„Voor het
niet bij
voor
onderlijs
Conrector A. F. van Dijk na 47 jaar
Sociaal
worden
nummer
op grote
scholen
Slechts 28 van de 64 „ontslagenen" zijn ondergebracht
SCHIEDAMSCHE COURANT;,— DONDERDAG 30 NOVEMBER 1972
Mammoetwet: „Te, veel kind met; waswater weggegooid"
waar'ik
volste vertrouwen in
Aan zijn Haagse periode heeft
de heer Van Dijk zijn mooiste
herinneringen. „Toen ik van
De Klokkenberg kwam, in
mijn jonge jaren één van de
bekendste kweekscholen in
het land, was ik eerst een
poosje kwekeling met akte,
onder andere in Arnhem en
Voorburg. Daarna werd ik
voor een maand op proef aan
genomen op een Haagse
school, dat was toen heel wat.
Mijn eerste indruk was, on
danks de Haagse sfeer, ik
blijf hier niet lang. De leerlin
gen, die. ik daar had, kwamen
uit sociaal zeer zwakke gezin
nen, wat zo z'n consequenties
had, ook voor de schoolmees
ter",
„Met de kinderen was moeilijk
om te gaan, maar naarmate
ik er langer was, ging het
steeds beter. Ik voelde hen
aan. We gingen op excursie»
ik liet hen allemaal, een eigen
aquarium onderhouden.
Ook gingen we op werkkamp.
Op het laatst voelde ik me
daar helemaal op mijn
plaats- Ondanks de tegenslag
in het begin, ben ik er 24
jaar gebleven. Maar ja, je
wilt op een 'gegeven moment
verder. Toch deed het af-
scheid me veel pijn".
Als. conrector heeft de heer Van
Dijk er altijd zoveel mogelijk
naar gestreefd, zijn leerlingen
te. begeleiden. In de loop der
jaren is hij een soort vader op
school voor .hen geworden,
hoewel zijn medeleven met
het wel en wee ran. de kïnde-
ren nu niet zo sterk, meer is
als vroeger.
„Het kan niet meer, als jaren
geleden een leerling een onge-
luk had gehad;of zo, ging ik
hem of haar opzoeken, met
i een bloemetje of eén bakje
fruit. Nu is. dat bijna niet
meer te doen, behalve als het
i ernstig is".
Dat vindt de heer Van Dijk één
van de bezwaren van de grote
scholen van deze tijd, de on
persoonlijkheid. ,De kinderen
worden een nummer. Van de
week trof me dat. Voor het
eerst in mijn loopbaan, ge
beurde.het, dat ik een leerling
niét bij naam kende".
Elke dag van elf uur tot tien
voor half twaalf houdt "de heer
Van Dijk spreekuur voor zijn
leerlingen. Dat daar druk ge
bruik van wordt gemaakt, be
wijst zijn vertrouwenspositie
op school. Niet alleen de jon
gelui, die naar hem zijn toege
stuurd orndat ze vervelend
waren in de klas, komen dan,
vélen vragen ook raad, of wil-
len even uithuilen, wat even-
- eens wel eens nodig.blijkt. En
de conrector helpt hen graag.
Nu hij de pensioengerechtigde
léeftijd hééft bereikt, wil hij
zijn werkzaamheden op school
beperken. Van acht tot vijf
uur voor de leerlingen in de
weer zijn, zal weinig mèer
voorkomén, „Je voelt dat je
ouder wordt, je kunt niet be-
zig blijven", zegt hij. Toch
wordt, het morgen geen defini
tief, afscheid, voorlopig zal de
heer Van Dijk nog zijn twaalf
Nederlandse lessen per week
blijven geven.
(door Samalina Hoorn)
"Schiedam Een praatpaal voor leerlingen, ouders ten mi-
nisterie. Dat is de heer A. F. van Dijk, vandaag voor het
w laatst conrector van de Rijksscholengemeenschap aan de
.-w Hugo de Grootstraat. Morgen légt hij officieel zijn func-
tie neer. Dat betekent niet, dat de Ieraren en leerlingen
van de schóól het voortaan zonder de lange, grijzende do-
.-**■ cent moeten stellen, die na twintig jaar nauwelijks uit de
school is weg te denken. Tot nader te bepalen datum
blijft de heer Van Dijk als leraar Nederlands aan de
school verbonden.
JUUgWUI
-^Jk kan moeilijk weggaan,"
zegt de 65-jarige conrector,
er is zo'n groot tekort aan
/leerkrachten in deze con-
treien, op een advertentie
kómt meestal niemand. Vroe
ger was dat anders, toen trok
iedere onderwijzer als het
maar even kon naar de rand
stad, dat als het nirwana van
het onderwijs werd be-
schouwd. Hier stonden de
grootste scholen, hier' werd
hetbeste les gegeven, hier
kon je ook verder studeren.
