Zo snel
111 ogelij
weer
e mg"
Provincie en
Viai ti dingen leggen
„dijkgeschil
voor aa i Kroon
BELANGRIJK
Aan de weg timmeren
Blokje
rond
99
Ontwikkelingswerker na 27 maanden Ivoorkust
Compartimenterïngsdijk bijna klaar, maar:
'■mm
WmË
Hf.;
BK
„Schildpad"-kat
Oud papier
voor dier
-WOENSDAG 25 SEPTEMBER 1974
SCHIEDAMSCHE COURANT
3
Schiedam Nog1 niet zo lang
geleden is er een "rel" ge
weest rond de Stichting Ne
derlandse Vrijwilligers (een
stichting die jonge Neder
landse vrijwilligers naar tal
van ontwikkelingsprojecten
in het buitenland zendt). Er
zou sprake zijn van geldver
spilling en menige ontwik
kelingswerker zou in den
vreemde hebben ontdekt
aan een "nutteloos" project
deel te nemen.
Minister Pronk (ontwikke
lingssamenwerking) heeft
naar aanleiding van al dpze
aantijgingen in de Tweede
Kamer gezegd dat veel van
deze verhalen onjuist of niet
geheel juist is. Hij erkende
wel dat er in het verleden
fouten zijn gemaakt, maar
dat men daar juist van ge
leerd heeft.
Oat men bij de SNV in een
waas van geheimzinnigheid
werkte, ontkende hij ten
stelligste. Iedereen mocht
weten wat er op zijn ministe
rie en op het bureau van de
stichting gebeurde. Om ook
maar de sfeer van geheim
zinnigheid te vermijden
wordt tegenwoordig via het
ministerie een lijst van te
ruggekeerde ontwikkelings
werkers naar de kranten ge
stuurd. "Als u soms iets
voelt voor een gesprek
je...", zo zegt het begelei
dend schrijven.
Nu blijkt in de praktijk dat de
ontwikkelingswerkers zelf
juist weer niet meewerken
aan het oplossen van al dat
geheimzinnige gedoe. Wij
hebben enkelen van hen ge
beld., maar men voelde juist
helemaal niets voor publici
teit Nu kan het zijn nat deze
mening voortkomt uit een
vorm van bescheidenheid.
Aan de andere kant dienen de
NSV-gangers te beseffen dat
zij hun- overigens bijzonder
te waarderen- werk niet al
leen kunnen doen door eigen
inzet en hard werken.
Zij worden daarbij- terecht-
financieel gesteund door het
ministerie. Maar dat ministe
rie krijgt zijn geld via de
grote pot, die gevuld wordt
door de belastingbetaler.
En iedere SNV'er moet besef
fen dat publiciteit best wel
eens goed kan zijn. Ten eer
ste kan het "twijfelaars"
over de brug helpen om ook
deel te gaan nemen aan dit
werk, en in de tweede plaats
is het in feite een beetje hun
plicht om wel eens "aan de
weg te timmeren". Een van
hen, de 22-jarige Harry van
de Heerik, heeft dat wel ge
zien, Onze verslaggever
sprak, met hem in zijn ou
derlijk huls, waarbij, als het
aan hem ligt, niet lang zal
blijven.
Vlaardingen Het provinciaal be
stuur van Zuid-Holland en
Vlaardingen hebben besloten het
bestuursgeschil over de compar-
timénteringsdijk voor te leggen
aan de Kroon. Die beslissing
komt nu eerst na het kort ge
ding, dat de gemeente tegen de
provincie had aangespannen.
Vlaardingen, dat de aanleg van
de dijk in strijd vindt met be
stemmingsplan Holy Zuid LA
en meent dat de werkzaamheden
aan de dijk gestopt dienen te
worden totdat aan alle voor
waarden voldaan zou zijn, ver
loor.
De werkzaamheden san de „dikke dijk"
gingen door. Nu drie maanden later is de
knoop dan toch nog doorgehakt. De Kroon
moet nu maar zeggen wie gelijk heeft De
aanleg van de compartimenteringsdijk ge
schiedt op grond van de wet Bescherming
Waterstaatswerken in Oorlogstijd (BWQ).
Vlaardingen baseert zieh, met het bestem
mingsplan in de hand, op de wet Ruimte
lijke Ordening. Die twee wetten zouden
elkaar doorkruisen. De president van de
Rotterdamse rechtbank, mr. J. G. L, Reu
der zei op 11 juni dat de wet BWO de
latere wet RO zeker met doorbeekt.
De gemeente is nooit akkoord gegaan mei
de aanleg van de dijk. Het. college, dal
door GS geheimhouding was opgelegd
was wei met üe aanleg van de dijk ak
koord gegaan. GS voerde dit in het kort
geding ter verdediging aan. Mr. Reuder
gaf de provincie hier ongelijk, want zo^ei
hij: „De provincie heeft het bestuurlijk
karakter van de onderlinge verhoudingen
tussen raad en b, en w. miskend, want de
raad van Vlaardingen is nooit akkoord
gegaan".
