'IK DACHT DAT HIER
EEN KAPSALON WAS...'
'Ik ben een
scheppend
mens; weinigen geloven dat...'
Route:? Afstand 82 km
Nu eens een tocht met
Onbekende bestemming
Verkenningen in
Nederland (2)
KAPPER KOK VERKOOPT 'KUNSTWERKEN':
C? SPEKTAKELS
STOOFJE
FILOSOOF
RIVIER
Landelijk
Kapper
Kapper Kok aan do Singel is van die mensen die gewoon Is en
toch een beetje ongewoon. Zijn „ongewoon zijn" zal echter niet
iedereen opvallen. Een passant van zijn winkeltje zal hoogstens
na een blik in de etalage de wenkbrauwen fronsen en denken:
„Ik dacht dat hier een kapsalon was?" -
Kapper Kok knipt rustig door. In bloempotten-stijl of een Beatle-
coupe, de klant heeft het voor het zeggen. Na afloop het stereo
tiepe: „Nog scheermesjes genoeg thuis?"
En dan zou het afgelopen moeten zijn. Echter niet bij kapper Kok.
Bij hem hoor je dan nog zeggen: „Hebt u misschien interesse in
een schilderijtje?"
Onze verslaggever Willem van der Post liet zich door deze „onge
wone" kapper knippen en scheren. En daar heeft hij toen een
verhaaltje van gemaakt.
KAPPER KOK:
9 Kapper Kok met zijn vrouw en zijn „ifcurvsf"
Schiedam Een kapper die „kunstwerken" te koop aanbiedt. Reden
genoeg om eens bezoek te brengen aan deze kunstzinnige barbier
die zijn nering gevestigd heeft in een negentiende eeuws pandje aan
de SingeL Bij het zien van de etalage is al direct te merken dat er
iets vreemds is. Nergens staan de bekende reclameplaatjes met
daarop de „tandpasta-glimlach", ook geen beelden'van indringend
kijkende mooie dames die je er als man op wijzen da tdie-en-die
scheercrème toch wel het zachtst is voor de huid. U
Sterker nog, zelfs de op vrijwel
iedere coiffeur-deur geplakte
sticker vandatartik e I dat met
„the best there is" wordt om
schreven, ontbreekt hier, In de
etalage hangen een paar ge
schilderde stillevens en land
schapjes en in een kleine vitrine
naast de deur liggen nog een
paar non-figuratieve tekeningen.
Van de gemakkelijke kapstoeï
uit zijn in een ooghoek nog twee
naar adem happende getekende
vissen zichtbaar.
Jacobus Kok zegt de schilderijen
even tussen het knippen door.
gemaakt te hebben. Om zich af
te reageren. „Ik ben een schep
pend mens", vertelt de 58-jarige
kapper. Hij vervolgt iets minder;
vrolijk: „dat geloven er helaas
maar weinigen. De verschillen
maar weinigen. De Schiedam
mers willen niet veel geld voor
kunst uitgeven,
Het liefst zou hij in zijn winkeltje
een soort kunstboetiek, beginnen
waar ook -jonge, kunstenaars
kunnen exposeren. De kapper
komt echter weinig in contact
'met andere schilder.'Zijn kunst
minnende broeders lopen im-
merd de duer niet plat bij een
„haarsnijder". 'De enige „criti-
cus" van wie hij aandacht
krijgt is zijn vrouw.
„Vroeger was ik een echte boe
mel ar", zegt bij, „mijn vrouw
heeft mij echter omgeturnd:
Door baar en mijn gezin ben ik
eindelijk vast werk gaan zoe
ken. Op mijn twaalfde jaar
stond ik al in Rotterdam op een
stoofje als knechtje van een
kapper de klanten in te zepen.
Daarna ben ik kapper geweest
op schepen van de Holland-A-
merika Lijn. Later ook nog eens
muzikant en kelner. In de oorlog
heb ik in Berlijn en München
artiesten voor de UFA-film-
maatschappij geknipt. Tien jaar
geleden ben ik tenslotte'de zaak
op de Singel begonnen. Het was
in die begintijd niet gemakke
lijk. De" kappersstoelen moesten
op afbetaling worden gekocht.
In die tijd vond ik ook een boek
over filosofie en sindsdien ben
lik er erg in geïnteresseerd.
