Alquin knalt er
vrolijk op los
"VOLLE BAK"
„Je moet het publiek overbluffen"
K
m
RIJNMONDBAND START NOG MET
BEIDE BENEN OP DE GROND
SCHIE-POPTOPS
elpee top 10
SINGLE TOP 10
VERWONDERLIJK
STOFFIG
TOPPERS VAN DE WEEK
SCHIEDAMSCHE COURANT
Schiedam Alquin is een naam die in popmin-
nend Nederland inmiddels overbekend is. Geen
wonder, want het is de naam van een formatie
die al twee zeer respectabele elpees heeft uitge
bracht. En beide langspelers worden door een
groot deel van dat popliefhebbende volkje met
open armen en open portemonnees ontvangen
Toch maakt de uit Delft afkomstige groep be
paald geen commerciële muziek. Aangezien het
publiek sneller dan vroeger warm ioopt voor
meer inhoudelijke muziek, rekent de organisa
tie van Jeugdland '74 op een "volle bak"
morgenavt" d in de sporthal Margriet. Want
dan treedt daar, met in het voorprogramma de
Schiedamse popgroep Variable Voice, Alquin
op.
En als de popminnaars, die de beide elpees van
de Delftenaren weten te waarderen, zich ook
nu niet onbetuigd laten, dan kan Alquin mor
gen inderdaad op veel fans rekenen.
Het optreden is georganiseerd door Jeugdland in
samenwerking met sociëteit de Tempel en het
Lion's Artists Management van Henk van der
Mey en Peter Hollestelle. In het kader van het
concert van Alquin zijn we naar de Delftse
Voorstraat gegaan, waar we in een oud pandje
van het Mojo Impresariaat hebben gepraat mét
twee leden va de band.
Het resultaat van dat gesprek vindt u op deze
pagina.
Delft „We voelen ons net voetballers. Alleen spelen
-*wij tegen het publiek, waarvan we met vijf- of
zes—nul willen winnen. De toeschouwers moeten
overbluft worden. Want als je te weinig punten
scoort en het bij een, laten we zegden, twee—één
stand blijft, dan komt er bij een volgende optreden
minder publiek. Want twee—één vindt men niet
genoeg"
Atquir», op naar derde efpee.
Beeldspraak van Ferdinand Bak
ker, één van de oprichters van
de Delftse formatie Alquin.
Beeldspraak waaruit blijkt dat
de popgToep het publiek liltersV
seneus neemt. „We spelen im
mers voor hen en willen hen
laten Tien wat we in 0112e mars
hebben", verklaart hij.
„Door de mensen in de zaal kan
een nummer ook helemaal ver-
andeten. Dat is geen kwestie
van een compromis sluiten met
het publiek, waarbij je toegee-
fïijk moet zijn. Een bepaalde
t band met het publiek kan een
k motivatie zijn om een composi
tie te laten wat hij is om vervol
gens te gaan improviseren", al
dus Ferdinand, die bij Alquin
gitaar, piano, viool en AKP-
synthesizer speelt en zingt
Samen met Job Tarenskeen
(zang, sax en parcussion), Ro
nald Ottenhoff (sax en fluit),
Dick Franssen (orgel en elek
trische piano), Paul Westrate
(drums en zang) en Hein Mars
(basgitaar en zang) reist hij
sinds augustus 1972 als „full
prof* de zalen m binnen- en
buitenland af.
MARKS
Een nogal vermoeide bezigheid:
Alquin is één van de weinige
Nederlandse groepen, die min
stens vijf keer per week kan
optreden. In het hoogseizoen is
het vaak nog drukker.
;,Het is allemaal begonnen, toen
DOOR
KOR KEGEL
on2e eerste elpee Marks uit
kwam", vertelt Job Tarenskeen,
Alquins tekstschrijver. „We
draaiden toen al een tijdje mee
als amateurs, aanvankelijk on
der de naam Treshold Fear. We
waren dus al een beetje gewend
aan het geven van concerten in
heel Nederland",
pie gewenning leidde tot de
naamsverandering (Treshold
Fear betekent „drempelvrees").
