FC Vlaardingen
weer, een eenieid
Niet SVV,
maar PEC
blij met
puntje
Europacup tafel
tennis in Lijnbaan
Hermes DVS onfortuinlijk
Reygersberg en Pas slachtoffers van doorstroming
John Corver geeft
voorbeeld
1 1
MAANDAG 4 NOVEMBER 1974
Bob Maaskant: ..Dit was onze beste wedstrijd"
Rood-Wit
een sterke
koploper
74
Vlaardingen Is de pe
riode Aat Reygersberg
voorgoed voorbij? Het
-beeft er alle schijn van
lnu hij voor de derde
'maal op appel ontbrak
en slechts op de valreep,
1 „omdat het publiek het
'ló wilde", verduidelijk
te na afloop tegen For
tuna SC-trainer Jan van
Baaren, Anton Huyer
'moest doen vergeten]
Maar aangezien de West
lander, vorig seizoen
nog topscorer, een slow-
starter is, bleef het, hoe
wel in Vlaardingse ogen
bevredigend, 00.
Dat was voor Jan van Baaren het
bewijs dat de afgang bij Vitesse
(4—0) niet was doorgewerkt,
maar ook voor hemzelf een
overwinning omdat de nieuwe
jeugd staat te trappelen het duo
Reygersberg/Pas zo snel moge
lijk op te volgen.
J Door Bas van den Berg
Doorstroming, modewoord voor
veel clubs om alle interne trub
bels in te dammen, is de enige
weg van FC Vlaardingen om
aan 2ijn toekomst te denken.
Want het stemt tot grote bitter,
held dat de Vlaardingse club
een gemiddelde moet hebben
van 2.000 kijkers om een slui-
tende begroting te krijgen en er
gisteren maar 800 de tribunes
bevolkten.
Bep de Ruiter weer sterk in de lucht
Dan moet er haast worden ge
maakt met die doorstroming en
daarvan zijn, zo lijkt het alt
hans, Aat Reygersberg en René
Pas het slachtoffer. Want de
jeugd bij de FC Vlaardingen
staat te springen en daarom
stemde het de Vlaardingse trai
ner tot groot genoegen daTcüë
jeugd de strijd tegen Fortuna
SC aankon.
„Vroeger", verklaarde Jan van'
Baaren, „was Aat Reygersberg
de vedette, de man van de goals
op wie het Vlaardingse spel
was afgestemd. Maar tijden
veranderen snel. Eén van de
oorzaken voor het plotseling fa
len zou gebrek aan interesse
kunnen zijn, maar anderzijds",
ging Van Baaren. verder, ,Jls
een elftal met een gemiddelde
van 27 jaar te oud". De vraag
rijst in dit verband of het tijde
lijk is.
De vrije plekken waren nu be
stemd voor Anton Huyer en
Frans Stans, die in de stromen
de -regen geen slechte indruk
achterlieten. „Trouwens", ver
duidelijkte Jan van Baaren
weer, „het hele team had zich
aardig hersteld van de off-day
bij Vitesse".
Nochtans geen goals en dat ma
nifesteerde zich al voor de vijf
de maal, want ook in het nit-
due] bij Willem II enkele we
ken terug scoorde Haverman»
zelf.
Na ruim een kwartier leek de
thuisclub te gaan scoren toen
Cees Bouman uit een pass van
Arie Don doelman Niellng haal
de, maar Anton Huyer kwam te
laat om de losgelaten bal te
verzil veren-
Maar ook Ehlen bereikte even
later zo1n situatie uit een vrije
trap van Frans Roemgens die
„De Eik" tot hoekschop ver-
Snelle Anton Huyer moest worden gewisseld.
werkte. FC Vlaardingen en
Fortuna SC waren over het ge
heel genomen twee formaties
die aan elkaar waren gewaagd.
Vooral Rob van der Bol en
Titaley verduidelijkten dat nog
eens in hun vinnige duels wal
er wel toe leidde dat de diepte-
passes van de Limburgers ach
terwege bleven. Met als gevolg
dat nu verdedigende halfspeler
Frans Roemgens met verre
trappen zijn aanval in stelling
trachtte te brengen.
