j Huisvuil,
wat doe
ermee (II)
Singel-
kwartier
krijgt
,yeigen
Sinter-
Maas
SVA:
„Produkten
moeten
langer
meegaan'"
SG gaat niet
door de knieën
I l
In Beatrixpark:
VISSEN
BIJTEN
NIET
te vernietigen
Een Delftse vuinisbelt, voor
beeld van „gecontroleerd stor
ten". Het afval wordt regel
matig afgedekt. Het water in
de buurt wordt gecontroleerd
op gif. Straks is het een heu
vel, waarop zonzoekers recre
ëren.
Het lijkt misschien of huisvuil niet meer bestaat als de vuil
nisman is geweest, maar niets is minder waar. Afval is
niet te vernietigen. Je kunt het verwerken. Je kunt het
transformeren van de ene in de andere stof. Maar je
raakt het niet kwijt. Het is daarom bijna angstaanjagend
om te weten dat de totale hoeveelheid afval (er is niet al
leen huisvuil, er is ook industrie- afval, rioolslib, che
misch afval, er zijn autowrakken, er is puin van de sloop
(enz. enz.) Jaarlijks met 350 miljoen kilo groeit. De Vuil
Afvoer Maatschappij (VAM) verwacht dat we binnen en
kele tientallen jaren drie keer. zoveel huisvuil zullen pro
duce eren. En de Stichting Verwijdering Afvalstoffen heeft
uitgerekend dat de bewoner van een streek met een stede
lijk karakter, die nu nog geen 300 kg per jaar aan de
vuilnisman meegeeft, in het jaar 2000 een dikke 500 kg
namens zijn persoontjje deponeert.
Afvalverwijdering heeft tegen
woordig alles te maken met een
- -verantwoord - -milieubeheer.
Vroeger was het „een zaak van
persoonlijke en openbare hygië
ne, toegepast op eigen erf", al
dus de SVA, maar tegenwoordig
weet iedereen dat het milieu
niet ophoudt met de eigen om
geving. Vooral de opkomst van
de chemische industrie heeft de
problemen veroorzaakt, Schade
lijke stoffen die je er vroeger
niet tegenkwam, zitten tegen
woordig zelfs in huishoudelijk af
val: verf- kleurstoffen, be-
strijdings-, conserveer- en
schoonmaakmiddelen, medica
menten enz.
Diö bewoner is er een van de der-
iwn miljoen: de totale Neder
landse hoeveelheid, afval was
een paar jaar geleden nog 6,75
miljoen ton en groeit volgens de
SVA uit tot 17.3 miljoen ton
2(100. Rv.wweg de helft daarvan
-.s stede-lijk vuil.
Dat het een enorm probleem is om
al dat vuil nuttig te gebruiken is
duidelijk. Het griezelige is echter
dat zestig tot zeventig procent
op hei ogenblik nog ongecontro-
leert verdwijnt.
En waar Iaat je al dat spul? Delft,
Schiedam, Zoetermeer, Benthui
zen, Moerkapelle, Nootdorp,
Schipluiden, Maasland en De
Lier brengen hun afval naar de
VAM, de overheidsonderne-
ming die is opgericht om stede
lijk afval tot compost te verwer
ken en die de grootste compost-
producent ter wereld is. Mon
ster brengt zijn vuil naar de
Vuilnisbelten willen nag wel eens in brand sta an. In dit geval in Vlaardingen, maar deze situatie
behoort tot de verleden tijd. Vlaardingen brengt zijn vuil nu naar de verbrandingsoven in het Bot-
lekgebeïd. De oude vuilnisbelt is inmiddels verd wenen in een opgehoogd gebied, waarop binnen
een aantal jaren een bos zal groeien.
Rijnmond. die bestaat niet lang meer: de
verbrandingsinstallatie in Den Alleen Naaldwijk heeft nog een provincie heeft bepaald dat
Haag. Vlaardingen gaat ermee stortplaats waarvan ook 's-Gra- ««tonen niet moer mag.
naar de verbrandingsoven van venzande gebruikt maakt. Maar Gecontroleerd storten (waarbij
onder meer water waarin ge
vaarlijke stoffen terecht komen
wordt opgevangen) is overigens
een toegestane manier van vuii-
verwijdering, maar in dichtbe
volkte gebieden is er geen ruim
te voor.