De naam van het klooster,
waarin de groep repeteert, AIc-
wien, werd „verengelst" en met
de nieuwe naam. kwam meer
faam.
OPNAME
„Het gekke was dat we daarna
heel andere muziek maakten,
dan op Marks stond", vervolgt
Job. „De elpee kwam pas een
half jaar na de opname tut en
toen gaf de plaat niet meer
helemaal weer wat we waren.
De oorzaak van het in de kast
Job Tarenskeen en Ferdi
nand Bakker; geen drempel
vrees meer.
blijven liggen van Marks? Nou, uitkomen. Niet na Sinterklaas,
dat zat 'm in de planning van En ook niet als er een „belang
de platenmaatschappij. Elke el- rijker" plaatje van Jan L... uii-
pee moet zoveel mogelijk op- komt".
brengen dus moet 'ie op een De elpee Marks was een vppr een
voor de verkoop gunstig tijdstip Nederlandse groep althans, erg
Rijnmondband: bijna Neerlands beste..-.
Schiedam liet is eindelijk tot
de muzikanten van de Rijn*
mondband doorgedrongen: da
genlang kon men bijna nog
- niet geloven dat een derde
plaats was behaald bij de we
reldkampioenschappen in
Kerkrade.
10ndanks het succes blijft het
tamboer- en trompetterkorps
met beide bonen op de grond
staan, Men wil echter wel flink
uitbreiden. Nieuwe instrumen
ten üijn al aangeschaft en nu
zoekt men alleen nog enkele
enthousiaste tamboers en bla-
sers. Muzikale ervaring is pret
tig, maar niet vereist, stelt de
Rijnmondband.
Overigens lag de tweede plaats
op de wereldranglijst voor het
grijpen. "Het niet behalen er
van verminderde nauwelijks de
feestvreugde, hoor," zo meent
secretaris IJ. J. Ferwerda. "De
Larense band 1ICC was ge
woon bet er en streefde ons op
de laatste dag nog voorbij. Dat
korps haaide in 1970 ook al de
nationale titel, als beste Neder
landse drumband."
De Rijnmondband beseft dat
men het zonder de talrijke re
petities niet had gered. "We
hadden de laatste weken de
nodige puntjes op de 1 gezet.
Iedereen heeft zich volledig in
gezet," aldus de heer Ferwerda,
De repetities gaan - ook na het
behaalde resultaat - gewoon
door. Elke vrijdagavond kan
men de drumband be2ig zien in
het voormalig gymnasium ach-
ter de Schiedamse muziek,
school aan de Lange Nieuvv-
s tra at. De repetities worden ge
houden van acht tot tien uur
's avonds,
progressieve plaat. Niet bijzon
der goed, maar wel heel hoop
gevend. Alquin bewees en
dat doet de groep trouwens nu
nog erg veelzijdig te zijn.
CEPIEL
De tweede elpee. The Mountain
Queen, was misschien ïtts com
merciëler (met meer gitaarwerk
en minder „studentenaehlig or-
geifiepicl") maar ook professio
neler. Bovendien kwam er meer
bekendheid. En ook meer hoop
voor een derde elpee, die ui
november gaat verschijnen.
Ferdinand Bakker, componist
van de meeste Alquin-mu2iek:
„Het is nog niet bekend hoe die
gaat heten, maar zeker is dat
er muziek op komt waar een
stille kracht van uitgaat. Er ko
men meer korte nummers op.
die ..heavier" maar minder ro-
matntisch zijn dan de vorige
composities*'.
Het blijft wet de bedoeling dat de
derde plaats, evenals de twee
vorige produktiPi» (de eerste
van Hans van Oostcrhout. de
tweede van do Engelse produ
cer Derek Laremv). zoveel mo
gelijk het sfeertje van een live-
optreden moet overbrengen.
