eerst hun
njeuwe orgelentree. Een eigen
nummer met een door een
stofzuiger aangedreven har
monium.
Leo Bergkotte uit Schiedam, die twee
werkte.
De Poppelini's, v.l.n.r. Geurt, Leo en Peter
momenten begint het orgel te
loeien, geven panelen knal
lend de geest, om over de
merkwaardige rol van de stof
zuiger nog maar te zwijgen.
Hoe kom je er op? Peter: „Een
vriend van me werkt bij Mak,
de veiling. Hij tipte me, dat
dat orgel er stond. Ik ben
gaan kijken en ik dacht met
een: dat moeten we hebben. ITTTTTIV
Pas toen zijn we gaan kijken, JvUUiX
wat we er mee konden doen."
En dat is heel wat, zullen de Ze hébben het nummer één keer
circusdirekteuren uit vele uitgeprobeerd voor kinderen,
landen vanavond merken. Op „Dan merk je gelijk wat er 4
de .mest onwaarschijnlijke fout zit," vertelt Peter. Geurt Het lijkt zo gemakkelijk,
dat is schijn. Kleine Geurt
kan er van meepraten. „Ze
zeggen wel eens: jij bent
klein, je zet een feestneus op
«n je maakt het. Maar dat is
niet waar. Vooral kinderen
zijn ontzettend kritisch."
valt hem bij. „Voor kinderen
.moet je alles in een logische
volgorde doen, anders raken
ze de kluts kwijt. Je moet de
kinderen erbij betrekken. En
als dat lukt weet je eigenlijk AMBITIES
pas zeker, dat het goed is
overgekomen. Er moet ook Ambities? Er valt een korte stil
valt alles kapot vallen. En dat te. Ze zijn het er niet hele-
moet je overdreven laten maal over eens. Leo, .dLe de
zien." pjste geproefd heeft, zou de
eerste de beste kans, die rede
lijk geld oplevert, grijpen.
Maar „Maar Peter is getrouwd.
seizoenen bij Circus Hoepla
Voor hem is het natuurlijk an
ders." Peter twijfelt echter.
„Als ik goed genoeg ver
dienzegt hij aarzelend.
Geurt houdt ziöh buiten de
discussie. Hij zegt alleen:
„Een vaste baan gooi je na
tuurlijk niet zo gauw weg."
Hij lijkt het ook moeilijk te kun
nen verwerken, dat zijn omge
ving het clownstrio niet hele
maal serieus neemt. „Je
krijgt.zo. weinig medewerking.
Als je ergens hulp bij nodig
hebt, dan moet je vragen,
vragen en vragen. Ze denken,
dat het allemaal maar gek
heid is. We hebben een paar
dagen in Circus Hoepla ge
werkt. Mijn moeder is toen
ook wezen kijken. Maar ze
heeft 's avonds niet gezegd:
wat leuk, of zo. Ze zat maar
een beetje te grinniken met
mijn zus. Ze vonden het gek."
Maar even later zegt dezelfde
Geurt: „Het geeft zo machtig
veel voldoening. Vooral als je
voor kinderen werkt. Als je
dan klaar bent, dan voel je
je hü zoekt naar het
juiste woord, maar kan het
niet vinden. „Nou ja, je voelt
je geen held, maar je begrijpt
het wel."
VOORBENEN
De Poppelini's. Hun verdienste
is, dat ze blijven zoeken naar
nieuwe onderdelen voor hun
nummer. Eigen bedenksels.
Het geijkte gooi- en smijt
werk, door de eeuwen heen
vertoond in alle pistes ter we
reld. moet er langzamerhand
uit. Want voor de goochelaar,
die drie jaar achtereen het
zelfde nummer brengt kunnen
ze geen bewondering hebben.
En met de clown, die zei:
„Zolang de paarden nog niet
op hun voorbenen de piste uit
lopen hoef ik niets aan mijn
nummer te veranderen»" zijn
ze het beslist niet eens.
En daarom kost het Pepe, Nop
py en Porto geld. Aan attribu
ten en aan kilometers van en
naar de repetities. En heeft
Pepe, de witte clown, alleen
nog maar een glitterjasje en.,
geen oogverblindend Pierrot-
costuum. Want daarvoor moet
je naar Parijs met een kleine
duizenL gulden in je zak.