De Kroon moet nu uitspraak doen. Of het
veel zal helpen is nog maar de vraag. De
dijk is bijna klaar.
Schiedam „Eigenlijk is
een periode van 27
maanden gewoon te
kort. Tegen de tijd dat je
bent ingewerkt en inge
burgerd, moet je weer
terug. De mensen met
wie je werkt raken net
aan je gewend en dan
moet je ophouden en te
rug naar Nederland".
Aan het woord de 22-jarige
bouwkundige Harry van de
Heerik die meer dan twee jaar
in Ivoorkust verbleef. Hij was
uitgezonden door de Stichting
Nederlandse Vrijwilligers.
De „Rijnmondenaar" is een van
de duizenden jonge mensen die
worden aangetrokken door ad
vertenties in de dagbladen en
de reclamespotjes op de televi
sie over ontwikkelingswerk.
Nog maar een paar weken gele
den kwam Harry terug uit het
Afrikaanse land waar hij aan
diverse bouwprojecten heeft ge
werkt. „Nederlander" is hij niet
meer, want als het aan hem lag
ging hij morgen weer terug
naar het andere werelddeel,
Afrika.
Het is duidelijk dat hij het in
Ivoorkust uitstekend naar zijn
zin heeft gehad. Na tweeeneen-
half jaar voelt hij zich hier niet
eens meer thuis. Hij is gewend
geraakt aan de ruimte, aan de
Afrikaanse mentaliteit, maar
bovenal aan zijn Ghanese
vriendin. Zij is een van de be
langrijkste redenen geweest dat
Harry zich alweer heeft aange
meld bij de SNV voor een twee
de termijn in het ontwikkelings
werk.
Ivoorkust is een welvarend land
in vergelijking met andere Afri
kaanse landen. De bevolking
heeft een redelijke levensstan
daard en echte honger wordt er
eigenlijk niet geleden.
POLITIEK
Over de politieke situatie wil Har
ry van de Heerik liever hele-
maal niet spreken. „Dat is een
zaak van het land zelf. Als bui
tenstaander moet je daar vanaf
blijven. Wij worden uitgezon
den om mensen te helpen, tech-
nische problemen te overwin
nen. Dat is onze taak en daar
moeten we ons bij houden".
Wat niet wil zeggen dat Harry
zich niet heeft verdiept in ande
re zaken buiten de politiek.
„Het is een geweldig land", zegt
hij, „vooral in het zuiden. Het
dunbevolkte noorden grenst
aan de Sahel en daar wordt last
ondervonden van de droogte,
maar het zuiden is vruchtbaar
en zeer welvarend".
Aanpassingsmoeilijkheden heeft
hij eigenlijk niet gehad. „Maar
dat is een kwestie van persoon
lijke instelling. Ik heb ook jon
gens gezien die na een paar
maanden inklapten en terug
moesten naar Nederland".
Aanvankelijk had Harry bij de
SNV een plaats gevraagd in
Zuid-Amerika; het werd West-
Afrika en achteraf bezien is hot
goed uitgekomen. Zijn werk be
stond uit het controleren van
bouwprojecten die door de
Afrikaanse bevolking werden
uitgevoerd. „Het is even wen
nen aan de primitieve bouwwij
ze, maar de bevolking is erg
goedwillend en erg leergierig".
VRIJE TIJD
Hoewel hij zelf peen problemen
heeft gehad, kan Harry zich
voorstellen dat veel vrijwilli
gers moeite hebben met hun
vrije tijdsbesteding. „Zelf ging
ik graag met de wagen de bos
sen In en er was gelegenheid
om televisie te kijken. Kleu
rentelevisie begint daar al aar
dig ingeburgerd te raken. Het
zijn meest Franse produkties
omdat Frans nog altijd de
voertaal is tegenover buiten
landers. In de kleinere plaat
sen moest overigens vaak met
een tolk worden gewerkt".
BOVENLAAG
In Ivoorkust worden de topposi
ties nog steeds bekleed door
Franse blanken, maar er is een
tendens om die posten steeds
meer door de eigen bevolking
van Ivoorkust te laten bekle
den. De intellectuele bovenlaag
van de zwarte bevolking ziet de
blanken graag vertrekken,
maar daar is nogal wat tijd
voor nodig.
Vooral aan technici in eigen gele
deren is nog een groot gebrek,
omdat het land veel „witte
boord"-studenten telt. Natuur
lijk kent Harry ook de nadelen
van het Afrikaanse leven-
Een vrijwilliger wordt niet al te
royaal gesalarieerd en het is
moeilijk geld over te houden.
Voor veel vrijwilligers die uit
ontwikkelingslanden terugke
ren is het moeilijk om rich weer
bij het „normale" Nederlandse
leven aan te passen. Het vrije,
maar ook primitieve leven heeft
op de ontwikkelingswerker in
druk gemaakt. Zoveel dat bij-
voorbeetd Van de Heerik zo
snel mogelijk terug wil. Naar
Ivoorkust of desnoods naar een
ander Westafrikaans land.