Vlak voor rust was uitblinker
Bep de Ruiter zelfs zo attent
een hard ingeschoten bal van
Harry Steevens op zijn dijbeen
te laten afketsen uit een hoeki
schop van Böhnen. Vlak na
rust leidde een weggever tot
een vrij veld voor Frans Roem
gens, maar zijn pass aan Er-
kens werd door Frans Stans
onderschept die snel terug
speelde op zijn doelman.
Het was overigens snel duidelijk
dat beide defensies zouden blij
ven overheersen. Ook wanneer
Hans Erkens, beste man van
het veld, zich handig uit de
dekking van Johnnie Jansen
speelde. Maar juist de tengere
Vlaardinger was enkele malen
te gretig in de aanval, „waaror
ik hem steeds moest toe
schreeuwen niet te veel risico
te nemen", oordeelde Jan van
Baaren.
Want het was iedereen duidelijk
dat Fortuna SC grotendeels het
spel uitwaaierde via rechts, dus
via Hans Erkens. Die op zijn
beurt met fijne passes de Vlaar
dingse defensie onder druk zet
te, maar er kwam weinig uit.
Trainer Cor Brom was over die
0—0 duidelijk niet content. ,,On-'
danks die vier invallers (Bloten-
berg, Pfennings, Lacroix en.
Van Huissteden) waren wij
over alle linies sterker en daar
om hadden wij moeten win
nen".
Zwolle Bij PEC Zwolle haalde men na afloop
opgelucht adem. liet puntje verlies (0-0) tegen een
pinnig en goed parerend SVV was in eerste instantie
een teleurstelling, maar toen het verlies van de
naaste concurrentie in de kopgroep bekend werd
klaarden de gezichten toch weer enigszins op.
Zoals vorig seizoen verkeek PEC Mulder vuurde na een misser van
fw ,11—. - M.nC 11/iIIa l/.nnlit Qnk
Fred Meerhof.... vervanger van Rinis Steenbergen...
Zwolle zich ook nu op de wils
kracht van de Schiedammers.
Trainer Bob Maaskant: „Dit
was ome beste uitwedstrijd tot
nu toe. Bij voorbaat hadden we
getekend voor een puntje tegen
PEC, maar achteraf bezien had
er meer voor ons ingezeten. Als
ik alleen maar terugdenk aan
die niet te missen kans van Jan
Coenen voor rust en ook nog
een van Mulder. We pakten
PEC op het middenveld op de
juiste wijze aan. In zijn totali-
Uzerman met volle kracht Bob
Nieuwenhout, de doelman van
FEC redde amper met een uit
gestoken voet Nadat arbiter
Oetelmans een duidelijke over
treding van Van der Spek tegen
Heskamp luchthartig had weg
gewuifd kreeg de blonde Zwol
se spits het steeds moeilijker en
harder te verduren. Een een
drachtige samenwerking werk
te het nuchter voetballende
SW aan minstens zoveel goede
scoringsmogeli j kheden.
zonder goed weg toen Rinus
Steenbergen (na rust vervangen
door de sterk spelende Fred
Meerhof) John van der Spek en
Jan Coenen een levensgevaar
lijke actie ondernamen. Het
heid. Leidekker die kort levo-
ren stevig was aangepakt ruim
de in de 55ste minuut het veld
voor Hendriksen, maar ook de
ze wijziging bracht geen verbe
tering bij de Zwollenaren.
klikte even niet in de Zwolse Meer en meer begon het er naar
feit werd er ook goed gevoet- "Wim Mulder schoot na een pass
- - van Jan Coenen amper over en
een fout van de teveel
defensie, waardoor Coenen
voor een praktisch leeg doel
kwam te slaan, maar hij schoot
op onbegrijpelijke wijze nog
naast!
De tweede helft heeft voor PEC
niet veel opbeurends te zien
gegeven. Steeds weer traden de
uit te zien dat alleen de geluks-
facor PEC nog aan de zege had
kunnen helpen. De Zwolse aan
val kreeg te weinig steun van
het middenveld en kwam mede
daardoor in een steeds vastere
greep van de Schiedamse af
weer.
bald en vooral hard gewerkt".