Verbranden van huisvuil is een
andere mogelijkheid. Echter ai-
leen grote steden zijn financieel
in staat om verbrandingsinstal
laties te bouwen en niet alle
huishoudelijke afval kan worden
verbrand.
Kar composteren van afval is een
derde vorm van verwijdering,
maar ook niet zaligmakend. Ten
eerste omdat de markt voor de
afzet van compost niet eindelocs
gioow is en bovendien omdat
slechts veertig tot vijftig procent
van het huisvuil kan worden ge-
composteerd.
Composteren wordt op het ogen
blik steeds moeilijker doordat
cr boe langer hoe meer piastic
cn glas In het huisvuil terecht
komt.
In cijfers ziet de situatie van het
stedelijke afval (de rest niet
meegerekend!) er zo uit: 22
procent wordt verbrand, 16 pro
cent wordt gecomposteerd, tien
procent wordt begraven en
....liefst 52 procent belandt nog
op de vuilnisbelt.
Intussen houdt de SVA - verricht
onderzoek voor de overheid,
heeft onder meer de Weslland-
se gemeenten geadviseerd, heeft
contacten met Delft en Schiedam
door
ELS KEMPER
cmdat die gemeenten vuil we
gen zich ook met een heel
andere kant van de zaak bezig.
GRONDSTOF
Afval ïs een bedreiging voor het
milieu, maar afval is ook een
signaal: het signaal dat zegt dat
op dat moment het gebruik van
een grondstof is beëindigd. Dnï
i3 van belang als men weet dat
veel grondstoffen op deze we
reldbol niet onbeperkt aanwezig
zijn. Dat men niet straffeloos
Afval is een probleem. Een groeiend probleem, want de berg
wordt jaarlijks groter. Ongeveer de helft van alle afval is af
komstig uit het huisgezin. Alles wat daar wordt geconsu
meerd heeft als laatste bestemming: de vuilnisbelt.
In een vorig artikel werd die hoop vuil uit elkaar gehaald: wat
zit er allemaal in en hoe komt het erin? In bijgaand artikel
het antwoord op de vraag waar je met al dat afval naar toe
moet.
Afval
bLHIfcDAMbCnn. LUUKADIl
Schiedam Een echte „Ri
val of Sherlock Holmes".
Eén van die onberekenba
re hoofdrolspelers uit de
gelijknamige detective
serie die zich afspeelt in
het Victoriaanse Londen
van rond de eeuwwïssse-
ling. Een meester in ver
mommingen. Soms pien
ter rondblikkend als een
onvervalst speurdertje,
dan weer nonchalant, dro
merig bijna, z'n directe
tegenvoeter om de tuin
leidend, stïekum bezig
een nieuw plannetje uit te
broeden.
In het uitdenken van dit
soort komische acts, Js
het zwart witte bastaard
Keesje „van de week"
een ras-talent. Het gerui
te petje van de vermaar
de speurder ontbreekt,
maar met z'n half wit,
half zwarte koppie blijkt
hij ook in staat zijn blik
aan elke gewenste situa
tie aan te passen.
Terwijl 't linker oogje pien
ter de wijde wereld in
kijkt wat verscholen in
de zwarte helft van het
kopje staart het rech
ter oogje onbenullig bij
na, maar vreselijk on
schuldig, net alsof 't er
eigenlijk niet bij hoort.
Maar pas op, want de ij
ver waarmee het zeven
maanden jonge Keesje
beurtelings wit of zwart
laat zien is pure nep.
Juist het tegenover ge
stelde gebeurt, want dro
merig rondblikken bete
kent actie. Een speersnel-
le start, gevolgd door een
woeste show waarin ons
Keesje zich een meester
op de vierkante meter
•toont.
Vier stoelen, met de tafel
als moeilijkheidsfactor,
worden omgetoverd tot
piste. Een supersnelle sla
lom, compleet met spron
gen, buiklandingen en be
hendig afremmen, ver
raadt zijn bekendheid
met een vermoedelijk
kleine behuizing. Want al
sprint het jonge reiTtje
onnavolgbaar snel langs
al die grappige obstakels,
geen stoel verschuift. Nog
leuker wordt het ais zijn
tijdelijke baas pogingen
onderneemt het spel te
onderbreken. Grijpende
handen ziin ineens nieu
we hindernissen en daar
aan moet worden ontko
men.
is niet
kan doorgaan met het opmaken
van de voorraad.
