SVV weer met Jan
Persoonlijkheid meer waard dan
kennis van de spelregels
Coenen in de
spits
Onzekerheid bij
Helmond Sport
Pirn Visser
„weet het
nog niet"
■A 1 SCHIEDAMSCHE COURANT ZATERDAG 21 SEPTEMBER 1974
JHonkbalarbiter
Joop Verkaaik: "1 1 ~a
Hans van Katwijk tweede
r»&
Schiedam „Ik ben de enige scheidsrechter in Neder-
land met een houten poot en ik ben er nog trots
op ook!"
De man die dit „sans gene" tegen mij zegt, is de
- 44-jarige J. (oop) Verkaaik uit Schiedam. Honkbalar-
bïter eerste klas en secretaris van de landelijke
honkbalscheidsrechters^reniging.
In de oorlog heeft Joop verkaaik hij was toen 12
jaar -r oen been verloren. Met een kunstbeen heeft
hij leren leven. En goed ook. Uit niets blijkt dat
hij eronder gebukt gaat. Nou ja, hij kon niet wat
hem ongetwijfeld wel eens heeft bezwaard aan
actieve sport doen. Want bij de invaliden sportbond
wilde hij niet, dat druiste tegen zijn geest in.
Een toevalligheid een zwager die bij DHS honkbal
de en tegen hem zei: „je moet eens komen kijken"
bracht Joop Verkaaik in die sport. Ook omdat
zijn zoons (toen nog zoontjes) er meteen Idolaat van
waren. Waar DHS nu Groenoord geen jeugd
'aannam, stapte de familie Verkaaik binnen bij
„Schiedam". Vader moeder en drie zoons.
Moeder ook? Ja moeder ook. En dat vindt Joop fijn.
Want als hij 's zondags op stap gaat om ergens in
den lande een honkbalwedstrijd te leiden hoe
verder weg hoe liever gaat moeders mee. „Onder
weg gezellig een kopje koffie drinken. Dan de wed
strijd. En op de weg terug samen een hapje eten.
Hebben we een fijne dag gehad, hè moeder?" Me
vrouw Verkaaik knikt. „Jammer," zegt ze, „dat het
bijna achter de rug is." '„Ja", zegt Joop, „nog een
toemooitje hier of daar en dan is het „ajuusr
honkbal, tot volgend jaar maar weer."
Gestart als jeugdleider is
Joop Verkalk in luttele
jaren van rayon-scheids
rechter opgeklommen
tot de eerste klasse.
Joop: „de hoofdklasse is
voor mij, vanwege mijn
handicap, onhaalbaar."
Hij constateert het als
een nuchter feit, zonder
ressentiment. De eerste
klas is hem. trouwens
hoog genoeg. Bijna elke
wedstrijd is voor hem
een „thriller". Hij beleeft
een wedstrijd zo intens,
dat hij, als de innings
erop zitten, bekaf is.
„Dan zit hier" en hij
wijst op zijn prothese
een kwart litertje
zweet!" Een goede ver
mageringskuur dus,
maar dat spijkert me
vrouw Verkaaik in de
week wel weer bij.
GEEN BEZWAAR
„Misschien een pijnlijke vraag.
Maar is je handicap nooit een
bezwaar?"
„Nooit!" „Het antwoord komt <33-
rekt, positief. „-Geen speler die
er ooit wat van gezegd heeft."
Wel pubhek. Nou ja, opgeschoten
pilsjes-drinkers, die hem soms
de gemeenste scheldwoorden
naar het hoofdshngeren. Zij
glijden van Joop Verkaaik af,
als water van een eend. Een
enkele keer stapt hij op zo'n
lefschopper af, om dan fijntjes
ironisch tegen hem te zeggen:
„hé. jij weet zoveel van honkbal
af. Mag ik je naam noteren? We
kunnen nog wel zo'n mannetje
als jij bent gebruiken." Meestal
staat zo'n mannetje dan met z'n
mond vol tanden.
Wie nu denkt dat de spelers Joop
Verkaaik sparen om zijn handi
cap vergist zich deerlijk. Zij
zien hem staan voor wat hij op
dat moment voor hen is, als de
scheidsrechter. En zij aarzelen,
geen moment om hem, als zij
dit nodig oordelen, ter verant
woording te roepen, want u
weet het misschien dat mag
bij honkbal. „En ais ik het fout
heb dat kan, want ïede*"
mens maakt fouten dan zeg,
ik: „sorry jongens" en draai ik
de film terug. Maar als ik het
bij het goede eind heb. dan is
er geen wrikken of bewegen
meer bij. Al komt de onderste
steen boven.
„Gebeurt dat wel eens die on
derste steen...?" „O jawel, want
als je denkt dat honkballers
zulke lieverdjes zijn vergis je je
ook. Nog onlangs ben ik nage
zeten door een catcher!" „En?"