PEC's Friedrich Donenfeld was
enthousiaste Schiedamse verde- De tegen-attaques hielden het no-
het daar grotendeels mee eens.
„Wij speelden het niet clever.
Er worden nog teveel denkfou
ten gemaakt en er ontbreekt
aan de aansluiting in het spel
nog teveel. Toch hadden we
geen punten behaven prijs te
geven. Ik denk terug aan de
elfde minuut voor rust toen
Herman Hes kamp binnen het
zestien meter-gebied door ver
dediger Van der Spek werd
neergelegd. Dat was een gehei
de penalty. Wanneer moet je er
dan een geven? SW werkte
overigens vreselijk hard voor
het ene punt en verdiende dat
daarom ook!"
Het was waar: PEC begon be
paald kansrijk. Direkt al een
hoopgevende voorzet van Jan
Verheyen van rechts. Toen een
sterke center van Rene IJzer
man op links. Maar in beide
gevallen moest Herman Hes-
kamp zich gewonnen geven.
Centrale verdediger Jan den
Tuinder volgde hem direkt al
als een schaduw en dat zou de
hele wedstrijd zo. blijven. Na
een pas van Heskamp schoot
Joop Leidekker verrassend in,
maar* dat leidde na een tnelle
reactie van doelman Jan Van
der Velden niet tot het gewen
ste resultaat
Het overwicht dat PEC in die
openingsfase had, hield door
een behoorlijk tempo meer mo
gelijkheden in maar de spits
vondigheid ebde geleidelijk aan
weg. 'Daarentegen groeide de
kracht van de Schiedamse ver
dediging, die meer en meer re
soluut ging uitverdedigen en
via het solide middenrif Mul-
der-Wamaar-Van Toledo niet
zelden ook tot open en gevaar
lijke contra-attaques kwam.
„zwemmende" Klaas Drost kon
Nieuwenhout slechts met een
snelle reactie Paul Roodnat van
scoren afhouden. Via Rorije en
Van Renswouw bouwde PEC
opnieuw aan een serie aanval
len, maar in de 23ste minuut
kwamen de Zwollenaren bij-
digers goed voetballend naar
voren. Een laag gehouden kop
bal van Verheyen na een vrije
trap van Rorije ging rakelings
naast, maar voor het overige
ging het bij PEC steeds moeiza
mer. Slordige passes, te weinig
beweging in de acties en niet
zelden ook zekere moedeloos-
dige gevaar in. Dat bleek onder
meer bij een schot van John'
van der Spek in het zijnet Ten
slotte mocht PEC Zwolle nog
blij zijn dat bij het laatste fluit
signaal van arbiter Oetelmans
het scorebord nog steeds nul
aanwees en tenminste een pun
tje was veiliggesteld.
Van onze sportredactie
Vlaardingen - Het Lijnbaancomplex slokt in december
een groot deel van de festiviteiten op rond het veertig
jarig bestaan van de afdeling Rotterdam van de
NTTB (Nederlandse Tafeltennis Bond).
Zaterdag 7 december staat er een jjet tweede duel wordt donder-
wordt gehouden. De maanden
december en januari staan
daarin centraal.
officialtoemooi op stapel in
het Rotterdamse Tafeltennis-
centrum, waarbij ieder vereni
gingsbestuur met ieder twee
leden deelneemt. Naast een
bingo-dansant op dezelfde,
avond in het Tafcltennlscen-
tmm staat Vlaardingen een
week later - 14 december - vol
ledig in de kijker.
Een van de attracties is het Euro
pacupduel Nederland—Dene
marken, waarvoor ons land is
ingedeeld in de tweede divisie.
De eerste wedstrijd wonnen de
Nederlanders al met 61 van
België, Alleen Sonja Heitzel
dagavond 7 november gespeeld
in Sint Michielsgestel tegen Ier
land. Voor de Europese compe
titie bestaat een wedstrijd uit
zeven partijen: 4 x heren-enkel,
1 x da mes-enkel, 1 x heren-dub
bel en 1 x mixed.
Na afloop van het Europacupduel
in Vlaardingen is er een gezellig
samenzijn, waarbij de vereni-
gingen uit de afdeling Rotter
dam vertegenwoordigd zijn. In.
de middaguren (16.30—18 uur)
is er een receptie in restaurant
"De Lijndraaier" naast het.
