m
„Koperschapen"
aten ook cobalt
9
„Van nuj
mag ie
vallen"
léifi
sfeiia
11
Op gezette tijden onderzoeken
op gewas en dier
JURIDISCH
jpjSCHÏEDAMSCHE COURANT ZATERDAG 14 JULI 1973
naast
asielbeheerder
Egge
een
Schiedam Zomaar een dag
uit het leven van een asiei-
beheerder. Een willekeun-
ge dag, onaangekondigd
meedreven in het stukje
bouwval van de Sint Amia-
zusterstraat, Een gewone
werkdag aan de zijde van
Egge Boerma, de strobion-
de pas 27-jarige beheerder.
Een nauwkeurig logboen
- van één dag wedren in het
verkrotte pand dat asiel
r heet. Van minuut tot mi-
nuut. De conclusie? Een
„hondebaan", beheerst
door twijfels en een per
minuut klemmender wor-
dende onmacht. Een advi
serende baan, maar tevens
een job waarin een simpe!
gebaar beslist over bet lot
van „ongewenste" huisdie
ren. Een dag die voortdu
rend overschaduwd wordt
door de vraag: „Heb ik
juist gehandeld?". Een
willekeurige dag, „geen
drukke", verzekert Egge.
Echter wel een dag waarin
persoonlijke gevoelens g
geen rol mogen spelen,
maar op de achtergrond
voortdurend duelleren met
niet geuite gevoelens. Een jj
werkdag in het asiel: tra- jjgj
gl-komisch, maar over- H
heerst door pure ellende.
Pas aan het einde van die dag
schuift Egge Boerma even het
beroepsmatige masker af. Een
momentje maar, kort voor de
komst van de 'dierenarts;-' geeft
hij z'n gevoelens bloot, Na een
werkdag waarin onbeschofte
reacties en niet begrijpende
„dierenvrienden" met een:
„Van mij mag 'ie dondvalien",
i'n opgekropte woede naar de
rode streep geatuwd hebben.
- Dan pas, op hei enige stille mo-
Asielbeheerder Egge Boerma onderzoekt de bas taard-herder die ondanks „blokje rond" nog in hef
asiel zïf.
seert Egge over het meenemen
van. een hond op vakantie.
Egge: ..Zo kan het ook".
14.23 uur: De hokken gaan open
en de honden dollen tegen el
kaar en over elkaar naar de
kleine binnenplaats. Voor de
dieren een fijn moment in een
andere asiels en de Amivedi
over vermiste honden en katten.
Egge: „We onderhouden daar
over onderling contact, want het
kan gebeuren dat een van de
beesten die hier ais vermist
staat opgegeven, in een ander
asiel is binnengebracht.
saai bestaan, maar ook dan nog 16-W uur: De dagtaak eindigt zo'n
Een van dé-hondjes,' pas gebracht, wekt de nieuwsgierigheid op bij een drietal „vaste" bewoners.
tijd gevonden om de laatste
hokken schoon te maken. Koffie
zetten gebeurt tussen de bedrij
ven door.
ment van de dag, komt Egge
ia, die
los. De échte Egge Boerma,
urenlang z'n gevoelens op meer
dan bewonderenswaardige wijze 09.11 uur: Een echtpaar, gaat de
echter verder gaat met zijn
werkzaamheden bij de dieren.
moest beteugelen.
Dan pas praat hij over die aan
eenschakeling van voortdurend
onbegrip en motiveert hij zijn
positie. Het resultaat van zo
maar een dag In het asiel,
naast Egge Boerma de beheer
der van een krot, waarin van
minuut tot minuut de stem-
ming-ethermometer angstvallig
dicht het kookpunt nadert. Egge
Boerma, die zegt: „Die mensen
begrijpen het niet. Ze verwach-
hokken en het voederen van de
dieren die luidkeels duidelijk
doorbroken Is.