„Hij wou me te hjf, maar hij
werd bijtijds opgevangen door
een paar spelers."
„Ik heb het niet-eens gerappor
teerd. De jongen was door aler-
ici omstandigheden een beetje
door het dolle heen. We hebben
het na afloop uitgepraat"
Want dat is het fijne bij honkbal,
vertelt Joop Verkaaik, daL het
eigenlijk allemaal vrienden on
der elkaar zijn. Hier is nog
wat het vroeger bij voetbal was
ouwe jongens, krentenbrood.
Zoals vroeger een Aad van Wel-
zenes of een Dirk Nijs, wanneer
zij een voetbalwedstrijd kwa
men blazen, werden ontvangen,
gebeurt nu nog bij honkbal.
Voor de wedstrijd rs er al een
intieme sfeer en die blijft tot
Joop Verkaaik weer zijn auto
start om weg te rijden. Het Is
dan „dag Joop, tot ziens ouwe
jongen". Hij wordt bijna uitge
zwaaid en moeder Verkaaik
zwaait mee terug.
PERSOONLIJKHEID.
Het voornaamste voor een
scheidsrechter of het nu
honkbal is of voetbal is zijn
personality. Het is, zoals in de
reclame voor een bepaald soort
scheerapparaat: „je moet 'em
voelen!" Joop Verkaaik consta
teert. zonder overdrijving maar
ook zonder schroom, dat hij
zo'n soort scheidsrechter is.
„Persoonlijkheid", zegt hij „Is
meer waard dan kennis van
spelregels. En een belangrijke
ondersteuning daarbij is je kle
ding. Een lichtend voorbeeld
voor hem is nog steeds Leo
Hom.
„Ik was niet in alle opzichten een
bewonderaar van hem, maar
2oaIs hij in het veld verschee-
n,..Uit de kunst. „Kijk dat
maakt indruk op de spelers. Als
ik de aanvoerders bij elkaar
roep, dan zie je 2e denken:
„daar is de scheidsrechter. Dat
is geen vent om geintjes mee te
maken."
Het eerste wat Joop Verkaaik DILEMMA
dan ook gedaan heeft toen hij
de arbitrage instapte was zich
een outfit aanschaffen. Het
kostte een paar centen, maar
gelukkig had hij net een dou
ceurtje gehad van zijn baas.
metervergoeding. Hij mag, naar
gelang de afstand een paar gul
den besteden voor de inwendi
ge mens. maar elke zondag dat
hij op stap is, kost hem geld.
Maar het is zijn hobby en elke
hobby kost geld. Hij zou het
niet willen ruilen voor een cara
van. En zijn vrouw ook niet.
Tja, het is in de honkballerij
geen vetsoppert. Hij krijgt als
scheidsrechter een {kleine) kilo-
En nu komt Joop Verkaaik aan
een dilemma, waarmee de
honkballerij nogal heeft ie
worstelen. Want niet iedereen,
die zijn hart aan deze sport
heeft verpand, heeft een vrouw
als Joop Verkaik, Er zijn vrou
wen, verloofdes of vriendin
nen, die op een mooie zondag
tegen haar echtgenoot, verloof
de of vriend zeggen: „nu kun
je vandaag met je honbalterij
eens mooi de pot op, nu gaan
we daar-of-daar naartoe!" En
dan kan de scheidsrechter kie
zen; toch op stap gaan en een
huis vol ruzie of„de wedstrijd
de wedstrijd laten!" En zo ge
beurt het nog wel eens, dat een
arbiter niet komt opdagen. Als
er nou nog twee komen is het
niet zo erg. Maar soms is er
niemand en dan moet een spe
ler inspringen.
De arbitrage het is eigenlijk in
de honkballerij een levens
groot probleem. Zo is er een
nieuwe scheidsrechter zitting
heeft Scheidsrechters rijn ook
niet vertegenwoordigd op de
bondsvergadering. Het is ook
ontzettend moeilijk om er de
mensen voor te vinden. Als se
cretaris van de landelijke
scheidsrechtersvereniging
streeft Joop Verkaaik ook naar
een bdtere begeleiding.
Afs iemand zijn diploma heeft
gehaald wordt hij aangenomen.
Punt uit. Er komen over hem
geen rapporten. Hij moet zelf
vragen om promotie. Inciden
teel wordt er eens iets aan ge
daan. Joop Verkaaik heeft zelf
een jonge begeleid, een paar
wedstrijden, maar hij zou zo
graag zien dat het landelijk ge
beurde. „Maar ja", zegt hij be
rustend, „we zijn maar een ar
me bond. Er is zo weinig geld."
