Iills i karakter
genoeg, maar
geen over eg
Él
1
Ook PPRW kan Martinit niet stuiten
n
vuc
Vier
man
op de
"bon"
SVDPW
werkt
achter
stand
weg
Drie treffers van Ben K'óneman
I
haalt
thuisrecord
onöenni
(71
Ursus
wéér
elijk
IjIAANDAG 20 JANUARI 1975'
11
SCUIEDAMSCHE COURANT
^Schiedam Zó te verliezen Is
I geen schande. Of zoals Harry
Bouquet het noemde: „Toch
een kwestie van routine." Hoe
dan ook, DHS verloor voor het
eerst dit seizoen op eigen Ke-
jj thelse bodem. Eervol, dat ze
ker, want uitgerekend dc kop
loper van dit moment, het
Haagse VUC moest er aan te
pas komen om het trotse thuis*
record te laten „duikelen". Een
1—2 nederlaag; waarvoor heel
wat redenen waren aan te wij-
t «en*
;Met als belangrijkste oorzaak het
technisch beter verzorgde spel
van" VUC. Daarop doelde ook
Haagse trainer John van der
Lubbe, die echter viste naar
cen'ccmplimentje: „Wat hoor ik
nou, was DHS hier nog ongesla-
i door Hans Soeters
5 gen?" Alsof de Hagenaar dat
met wist, waarop de man ach
ter .dc VUC-successen bij het
uitblijven van enige reactie het
toen zelf maar zei: „Hier win-
nen.is ook een moeilijke zaak,
maar ik geloof wel dat onze
zege terecht was, technisch wa
ren we wel wat beter".
Harry'Bouquet bestreed het niet.
„Toen we met 10 voorkwa
men gingen we ons allemaal
met de aanval lopen bemoeien.
Er zat achter geen rust meer in
ons 5 spel. Wat maakt het nou
uit, mooi of niet, probeer de bal
in de ploeg te houden en geef
desqoods een bal terug op de
keeper, voor mijn part over
dertig meter".
!»laar misschien durfde DHS het Maar
niet*Of beter gezegd: niet meer.
Warlt in de eerste helft probeer-
DHS de zaken achter heus
wel potdicht te houden, maar
vergiste zich herhaaldelijk in de
sprintsnelheid van met name
Gahy Winkels. Een draver die
bovendien over spelinzicht én
een „goed schot beschikt. Win
kels was het ook die er enkele
Deze siag in de lucht
is voor DHS. De VUC-
verdediging komt er
niet aan.
Ditmaal brengt het
Haagse hoofd reddïrjg.
DHS berust
Schiedam Voor de vijfde ach
tereenvolgende maal bleef Ur
sus ongeslagen. Maar, en dat
zit trainer Harrv van der Meer
toch wel dwars, de overwin*
ningen blijven achterwege.
Ook tegen IFC kwam Ursus
niet verder dan een deling: 0-0.
Het is bijna onbegrijpelijk. Steeds
weer wordt de aanval secuur en
wanneer mogelijk snel opge
bouwd, maar vervolgens te ver
doorgevoerd of, zoals tegen
IFC, zelfs in kansrijke positie
nog om zeep geholpen. Want
kansen kreeg Ursus weL
Het was het logische gevolg van
een nagenoeg de hele wedstrijd
durend overwicht Hooguit een
korte periode van tien minuten,
direct na rust, probeerde IFC
wat terug te doen. Maar juist
ïn die fase bewees de Ursus-de»
fensie waar toe ze in staat is
en met name laatste verdediger
Aad de Held had de zaken toen
voortreffelijk onder controle.
Na rust, toen het offensief van
IFC weer was geluwd, probeer
de Ursus het opnieuw. Hans
Schinkel was ingevallen voor
Leen Ras. terwijl even later ook
Martin Weerdenburg nog werd
ingezet op de plaats van Aad
Nagelhoudt Het baatte met,
want goede kansen werden sim
pelweg gemist
Toch kan Ursus zeker pee» ge
brek aan Inzet worden verwe
ten. Erg actieve Siexi van Loe-
nen bleef atnwen, evenals de
alsmaar opmkkeade Sjoak
Nieuwstraten die steeds weer
met hoge voorzetten *jn m«d«-
voorwaartsen trachtte te berei
ken. Er ontstonden kansen
door, maar steeds weer kwant
Ursus aaavallend iets te kort,
of kon IFC het klaren.