1.00 uur: De voordeur van het
asiel gaat. van slot: „Eens kij
ken wat er vandaag weer in het 10.14 uur: Telefoon. Tijdens het' 10.41: Telefoon. Een persoon zoekt
vat zit", mompelt Boerma, die gesprek speelt Egge nerveus onderdak voor zijn hond, gaat
met ballpoint en kijkt enkele
keren woest in de richting van
Jaap, de'beo die tijdelijk lo
geert in de kantoorruimte van
het asiel. Maar niet de „waar 's
de baas?", roepende beo is het
mikpunt, wél de persoon aan de-
andere kant van de lijn: het
drie jaar oude hondje moet be
slist die dag naar het asiel,
morgen kan niet meer"... Egge:
„Het spijt me, maar ik kan U Tussen één minuut voor elf
niet helpen, er is geen ruimte
meer vrij".
tuin zien lopen, misschien een dan moet hun hond de deur uit
zwerfkat? Signalement wordt omdat het dier niet meekan".
genoteerd en nagesnuffeld in u.42; Een aantal kinderen komen
volgende dag met vakantie en
heeft voor het kleine zwarte
hondje geen plaats meer:
„Leuk is het niet, maar ja, net
zoals andere mensen doen, het
beestje op straat zetten, doen
we niet hoor. Nou tot ziens
maar weer"... Na de nodige for
maliteiten klapt het portier van
de auto dicht, op weg,,, een on
bezorgde vakantie tegemoet.
Egge Boerma: „Ze vinden
zichzelf dan.nog netjes ook".,.
het boek „vermissingen".
morgen op vakantie. Egge:
„Maar meneer, dan bent U veel
te Iaat met opgeven, op dit mo
ment heb ik beslist geen ruim
tedat is Uw verantwoorde
lijkheid, niet de onze". Een
boze Egge Boerma: „Wat zeg
je daarvan, nou, dan zet ik 'an
maar op straat, was zijn ant
woord".
-ton wonderen van je, dat je ze 09.16 uur: De telefoon rinkelt:
....ogenblikkelijk kan helpen. Een
hond die ze bij voorbeeld al drie
jaar hebben moet uitgerekend
op die dag de deur uit, wachten
kan vaak niet. Is het gek dat Ik
„dan weieens boos wordt? Wat
kan ik er aan doen? Er is geen
ruimte genoeg, we moeten wer
ken met vrachtlijsten. Zo vaak
..moet ik pee verkopen, gewoon
- omdat er geen plaats is. Het re
sultaat is dat ze je van alles
naar je hoofd slingeren. Het
aantal keren dat Ik de dood
y had moeten zijn of de „kanker"
'had kunnen krijgen zijn niet
meer te tellen".
Ronduit onbeschoft worden de
■'mensen als je ze duidelijk
'maakt dat ze het onmogelijke
'jyan je eisen. „Ja, maar dit is
■rioch een dierenasiel?'
Egge Boerma adviseert over de
problemen die ontstaan wanneer
een poes wordt achtergelaten
als de baas met vakantie gaat.
Egge: „Dit zijn ergens nog de
fijne dingen, want de mensen
vragen advies, inlichtingen in
het belang van het dier. Met va
kantie gaan, maar er voor zor
gen dat het dier wat achterblijft
goed verzorgd wordt".
09.20 uur. Telefoon. Ergens.wordt
*n hond mishandeld. De beheer
der noteert naam, adres en toe
dracht van het gebeuren. „Als
het ernstig is ga ik er zelf op
af, anders waarschuw ik onze
inspecteur. Dit geval is bekend
en valt wel mee, maar we gaan
er natuurlijk wei weer even kij
ken".
19.17 uur: Een duif krijgt .onder
dak in het asiel, de snavel heeft
bekneld gezeten en is plat ge
drukt. De vogel wordt in af
wachting van de dierenarts
ondergebracht in de speciaal
voor dit soort gevallen gemaak
te kooi.