NAAR AMERIKA
Even was de lucht bewolkt, in dit
gesprek met deze enthousiaste
Schiedamse honkbalpropagan
dist, maar dan breekt ineens
het zonnetje weer door, als me
vrouw Verkaaik zegt: „op 12
oktober gaan we naar Amerika-
Naar de World Senes in Oa
kland! Joop Verkaaik steekt er
een vers sigaartje voor op.
„Tja, dat is niet niks„Want
de World Series, dat is toch wel
het Mekka voor de ware honk
balgelovige.
Het blijkt dan dat er die dag in
Amsterdam een vliegtuig ver
trekt met niet minder dan 250
bedevaartgangers. Het is een
initiatief geweest van een ent-
housiaste honkbaljoumahst
Kohier verbonden aan Insi
de. het blad van dehonkballers.
Het wordt een tiendaagse trip,
die veertien honderd gulden de
man gaat kosten1. Voor reizen
hotel, inclusief ontbijt en toe-
gang tot de wedstrijden. „En je
kunt ervan op aan", zegt Joop
Verkaaik, „dat het een succes
wordt. Want als klem landje
staan we er goed op m Amen-
ka. Denk maar aan de Haar
lemse honkbalweek-"
En dan als alles achter de rug
is is er volleybal. Dan be
door Bart in 't Hout
klimmen de heer en mevrouw
Verkaaik „ja, dat ben ik ook
gaan doen!" de bok om m
de wintermaanden deze zo po
pulair geworden zaalsport te
arbitreren. Voorlopig nog regio
naal Capelle, Maassluis, Vlaar-
dingen, om maar stad en dorp
te noemen.
VOLLEYBAL
„Volleybal, dat is weer heel iets
anders dan honkbal. Je komt
met je schoentjes onder de arm
de 2aal binnen. Je gaat zitten,
je fluit je wedstrijd en je gaat
weer weg. Geen ouwe jongens
krentenbrood. Niet eens een
kopje koffie. Ook geen dag ple
zier. Soms is een wedstrijd in
twintig minuten afgelopen. Je
spulletjes weer onder de arm
en weg. Joop „ik ben wel eens
thuis gekomen, dat m'n vrouw
zei: ik wist niet eens dat je weg
was."
Maar ook in deze tak van sport
is er een nijpend gebrek aan
scheidsrechters. Toen Joop
Verkaaik zijn diploma had ge
haald werd hij letterlijk door
een paar verenigingen bespron
gen om (gratis) lid te worden.
Want zonder scheidsrechters
geen wedstrijden. Hier geldt het
parool, dat eens de titel was
van' een boek: „breng ze levend
mee" Joop Verkaik kan er wel
om grinniken. Hij doet het ook
graag evenals zijn vrouw
maar..Jiet is geen honkbal,
„Hoe lang blijf je nog scheids
rechter?" „Net zo lang als ik
wil. Voor honkbalscheidsrech-
ters bestaat geen limiet. Er zijn
wel zestigers. Maar ik denk dat
ik voor m'n vijftigste stop. Ik
wil nog geen andere scheld
woorden naar m'n kop krij
gen....!"
Schiedam Na vier wedstrijder.
in een en dezelfde opstelling te
.hebben gespeeld, staan er bij
.Hermes DVS veranderingen op
til. Belangrijkste oorzaak daar
voor: het gebrek aan doortas
tendheid van de blaawwitte
voorwaartsen in de laatste
wedstrijden. Kansen genoeg,
"maar scoren, ho maar.
Pim Visser is er nog niet hele
maal uit, wie er plaats zal moe-
„vten maken. Voorlopig gaat hij
nog niet verder dan het noemen
van een dertienkoppige selectie, j
Opvallende namen daarin zijn;
die van Teun Komaat en Peter
Langeweg, vorig jaar nog voet-
,'ballend bij HVO en RIOS.
Dat betekent dat er twee mensen
uitmoeten, maar bij een collec-
tïef falen is het moeilijk indivi
duele „zondaars" (en dus moge
lijke „slachtoffers") aan te wij
zen. Het zou met verbazen als
op het* middenveld Peter Lan
geweg de plaats in zal nemen
van Bob Weeda of Ton Vorsten-
bos, geen van beiden in goede
vorm. Daarbij zou de keuze wel
eens op Weeda kunnen vallen,
die fysiek nu eenmaal wat min
der sterk is dan Vorstenbos.
In de voorhoede moet een van de
drie lichtgewichten, Riedijk,
Van de Voort of Van Duppen,
•waarschijnlijk het veld ruimen
voor de in het tweede team
nogal productieve Teun Kor-
naat Vissers keuze is niet een
voudig, maar gezien de plannen
om ook tegen Gouda met drie
spitsen te spelen, zouden de
„vleugelkwaliteiten" van Aad
van de Voort en Ties van Dup-
pen wel eens zwaarder kunnen
wegen dan die van de in het
centrum van de aanval wel be
hendige, maar wat zwak kop
pende en niet al te doordouwe-
rige Riedijk.