Een grijze man die gedwee wacht
om geknipt te worden, kijkt een
beetje .vreemd naar een groot
rood-groen abstract schilderij,
„Aan dat schilderij kun je bij
voorbeeld zien dat ik filosoof
ben", legt jacobus Kok u!it,
„dat stelt de opbloeiende mens
voor. Ik schilder het liefst ab-
stacte kunst, hoewel ik ook wel
met olieverf of pastelverf vele
stillevens en landschappen ge
maakt heb." Trots laat hij een
paar schilderijen uit de etalage
zien en geeft er een uitleg bij.
„Ik kan mijn mond nu eenmaal
niet houden", meent hij.
Met een serieus gezicht zegt hij
zichzelf een filosoof te noemen.
Terwijl door zijn schaar de lok
ken haan van de langharige
Schiedammers op de grond val
len, wil Jacobus Kok maar al te
graag een lijst van wereldbe
roemde wijsgerigen spuien. Niét
elke klant wil echter behalve de
handen van de kapper ook zijn
theorieën aan het hoofd hebben
en daarom polst Jacobus eerst
elke klant naar 's mans interes
se alvorens hij losbrandt.
Een enkele keer wil een klant 2ijn
persoonlijke moeilijkheden be
praten. De zichzelf filosoof noe
mende kapper houdt dan de rij
van overleden geleerden voor
zich en luistert alleen aandach
tig. Blijkbaar door deze klach
ten geensptireerd heeft bij een
logboek over frustraties ge
schreven. In dit werk verkon
digt hij onder meer dat ieder
een liegt. De wereld berust z.i.
op een leugen. De aantekenin
gen hebben een poëtisch begin.
„Het is een menselijk verhaal
om hebzucht en geweld te ver
pakken, een lege hemel, stame
lende wereld en een onderwe
reld vol spoken."
Ook zijn eigen ambacht benadert
hij op zijn eigen wijze: „Een
historisch gegroeide treurwilg.
Het zal niet lang meer duren of
er gaan nag maar een paar
mensen naar de kapper."
De volgende klant komt binnen en
werpt een blik op het grote
schilderij van de „opgroeiende
mens". Vijf minuten later zit
hij doodstil in de hoge kappers
stoel en laat het haar boven zijn
oren wegknippen, terwijl de
kapper vol geestdrift over „de
eeuw van de spektakels en de
eenheid van het leven" praat.
^,Ik had hoogleraar moeten wor
den", bekent kapper Kok en hij
peinst verder: „Misschien ben
ik wel mijn vak misgelopen."
Beginpunt is
terdam. Ko
men vóór e
kerk. Maar daar gaan we niet heen!
We hebben u alleen ir.aar even buiten
rechts. De dijk kronkelt me
rvier, waarover men naar
we naar rechts
Alleen de afstand ditmaal. Geen
lange tocht dus, maar wel een
waarop het opletten is geblaze-
jn.Want we noemen slechts wei
nig plaatsnamen en dan nog zo,
dat ze niets of niet veel verraden
van de richting waarin we u
zullen sturen. De aanduiding
van de te volgen route is op een
andere manier gegeven dan we
gewend zijn en wel door middel
van bepaalde herkenningspun
ten of de mededeling „bij weg
wijzer richting 2, 6, 4, 1, 3, en
25". De cijfers duiden dan op de
afstanden naar vier plaatsen die
op één van de wegwijzerarmen
staan vermeld. Enfin u zult
het wel zien. Veel.succesl
de Brienehoordbrug in Rot-
Komende uit. het noorden kiest
vóór en komende uit het zuiden na
de brug achtereenvolgens '"^hting Capel-
le, Capelle-West en (na het passeren van
een brug over een smalle rivier) Lekker-
het stedelijk gebied gebracht. Maar links
van de weg manifesteert zich in het
polderland wel duidelijk de nabijheid
van de grote stad in de gedaante van
een „woud van masten", bij het eindsta
tion van een hoogspanningsbovenleiding.
Voorbij dat station en een vierkant ver
keersbord rechts van de weg gaat men
naar links, waar een wegwijzer links „3"
vermeldt. Op dit punt ziet men links van
de weg tussen het groen, een metalen,
watermolentje. Na de drie kilometer
heeft men het dorpje bereikt, dat zich
aandient als op de foto, die als bijschrift
heeft „Nieuwbouwwijken doen dorpen
uitgroeien tot stadjes". In het dorp rijdt
.men rechtuit de dorpsstraat door en aan
het eind daarvan wordt men door middel
van eenaanwijsbord naar rechts ge
stuurd. Op dat punt ziet.men rechts een
telefooncel en op een grasgazon een zon-
newijzer.