19.32 uur: Telefoon. Iemand heeft
al enkele dagen een kat door de
aansjouwen met wat jonge eend
jes, i.door de moeder verlaten
meneer". Tactvol wijst Egge op
de gevolgen en adviseert de
beestjes terug te brengen naar
de plaats waar ze gevonden
zijn: „daar hebben ze de mees
te kans om het te overleven".
Van 12 tot 2 is het asiel nor
maal gesproken gesloten.
Maar Egge's lunchpauze wordt
bij herhaling verstoord door te
lefoontjes en bezoekers die te
gen de buitendeur beginnen te
schoppen. Eén keer vliegt Egge
overeind, kan het gerammel
aan de deur niet langer verdra
gen: „Kunnen ze dan niet lezen,
het staat er toch dat we geslo
ten rijn".
half twaalf gaat zes keer de te
lefoon en komt een bezoeker in
formeren of er in het asiel mis
schien ook een rashond zit. Te
lefoontjes over vermissingen,
zieke huisdieren en een pro
bleem dat ontstaat Is door ver- 14.18 uur: Opgave van vermissing
huizing naar een flatgebouw dat van een hond. Egge: „Dit zaak
een flatgebouw waar geen die
ren mogen worden gehouden.
Egge: „In zo'n geval adviseer
ik niet, zoiets Is veel te moeilijk
voor de mensen. Hebben ze ein-
je klopt niet, want diezelfde per
soon kwam gisteren informeren
of er ruimte was om zijn hond
af te geven, zal wel op straat
gezet rijn".
delijk een nieuwe woning, maar 14.14 uur: Telefoon. Correct advi-
blijven de problemen niet uit.
Wat jeugd, aangetrokken door
het geblaf in het asiel begint
steentjes over de muur te
gooien. Een luide schreeuw van
de beheerder helpt, echter pas
nadat een laatste projectiet van
forse afmetingen tussen de spe
lende honden Is geworpen.
14.40: Achter een forse bezoeker
schuift een piepklein hondje het
asiel binnen. „Het spijt me, me-
^.neer, maar U zult een paar da
gen geduld moeten hebben, op
dit moment heb ik geen ruimte.
Hét hondje dat juist bezig was
met een snuffelende kennisma
king met Joke, .Egge's trouwste
asielvriend, wordt woest weer
meegesleurd:'''„Ook een troep
hier"..,
14.42 uur: De eerste „echte"
klant. Twee kleine poesjes ver
wisselen het kleine hokje in het
asiel voor een verzorgd tehuis.
Egge: „Dit zijn leuke din
gen, daar doe je al dit werk
tenslotte voör, het houdt de
moed er een beetje in, zie je".
14.48 uur: Bezoek. De heer Bron
wasser (81) ,al 35 jaar lid van
de dierenbescherming waarvan
32 jaar als penningmeester,
komt zomaar even een praatje
maken. Egge: „U vindt het toch
niet erg als ik gelijk doorga
met m'n werk".
15.09 uur: Telefoon. Een postduif
is aangereden en sterk verma
gerd: „Breng maar hierheen,
dan zorgen wij er wel voor dat
'ie weer hij de eigenaar terug
komt". De postduif, die enkele
minuten later al gebracht
wordt, blijkt afkomstig uit Wor-
merveer. De heer Van Bergen
uit de Insulindelaan 12, kan ge
rust zijn, zijn duif is terecht
35.45 uur; Egge telefoneert met
beetje als begonnen is. De hon
den en kattenhokken worden
schoongemaakt, maar de luid
toeterende auto van de gemeen
te verstoort dit karwei: „Daar
komt weer een lijkje", reageert
Egge, die even later met een.
grijze plastic zak komt aansjou
wen: „deze keer is het een
poes". Prompt volgt de identifi
catie, „want", verklaart hij,
„misschien is het er een die als
vermist staat genoteerd". In dit
geval geen „herkenning", maar
voor alle zekerheid worden de
uiterlijke bijzonderheden toch
maar opgeschreven.