Nu trekt alles weg uit het
westen,-stelt'hij enigszins te-
ieurgesteld vast.
Sinds 47 jaar spant de heer Van
Dijk zich in, zijn kennis over
te brengen op jongere genera-
ties. Eerst 27 jaar in Den
Haag, daarna zette hij zijn
loopbaan voort in Schiedam,
waar hij in het begin zowel
Nederlands gaf op de in de
Overschiesestraat gevestigde
Rijksscholengemeenschap,
toen nog Rijks Hogere Bur
gerschool, ais op het Stedelijk
Gymnasium, in die dagen ge
vestigd in het Spinhuis aan ce
Lange Nieuwstraat. Toen op
beide scholen, die een zekere
vorm van samenwerking had
den bereikt, een volledige va
cature was ontstaan voor Ne
derlands, koos de heer Van
Dijk voor de HBS, waar de
sfeer hem beter lag dan op
het gymnasium.
SLECHT
„Om de accommodatie behoef
de ik het niet te doen. Beide
scholen waren even slecht ge
huisvest." Als toelichting
daarop vertelt de heer Van
Dijk een kleine anecdote uit
de tijd, dat er nog een middel
bare meisjesschool aan de
Rijksscholengemeenschap
was verbonden.
,,\Ve startten met één van de
meisjesklassen met een make-
up-cursus. Voor die specia
le gelegenheid hadden we
twee inspecteurs uitgenodigd,
met wie we overigens vaak
kontakt hadden ons ons over
het slechte gebouw te bekla
gen. Met z'n allen stonden we
om de stand, die de schoon
heidsspecialiste voor de meis
jes had opgebouwd, toen plot
seling een stuk plafond naar
benéden kwam. Gelukkig net
op een andere plaats. Wel za
ten de geachte heren onder de
witkalk- De noodzaak -van een
nieuw gebouw was toen wel
duidelijk.
Het gesprek blijft hangen op de
MMS, het verdwenen school
type, dat beoogde niet voor
wiskunde in dé wieg gelegde
meisjes toch een behoorlijke
algemene ontwikkeling mee te
geven. Hoewel dit onderwijs,
waar alles om de vier talen,
aardrijkskunde en geschiede
nis draaide, veel tegenstan
ders had, vooral onder de
leerlingen, betreurt de 'heer
Van Dijk het, dat met het ko
men van de Mammoetwet de
MMS is gegaan.
„Het ls een. feit, dat meisjes nu
eenmaal niet van wiskunde
houden," zegt hij „wanneer ze
er in de brugklas, echt hele
maal geen raad mee wisten,
was de MMS een mooie oplos
sing. Nu moeten die stakkers,
willen ze met eeri MMS-pak-
ket op de Havo examen doen,
eerst drie jaar wiskunde door
worstelen."
Het invoeren van de Mammoet
wet heeft trouwens meer- ne
gatieve kanten volgens de
heer Van Dijk. „Een onder
wijsvernieuwing was noodza
kelijk, we waren antiek. Maar
ik vraag me ten zeerste af, of
we met een oplossing als de
Mammoetwet gered zijn. Ik
krijg soms de indruk, dat we
te veéi kind met het waswater
hebben weggegooid."
„Het Havo acht ik geen lang be
staan beschoren. Het wordt ln
stand gehouden' door een ne
gatieve selectie, wat ook met
de MMS het geval was. Dege
nen, die niet meekunnen op
het atheneum, gaan er heen,
vrijwel niemand kiest direkt
voor ..het Havo, iedereen wil
eerst kijken, of het op het
atheneum gaat."
De heer Van Dijk over de
„Als het atheneum genoeg arm
slag krijgt, kan het een pr ach-,
tige wetenschappelijke oplei
ding worden.' Dat kon. tot' nu
toe eigenlijk alleen van het
gymnasium en de HBS-B wor
den gezegd, van de a-afdeling
in wezen ook niet eens, want
je vindt nergens een leerstoel
boekhouden. o.f handelsreke-
nen," ;-
In die 47 jaren heeft de heer
Van Dijk heel wat leerlingen
zien komen en gaan, en als je-
hem nu vraagt of er veel is
veranderd, zegt. hij .heel be
slist „nee". De heer Van
Dijk: „Nu lopen ze met lang
haar, met oude spijkerbroe
ken, alle'ma al om te proteste
ren. Maar dat is niets nieuws,
dat deed ik. vroeger ook. Mijn
revers waren téklein voor de
speldjes van al die. idealisti
sche toestanden, waar'ik lid
van was. Van de blauwe
knoop tot - 'het gebroken ge
weertje .en noem:ze' allemaal.
i mi aar óp."