Lijnbaancomplex.
Een van de weinige keren
Piet van de Burg er bij kan.
dat doelman Janssen klemvast ingrijpt. In dit geval voor
Schiedam Geen greintje schaamtegevoel. Het hoef
de niet. Hennes DVS probeerde het immers; geïnspi
reerd, vol overtuiging, maar ook onfortuinlijk. En
bij vlagen niet al te slim. Maar ook dat paste in
het duel tussen koploper Rood-Wit en Hermes DVS,
dat zo graag die marge van vijf punten had ver
kleind,
Het lukte niet. Omdat Rood-Wit nog" niet eerder zó dicht bij een
zich presenteerde als een échte nederlaag is geweest",
koploper;, sterk, barstend van Een nederlaag. De Amsterdam-
zelfvertrouwen en... niet onfor
tuinlijk. Alles op een hoop ge
veegd; een duel dat boeiend
blééf, maar dat wel in nul-nul
moest eindigen.
Alom dan ook waardering. Lo
vende woorden van Pim Visser
voor het spel van Rood-Wit
„Een echte sterke ploeg, met
bovendien erg goede invallers".
Waardering ook voor Hermes,
dat te vergeefs probeerde de
Amsterdammers van hun voet-
mers waren er inderdaad héél
dichtbij. Maar ook Hermes had
voor hetzelfde geld een achter
stand opgelopen, want zó was
het wel; de topper op Harga
werd een duel tussen twee puur
aanvallende ploegen. Kansen
over en weer, maar uitgezon
derd enkele Amsterdamse po
gingen nagenoeg geen
„bloedstollende" schoten. Daar
voor ging het afwerken vooral
aan Hermeszijde, net weer iets
te moeizaam.
stuk te laten duikelen, intens Te laat ook kreeg de Schiedamse
probeerde die ongeslagen kop- formatie in de gaten hoe onze-
positie van de Sjoerd Zomer-
elf geweld aan te doen. Pim
Visser: „tk geloof dat Rood-Wit
leed verlies met 12-21 en tweede jubileum is er bij de
2022 tegen Marie-France Ger-
miat
bekercompetitie van Elan. Dat
nu al weer voor de 25-ste maal
Van onze sportredactie springende bal betekende ech
ter 10.
Venlo"— De jeugd van FC Vlaar- Een solo van Tonny Vonk na een
dingen kwam bij FC VVV uit- klein half uur leidde tot geweld-
stekend voor de dagen daarom dadig optreden van VW's doeï-
zag het er lange tijd naar uit man Ewalts, die daarvoor de
dat 21 winst verzekerd was. gele kaart kreeg.
Maar zes minuten voor tijd Pas na rust slaagde FC Vlaardin-
werd er slecht uitverdedigd en gen er via John Corver in
dat leidde tot de gelijkmaker.
In Venlo keek FC Vlaardingen
overigens al snel tegen een ach
terstand aan, toen een schot
van richting werd veranderd en
tegen de lat ketste. De terug-'
langszij te komen en zelfs na
men de Vlaar dingers via Cor
Nieuwenhuizen, die ingevallen
was voor Klaas de Bie (keeper)
de leiding. Maar vlak voor tijd
sloeg het noodlot toe en dat
betekende 2—2.
ker de boomlange Jansen zijn
doelgebied „beheerste". Onze
ker, „Omdat", vermoedde Pim
Visser later, „die verdediging
van Rood-Wit deze competitie
nog niet echt onder druk zal
hebben gestaan. Vooral het
wegstompen van die doelman
ging wat ongelukkig". Maar
Hermes profiteerde niet
DOELTREFFEND
Het was de enige werkelijke re
den dat de balans in het uitbui
ten van mogelijkheden naar de
Amsterdammers overhelde.
Geen riantere mogelijkheden
maar wel iets doeltreffender af
gewerkt Zoals opkomende
rechtervleugelverdcdigier Mar
tin Bethlem halverwege de eer-
ste helft liet zien, want terwijl
Heres nog namorde over een
niet bestrafte overtreding ver
dween de inzet maar rakelings
over de lat.
