Het moet wel
kunnen
je kind
'n beetje failliet
I
M
ij
ÏNSTUIFSYSTEEM IS
MOOI, MAAR,
m
mmjwmmmsssmm
W~~-
ÏIÏSIIM»!]»
at
w&WS
SSttf?^
Ouders liefst
kind aan huis
bij kind in
zieken) huis
SCHIEDAMSCHE COURANT ZATERDAG II MEI 1574
Als er slechts t ^alde tij
den voor bezoekzijn dan
kuii je in een ziekenhuis de
kinderen gemakkelijk in
en bij hun bed houden als
de familieleden koraen op
draven. Bij glijdende be
zoektijden is er plotseling
veel méér ruimte nodig.
Ouders moeten even er
gens kunnen zitten als de
dokter net met hun kind
bezig is. Als vader of moe
der met „Jantje" willen
spelen dan moet daar
plaats voor zijn. Er be
staan in de verschillende
ziekenhuizen nogal wat
speelruimten die bij ou-
der-bezoek overvol zouden
raken.
Daarnaast brengen langere
bezoektijden extra werk
voor bet personeel met
zich, véél extra werk.
De zuster moet er tegen kun
nen dat de moeder mee
loopt. naar de onderzoekka-
iner, dat er ouders zijn die
hun kind graag eens zelf in
bad willen doen, dat er
voorgelezen wordt terwijl
het „bedrijf" toch normaal
door moet gaan, dat
er;...
In principe is daar allemaal
weinig bezwaar tegen,
maar het mnet wei kunnen.
Daarbij is uer een duidelij
ke zaak' de "oude vertrouw
de vorm van .de verpleeg
kundige air auwiteit en de
familie als orcr tiende bui-
tenstaander wel het ge
makkelijkste werkt. Je zou
het "zelfs enigszins kunnen
goedpraten met de opmer
king dat het allemaal toch
maar voor tijdelijk is. De
verpleegtijden lopen steeds
verder terug.
Op kinderafdelingen ligt dat
echter allemaal gevoeliger
dan bij volwassenen. Daar
om beginnen maar 'al te
vaak van daaruit de her
vormingen. Enkele direc
ties van ziekenhuizen durf
den de'stelling aan dat de
kinderartsen in dit soort
zaken hun collega's jaren
vooruit zijn, omdat zij de
patiëntjes beschouwen te
gen hun natuurlijke omge
ving. De kinderartsen wij
zen erop dat moderniserin
gen alleen maar kunnen
slagen als het verplegend
personeel er vóór is. Het
staat of valt soms met de
hoofdzusters.
j\ET ALS THUIS
Tijdens twee discussie-bij
eenkomsten in Dordrecht
met artsen, ouders en ver
plegend personeel van de
verschillende ziekenhuizen
heeft'de hoofdzuster van de
kinderafdeling in het V.U -
ziekenhuis te Amsterdam
een inleiding gehouden,
waarbij zij stelde dat het
ouders soms veel moeite
kost om op de gang van za
ken in het ziekenhuis in te
spelen. .In principe moet
het zo zijn dat je zoveel
mogelijk net zo reageert
als thuis. Als vader of
moeder ga je thuis ook
met het kind mee naar de
dokter, dus zou je dat in
het ziekenhuis ook moeten
'(kunnen doen. Je geeft
thuis ook je kind zelf te
eten,-dus zou dat in het zie
kenhuis ook moeten kun-
\ne. Het verwisselen van
een luier of het baden van
een kind kan net zo goed
door ouders als door zus
ters gedaan worden. Eigen-
lijk zelfs beter omdat dan
de huiselijke band in stand
blijft.
ten-y.i kinderarts rc* ge Mc
^tijdens de discussie ?Ut de
"^opmerking dat er wez
ouderszijn die overai bi]
•>.sh-*■ v"
aiWBJSB-nwiWBWIiWMW
De huisarts belt aan 'net einde van de middag nog even op:
,,Ik heb aan een andere specialist gevraagd of hij even
naar die foto's wil kijken, omdat ik het niet langer aan
durf om op dokter V..J te wachten. Hij heeft het gedaan;
.en hij wil Jantje eyen zelf zién. Gaat u er nog maar
heen. Hij blijft op u wachten".