Nog had Ursus een overwinning
kunnen behalen, want kort
voor einde resulteerde een van
de laatste aanvallen in een vrije
kans voor de opgekomen Henk
Verweij, die echter even aarzel
de en de bal van zijn schoen
het wippen. Het betekende we
derom een gelijkspel.
fensie wat al te lakoniek op Jos
Sparla terugspeelde.
VERWARRING
vooralsnog profiteerde
VUC niet van de verwarring
die ontstond zodra Gaby Win
kels op volle snelheid buite
nom of binnendoor flitste.
Zelfs liet VUC enkele goede
kansen onbenut nadat op links
de ook al erg rappe Dirk van
de Zwan zijn tegenstander op
„tilt" had gezet VUC liet het
echter nog steeds afweten.
keren heel snel tussen zat op Maar het betekende ook dat DHS
die momenten dat de DHS-de-
Schiedam - Slechts het
"yolgnumraertje" ont
brak. Het was alsof arbi
ter AL Versluis spree
kuur hield, zo druk was
hét na afloop van de
wedstrijd DHS-VUC in
en voor de kleedkamer
van de rechtspreker uit
Papendrecht. Maar liefst
vier man werden door
hem op de "bon" geslin
gerd, maar alle plei-
dooien ten spijt Ver-
sluijs was en bleef on
vermurwbaar. Ontspan
nen trekkend aan een si
garet, gehuld in een
oranjegeel T-shirt, wilde
de van dichtbij zoveel op
Frans Derks lijkende ar
biter wel kwijt waarom:
"liet zijn echte overtre
dingen geweest. Bij D2IS
héb ik Alewljnse en De
Raay genoteerd wegens
commentaar op üe lei
ding en - netjes twee-om-
twee lijkt me zo - bij
VUC Dorpmeijer voor
het maken van een ruwe
overtreding en Winkels
wegens het wegtrappen
van de bal na het fluit
signaal". Toch moest de
laifg gelokte Papendrech-
ter^ erkennen dat het duel
niet echt hard was ge
weest Moeilijk had hij
hét dan ook niet gevon
den: "Ach welnee, maar
je"moet er in zorn soort
wedstrijd wel bovenop
blijven zitten". Arbiter
Yersluijs deed het in Ke-
thgl voortreffelijk, zat er
weliswaar met het han
teren van de voordeelre*
gel een paar keer naast
maar oogstte daarente
gen weer applaus toen
hij' een door hem ver
keerd beoordeelde bul-
tenspelsituatic ruiterlijk
toegaf en herstelde door
een opgooibal te geven.
Daarom ook alom waar
dering voor het optreden
van deze arbiter, en te-
grji het licht van zijn
c°Mequente optreden
viel er aan de vier "over
tredingen" dan ook echt
niette tomen.
er met een blanke ruststand
gaed van af kwam. Weliswaar
bezorgden de vleugelspitsen
Paul Nijs en Theo de Raay hun^
directe tegenstanders handen
vol werk, maar het echte ge
vaar ontstond pas btj vrije trap
pen. Waarvan sommige heel
dicht in de buurt van doelman
Fred Gouwetak, maar te ge
haast schieten voorkwam een
op dat moment ook niet ver
diende Schiedamse voorsprong.
Maar DHS bewees dat een duel
meer betekent dan alleen maar
attractief technisch voetbal.
Wilskracht kan daarop altijd
nog een heel goed antwoord
zijn. „Het is ons sterkste punt",
gaf Harry Bouquet later toe.
„Laten we eerlijk zijn, we heb
ben het er nog heel ver meege
bracht en we staan hoger
dan ik zelf aanvankelijk voor
mogelijk had gehouden. Als we
dan nu ook nog eens gewonnen
zouden hebben van VUC, zou
iedereen hebben gezegd: kijk
dat DHS eens stunten, maar
dan zouden we meteen een top
per zijn geweest".