Pim Visser: „Er bestaat ook nog
de kans, dat Brouwer niet
meespeelt Hij -s licht gebles
seerd. In dat geval doet Van
der Kroon mee."
Schiedam - Zal SW profiteren van de onrust in Helmond? Onzeker- I
heid, die kon ontstaan omdat tot nu toe resultaten uitbleven en
de door het Helmondse bestuur gevonden "oplossing" bij de
WON op fel verzet stuitte. Helmond Sport, dat met vier punten
uit zeven wedstrden nu al acht punten op koploper Eindhoven
aebter blijft, liet fijntjes weten dat de bevoegde trainer René
van Eek in het vervolg niet meer in de dug-out zou plaatsnemen.
De coaching van het eerste team kwam, zo was de bedoeling,
op de schouders van Co Prins.
Maar de ex-Ajaxied mist daarvoor, aldus secretaris Jaap van der
Leek van de Vereniging van Oefenmees ters, de vereiste licentie.
Dus toch de in ongenade gevallen René van Eek als coach in
de dug-out? In Helmond circuleert het van de geruchten. Dat Co
Prms de coaehing en het samenstellen van het elftal voor zijn
rekening zou gaan nemen en Van Eek als "veldtrainer" werd
afgescheept, wordt als een "elegante oplossing" gezien.
Het komt de rust bij Helmond Het betekent ook dat Bob Maas-
Sport niet ten goede. Een tegen
stander waartegen SW vorig
seizoen het ongeslagen thuisre-
cord verspeelde, maar ondanks
de wat wisselvallige resultaten
nu een betere start had dan de
equipe van René van Eek
Belangrijk voor SW is dan ook
dat het bij koploper Eindhoven
alles behalve is weggespeeld.
Zelfs was de conclusie gerecht
vaardigd, dat SW er wat schle
mielig verloor. Het was het "an-
dere"SW, zoals het tot nu toe
in uitduels nog niet durfde. Be
houdend voetbal, dat wel, maar
met een rust die het nog met
eerder liet zien.
kant hoopt dat de zo mysterieu
ze angst voor uitdeuels nu eind
elijk verdwenen is. "Vergeet bo
vendien niet dat we een vrese
lijk zwaar programma achter
de rug hebben. Kijk maar naar
de FC Vlaardingen, een van de
zwakkere tegenstanders, daar
tegen pakken we wel de pun
ten". En vol vertrouwen: "Heus,
dit seizoen komen óók de pun-
- ten in uitwedstrijden, let maar
eens op".
Maar voor het zo ver is (Heeren
veen) komt het zo moeizaam
begonnen Helmond Sport naar
Harga. Ook dit seizoen lijk SV-
V er een prestigezaak van te
maken om op eigen veld elke
tegenstander te overbluffen.
Met welke formatie dat tegen
Helmond Sport moet gaan ge
beuren is voor Bob Maaskant
geen punt meer.
"Ach, natuurlijk waren we teleur
gesteld", zegt Bob Maaskant
nu, "vooral over de manier
waarop. Maar de downs tem
ming was er deze keer niet. Het jan Groeneweg kreeg voor rijn
was voor iedereen duidelijk dat ge]e kaart in Eindhoven een
het gewoon kwam omdat wij_de wedstrijd op non-actief en om-
doelpunten niet maakten. We
hadden heus wel goed gevoet
bald".
Schiedam De hengelaars van Mak's speciaalzaak boekten bij het
in Heer Hugo Waard gehouden concours voor eigenaars en perso-
nee] van landelijke hengelsportzaken fraaie successen. Hans van
Katwijk eiste met een vangst van 4.7 kg vis de tweede plaats voor
- rich op. De landelijk kampioen van het vorige jaar. Jaap Mulder,
werd derde met 2.5 kg. Hans Schoenmaker eindigde ais achtste
<1.5) en Ten Kardol bezette met 1.2 kg vis de twaalfde plaats in
de eindrangschikking. De heren vingen uitsluitend brasem waaron
,-der de „vloermatten" met een lengte van 50 cm en meer.
dat zijn defensie weinig proble
men ondervond blijft het elftal
verder ongewijzigd. Hetgeen
wil zeggen: Jan van der Velden:
Maarten van Beek, Rinusv.
Steenbergen, Leen Warnaar,
Jan den Tuinder; Theo van To-
ledo, Wim Mulder, John van
der Spek; Peter Jeup, Jan Coe-
nen en Paul Roodnat.
Wilskrachtige actie van
Wim Mulder (links). De SV-
V'er vertolkte ook in Eindho
ven een puike partij op hei
middenveld.