Wel heeft de heer Van Dijk
moeite niet de vrijpostigheid
van. de tegenwoordige jonge
lui. „Dat dé afstand tussen le
raar en leerling kleiner is ge- i
worden, kan ik alléén .maar
toejuichèn, maar als ze een
leraar een klap op zijn-schou
der-geven van „Hallo, Jan",
vind ik dat te ver gaan. Dan
ben'je één van hen geworden,
terwijl jé toch; een gezagsposi
tie móet innemen. Want gezag
is een vereiste; wil je behoor-
lijk onderwijs geven,"
.Trouwens, ik ben erg gesteld
op manieren. Als één van de
jongens hier'mijn kamer bin
nenkomt met. de handen in
Vlaardingen Voor zesendertig werknemers van het Haven
bedrijf Vlaardingen Oost is nog geen oplossing gevonden. Van
de 64 mensen die door de reorganisatie bij HVO hun positie
verforen. is nog niet de helft ondergebracht. Dertien mensen
kunnen bij het Havenbedrijf zelf op andere afdelingen
worden geplaatst. Zes werknemers hebben het bedrijf op eigen
1 initiatief verlaten en hebben inmiddels al een andere baan
1 gevonden. Negen mensen gaan met vervroegd pensioen.
•Voor al deze werknemers, die
- een andere functie kregen
aangeboden of voor wie geen
ander werk kón worden ge-
vonden, heeft het Vlaardingse
T havenbedrijf een sociaal plan
opgesteld, dat de goedkeuring
van de vakorganisaties heeft
- gekregen.
Voor de mensen die nog ner-
- gens anders konden worden
ondergebracht, is thans het
ontslag aangevraagd bij bet
- Gewestelijk Arbeids Bureau.
u Over dat ontslag wordt déze
'maand nog gesproken. Zeker
is namelijk niet dat deze men-
slen nog aan het werk kunnen
komen. „Een aantal van hen
J zal nauwelijks plaatsbaar
a zijn", aldus de directeur van
het arbeidsbureau. „Met ou-
deren is dat altijd moeilijk.
- Verder is er nog geen zinnig
woord over te zeggen, want er
moeten nog gesprekken plaats
vinden".
«?as na die besprekingen, onder
andere met de adviescommis
sie kan het arbeidsbureau
zeggen of de ontslagen onver
mijdelijk zijn of dat het ont
slag niet doorgaat.
GEEN NIEUWE
MAATREGELEN
Omdat dc werknemers van het
Havenbedrijf Vlaardingen
Oost nogal emotioneel op de
ontslagen hebben gereageerd,
wil het havenbedrijf met na
druk stellen, dat er geen enke
le aanleiding is om deze ont
slagen te zien als de eerste
aanloop voor nieuwe maatre
gelen. „Er Is bij de directie
een. zeer groot vertrouwen in
de continuïteit van het be
drijf", aldus het hoofd van de
personeelsdienst, de heer J.
Heugens. „De klap kwam zo
hard aan, omdat HVO altijd
als een zeer sociaal bedrijf te
boek stond. Veel werknemers
beschouwen HVO als een
tweede huwelijk".
Dé noodzaak om te reorganise
ren speelt al maanden", ver
telt de heer Heugens. „We
hebben ertoe besloten omdat
we gedwongen zijn de. kosten
te bestrijden èn omdat de
communicatielijnen binnen
het hedrijf moesten worden
verbeterd. We wilden de ver
antwoordelijkheid daar leggen
waar die moet zijn".
Voor HVO betekende dat, dat de
verantwoordelijkheid wordt
gelegd bij de uitvoerende wer
kers. Hiervoor moesten enke
le tussenschakels verdwijnen.
Dat betekende dat veel mensen
met „bazen-functies" hun
post moesten verlaten. Er zal
nu, vertelt het hcofd van de
personeelsdienst, meer in
teamverband wc 'en ge
wérkt: het werk wordt meer
een groepszaak. De uitvoeren
de werkers worden' daarom
ook meer in het vooroverleg
betrokken,
Daarnaast is een aantal mensen
uit de dienstverlenende sfeer
ontslag aangezegd, terwijl ook
een groep draaiers (ongeveer
tien man) elders werk moet
gaan 20èken.