16.30 uur: De dierenarts arri
veert. Twee honden en een kat
moeten inslapen, twee soortge
noten krijgen nog een kans-en
worden ingeënt. Het betekent te-,
vens het einde van Egge Boer-
ma's dagtaak in het asiel, want
na de laatste administratieve
beslommeringen, sluit hij tien
minuten voor zes de deur van
het asiel. Zomaar een dag,
waarvan Egge zegt: „Het was
niet eens zo druk". Echter wel
een dag vol onbegrip en botte
reacties. En morgen komt er
weer zo'n dag....
'worden alle praatjes die^e hï£ °9'28 uur! Een bezoeker deponeert
1c 1 nrnef-pllfl*. mei ÏAneta Ir.tï
ben, ongehangen. Gelukkig zijn
er ook andere reacties, komen
-er mensen die begrip hebben
voor de situatie en zich eigen-
vlijk schamen als ze geconfron
teerd worden met de problemen
-ihler'V Problemen genoeg dan
«Qk in het enige pandje aan de
St. Anna2usterstraat dat „fier"
•overeind bleef, maar waar op
-koude winterdagen de kachel uit
moet: „Brandgevaar", verdui
delijkt Egge Boerma, „als ik 's
ochtends hier naar toe ga, duim
ik altijd weer dat er niets ge
beurd zal zijn,
föjk. het jg een (jrot en daardoor
vaak doelwit voor de spelende
]®ugd. Je hoopt dan dat er geen
vernielingen zijn aangericht of
zomaar iets ingestort".
dierenasiels, het afstand doen
van huisdieren; de laatste we-
ken bij herhaling onderwerp
van vele gesprekken. Reden
waarom een verslaggever van
deze krant onaangekondigd een
rf ^oorbracht in het asiel aan
öe Sint Annazusterstraat. Zo
®aar willekeurige dag, die
^evenals alle andere dagen in de
1 week voor asielbeheerder Egge
begint om half negen
met. het schoonmaken van de
een wasteiltje met jonge katjes
op tafel: „Pas een dag oud,
maar het lijkt me beter zo, dan
dat het later zwerfkatjes wor
den". Egge neemt het nog blind
voortkruipende poezengrut mee
en nauwelijks een paar minuten
later verdwijnt de bezoeker
weer, het lege teiltje onder de
arm. Egge: „Aan steriliseren
denken de mensen blijkbaar
niet. Maar ja, laten we blij zijn
dat ze het nog op deze manier
oplossen, voor hetzelfde geld
worden ze de straat opge
schopt".
9.33 uur: Een politiewagen rijdt
voor en neemt een aantal vang-
kooien mee die 's avonds ge
bruikt moeten worden om een
groot aantal katten te vangen
die in een bepaalde buurt over
last veroorzaken.
Ï.45 uur: Telefoon. Opgave van
vermissing van een hond. Egge
het dier is al vier dagen gele
den weggelopen, maar ja, mis
schien vinden we het dier nog".
Aansluitend hierop rinkelt weer
de telefoon: met een kat op va
kantie naar het buitenland, mag
dat? Nadat Egge ook hier de
juiste informatie over heeft ver
strekt, wordt eindelijk weer wat
aardingen/S edam. Het OIMjen:oek naar de dood van schapen
in het Rijnmondgebied heeft naast een overdosis koper ook abnor
maal hoge waarden aan cobalt en ijzer aan het licht gebracht Deze
feiten staan onomwonden1 in het overzicht over het eerste kwartaal
van dit jaar van de Centrale Meld- en Kegelkamer.
De instanties, die zich met het on
derzoek bezighielden onder
meer de technische groep van de
saneringscommissie, de Gezond
heidsdienst voor Dieren, de pro
vinciale inspectie voor de volks
gezondheid en de milieuhygïëëne
hebben deze gegevens altijd
achtergehouden. Er werd uit
sluitend gesproken van „'n ko
perverbinding".
