-
Rare
jongens,
hoor.
die socialisten..
mmm
JDk houd rekening met
wat al is bereikt59
kmwi
•M
AdsrJaÉBI 5
-i
J!
it
mmm
msmm
41
m
B
ijl
si
imVM MmêMm
wi
WÊÊmÊBm
t -'Ai.»-'A
OBD DIRECTEUR
SPANjERSBERG
Kmmt*
zA
;lïl
tja
til
fil
II s
BI
ZATERDAG 5 OKTOBER 1974
SCHIEDAMSCHE COURANT
j a jt X "A*1 J -i "f J- V. j~ i-ic -
Jan Simons: soms zei hij
zelfs niets...
Chris van Dijk: eerst mijn |g|
brief behandelen...
miïsÊSÈI
Z\-., ■-
- "I
':V-
-%fp
Scliiedam Oud-wethouder mevrouw
Truus Verweïj De Graaff maakt bijna
een luchtsprong van woede. Met haar
bekende, krachtige stem gilt ze de PvdA-
vergadering toe:
„Nee, Tiny, we hebben geen verantwoording
a£ te leggen over de financiën van onze
eigen fractie".
Maar denk maar niet dat het oud-raadslid
Tiny Krikke-Hein zich door haar partijge
note het woord laat ontnemen. Vastbera
den en nog arder dan Truus (om er in
ieder geval bovenuit te komen), roept ze:
„Ik ben de penningmeester. Ik kan zelf
dit zaakje wel even opknappen".
„Ik heb bezwaar tegen...", klinkt het nog uit
de Verweij-hoek, maar verder komt het
niet.
Terwijl in Rotterdam in de Groote Schouw
burg de Pretmachine van de komiek An-
dré van Duin voor het eerst aanslaat, zit
een zestigtal Schiedamse socialistische een
gelijksoortig festijn te organiseren in het
gebouwencomplex Irene aan de Lange
Haven.
Alleen dan wel zonder publiek, want dat kan
er niet meer bij in het kleine zaaltje. De
grote zaal „bezetten" kan ook niet, want
daar 2it de plaatselijke bridgeclub.
Maar dat zal allemaal de pret niet mogen
drukken, want de kleine zaal heeft een
podium met daarop een tafel en daarach
ter drie heren. Half verscholen acter een
rij walgelijke plastic bloemetjes, die bo-
vendien nog walgelijker worden worde
doordat én voorzitter Herman Posthoorn
én secretaris Hans van der Vlist iets fel
roods aan hebben getrokken. Kortom, het
hele zootje vloekt.
„Partijgenoten" roept Posthoorn, terwijl hij
de op dat moment nog lege asbak op het
tafelblad slaak Dit laatste om het geroeze
moes van binnenwandelende Schiedamse
socialisten wat te verstillen. „Ik zit op het
toneel. Niet omdat we zo ver van jullie
weg willen zitten, maar gewoon omdat we
meer mensen hadden verwacht".
Da's een goeie binnenkomer. Het is gelijk
stil. Het is inderdaad een partij van. uiter
sten, die PvdA. Want zo waan je jezelf in
een- soort Sanhedrin, en het volgende
ogenblik denk je dat je in je eentje in een
soort spelonk zit. Zelfs zalenbeheerder
Rob Lutz wordt, ondanks het feit dat hij
toch koffie uitdeelt, bijna de zaal uitgeke
ken.
Hare lui, hoor, die socialisten, zou de beken
de stripfiguur Obélix ongetwijfeld hebben
gezegd, als hij de club donderdagavond
bijeen had gezien.
Daar zit dan die nieuwbakken wethouder
Chris Zijdeveld nog wat aarzelend rond
te kijken. Een grijnsje nier, een grijnsje
daar, en Chrisje maakt het allemaal Idaar.
Hij lijkt^ eigenlijk wel een beetje op drs.
P.
Een trio apart is ook Joop, Yvonne en Jan.
Met wat ik dan fractievoorzitter Joop de
Jong, raadslid Yvonne Siljee en de voor
deze keer in sportieve uit de jaren vijftig
daterende outfit van een donkerblauwe
trui (met V-hals) en een iets lichter blauw
gekleurd overhemd verschijnende Jan Si
mons, bedoel.
Net de Shepherds die op zoek zijn naar eei«
socialistische kudde.
