De kaart voor Jolanda
T\
s
H
1
Oe mogi/eh# /pi*§ei
I"
IN
Iff
H
g
ff
i
Brievenhoek
agiteren
sas lil
Shatter-
hand
-resem;
08
feuilleton door
Kathinka Lannoy
SCHIEDAMSCHE COUHAH?
N
3 j
r
nï
De nieuwe
puzzel
DINSDAG 11 MAART 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
7
5A CN=^ Z=\=\=\ \=*5
OV T .AT
NSS, iK MET Alcc?. SORGOm-Sn ju
KUNT Sec1? GAA\, C'-js 3BV,
rv.rr iASE VS?J30^ v=£5
'EENS ZIEN'WAT DE
0
"f£R,DE 80l60E&F-^.-t?^
;\v
DANKZIJ DE KRISTALLEN SOL
KRISTALLEN 801 OuER
HET INtER Z£Gr„,AHfi
KAN IK NERGENS MEER DOOR
VERRAST WORDEN
O PIB
0412: „Ik ben ervan overtuigd
dat de Co man ch en een vuur
hebben aangelegd. Ze weten
2ich veilig en ze zullen dus
niet in het donker ritten". „Op
welke manier zullen wij na
derbij sluipen"? „Er is aan
het meer juist tegenover het
eiland een plek die uitstekend
geschikt is om te kamperen.
Ik heb daar tweemaal de
nacht doorgebracht en ver
moed dat de indianen zich
daar ook zullen bevinden. Het
bos is daar zeer dicht en er
staan bomen". „Dat is niet zo
best, want daar kunnen we
moeilijk doorheen, denkt U
niet"?„Dat is helaas zo, maar
we moeten en toch door.Daar
zal nog iets bijkomen. Dat de
uitvoering van ons plan waar
schijnlijk dubbel zo moeilijk
zal maken". „Wat is dat dan"?
„Er is tussen het wateren niet
bos geen grasland genoeg
voor de paarden, ik moet dus
aannemen, datdeze niet bij
het water staan, maar aan
deze kant van het bos, waar
veel gras groeit". „Heigh-ho!
Daar zullen wachtposten bij
zijn, it's clear"! „Natuurlijk!
We hebben dus het kamp voor
ons en de bewakers van de
paarden achter ons en bevin
den ons dus dan in een situa.
tie die de grootste voorzichtig
heid vereist, vooral daar de
indianenpaarden even waak
zaam zijn, als hun eigenaars".
Met moeite hield hij zich over
eind. „Nu", zei Matessa en keer
de zich half om naar die achter
haar stonden, „wat heb ik ge
zegd? Stomdronken, en nog
dwaas ook! Kom, Hans, uit de
weg, beste jongen, voor ik mijn
bedienden roep!"
„Houd op!" gebood Reinier. „Dit
is onduldbaar!" Zijn stem flak
kerde van drift.
Verbluft keek Matessa hem aan.
Toen laaide een wilde woede op
in haar blik en trok haar lippen
weg van haar tanden. „Hoe
durf je?" beet ze. „Hoe durf je
mij iets te gebieden, jij.
Ze wilde nog meer zeggen, maar
Walen beek voorkwam dat door
een bruske beweging.
„Hij heeft gelijk," zei hij en zijn
stem was vlak nu, en niet veel
meer dan fluisteren. „Verdomd,
je hebt gelijk, Van Bernen. Je
had het alleen niet moeten zeg
gen; jouw medelijden verdraag
ik nog het minst."
Remier was snel, maar niet snel
genoeg om de daad van de
ander te verhinderen. Hij
sprong op hem toe op hetzelfde
ogenblik dat het &hot afging.
Misschien was het hgm gelukt
de hand met het pistool iets
neer te slaan. Toch wankelde
Walenbeek, het wapen dat hij
tegen zijn slaap had gezet, viel
uit zijn hand en kletterde hard
over de brede treden. Omdat
Reinier hem ondersteunde en
maar langzaam op de grond liet
glijden, tuimelde hij niet zelf
naar beneden. Op één knie, met
de andere de getroffen man
ondersteunend, wist Reinier
zich weer net zo door ontzag
omringd als tevoren in de
schouwburg. Ze drongen om
hem heen; lakeien kwamen de
treden afrennen.
„Help mij hem naar binnen dra
gen en waarschuw een doc-
toor," gebood Reinier. Even
keek hij op, zag Matessa, leu
nend op de arm van De Nocel-
les. Met iets van afschuw wend
de Reinier zijn blik van haar af.
Een moordenares was zij, straf
baar of niet strafbaar.
In zijn armen lag Walenbeek, een
dun straaltje bloed gleed langs
zijn slaap uit het midden van
een plek die zwart was door het
kruit. Ze hadden hem op de
bank in de salon gelegd en een
kussen optie r zijn hoofd ge
schoven. Hij ademde zwak.
Met de anderen, en toch zo
vreemd alleen als behoorde hij
tot een andere wereld, wachtte
Reinier op de doctoor.