Ouders pakken een hard. zïek kind in een deken en gaan op
weg naar het ziekenhuis. De specialist is aan zijn laatste
patiënten bezig,terwijl het toch al dik half zeven Is. Als
Jaiitjê aan: de beurt-is, dan wordt het al gauw duidelijk:
if.Opnamen4; 'A'd'-'-ff' V-V"; a.-;
De arts aarzelt met zijn con
clusie. Hij zoekt even naar
de goede argumentering
omdat hij uit ervaring
weet dat ouders in een der
gelijke situatie enigszins in
paniek zijn. Je praatzo-
aanwezig willen, zijn, maar
dat ze vaak niet overzien
wat ze nu eigenlijk willen.;
„Ik heb ze wel gehad die
wegrenden toen het er wer
kelijk op aankwam of die
v gauw een 'glaasje water
wilden hebben omdat ze
dreigden flauw te vallen".
Een .verpleegster uit een zie
kenhuis in Dordt dat op de
autoloze zondagen met lan
gere bezoektijden was ge
start, deelde mee dat de
ouders omstreeks twee uur
's middags allemaal kwa
men opdagen, maar dat ze_
weer verdwenen vóór het
werkelijk op eten-geven
aankwam. Voor bet verple
gend personeel was het
langere bezoek bepaald
geen verlichting van het
werk. Integendeel.
Tekenend voor de gestemd
heid van de aan de discus
siegroepen deelnemende
ouders was hun luide boe--
geroep toen- een hoofdzus
ter zich afvroeg-of zij wel
xn staat zouden zijn hun
kinderen te begeleiden.
ONDERSCHEID
Vermoedelijk moet er onder
scheid in ouders gemaakt
worden, evenals dat ge
beurt bij kinderen.
In het gemeenteziekenhuis
van'Schiedam is het hoofd
principe dat de band met
thuis zo goed mogelijk ge
handhaafd moet. worden.
De kinderen moeten een
prettige tijd in het zieken
huis hebben. Daarom zie
je er ouders met baby's
spelen, voorlezen, kinderen
in bad doen, js morgens
tussen half elf en half
twaalf en is middags van
twee tot zeven uur. Je ziet
ouders in de speelkamer
bezig, zodat het personeel
daar zich alleen bezig be
hoeft te houden met kinde
ren die geen bezoek heb
ben.
In het Ifolyziekenhuis te
Vlaardingen worden de
kinderen ingedeeld in ver
schillende groepen; Echt
zieke, kinderen liggen apart
in kamertjes. Zij mogen
permanent bezocht wor
den. Bij zuigelingen wordt
afgesproken wanneer de
ouders zelf. kómen voeden
of baden. Bij de kleuters
worden de ouders op be
paalde tijden uitgenodigd
en,pas' bij de wat grotere
kinderen worden de officië
le .bezoektijden min of
meer aangehouden. Bij.
hen gaat men' er namelijk
vanuit dat zij er niet op
gesteid zijn dat er perma
nent bezoek is. Zij spelen
met vriendjes en willen
daar niet voortdurend uit
gehaald worden.
Heel individuele regelingen
dus. Verplegend personeel
moet in overleg met de ou
ders tot oplossingen ko
men. Permanent hebben
zij ouders om zich heen.
Zij moeten voortdurend
letten op de snoèp-ver-
strekking..om maar
eens een heet hangijzer te
vermelden.
Een hoofdzuster in Schiedam'
vertelde dat vooral de jon
gere zusters er. soms erg
tegenop zien dac er drom
men ouders voor de ramen
staan als zij met couveuse-
kinderen bezig zijn. Het
vriendelijke verzoek om
door te lo'pen zou nauwe
lijks effect sorteren.
Je kunt er simpelweg een
deur voor maken, of gor
dijnen. Je kunt ouders er
op wijzen dat ze geen
snoep moeten geven. Je
kunt ze weg-bonjouren als
ze te lang blijven plakken.
Je. kunt zelfs plotseling op
de officiële bezoekuren
gaan wijzen als ze erg las
tig worden. Je kunt infor
matie op papier geven. Je
kunt ervoor zorgen dat er
eenmaal in de week een
kinderarts tijdens de be
zoekuren aanwezig is. Je
kunt er ais hoofdzuster
voor zorgen dat je gemak
kelijk aan te schieten bent.
Je kunt het personeel
machtigen of zelfs opdra
gen om alles aan de ouders
te vertellen wat ze van het
tijd, ruimte, en inspanning.
Als het echter eenmaal
draait, dan schijnt het te
wennen.