„MEVROUW"
Ook wethouder mevrouw Clara Visbeen-
Stroman is er in een beschaafd donker
blauw jurkje (Het blauw van de WD is
hier wel erg in, denk ik zondig). Ik weet
nooit wat ik tegen haar moet zeggen. Dat
gevoel is bovendien versterkt sinds ze dat
bordje „mevrouw" van haar wethouders
deur heeft laten weghalen. Clara zeggen,
lijkt me nog te familiair en de aanspreekti
tel „wethouder" zou me vermoedelijk de
indruk geven een eunuch te zijn die een
vergissing maakt.
Coryfeeën als mevrouw Tiny Krikke-Hein
en Chris van Dijk geven het gevoel dat
er tenminste ook nog iets van de geest van
Troelstra door de vergadering rondwaart.
Dat geeft rust, vind ik.
Datzelfde geldt overigens ook voor de aan
wezigheid van penningmeester Aad de
Laat, een aardige jongen met een weife
lend caesarkoppïe die over de centen gaat.
Erg belangrijk hoor.
Goed, de vergadering begint. Gememoreerd
wordt dat partijgenoot Arïe Lems voor
zijn dagelijks brood werkt 'ie overdag op
het Stadskantoor als burgemeester een
brief heeft gestuurd waarin hij bedankt
voor het cadeautje dat de PvdA hem had
toegezonden bij zijn benoeming.
En zo razen we door de bekende huishoude
lijke zaken heen. Twee nieuwe leden heb
ben zich aangemeld en zijn inmiddels
„gecontroleerd". De een was toevallig ook
al lid van de PPR, maar dat vormt geen.
probleem.
.Dat zijn toch onze bondgenoten", roept
Chris van Dijk. Maar als je deze grijze
nestor eenmaal het woord geeft, dan is het
moeilijk om het hem weer te ontnemen.
.Meneer de voorzitter. Ik zou graag willen
dat U mijn brief eerst bespreekt".
De voorzitter probeert de zaak nog te sussen
door voor te stellen om dat straks te doen
bij de bespreking van. het bestuursbeleid",
maar „ons aller Chris" weet van geen
wijken en vindt dat mosterd na de maal
tijd, De voorzitter knikt instemmend, zijn
secretaris begint op dat moment aan zijn
eerste papieren zakdoek. Hij snuit zijn
neus.
Chris spuit zijn vuil. Van een papiertje en
zonder een punt of komma te vergeten.
9 Hel PvdA-bestuur. Van links naar
rechts Hans van der Vlist (zakdoek
jes—), Herman Posthoorn („Partijgeno
ten,..") en Aad de Laat (weifelend
caesarkoppie).
Zo nu en dan een stijlfoutje als „dat is
te gek en te los om te lopen", maar da'
gaf' allemaal niks...
Terwijl de oudere leden aandachtig luiste
ren, de jongeren doen dat verveeld of
helemaal niet, voert Van Dijk zijn verhaal
naar een climax.
HUISARTS
De PvdA-ver gad erin g is niet voldoende inge
licht over de coUegevprming, er was spra-
door RIEN VAN DEN ANKER
ke van fractiediscipline. Kortom, Van Dijk
vond dathij „grotelijks belazerd" was.
„En die Van der Veer die zou elke uit-de-
boot-valler eigenhandig op straat knikke
ren", riept hij uit
-
De persoon in kwestie komt op dat moment
net binnen. Wat verbaasd zoekt hij een
plaatsje. Ach, als je huisarts bent kun je
je wel permitteren om te laat te komen
denkt hij vermoedelijk. Dan kan je ook
je auto maar raak neer zetten, moet hij
verder gedacht hebben.
Maar esculaap op de voorruit of niet nog
geen tien minuten later moet voorzitter
Posthoorn al afroepen dat een rode Lada
(een soort Russische Fiat) een aantal ande
re auto's heeft klemgezet. En ja, hoor,
daar gaat Van der Veer weer. Af door de
zijdeur.
Inmiddels doet het trio Simons, De Jong en
Posthoorn allerlei moeite om „vnend"
Chris te overtuigen dat hij wel gelijk
heeft, maar dat hij maar half gelijk heeft
en dat hij toch weer niet gelijk heeft, maar
dat hij desalniettemin toch gelijk krijgt.
Tegen dat „geweld" kan 2elfs Van Dijk niet
op en na ruim een uur staakt hij, soms
tegensputterend, de strijd: Moet je dan als
gewoon lid jurist zijn om er nog iets van
te begrijpen".
En als hij even later „uitglijdt" met de
woorden: „Dat zeiden ze bij het CDA
ook", slaat Simons sinister toe: ,3en je
hier dan als vertegenwoordiger van het
CDA?"
Van Dijk kijkt verstoord op, schimpschou-
dert een beetje en spuwt dan in de rich
ting van die „meneer S.": „Be. ik dacht
dat jij lid van de CPN was..."