DIRTY
„Toch is het zeker niet onmoge-
lijk dat wc over een half jaartje
weer cleane, gepolijste muziek
maken Wel progressief, maar
zonder bijvoogbeeld de gitaar
te laten vervormen. In liet be
gin kwam het gewoon met bij
ons op om die muziek af en toe
anders te doen klinken. Maar
het is met uitgesloten dat we
over enige maanden weer zijn
uitgekeken op die „dirty
sound", meent Ferdinand.
Alqutn speelt nu veel harder dan
in de begintijd. De verklaring
van Ferdinand: „We werden ge-
faseineejd door de optredens
van de Who en de Earring, met
welke groepen we op toemee
gingen Live bleken zij veel be
ter dan we ooit gedacht had
den. Het beïnvloedt je, die po
wer op het podium. Dan denk
je: ik koop er toch ook maar
een kastje, een versterker, bij".
Hij gevolgf, op een idee gebracht
door het praten over genoemde
toemees: ..Het is eigenlijk gek
dat de Earring in Engeland
wordt vergeleken met Focus,
terwijl ze toch heel andere mu
ziek maken- De Britten vergelij
ken voornamelijk de gitaristen.
Om tot de conclusie te komen*
die band ïs slechter of in
andere gevallen beter dan
Focus".
AJAX
„Als je naar het zuiden gaat. zie
je iets vergelijkbaars* iedereen
heeft" het daar over Ajax, om
dat die club nou eenmaal een
voorloper van een bepaalde
stroming is". Job vult aan* ..Ik
moet wel toegeven dat het Bnt-
se pubhek erg fijn is om voor
te spelen. Als ze iets goed vin
den laten ze dat ook eerlijk
blijken. Dan breken ze de zaal
voor je af. In Nederland zegt
men over een band alleen maa-
r: „Goeie groep, maar dat had
ik wel verwacht". Voel je hel
verschil?"
Het wachten voor Alquin is voor
lopig op de definitieve door
braak. In Nederland hebben de
Delftenaren zich in ieder geval
geschaard by de andere vader
landse topgroepen. Ferdinand.
„Als je eenmaal m Paradiso
hebt gespeeld en je hebt daar
de zaak op zijn kop gezet, dan
komt je er wel. je toekomst is
dan verzekerd. Men vindt je
dan ook goed genoeg voor de
Doelen in Rotterdam, of voor
het Concertgebouw m Amster
dam.
In dat laatste gebouw hebben wei
wel een merkwaardige ervaring
opgedaan. Er loopt daar een
immens hoge trap, waarvan de
artiesten en de musici gebruik
moeten maken om op of van de
bühne te komen. Ais het con
cert nu is afgelopen en je wilt
naar de kleedkamers gaan, dan
houdt men als je geen toegift
geeft al op met klappen voor
je boven bent. Ook ais je vóór
het concert naar beneden komt,
voel je je zenuwen wel zitten.
Het publiek ziet je die trap
afkomen en d3t werkt benau
wend''.
SCORE
Als Alquin echter eenmaal op de
planken staat is het, volgens
Job, uit met de zenuwen. De
groep kanit er dan weer vrolijk
op los. Om de score zo hoog
mogelijk op te voeren. Dat zat
morgenavond met erg gemak
kelijk zijn, ondanks de kwalitei
ten van de musici. Want het
Schiedamse poppubliek laat
zich niet eenvoudig overrompe
len. Dat is al te vaak gebleken.
Door technische moeilijkheden kon vorige week
onze rubriek niet verschijnen. Om dat verlies
een beetje goed te maken hebben we deze ru
briek nog veeïzijdiger dan anders proberen op
te zetten. Vandaag vindt u in deze periodiek een
vertegenwoordiger van het meer jazzy genre in
de pop, Chris Hinze, verder een beschouwinkje
van een 'moderne' synthesizerplaat en tenslotte
nog de grillen van 'rocker' Jack van Raay.