Toch zat DHS er gisteren heel!
dichtbij. Want ai na vier minu
ten in de tweede helft glipte
Theo de Raay op links langs
Floor Klein, mikte zuiver rich
ting tweede paal en met een
welgemikte kopstoot zette Paul
Nijs de Schiedammers op ver
rassende 1—0 voorsprong Te
vroeg? Het leek er op, want
DHS voelde dat er meer in de
lucht zat VUC, toch wel wat
aangeslagen, gaf ineens zoveel
drassige grond prijs dat Ronald
Dijkstra, Paul Nijs en Theo de
Raay onverwacht veel ruimte
kregen.
ONRUSTIG
Maar nu was het DJIS dat ver
zuimde te profiteren. Sterker
nog, defensief ontbrak de rust
om de kleine voorsprong vast
te houden. Misschien dat juist
een speler als Dijkstra op het
middenveld er voor had kun
nen zorgen dat de bal in de
ploeg zou zijn gehouden,
„maar", verduidelijkte Bou
quet, „zo lang Piet Roozen nog
niet kan spelen, staat Ronald
In de spits".
Het in die fase opvallend onrustig
verdedigende DHS ging dan
ook door de knieën, Joop
Pronk, uitgeweken naar links,
kon ongehinderd voortrekken
en met een machtige uithaal
scoorde VUC's beste man, Ga
by Winkels, de gelijkmaker ach
ter Sparla: 11.
En even later werd het zelfs 1—2.
Weer was het Joop Pronk die
het voorbereidende werk op.
knapte, enkele tackles ontweek
en Dirk van der Zwan een niet
te missen kans gaf. Toen was
DHS' eerste nederlaag op eigen
grond een feit, want al was de
keihard zwoegende Leen Koe-
kebakker nog heel dichtbij de
gelijkmaker. VUC bezat wel de
rust om de voorsprong te ver
dedigen. Het was gisteren het
grote verschil tussen de beide
ploegen.
Poortugaal Alweer
moest SVDPW genoegen
nemen met een gelijk
spel, Toch was de forma
tie van trainer Sander
van den Hoek met de 2-2
bij Poortugaal niet onte
vreden. Natuurlijk, de
debutant in de vierde
klas had op meer ge
hoopt, maar toen
SVDPW al na 20 minu
ten spelen in de eerste
helft tegen een 2-0 ach
terstand aankeek, gaf
niemand meer iets voor
de Schiedamse kansen.
Maar het SVDPW van dit mo
ment heeft al eerder dit seizoen
bewezen dat het naast goed
voetbal ook karakter kan to
nen. En tegen Poortugaal werd
dat nog eens dubbel en dwars
bewezen.
Na een half uur speLen kwam dan
het loon voor de ijver waarmee
SVDPW trachtte de bakens te
verzetten. George Kreischer
rukte met de bal aan de voet
het strafschopgebied binnen
waar hij prompt door de in
paniek gebrachte Poortugaal-
afweer werd neergelegd. Henny
Bras liet zich dit buitenkansje
niet ontgaan en schoot vanaf
elf meter zuiver raak: 2-1.
SVDPW putte moed uit deze te.
gentreffer en ging door. Steeds
vaker kwam Poortugaal m
moeilijkheden en tien minuten
voor rust kwam al de verdiende
gelijkmaker. De bal werd hoog
voor doel geprikt en door de
Poortugaal-doelman niet vol
doende weggewerkt. De bal
kwam voor de voeten van de
attent reagerende Herman Nie-
meijer die onmiddellijk uithaal
de: 2-2.
Poortugaal, geschrokken door dit
plotselinge Schiedamse tege
noffensief, moest steeds verder
terug en kwam in die fase nau
welijks nog aan serieuze tegen
aanvallen toe. Dit veranderde
echter in de tweede helft. Toen
moest SVDPW-goalie Karei
Bras veel vaker in actie ko
men, maar echt gevaarlijk kon
den beide ploegen niet meer
worden.
Ook SVDPW niet meer, al kreeg
Herman Niemeijer nog een
reele scoringskans, maar het
beslissende tikje ontbrak. Jam
mer voor SVDPW dat daarmee
een puntje verder achter raakte
op koploper Martmit dat zelf
geen fout maakte. Maar toch,
gezien de snel opgelopen ach
terstand, mocht SVDPW met
echt ontevreden zijn.
WRW's Ad van Adrigem is dit keer we! ter plekke. Voor Martinit kan scoren onder
schept hij, aandachtig gevolgd door Hans Mosterdljk, de bal.