Waar ze in Dordrecht werk-
groeps-gewijs nog fronsend
tegenaan kijken blijkt in
Schiedam - en Vlaardingen
soepel te lopen. Waar in
het ene ziekenhuis nog ge
zworen wórdt bij de ouder
wetse regelmaat die heil
zaam is voor kinderen,
wijst men in Schiedam en
Vlaardingen op een andere
regelmaat die in samen
spraak met de ouders tot
stand komt.
kind en de verpleegvorde-
ringen weten. Je kunt voor De nadn)k d
oppasdiensten en. crèches 2iekenhuis een beetjeJver.
zorgen voor kinderen die - J
mee naar het ziekenhuis
genomen worden omdat er
thuis geen opvang is.
Er is heel wat mogelijk,
maar het kost heel wal
schoven naar de laatste
lettergreep: huis. Ondanks,
de steeds verdergaande1
specialisaties en het meer
en meer bedrijfsmatige
van het verpléeggèbeuren.
"I i. i.|
9
(VTimK
maar langs ze heen. Ze ne
men niets ir, zich op.In zo'n
situatie moet je erg duide
lijk zijn zonder al teveel
onrust te veroorzaken.
Hij slaakt een zucht van ver
lichting als de moeder zijn
aarzeling feilloos goed
beoordeelt: „Moet Jantje
opgenomen worden? Nu,
dat kan wat ons betreft,
want we zagen de bui al
hangen. We hebben hem
bijna de hele dag voorgele
zen uit een introductie
boekje van de kinderarts.
We "hebber, steeds tegen
hem gezegd dat hij mis
schien ook wel in een bed
je moet, net zoals dat jon-,
getje. in dat boekje,.."
Het pleit is nu vlug beslecht.
Er komt een zuster die, wat
geruststellende opmerkin
gen bij de hand heeft. Er
is een bedje, een kamertje
Eeen: uurtje na binnen
komst staat Jantje in het
raamkozijn, op de zuster
geleund, zijn ouders uit te
zwaaien die timide door de
tochtdeuren verdwijnen:
Ze voelen zich een beetje
failliet-gegaan.-Soms; hub
len ze.
- Morgen komen ze ierug,
-- Steeds mondjesmaat, 's
f- Middags drie kwartier, 's
avonds een half uurtje,,
sDat is een schrale troost als
je ,je kind nee „ingele
verd" hebt, omdat je .er,
als ouders niet langer de
verantwoordelijkheid voor
kunt dragen. Je voelt het
als een falen van de ouder-;
!f-, lijke .bescherming; hoe on
redelijk dat gevoel ook is.
Je wilt als ouders nog redt
den wat er te redden-valt;
Je komt in de komende da-
gen met speelgoed aan,
boekjes, snoep, vaak véél
snoep...
ONTWORTELING
Aan beide zijden van deze
kleine tragedie is sprake
van een ontworteling. Ou
ders ontwortelen uit hun
normale leefpatroon omdat
ze moeten koersen op de
bezoektijden van het zie
kenhuis. Kinderen ontwor
telen uit hun vertrouwde
leefmilieu. Aan beide zij
den zouden besc wat wor
teltjes intact gelaten kun
nen worden die nu ook
sneuvelen omdat het ODt-
wortclingsproces verder en
harder gaat dan strikt
noodzakelijk is.
Veel ouders sloren zich daar
aan. Veel ziekenhuisdirec
ties nemen proeven met
eer groere openheid, een
betere begeleiding van kin
deren en ouders, betere en
uitgebreider informatie
vooraf.
Je kunt het zelfs helemaal in
een groter verband zien en
spreken van een intogratis
van de ziekenverpleging in
het maatschappelijk ge
beuren en het „doorlopen"
van de maatschappij in de
ziekenhuizen.
In Dordrecht zijn enkele ge
spreksgroepen aan het
werk getogen onder (ge-
spreks) leiding van de
Volksuniversiteit, waar ou
ders, verpleegkundigen en
artsen zitting in hebben.
In Schiedam en Vlaardingen
is men al een stuk verder.
Daar is men al heel lang
bezig met verlengde be
zoektijden. Wij zijn hier en
daar eens gaan kijken en
hebben wat meningen ge
vraagd.
Wat bij de een op onoverko
melijke bezwaren lijkt te
stuiten, is bij de ander
heel gewoon. Wat jn het
ene ziekenhuis als heel nor-
maal en logisch wordt er
varen, kan in een ander
ziekenhuis door ruimtepro
blemen soms niet gereali
seerd worden. Voor'opige
indruk is dat er veei meer
mogelijk is als de betrek-
kenen maar willen.