'De man die dit had moeten ver
tind eren, Ties van Duppen, gaf
Bethlem vaker dit duel wat te
veel vrijheid. „Maar", kweekte
Pim Visser begrip, „Ties is er
een tijd uitgeweest door z'n
blessure". Positief in Van Dup-
pens rentree was het feit dat
Hermes nu eindelijk weer eens
over links een aanval kon voor
bereiden.
Toch bleef Rood-Wit in die eerste
helft de gevaarlijkste ploeg,
want pas nadat Harry Spermon
met een katachtige reactie een
knal van Van Haagen tot hoek
schop had verwerkt, kwam
Hermes wat gedurfder naar vo
ren. „Toen kregen we", consta
teerde Pim Visser, „meer lef en
durfden we het initiatief te ne
men".
Maar tekenend voor de Amster
damse kracht was de razend
snelle counter, voorbereid door
Peter Visser en met een hard
schot van weer Martin Bethlem
besloten. Het was overigens een
van de weinige keren, dat de
voortreffelijke Ger Ruseier de
voortdurend bezige Visser even
uit het oog verloor, Pim Visser:
„Heerlijk hè. die duels tussen
Ruseier en die Amsterdamse
spits. Hard, dat wel, maar nage
noeg zonder overtredingen".
Vormde Ruseier daarmee het
middelpunt in Hermes* goed
sluitende defensie, waarin Kees
Maltha zich op links sterk aan
paste, het blauwwitte midden
veld bleef ook in de tweede
part te veel handelingen ver-
richten voordat eindelijk die
splijtende passes kwamen. En
dat terwijl met name op rechts
(voor) de opkomende Rinus
Commijs en Aad van de Voort
veel vrijheid was. Maar het
duurde vaak te lang, want
steeds weer namen spelers als
Bakkes, Vorstenbos en Riedijk
er net weer even te veel tijd
voor.
Het verbeterde iets toen *ron
Vorstenbos (Pim Visser: „Ton
zat vast, draaide niet meer")
werd ingeruild tegen Teun
Koomaat, die zclh in de spits
posteerde.
Toen pas liet Ger Bakkes zien
hoe zuiver zijn pass is. Toen
pas, nadat Leo Reuser had ge
zien hoe Harry Spermon zijn
inzet uit de kruising grabbelde,
kwam Hermes werkelijk ge
vaarlijk over de vleugels door.
Eindelijk ook resulteerde het
„voeden" van Van Duppen,
Van de Voort en Commijs in
Amsterdamse panieksituaties.
Hennes nam Rood-Wit in een om
klemming, waaruit de koploper
zich slechts met de grootste
moeite kon bevrijden. Ten kos
te van overtredingen ook. Het
verleidde Ger Bakkes tot een
boze reactie aan het adres van
de goed leidende scheidsrechter
Versluis. En al sprak Hermes'
middenvelder later, met een
dampende Caballero tussen de
lippen: Geregeld, ik heb m'n
excusus aangeboden", zijn
naam verdween wèl in hetarbi-
tra ge-boekje.
Maar het hoorde er allemaal een
beetje bij. Tenslotte drong Her
mes in die slotfase nog een keer
intensief aan. Zo resulteerde
een voorzet van diezelfde Bak
kes in een kopbal van Van
Duppen en een schuiver van
Riedijk net naast. Maar er ont
stonden vooral kansen door het
onnauwkeurig ingrijpen van
goalie Janssen, maar te vaak
ontbrak het de Schiedammers
juist daar, op de rand van het
strafschopgebied, aan man
kracht.
Want dóór had Hermes de strijJ
in zijn voordeel kunnen beslis
sen. Piet van de Burg demon
streerde hoe kwetsbaar de Am
sterdamse afweer in die fase
wel was, maar even-vaak kreeg
Rood-Wit de kans om uit te
verdedigen of met een ferme
knal ruimte te creèren. Wat
Hermes hierna nog probeerde,
het lukte niet om* de wankelen
de Amsterdamse defensie wer
kelijk te ontregelen. Al was
Wim van Baarie er met een
dappere omhaal nog heel dicht
bij.