„We hebben eerst over de stoe
len, toen pasover de mensen
die óp die stoelen zitten, ge
sproken. Zodra de namen be
kend waren, hebben we de be
trokken werknemers inge
licht. Het zou onjuist zijn ge
weest als ze dat niet direct
hadden gehoord". „We had
den toch een reorganisatie
moeten invoeren", zegt het
hoofd van de personeels
dienst. De Nederlandse han
del is töch al duur en tenslotte
moet de klant het betalen. Nu
we enkele tussenschakels er
uit halen, dalen de kósten";
BEMIDDELING
Het havenbedrijf is thans druk
bezig met bemiddelen. Voor
de mensen van de draaierij
dacht HVO een oplossing te
hebben gevonden bij een Rot
terdams bedrijf. Er werd
zeifs een excursie georgani
seerd, maar het plan ketste
af: de draaiers vonden de af
stand van huis naar het nieu
we werk te ver.
Regelmatig wordt'er nu contact
gehouden met diverse andere
bedrijven en het arbeidsbu
reau. Gestreefd wordt onder
andere om; de (ontslagen)
werknemers onder te brengen
by de Thyssen-Bomemis-
groep, waartoe: ook HVO be
hoort.
Op 1 januari 1973 gaat de reor
ganisatie definitief in. Voor.
die. datum;moet zoveel moge
lijk zijn afgerond. Nu het so
ciaal plan rond is, vermoedt
het havenbedrijf dat er nog'
meer ontslagaanvragen zullen
binnenkomen, omdat men nu
verzekerd is van een redelijke
sociale regeling. De groep van
Het Havenbedrijf Vtaardingeh-
Ooét, waar 64 mensen hun
positie verloren door een ré-
organisatie. Vv:;
.3 zal dan .vermoedelijk -klei
ner worden, hoopt HVO.
Over de geruchten als zou het
met HVÓ bergafwaarts gaan,
zegt de heer Heugens„We
zijn van plan om een nieuwe
kantine van anderhalf miljoen
neer tè zetten. Als het bedrijf
langzaam maar zeker ter zie
le dreigt te gaan, ga je,zoiets
toch nici beginnen? Wij heb-
ben allemaal het volste Ver-',
trouwen in HVO",
Vlaardingen Het sociaal
plan van het Havenbe
drijf yiaardingen-Oost is
bij de vertegenwoordi
gers van de vakorganisa
ties in goede aarde geval
len. Het plan is bedoeld
voor die werknemers die
worden overgeplaatst en
voor de mensen, voor wie
geen andere functie kan
worden gevonden, zodat
ze moeten afvloeien.
Als een werknemer een
nieuwe functie aanvaard,
maar daardoor eén lager
loon Ikrijgt, blijft het oude
HVO-Ioon 24 tot 132 weken
van kracht. Dat hangt af
van zijn leeftijd en dienst-,
tijd. Daarna moet hij het
doen met zijn nieuwe
...loon.
Werknemers van 55 jaar of
"ouder, die worden overge
plaatst, houden hun oude
loon.
Werknemers Jonger dan
zestig jaar voor wie geen
alternatief wordt gevon
den, krijgen een uitkering
ine eens al naar. gelang
hun diensttijd bij HVO.
Daarnaast mogen zé kie
zen uit 'twee mógeli jkhe.~,
den: een aanvulling tot
...negentig-procent van het
J; huidigeloon bij de. werk
loosheidswet-uitkering (of
WWV)'. Dé duur van deze
aanvulling hangt weer af
- van leeftijd en diensttijd.
Of hij kiest een aanvul
ling op het Toon van zijn
niéuwé werkgevers, ais
-dat - loon léger is dan hij
gewend was.
Werknemers jonger dan
zestig jaar (met eén flink
aantal diénstjaren) kun-
- nen kiezen uit drie moge-
lijkheden: een uitkering f
ineens óf een aanvulling;
bij dé uitkering van de
WW of WWV óf een aan- j,
vulling -op- het niéuwe/
...loon., ;;T
Werknemers van zestig
jaar of ouder vallenón
der dezelfde regeling - als -
de. hierboven genoemde
werknemers. Ze., kri j gjén
alleen een hógere uitke-
rihg.;;':'""; -iff.
Verder zijn in het sociaal
plan enkele bepalingen op
genomen over: oib| en
biJschoHngsfacUiteitenf
1 opende studleregëlirigen.
jaarlijkse winstuitkerin
gen, uitkering bijfj'ubiica;
verhu ishkostcn,voórtzep-
ting van pehsioènvei:zékt*-
ring of ziektekostenverze
kering in voorkomende
gcvailen, gedurende een
bepaalde periode.
zijn zakken, zeg ik altijd:
„Joh, ga eerst op de gang
maar even. uitpakken". Toen
ik voor het eerst.in Schiedam
kwam, viel me de ongema
nierdheid hier als Hagenaar
erg op. Ze mogen in Den
Haag dan aardappelen in een
vioolkist gaan halen, maar zo
hard dringen om nóg eén zit
plaats in de bus te bemachti
gen zoals hier, doen zé er toch
niet".