Men volgt heibord „doorgaand verkeer"
en als men aan het eind van de weg
op een dijk een reddingsboei van de
EHBO voor zich ziel, gaat men naar
kronkelt mee met een
ruim en dikwijls boeiend uitzicht heeft.
Nu goed opletten! Bij eer. blauw verkeers
bord en een wit huis met rieten dak
rechts van de dijk gaat men naar'rechte
De bocht is afgebakend met witte paal
tjes in de berm en als men de weg is
opgereden ziet men direct aan de rech
terkant een Essobord.
Bij een ANWB-wegwijzer kiest men rich
ting Utrecht en opnieuw bereikt men de
.rivierdijk, waar aan de overkant een
stompe toren in het gezichtsveld komt.
Ais men rechts van de dijk het bord
„Rietmatten fa. Henk Boers en Zn."
heeft gezien bereikt men weldra een
dorp waar men de weg rechtuit vervolgt.
Aan het eind van de Dorpsstraat, tegen
over een bankgebouw, rechts aanhouden
en maar weerverder langs de kronkelen
de dijk, ook als men verder langs de ook
als men het plaatsnaambord van een
bekende stadvoorbij is: Bij de pleister
plaats „Oké (links van de weg)-gaat men
nog rechtuit en als men vijftig meter.
verder een rotonde heeft bereikt kiest
men daar de richting Utrecht. Deze rich
ting blijft men voorlopig volgen.
De goed berijdbare weg voert langs kapi
tale hoeven, boomgaarden, een mooi
dorp (met aardig museum) en een oud
stadje met bezienswaardigheden. Pas bij
Hier zou men vele kanten uit
kunnen, maar. ga naar links
een ANWR-wegwijzer voorbij dat stadje
dat men toch wel even moet gaan
bekijken gaat men naar rechts; op
de wegwijzerarm leest men onder elkaar
de afstanden 3, 8,8 en 12.
„De Haven" („Al onzedranken zijn ge
koeld en de koffie is klaar"). Daar gaat
men naar rechts en bij het eerstvolgende
verkeersbord naar links. Dat is bij hot
kruispunt, dat men 2:et op de foto, die
als bijschrift heeft „Kier zou men vele
kanten uit kunnen maarga naar
De weg die men bij dit punt (foto „Hier
gaan we naar rechts") inslaat is een
leuke landelijke B-weg met pas op!
- een zachte berm. De voorrangsweg.
die men ontmoet, steekt men over en
men vervolgt de smalle weg tot een
wegwijzer, waar men links afslaat (af
standen 2, 3, 7 en 5. 4 op de wegwijze
rarm, die aan de keerzijde bovendien
nog het getal 26 heeft). Op deze wegkrui-
sing ziet men tegenover zich een heel
duidelijk herkenningspunt.
Bij eenvolgende wegwijzer gaat men naar
rechts de Oene Steenbeekbrug over en
volgt de Zijdeweg. Men passeert dan het
al genoemde herkenningspunt, dat men
rechts van zich. ziet Opnieuw steekt rr.en
de voorrangsweg over om de weg rech
tuit te vervolgen, totdat men een rivier
dijk bereikt. Daar gaat men naar rechts;
men kan dan genieten van een heerlijk
landschap en prachtig riviergezicht. Na
het bord „Welkom in gaat men de
voorrangsweg (bordje met „stop") links
op en komt men in een oud stadje, dat
door bepaalde industriën bekendheid ge
niet.
In het centrum ervan is in een%,Men ka-
nuit diverse soorten en de prijzen Varië
ren van 2,75 tot 3,75. Op dinsdag is
het huis gesloten. Maar dan kan men
wel elders terecht, want er zijn meer
goede gelegenheden in het stadje.
Om de tocht te vervolgen kiest men in het
centrum niet de richting, waarheen een
wegwijzer wijst, maar rijdt men de
straat recht tegenover het pannekoeken-
huis uit. Aan het eind ervan gaat men
rechts en volgt men de rivierdi jk tot café
links". De wegwijzer vermeldt de naam
van een grote stad. Men vervolgt deze
weg en komt dan vanzelf op een punt,
waar men die in hei begin van de tocht
heeft verlaten. Daar waar men door. de
wegwijzer met het cijfer 3 naar rechts
werd gestuurd.
Nieuwbouwwijken doen dorpen
uitgroeien tot stadjes