Schiedam WRW is er
niet in geslaagd de kop^
positie van Martinit
daadwerkelijk in gevaar
te brengen. De Schie
dammers wonnen op ei
gen (spekglad) terrein
met 3—1, waarin twee
onnavolgbare doelpun
ten van Ben Köneman,
die ook de derde Schie
damse treffer voor zijn
rekening nam.
Toch begon WRW sterker
dan de thuisclub. Een
openingsoffensief dat
weliswaar wat Brielse
kansjes opleverde, maar
pas in de tiende minuut
met een doelpunt kon
worden bekroond. Een.
openingstreffer gescoord
door Jan van Pelt, al
leek de kopbal niet on
houdbaar. Martinit-goa-
lie Nagelhout zat er fali-
kant naast: 01.
Alles duldde er op dat de felle
zon de Schiedamse doelman
moet hebben gehinderd, want
in de tweede helft had WRW-
doelman Ad van Adrigem er
ook al moeite mee. De snelle
voorsprong van WRW inspireer
de Martinit. De aanvallen gin
gen nu veel frequenter richting
Briets doelgebied, maar schoten
van Den Bnnker en voorberei
dend werk van Quadt sorteer
den nog geen effect.
In de 25e minuut kwam Martmit
dan eindelijk naast WRW. Voor
bereidend werk van Ruud
Quadt resulteerde in een pass
op maat naar Koneman die
prompt uithaalde en Van Adri
gem kansloos het: 1—1. Vanaf
dat moment dicteerde Martmit
het tempo al werd het duel er
met zachtzinniger mee. Toch
zocht V/RW naar mogelijkheden
om onder de Schiedamse druk
uit te komen, maar de pogingen
van Bas van der Velde en Kees
de Rover strandden op het hard
werkende Schiedamse midden
veld. Zelfs kwam Martini! via
Van der Spek nog tot een doel
punt, maar dit werd wegens
buitenspel geannuleerd.
In de tweede helft werd de druk
op het Brielse doel zonodig nqg
groter. Maar WRW, stevig in
grijpend, hield tot de 65ste mi
nuut de stand gelijk, want toen
kreeg WRW een mentale opdof
fer van de eerste orde. Een
vrije trap, genomen door Ben
Koneman, werd met een fraaie
boog het Brielse strafschopge
bied ingestuurd. Bedoeld als
voorzet. Maar, ongetwijfeld
door de zon, moet Van Adrigem
zich hebben „vergist", want
over de verbaasde WRW-defen-
sie heen draaide de bal het doel
in. Ook Koneman keek er van
op. Het betekende wel 21 voor
Martinit
Hierna was het met WRW volle-
dig gebeurd. Het laatste restje
hoop op een beter resultaat,
wat een gelijkspel zou zijn ge
weest, was verdwenen. Maar
het betekende ook dat Martuut.
niet meer in moeilijkheden
kwam, want al stuwde Leen.
van Pelt op het middenveld nog'
wel herhaaldelijk in Schiedam
se richting, het echte geloof in
méér was verdwenen.
En begrijpelijk ging Martinit
daardoor steeds gemakkelijker
voetballen. Toch werden de
tackles van beide kanten zono
dig nog harder. Vooral WRW
lid zich in die fase van het
duel nogal gelden, maar Marti
nit voelde er weinig voor om
de Brtelienaren uit de weg te
gaan.
En tenslotte werd het zelfs nog
3—1. En weer kwam het doel-
punt onnavolgbaar van de
voet van Ben Kóneman, die
daarmee overigens wel zijn „tri
logie" voltooide. Koneman nam
de door WRW weggegeven
hoekschop, maar deed dit zo
effectvol dat de bal met een
boog over Van Adngem in het
doel draaide. Weliswaar werd
de bal nog uit het doel gehaald,
maar deze was de doellijn al
gepasseerd.
Martinit probeerde hierna de sco
re nog wat op te voeren, door
het nu onafgebroken met hoge
voorzetten te proberen, maar
verder kwamen de Schiedam
mers niet. Ook al omdat WRW
geen kansen meer weggaf en
zich met do nederlaag had ver-
zoend, maar erger wilde voor
komen.