Het kasteel was al heel oud»
Er woonde niemand meer
want de eigenaar was ja
ren geleden gestorven. De
gemeente wilde het kasteel
graag restaureren en er
een museum van maken
maar daar was geen geld
voor. De burgemeester
was dan ook heel blij toen
•r een rijke meneer kwam
tóe een paar miljoen gul
den neertelde zodat het
kasteel helemaal opge-
kon worden. Bene-
kwam een museum
ntleke voorwerpen en
wilde de meneer
gaan wonen met zijn
*rouw en zijn zoontje IJs
brand. Het was voor het
dorp een opluchting
het kasteel weer be -
zou worden. Alleen
j Roef en Kloris von-
het niet zo leuk. Wie
t waren? Nou, de spoken
het kasteel natuurlijk,
«ge kodden al die jaren
%bor het hele kasteel ge-
darteld maar nu kon dat
niet meer. Nu mochten ze
alleen om twaalf uur
nachts uit de kelder tevoor
schijn komen. „Dat wordt
een saaie tijd", zei Roef.
„Ik vind het wel leuk om
nu eens echte mensen bang
te maken", zei Muffte,
„maar hoe doe je dat ei
genlijk?
Dat wisten de anderen ook
niet. „Oom Thomas zal het
ons wel leren", knikte Klo
ris,
Oom Thomas zat lui in een
hoekje van de grott kel
der. Hij vond het ook hele
maal niet leuk dat er weer
mensen op het kasteel
kwamen. Hij had echt ge
dacht dat hij nooit weer
hoefde te spoken. Hij had
Jarenlang niets meer ge
daan en was erg dik ge
worden. Dat kwam omdat
bij alle Hessen appelwijn
uit de kelder had leegge
dronken.
„V moet ons leren hoe we
mensen bang kunnen ma
ken**, riepen de kleine spo
ken. „O, dat kon ik vroe
ger goed", zei oom, „kijk
dan doe Je zo en zo
Hij maakte fladderbewe-
glngen met zijn armen en
wilde gaan zweven. Maar
met een plof kwam hij op
de vloer terecht. Het ging
niet. Hij was veel te dik.
„O, nu kunnen wij het niet
Ieren", jammerden de
spookjes.
Intussen waren er drie grote
verhuisauto's bij het kas
teel aangekomen. Er wer
den meubels en kasten
naar binnen gedragen.
„Kom IJsbrand, ga jij
eens spelen", zei vader,
„je loopt in de weg". Ja,
wat moest hij doen? Al
ziln speelgoed was nog in
gepakt. IJsbrand besloot
op onderzoekingstocht te
gaan. Misschien zie ik nn§
wel een spook, dacht HU.
Hij ging eerst naar de to
renkamer, toen naar de
zolder. Er was geen spook
te zien. Toen hij in de gro
te slaapkamer kwam
schrok hij wel even. Er lag
een laken over een stoel en
dat leek net een spook.
„Brengen jullie deze kisten
maar naar de kelder'%
hoorde hij vader zeggen.
Ah, wacht eens, hij zou de
verhuizers eens aan het
schrikken maken. IJsbrand
rukte het laken van de
stoei en rende naar de kel
der. Het was een heel grote
kelder. Zijn voetstappen
klonken hol en het was er
koud. IJsbrand hurkte in
een hoekje en trok het la
ken helemaal over zich
heen. Opeens hoorde hij
een gefladder om zich heen
en heel rare geluiden.
Vleermuizen misschien?
Hü gluurde onder het laken
uit en. daar zag hij drie
spaken. Echte spoken, dat
zag hij meteen. Want ze
zweefden. „Een nieuw
spook*', juichten ze, „kun
jij ons misschien voordoen
hoe we mensen moeten la
ten schrikken?" „ïkik
ben geen spook, ik ben een
m^ns", stotterde IJsbrand.
Hij vond het erg griezelig,
maar toch was hij niet zo
bang. De spoken zagen er
zo aardig uit. Opeens hoor
de hij de verhuizers aanko
men. „Kijk, zó moet te
mensen bang maken", riep
hij en hij maakte fladder-
bewegingen met zijn ar
men en malle sprongen. De
spoken deden hem na. „Al
lemachtig, kijk daar
riep één van de verhuizers.