Daarom krijgt het afval vraag stuk
wereldbelangstellingz; men wil
grondstoffen uit vuil terugwin
nen. Bij composteren, verbran
den en gecontroleerd storten is
alleen sprake van hergebruik
van afvalstoffen. Bij verbran
ding wordt de warmte gebruikt,
ccmpost verdwijnt voor tachtig
procent naar recreatieterreinen.
Nuttig, maar je krijgt er geen
grondstoffen mee terug.
Dat gebeurt pas als een kringloop
ontstaat: glas wordt weer glas,
staal komt uit het schroot van
koelkasten en auto's, papier
komt uit oud papier en karton,
smeerolie uit afgewerkte olie. En
eigenlijk is dat te duur, want de
„echte" grondstoffen zijn goed
koper,
LANGER MEE
Dc SVA vindt daarom dat er
zoiets als een heffing op de
prijs van produkten moet ko
men, waarmee de „recircula
tie" kan worden betaald. Aan
de andere kant zouden grond
stoffen duurder moeten worden.
Bovendien zegt de SVA
zou je produkten moeten maken
die langer mee gaan: je hebt
dan minder afval en pleegt een
zuiniger grondstofgebruik. Ten
slotte moet je bij het maken
van die produkten al rekening
houden met het hergebruik. Te
genwoordig gebeurt dat niet en
woroen de samenstellingen zo
complex, dat de stoffen niet
meer tenzij je heel veel geld
hebt voor kostbare apparatuur
te scheiden zijn. De SVA
pleit voor „bewust koustrueren"
De Stichting Is er zich overigens
van bewust dat alle maatrege
len die nodig zijn voor een wer
kelijk zuinig grondstofgebruik
,diep Ingrijpen in de huidige
produktie en consumptiegewoon
ten". De levensduur van alles
wat we gebruiken wordt steeds
korter, er verschijnen steeds
meer wegwerpartikelen. Er
wordt verwacht dat we kopen,
kopen, kopen. En dat is !n feite
het begin van de ellende.
Alles wat we kopen komt eens op
de vuilnisbelt.
Schiedam De wijkvereniging
Het Singelkwartier organiseert
voortaan zelf een bezoek van
Sinterklaas aan het oostelijk
stadsdeel. Hiermee is een einde
gekomen aan de jarenlange pro
testen van de vereniging tegen
de Schiednmse Gemeenschap,
die Sinterklaas bij zijn intocht
alleen door het centrum van
Schiedam Iaat rijden.
Herhaaldelijk heeft het Singel
kwartier er bij de SG op aange
drongen. de Goedheiligman ook
door Oost te laten rijden, maar
de SG weigerde dit voortdurend,
omdat men dan ook aan andere
wijken verplicht zou zijn, daar
de Sint tc laten rijden.
Me: medewerking van de midden
stand in 't Singelfcwartier 2et dc
vereniging dit jaar een grootse
Sinterklaasactie op touw volgens
het maandblad Het Singclkwar-
tier.
De Sint komt volgens de plannen
op werkbezoek in 't oosten, we-
hswaar na de officiële intocht,
rke zoals gebruikelijk wordt
georganiseerd door de SG.
TEGENHANGER
Het werkbezoek zal morgen die
nen als tegenhanger van deze
intocht, maar dan alleen be
stemd voor 't publick in het oos
ten van Schiedam, benadrukt de
vereniging in haar blad.
Reeds enkele middenstnaders heb
ben hu» medewerking aan de
actie toegezegd. Het bestuur
van de vereniging houdt op een
nader te bepaien datum een
vergadering in zaal Marijke aar»
het Broersveld om eert commis
sie te vormen, die zich over de
organisatie van de actie zal ont
fermen.
Schiedam - De hengelaars dis
hun dobbertje uitgooien in de
wateren van het Beatrixpaxk
doen dat de laatste tijd zonder
succes. De vissen willen niet
bijten. De oorzaak daarvan ligt
in explosie van waterluis. De
vissen overeten zich zo aan dit
gedierte, dat ze geen zin meer
hebben in het aas te bijten.