„Daar hebben we inderdaad nooit
een woord over gezegd, Maar
cobalt hebben we al in eer,
vroeg stadium bij het onderzoek
betrokken", aldus de directeur
Van Wijhe van de Gezondheids
dienst voor Dieren in Gouda.
Cobalt hebben we met opzet niet
apart genoemd, omdat koper en
cobalt samen juist een indicatie
zou geven van de veroorzaker
van deze vervuiling".
Mede op aandrang van het Vlaar-
dingse gemeentebestuur is Rijn-
monds milieugecommitteerde
De Jong nu wel met de cohalt-
en ijzerdjfers op de proppen ge-
naar aanleiding van de gevon
den koper-cobaftvemoudingen
kon aannemelijk gemaakt wor
den nadat een studie was ge
maakt van de uitworp van der
tig bedrijven in het Rijnmondge
bied dat de Chemische Indu
strie Rijnmond voor de gevon
den kopemeerslag verantwoorde
lijk is.
kilo tien milligram gevonden.
Het aanvaardbare Is 0,2 mg.
Aan ijzer werd 3500 milligram
per kilo gevonden, terwijl 600
mg. normaal is.
In het kwartaaloverzicht wordt
vermeld dat de uitworp van ko
per en cobalt al sinds 1967
plaatsvindt. Dat echter nu pas
schapens! erf te is opgetreden
moet waarschijnlijk toegeschre
ven worden aan een periode
van langdurige droogte waar
door een opeenhoping van koper
en cobalt kan zijn opgetreden.
Het bedrijf dat verantwoordelijk
is gesteld voor de bovenmatige
lozingen, de Chemische Indu
strie Rijnmond heeft Inmïdels
voldaan aan de opdracht van
Gedeputeerde Staten om de uit
stoot door het aanbrengen van
voorlopige vorzleningen te ver
minderen. Per 1 november moet
de emissie van koper, cobalt en
andere zware metalen tot nul
gereduceerd zijn.
komen,' Uit deze gegevens en Juridisch is het verband tussen de
schapensterfte en de lozingen
van de Chemische Industrie
Rijnmond nooit gelegd. „Recen
te metingen laten zien dat de
hoeveelheden koper en cobalt
Inderdaad sterk zijn gedaald. Je
zou zeggen dat dat aanwijzing
genoeg is maar juridisch is het
niet haalbaar", vertelt Van
Wijhé.
In de dode schapen en op het Wbap en-alfa Ir e Is aanlaidng
14.23 uur, de honden krijgen even de kans de pool|es te strekken en te dollen. Even later doelwit van baldadige jeugd.
gras rijn zowel In Vlerpolders
(waar de eerste gevallen wer
den geconstateerd) als later ln
Vlaardingen fikse waarden ko
per, cobalt en Ijzer gevonden.
Per kilogram gras Kregen tie
schapen, die in Vlaardingen aan
kopervergiftiging stierven 335
milligram koper naar binnen.
De geaccepteerde hoeveelheid is
tien milligram, Deze hoge k>
perwaarde werd gemeten In een
gebied, dat zich verder tot de
Vlaardlngse Westwljk uitstrekt.
Van cobalt een voor,mensen
uiterst giftige stof v/erd per
geweest om de onderzoekingen
op dier en gewas voort te zet
ten. Een keer ln de —twee maan
den worden voortaan in het Rijn-
mondgebied gewasmonsters ge
nomen. Alle gestorven dieren
uit Rijnmond gaan voor onder
zoek naar Gouda. De onderzoe
kingen worden gecoördineerd
door de Inspecteur voor da
volksgezondheid en milieuhygië
ne en uitgevoerd door het Rijks
instituut voor de volksgezond
heid, de Gezondheidsdienst voor
Dieren, de Veeartsenljkundlge
Dienst Rotterdam en het Reac
torcentrum In Petten.