1. (6) On beach beacht - Neil Young
2. (1) Band on the run - Paul McCartney and "Wings
3. (-) Kimono my house - Sparks
4. (7) Before the flood - Bob Dylan and Band
5. (-) Another trace, another time - Bryan Ferry
6. (9) Rampant - Nazareth
7. (-) Sketches en Bach - Chris Hinze
8. (-) Irish tour - Rory Gallagher
9. (2) Music all in - Pim Jacobs
10. <-) Whirl winds - Doodate
1(1) Sugar baby love - Rubettes
2. (4) Rock the boat - Hues Corporation
3. (2) OK Chicago - Resonance
4. (10) If you go away - Terry Jacks
5. (6) Band on the run - Paul McCartney and Wings
6. (5) Love is life - Earth and Fire
7. (7) Let your hair hang down - Catapult
8. (-) Rocket - Mud
9. (-) Ah, L'amore - Mouth and MacNeal
10. (-) Rock your baby - George McCrael
CHRIS HINZE COMBINATION
In het rijke platenarchief van de Free Record Shop bevindt
zich al enige weken de elpee "Things to come" van het
Engelse duo Seventh IVave. Niet zó verwonderlijk dus, dat
die plaat net op de draaitafel in het winkeltje aan het
Broersveld lag, toen wij deze week de elpee top tien van
die zaak ging halen. Na de elpee enkele malen gehoord te
hebben en een artikeltje in het muziekblad Oor te hebben
gelezen, dat eigenaar Hans Breukhoven ons onder de neus
drukte, rees de gedachte om er enige aandacht in deze,
rubriek aan te wijden. Want: "Things to come" is een"
uitstekende langspeler en ongetwijfeld één van de beste ooit
uitgekomen 'synthesizerplaten'. Delist geen experimentele,
zoals men vaak nog verwacht van een plaat waarop de
synthesizer zo>*n belangrijke rol speelt. Kieran O'Connor en
Ken Elliott, die samen het duo Seventh Wave vormen, maken
begrijpelijke, goed in het gehoor liggende muziek. Jan Lib-
benga noemt in Oor als vergelijkingsmateriaal: Emerson,
Lake and Palmer, Pink Floyd, het Residentieorkest, de Beach
Boys, Thunderclap Newman, Ash Ra Tempel en het klokken
spel van de domtoren. Zijn wel goede vergelijkingen zijn
bedoeld om een indruk van de plaat te geven, de conclusie
dat "Things to come" de "Sgt Pepper" onder de synthesizer-
platen mag worden genoemd is ietwat ongelukkig. Immers,
het Beatles' topalbum was vrij revolutionair en zijn tijd ver
vooruit, de productie van Seventh Wave is dat zeker niet.
Als Jan Libbenga met zijn kreet echter alleen wil aangeven
dat "Things to come" een plaat van hoog niveau is, dan heeft
hij het gelijk aan zijn kant. Want Seventh Wave heeft
inderdaad een topprestatie geleverd.
Het eerste album van Seventh Wave is in Schiedam alleen bij
de Free Record Shop verkrijgbaar.
Hadden we het de vorige keer in deze rubriek nog over
jeugdsentiment, dit keer zijn wederom enkele vergrijsde
platen uit de al even stoffige kast opgediept. Door fotograaf
Jack van Raay, die als "bekende Schiedammer" voor de
toppers van deze week zorgt. Zijn persoonlijke top tien
hieronder getuigt van een smaak uit die lekker ouderwetse
rock 'n' roll-tijd.
1. Boogie woogie country girl - Joe Turner
2. Mean mean man - Wanda Jackson
3. Vol. 3 1959 (elpee) - Gene Vincent
4. Whole lotta shaking goin' on - Jerry L. Lewis
5. That's all right, mama - Elvis Presley
6. I'm a man - Bo Didley
Slippin' and slidin' Buddy Holly
8. Blue suede shoes - Eddy Cochran
9. Johnny B. Goode - Chuck Berry
10. Good golly miss Molly - Little Richard