De voorzitter van de Schtedamse
hengelsportvereniging: „Er zit
genoeg vis in het water. Kar
pers bijvoorbeeld. Maar ze heb
ben gr gewoon geen zin in".
„Samen met het Rijksinstituut
voor Visserijonderzoek (RIVO)
in IJmuiden hebben wij een on
derzoek ingesteld", vertelt voor
zitter B, Sleeuwenhoek.
„,De vis is op het moment In ge
weldige conditie, nadat ze het
afgelopen jaar moeilijk heeft
gehad. Vorig jaar is er eerst die
vissterfte geweest en het afgelo
pen voorjaar was er door do
kou weinig voedsel".
„Er is op het moment erg veel
jonge vis. Misschien als die wat
groter worden dat die een groot
deel van de luis opeten. Ook
wordt nu gespuid. Maar het bes
te zou zijn als het wat koeler
weer werd".
Puur gebrek aan routine speelt
echter nok dit supersnelle ac-
teurtje parten, want een weg
stappende baas is voldoende
om nieuwsgierig mee te trippe
len. Gedwee volgt het hondje
waarbii het schichtig naar bo
ven blikt, bang te worden al
leen gelaten. Dar. ook toont hij
z'n niet geringe aanhankelijk
heid, ongetwijfeld veroorzaakt
door een drie weken lang
verblijf in het asiel. En juist
dat is iets waar het beestje
zich moeilijk mee kan vereni
gen. Openbaart hij een opval
lend aanpassingsvermogen
gehoorzaamt in de auto blinde
lings zonder een spoortje
angst dat getraliede hok
boezemt hem duidelijke afkeer
in. Dan pas vergeet 't Keesje
zijn eerder opgevoerde blijspel
en kruipt niet begrijpend In
een hoekje. Het eerst nog zo
pienter kijkende „zwarte" oog
je afgewend...
Het kleine Keesje heeft overi
gens niet te klagen over ge
brek aan belangstelling. Naast
een aantal „pension-gasten",
maakt een één jaar oud
bruin-wit reu'tje met zijn
fraaie pluimstaart kwispelend
zijn aanwezigheid kenbaar.
Getuige de groette halsband
heeft het beestje nog niet zo
lane geleden betere tijden ge
kend.
Evenals die bruine bastaard-poe
del, die na enig graafwerk in
derdaad twee oogjes blijkt te
bezitten. Enkele dagen geleden
speelde het zeven maanden
jonge reu'tje nog grondwerker-
tje bij de graafwerkzaamhe
den aan de Nieuwe Damlaan,
maar huppelde niets vermoe
dend mee met twee toevallig
passerende speetkameraad-
>es- Via een var. unze versiag-
jiyvers kreeg het bemodderde
hondje een hopelijk tijdelijk
onderkomen in het asiel.
Waar het wel even moest wen
nen aan de schuin tegenover
hem lui soezende flink uit de
kluiten gewassen kater. Het
nu al niet te kleine beestje -
pas zes maanden oud is
echter nog volop In de groei.
Wel een mooie kater met half
lang zwart haar, lekker huise
lijk, kwistig rondstrooiend met
radltionele „kopjes", luid spin
nend bij wat extra aandacht.
Zeker ia, dat achter de nu
reeds vervaarlijke afmetingen
een zacht karaktertje schuil
gaat.
Iets wat van de aanwezige jonge
poesjes nog moeilijk valt te
zeggen. Heeft de zwarte kater
ongetwijfeld een keurige
„vooropleiding" genoten, het
kleine spul kroelt nog maar
wat in het wilde weg. Speels,
maar tegelijkertijd klaaglijk
miauwend, niet begrijpend
waarom de ruimte ontbreekt
om echte capriolen te verrich
ten.
Honden, kater en poesjes wach
ten in het dierenasiel aan de
Sint Annazusterstraat, Tel.
266266, op een nieuwe baas.
Misschien een die net van va
kantie is teruggekeerd? Het
asiel is dagelijks gecpend van
negen tot twaalf en. van twee
tot vijf uur; zaterdags van ne
gen tot twaalf uur.