Maar in ieder geval naar èen
ontwikkelingsproject en naar
zijn Ghanese vriendin. Afrika
heeft Harry behoorlijk in rijn
greep gekregen. Het ouderlijk
huis in Nederland is hem te
klein geworden.
in de mensheid lijkt langzamer
hand te herstellen.
Af en toe een luidruchtig gekef
gepaard gaande met een hevige
ruk aan de lijn onderbreekt het
uitje. Eenden blijken bij deze
voorvallen de favoriete tegen
standers.
Het ongeveer éénjarige bastaard-
je is best een leuke hond om
te zien. Zijn vacht is overheer
send bruin van kleur met wat
wit erdoor. Onze conclusie na
een blokje: lêuk hondje, lief, in
het begin een beetje angstig
(maar dat zal na een paar we
ken wel weg gaan). Eigenlijk is
het hondje, ongeveer middel
slag, geschikt voor ieder gerin
als er maar goed voor hem
wordt gezorgd.
Bergen papier zijn er de afgelo
pen week weer naar de hande
laar gebracht. Na de vakantie
weken van diere nasielbeheer- -
der Egge Boerma blijken de J
stapels oude kranten weer toe
te stromen. Geschatte opbreng
sten tot nu toe: 2700 gulden-
Wie nog een flink pak oud pa
pier heeft kan dat brengen
Leeuwenhoekstraat (de heer v-,
Verweys) en een nieuw adres:
Henri Polakstraat 5 (de heer
Van Beem). Een belletje naar
het asiel (266266) en er bestaat
ook de mogelijkheid dat de ou
de kranten kunnen worden op
gehaald.
Terry is een zwarte bastaard van
ongeveer tien maanden oud.
Het teefje Is de maandag dat
het asiel weer openging ge
bracht door enkele Schiedam
mers die het hondje niet meer
konden houden. Terry iets
kleiner dan een middelslag
hond kan namelijk niet al
te lang alleen in huls zitten. De
beheerder zoekt dan ook voor
haar een fijn gezin liefst met
een huis mei tuin die Terry
goed kunnen verzorgen en die
haar niet voor lange tijd alleen
laten.
Signalement
Naam: onbekend
Ras: geen (bast.)
Geslacht: reu
Leeftijd: ong. 1 jr.
Kleur: bruin-wit
Schofthoogte: 48 cm
Beharing: kort
'Aarzelend stapt het jonge hondje
over de drempel. De buiten
deur van het asiel Is net voor
hem opengegaan en hij ziet
- weer eens de blauwe lucht.
Niet dat hij al Lange tijd heeft
gezéten in het aloude dierente
huis. Want nauwelijks vieren
twintig uur eerder gebeurde
het ritueel bij de drempel in
omgekeerde richting.
Maar toch schijnt het vierpoterije
ervan bewust te zijn dat dit
uitje iets anders is dan andere
keren. Misschien is het omdat
hij plotseling met een volslagen
vreemde op stap moet gaan.
Maar het weerhoudt hem met
Ogenschijnlijk lijkt het beestje
een typische „asïel"-hond: een-
zame dagen in een klein hok,
nauwelijks buitenlucht en al
door maar dat gejank van die
andere beesten aan de kop,
hoewel hij zelf ook meehuilt. Al
die dingen maken een hond een
beetje mensenschuw, hoewel er
natuurlijk uitzonderingen zijn.
Naar mate het blokje rond echter
vordert, merken we een duide
lijke verandering in zijn gedra
gingen, zowel tegenover de „tij
delijke baas" als tegenover an
dere mensen. Het vertrouwen
Drie maanden oud is deze poes
die al enkele dagen in het asiel
zit. Kleur: „schildpad" oftewel
bruin, zwart, wit. Haar broer
tje die tegelijkertijd werd ge
bracht heeft ai een ander te
huis gevonden. Wie wil dit
poesje gaan verzorgen? Het an
dere dier is een zwarte kater
van ongeveer één jaar. Hij is
gevonden in de Rembrandt-
laan, waarna hij naar het asiel
is gebracht.
G Openingstijden: 3-12 uur en 14-17 uur; zaterdag 3-12 uur; zon
en feestdagen gesloten.
O Voor vermissingen direct het asiel bellen.
O Ook Amivedi een organisatie die weggelopen en gevonden
dieren registreert kan u mogelijk helpen: telefoon 269947.
De Schiedamse dierenarts dr. de Kaper heeft zijn praktijk aan
de Jan Steenstraat 39.
Spreekuur: maandag tot en met vrijdag van 13-14.30 uur en
van 19-20.30 uur, behalve woensdagavond.
O Afspraken kunnen telefonisch worden gemaakt van maandag
tot en met vrijdag tussen 8 en 9 uur 's-Ochtends. Telefoon 268234..
Opgeven als lid van de dierenbescherming kunt u door storting
van 7,50 gulden (of meer) op gironummer 216407 ten name van
de dierenbescherming afdeling Schiedam. Op het strookje vermel
den „nieuw lid". Maandblad gratis.
Het gironummer staat uiteraard ook open voor giften.