Ze ploften de kisten neer
en renden weg. IJsbrand
en de spoken hadden het
grootste plezier. „Wij zul
len vannacht bij je komen
spoken", riep Muffle.
„Maar niet elke dag hoor",
zei IJsbrand anders kom ik
slaap te kort".
„IJsbrand, waar zit Je?"
hoorde hij vader roepen.
„Ik kom nog wel eens met
jullie oefenen", beloofde
IJsbrand. Toen ging hij
naar boven. „De verhui
zers zijn weggegaan. Er
waren spoken zeiden ze."
vertelde vader, „wat een
onzin. Maar nu moeten wij
de rest van de meubels
naar binnen sjouwen. Je
moet meehelpen IJs
brand", IJsbrand vond het
niet erg. Hit moest steeds
stilletjes lachen. „Heb jij
binnenpretjes?'* vroeg
moeder, „mogen we ook
meelachen?" „Oh 't ia
niets. Ik lach zo maar", zei
IJsbrand. Hij wilde het
spokenavontuur niet vertel
len. Ze zouden hem toch
niet geloven. Sooken be
staan niet. zei moeder.
Maar nu wist IJsbrand wel
beter!
ANKE
Zien jullie ook we! eens een rups over de weg kruipen? Een beertje
(zo'n dikke, bruine) of een penseelrups, of een gele rups met stre
pen. Ze' steken zomaar over op weg naar een plaatsje om te ver
poppen. Dat doen ze wel eens onder het raamkozijn of In gaatjes
en hoekjes van losse tegels. Ze spinnen zich in en pas in het voor
jaar verschijnt dan de vlinder. Als je zo'n rups ziet laat haar dan
rustig kruipen. Dan kunnen we in het voorjaar weer van de kleu
rige vlinders genieten.
1 Marcel van der Heiden, Gordonstraat 46c, Schiedam (9 jaar)
2 Marja Rebers, Loeffstraat 119, Schiedam (12 jaar)
De oplossing was: 1 gram, 2 Rome, 3 amen, 4 mensaap. 5 Arno.
Anne, 7 poetsen, 8 slee, 9 eens, 10 nest.
CORA LINDERS (Schiedam) Ik
vond het leuk dat je ook een
briefje schreef. Je woont wel
ver weg maar je was bij oma
en toen las je hel hoekje. Mis
schien wil oma het briefje wel
naar je toe sturen. Oma leest
de verhalen altijd voor aan
haar kleinkinderen, schreef je.
Dat vind ik leuk- Doe je de groe
ten aan je broertjes
MONIQUE v. cL BOGERT (Vlaar-
dingen) Hoe vond fe je boek?
Heb ik een goede keus gedaan?
Vind je noten leren niet erg
moeilijk? Mijn dochtertje heeft
pas blokfluitles. Ik vind het erg
ingewikkeld hoor. Vooral als je
vlug moet spelen. Ze leert het
mi; ook. Groeien de boontjes al
goed? Ik wist niet dat je ze tu
nog kon planten
Je ziet hier negen dierennamen staan. Nee, het is geen Russisch
of zo. Elke naam is door elkaar gehutseld. Vandaar dat ze er zo
raar uitzien. Zet de letters maar in de goede volgorde. Dan zie je
welke dieren er tevoorschijn komen. Als je ze allemaal hebt vor
men de eerste letters samen iets wat je op school gebruikt. De
eerste naam is gemakkelijk, hè? Heb je het al gevonden? Er staat
tra. Dat moet natuurlijk rat zijn. De eerste letter is een R. Schrijf
die alvast op. En nu verder.
TRA GELE KONNIJ ZEEL DRAALPIJN EBER
TROEF - HOORKEEN - WUKA. (dit is een vogel).
De oplossingen verwacht ik weer voor donderdagmiddag vier uur.
Denk aan naam, adres en leeftijd onderaan de brief of oplossing
Op de envelop zet je Aan Anke, Verwersdijk 6—8, Delft.
Dut week h de
herfst begonnen.
Daarom deze teke
ning van Ingrid
Sturkenboom, tien
jaar, uit Scbiedam.