Het helpt allemaal niets. Chris van Dijk
wordt tenslotte bedolven onder een zee
van juiste en onjuiste argumenten. Boven
dien snakt iedereen naar een borrel of iets
fris, want zelfs de portier van de Melk
en Regelkamer kan constateren dat hier
twee dingen nodig zijn. Of het uitroepen
van alarmfase 3 of het direct beginnen
van de pauze.
-AC-Ü'a
A t
E "V ri/S-iL l<$&.
mzmÊÊËÊÈÈÈM
Na de pauze is de jus er een beetje af. Zeer
belangrijke agendapunten als een verkie
zing van het bestuur en een bespreking
over het beleid van het bestuur worden
bij wijze van spreken met een hamerslag
afgedaan. Zelfs Jan Simons slaat wel eens
een beurt over als de voorzitter vraagt of
er iemand nog wat wil zeggen. En dat zegt
toch wel wat.
Langzamerhand suddert de zaal in. Behalve
natuurlijk Tiny Krikke-Hein en Truus
Verweij-De Graaff. Die waken over de
rest Dat wordt bewezen als voorzitter
Posthoorn nog een keer durft uit te roepen
dat „mevrouwKrikke-Hein" haar contribu
tie niet heeft betaald. „Wat zegt u? Heb
ik niet betaald. Dat is onjuist", klinkt het
uit de mond van Tiny waarbij ze vermoe
delijk de volumeknop eventjes op numny
tien had staan.
De zaal schudt wakker, maar gaat wj
rustig verder met dommelen als posthcw
geruststellend roept, dat .je van niets wt
en allecen maar het verslag van de ka^
controlecommissie opleest We komen
langzamerand bïj punt 14 van de agenda:
„Fractie verantwoording over het jaar
1973-1974".
ZAKDOEKJES
De zaak moet wel opschieten want de doos
met papieren zakdoekjes van secretaris
Van der Vlist is bijna leeg. Maar ook hier
■weer onduidelijkheid. Er is wel een rap-
port maar dat kent niemand en dus wil
ook niemand er verantwoordelijkheid
voor dragen. De financiën van de oude
fractie komen op de proppen.
Tiny en Truus vliegen elkaar bijna in de
haren. Oud-fractievoorzitter Arie Veründe
sust de boel een beetje en zegt dat er zijns
inziens ook nog schulden zijn. „Dat moe
ten we gewoon een keer bespreken",
klinkt het rustig.
Tot slot dan de rondvraag. Er zitten al
mensen op hun horloge te kijken. Anderen
kijken weer met zo'n gezicht van „Als
niemand nou wat vraagt, dan...".
Van Dijk staat weer op. „Ik las over die
griep-pnk. Dat kost vijf gulden. Ik vind
dat gek. Als iemand de pil wil hebben,
den krijgt hij die gratis. Dit is toch ook
een soort voorbehoedsmiddel".
Men schiet in de lach. Oud en jong, radicaal
en conservatief, doen weer eventjes aardig
tegen elkaar. Zelfs het wat overdreven
serieuze antwoord van „dokter Van der
Veer" kan die sfeer niet meer laten ver
dwijnen. En zo gaat iedereen tevreden
naar huis. Botmers omdat „ie niet net als
de vorige keer „boos" moest weglopen.
Van Dijk omdat hij toch gelijk had, Si
mons omdat hij weer de „hoofdrol" speel
de, Tïny Krikke-Hein omdat ze niets ge
zegd heeft over „haar" centen en Truus
Verweij-De Graaff omdat ze juist wel wat
gezegd heeft.
Rare jongens, hoor, die socialisten...
Rotterdam „In - mijn
stellingname over de
ontwikkelingen in het
kleuter-, lager en voort
gezet onderwijs wil ik
voorzichtig zijn. E.erst
wil ik de behoeften le
ren kennen en de com
municatie op touw zet
ten. En voorts houd ik
rekening met wat door
de mensen van de óoor-
dinatlecommissïe al is
bereikt"*
Aldus de pas benoemde di
recteur van de stichting
onderwijsbegeleidings
dienst Nieuwe Water-
De nieuwe directeur van
de onderwijsbegeleidings
dienst Nieuwe Waterweg-
Noord H. Spanjersberg:
,„.,..er wordt nog erg veel
gepraat...."
weg-Noord, HL Spanjers
berg, gisterochtend in
zijn werkkamer van de
Wolfert van Borselen-
scholengemeenschap in
Rotterdam. Dritó'enveer-
tig jaar oud verlaat de
thans plaatsvervangend
rektor van die scholen
gemeenschap aan het
eind van dit jaar het
Rotterdamse in ruil
voor een per één januari
verbouwd pand aan de
Schiedamseweg in
Vlaardingen, de hoofd
zetel van de Schiedam,
Vlaardingen en Maas
sluis omvattende school
adviesdienst.
Onderwijsproblematiek is H.
Spanjersberg niet vreemd. Als
plaatsvervangend rektor van de
1.800 leerlingen tellende scho
lengemeenschap is hij speciaal
belast met de havo-afdeling.
Daarvoor, vier jaar geleden,
was hij con-rektor van de brug
klassen, destijds een1 „mam
moetgroot" zorgenkind van de
eerste ronde. Spanjersberg was
de initiatiefnemer van een com
missie van brugklassen, die
zich met de moeilijkheden
daarover bezig hield. Nóg meer
terug verbleef hij negen jaar
als leerkracht aan de pedagogi
sche academie in Rotterdam en
het allereerste begin van zijn
onderwijsperiode bracht-ie
door als onderwijzer en hoofd
van een lagere school in Lek-
kerkerk. Spanjersberg is PvdA-
lid en zat de vorige raadsperio
de in de gemeenteraad van
voormalige woonstee Ridder
kerk,
Zijn intensieve contacten met de
Rotterdamse schooladvies
dienst, daterend uit de tijd van
de brugklascommissie, leidden
tot een grotere male van inte
resse voor die instelling. Span
jersberg: „Ik heb het hier uit
stekend naar mijn zin, maar de
achtergronden van een begelei
dingsdienst in wording, zoals in
Vlaardingen het geval is, trekt
mij erg aan. Het is hier al zo'n
beetje ingewerkt".
Welke ideeën hebt u over school-
beg lei dings diensten
„Uitgesproken gedachten heb ik
niet. Het is een interessante
zaak met moeilijke en gevoelige
kanten. In eerste Instantie zie ik
mijn functie bij de onderwijs
begeleidingsdienst in de "sfeer
van het management, de admi
nistratieve opzet en het bouwen
aan een goede organisatie-
Vooral belangrijk vind ik de
contactuele kanten van mijn
functie. Er moet een goede
overlegsituatie blijven bestaan.
Daar moeten we zuinig op zijn.
Het werkklimaat is van groot
belang".
Hoe ziet u de samenwerking- met
de gemeentelijke onderwijsin
specties? Er zijn nogal wat
raakvlakken.
,De terreinen van de beide
diensten, de onderwijsinspectie
en de schoolbegeleidingsdienst,
zijn moeilijk af te bakenen. Er
zijn grensvlakken genoeg om Lr
confliet te kunnen raken. Maai
er zijn goede contacten heb ik
begrepen. Ik ben echt niet van
plan om meteen alles van de
tafel te schuiven. Ik wil voor
zichtig beginnen en het eerst
wetenschappelijk opzetten. Niet
teveel overhoop halen en de
beleidslijn bespreken. Ik wil
ook het veld ingaan, kennisma
ken".
Wat wilt U met de onderwijsbe
geleidingsdienst bereiken?
„Ik wil voorop stellen dat er met
gemeenschapsgelden wordt ge-
k werkt. Met een budget van twee
miljoen gulden ben je eniger
mate verplicht een zichtbaar re
sultaat te bereiken, ook al zijn
resultaten moeilijk meetbaar,
dat is bekend. Er wordt nog erg
veel gepraat door de deskundi
gen. Onderwijsbegeleiding is
een langdurig proces. Ik wil me
met de achttien medewerkers
van de dienst, logopedisten, re
medial teachers, psychologen
"tl didactici op een breed veld
.tifornieren en me richten op
meer dan één stroming in de
onderwijsvernieuwing. Een en
ander hangt natuurlijk af van
het beleid, dat het bestuur van
de stichting voorstaat. Mijn pri-
vé-opvattmg is, dat ik groot
voorstander ben van openbaar
onderwijs. Maar daarom houd
ik niet minder rekening met de
zuilen, met het bijzonder onder
wijs".
V bent een man van de praktijk.
Heeft dat invloed op uw bena
dering van de problematiek in
de onderwijsbegeleiding?
„Kijk, als een psycholoog bij de
onderwijsbegeleid in gs dienst
opeens psycholooogje wil gaan
spelen moet dat worden gecor
rigeerd. Het gaat om een prak-
tische aanpak. Dat gebeurt hier
op school ook. Er moeten resul
taten worden geboekt".
s!B
w 14?
h-Tr-
ïi£~
-fjp
l;«r
if»
(Sffi
ijl?