De vlinder fladdert op de bloe
men. Nu gaat hij er op zitten.
Er komt iemand naar buiten.
Het is de boer. Hij Jaagt de
vlinder weg De vlinder mag
nier op de bloemen zitten. En
de vlinder vliegt weg. En hij
komt nooit meer terug. Hij is zo
geschrokken van die boer
(Anna JongeJan, tien jaar, Tinte)
H ANN IE AR DON (Delft) Ha,
weer een lange brief van je. ïk
ben niet ro'rt zwemster hoor. Jij
gaat al goed vooruit zeg. Nu
mocht je zonder kurken in het
diep. Was het niet vreemd in
het begin? Je ligt opeens veel
dieper in het water. Heb je fn
deze klas weer andere vriendin'
netjes gekregen? Jij was ijve
rig in het weekend. Je hebt
een pannelap gebreid en omge-
haakt. Hoe vond de juf h«t?
WIM-JAN KOK (Vlaardingen)
Bedankt voor je leuke tekening.
De kamer ziet er gezellig uit
met de vogelkooi en al die plan
tenMoeder is bezig geweest
Trene Klootwijk, tien jaar, Chry-
santenweg 28 in Bleiswfjk «rif
graag corresponderen met een
meisje van tien of elf jaar dat
niet in de omgeving van Bleis-
wijk woont. Ze spaart postzegels
en houdt van gymnastiek, puz
zelen en knutselen.
Ellen van Kester. tien jaar. Chry
santen weg 24 in Bleiswijk wil
ook graag corresponderen met
een meisje van haar leeftijd.
Haar hobbies tijn lezen, post
zegels sparen en knutselen.
Graag een meisje uit Delft «n
omgeving.
met naaiwerk. En de poe* Hgt
onder de tafel. Hij homt vast tm
ons hoekje hoor. Nog wel ge/elf^
citeerd met je verjaardag. J»
hebt veel geki gen. Heb je da
boekje* al uit?
HERMAN MULLER (VI aardt»
gen) Herkende fe de tekening
van de landloper nog? De Calf
mero wel natuurlijk. Want dit
had je nog niet zo lang geleden
getekend. De oplossing had fa
helemaal goed.
ANNEKE MULLER fYlaorrftn-
gen) Bedankt voor fe mooie te
kening. Het is een landschapje.
Je hebt het leuk gedaan. Hoe ba-
valt het je In de nieuwe klas?i
Heb je een juf of sen meester?!
KARIN DE JONGE (VlaartHtf
genGelukkig Is de valpartij
goed afgelopen. Verleden jaar
is mijn dochtertje in huis va*
een knikje gevallen en toen wam
haar arm gebroken. Dat is niet
zo leuk hoor. Is het marmotje
at gewend aan zijn nieuwe huis-
fe? Hoe noem je hem?
RIA AALDERs (Vlaardingerij
Bedankt voor de tekening. Heb
je hent helemaal zelf getekend
of overgetrokkenWH je dat
nog even schrijven. Hoe vind
je broertje het op de kleuter
school? Je zusje gaat volgend
foar zeker naar de brugklas?
JOLANDA v. d. LEE (Schiedam*
Ik wilde wel dat er bif ons in
Delft ook zo'n warenhuis was.
Als ik er naar toe wil ga ik
meestal naar de Bogaart 'm
Rijswijk. Ben fff daar al een*
geweest? Je hebt een leuk ca
deau von opa en oma gekregen,
Kun j« er ook op blazon?
MARJA REBERS (Schiedam*
Moest fe de aardappelen mat
bonen ook zelf opeten? Je wordt
daar nog dik zeg. Het is voor
moeder wei gemakkelijk. Dan
hoeft ze voor jou geen middag'
eten te koken. Meer dan één be
ker cgocolademeik zou ik niet
opkrljgen hoor. Was het wel
lekker? Ik wist niet dat je daar
ook veel huiswerk kreeg. Ie
had de oplossing goed.
INGRID STURKENBOOM (Schie
dam) Omdat de herfst deze
week i* begonnen heb £k gelijk
fe tekening maar in de krant ge
zet. Ja, het Is al weer zo ver.
Over een poosje zien we weer
kale bomen. Ik hoop dat het noj
mooi weer wordt.