Matessa zat in de verste hoek in
een grote zetel, terwijl De No-
celles over haar heen gebogen
stond en zacht tegen haar
sprak. Reinier zag het wel, af
en toe troffen hem hun woeden
de blikken. Claes Mandrie ging
nu ook naar hen toe en Van der
Lee volgde hem.
Het was Reinier onverschillig wat
daar werd besproken. Hij
wachtte op een wonder dat hij
vaag voorvoelde, en waarbij
niets hem deren kon.
Toen hij stemmen en voetstappen
hoorde en men opzij week om
de arts bij de gewonde te laten,
was het met nodig te kijken om
te weten wie de doctoor was.
Ook een groet £leek onnodig.
Alleen een korte blik, die alles
inhield, en de paar onpersoon
lijke woorden die hij had te
spreken: „Ik heb nog getracht
zijn hand neer te slaan."
De jonge arts: rustig, zelverze-
kerd. Grote heldere ogen die
gezag uitstraalden, een gevoi
leerde stem.
Toch geen vrouw? Kon het zijn
dat een vrouw deze houding
had? Deze rust? Deze kalme
zelfbewustheid? Die middag
voor zijn schilderij was hij er
zeker van geweest. Nu twijfelde
hij weer, ondanks zijn eigen
gevoelens.
De grote bediende rommelde in
de tas. Zomaar in de ruimte
had de doctoor om warm water
verzocht. Nu zat hij op de rand
van de bank, voorovergebogen,
depte, onderzocht
De kleine zwarte wond bloedde
niet meer, maar het scheen Hei
nier toe dat de gewonde zwak
ker ademhaalde.
De jonge doctoor hief het hoofd
op en keek zoekend om zich
heen. „Wie is hier de meester
of de meesteres van het huis?"
UITGAVE SIJTHOFF PERS B V
Deze krant is oitsluiiend verkrijgbaar m combinatie mei het
Rotterdamse^ Nieuwsblad
Stadsredactie: M. van den Anker, M. G. de Brum, K. Kegel. W.
J. van der Post.
Sportredactie: C. H. Soeters.
De redactie van de Schiadamscbe Courant is 'gevestigd aan
de Broersvest 3a. telefoon 262566.
Berichten voor de redactie kunnen per telex worden doorgegeven,
Telexnummer: 32177.
ADMINISTRATIE EN ABONNEMENTEN;f
De administratie van de Schiedamsche Courant is gevestigd m de
bookshop, Broersvest 3a en is geopend van 9-18 uur Op
dinsdagen gesloten Voor inlichtingen over admimsiratie en
abonnementen kan men dan terecht bij het Hotterdamsch
Nieuwsblad, tet. 144144. Rotterdam.
ADVERTENTIES
Advertenties kunnen
Broersvest 3a.
worden opgegeven in de bookshop.
Advertentietarieven (excl 4% BTW):
Gewone advertenties 0,22 per mm
Ingezonden mededelingen: 2x adv.tarief, voor voorpagina 4x
adv tarief
Kleintjes (rubriekadvertenties):- w combinatie met het Viaardings
Dagblad 0,24 per mm Regelkiemtjes 0,30 per mm
IbKiemaat plaatsen, tweemaal betalen)
Contractprijzen worden op aanvraag verstrekt.
I BEZORGING:
Klachten over bezorging van de Schiedamsche Courant kan men
"s avonds van 18.30 tot 20 uur lefefonisch opgeven via num
mer 010144.144 (zaterdags van 17 tot 19 uur).
NABESTELLEN FOTO'S
Geplaatste foto's kunnen- nabesteld worden bij de fotoredactie
van het Rotterdamsch Nieuwsblad, tel. 010-144144, tst.
152.
Het was al lente en toch'
hadden nog veel mensen
gTiep. Bij Corïna in de
klas waren zes zieken.
"We zullen ze een kaart
sturen", zei juf. De
kaarten mochten ze zelf
maken en dan kwamen
alle namen er op. Nu
nog- even uitzoeken wie
de kaarten weg konden
brengen. "Caxia woont
dichtbij Pieter, is het
niet?" vroeg juf.
Carla knikte. Johan kon
de kaart voer Gïjs mee
nemen. Hij woonde in
dezelfde straat. "En jij.
Corïna, woon jij niet bij
Jolanda in de buurt?"
Corïna wilde al "nee"
zeggen maar Christien
die achter haar zat, rie-
p: "Ja juf, zij woont het
dichtste bij Jolanda".
Corïna keek kwaad ach
terom. Juf legde de
kaart op haar bank.
"Breng jij die dan bij
Jolanda", zei ze. Jakkes
nog aan toe, zuchtend
keek Corïna naar de
kaart. Nu moest zij naar
dat vervelende kind. Ze
hadden eigenlijk altijd
ruzie. Jolanda had
steeds iets van haar te
zeggen. Carina werd er
altijd woest om.
En nu moest ze er een
kaart brengen. Als Car
la nu maar meeging.
Dan kon zij het in de
bus stoppen. Maar Carla
kon niet Ze moest met
haar moeder naar de
stad. Ook dat nóg! Cari
na had diep medelijden
met zichzelf. Als ze de
kaart nu maar in de bus
kon stoppen zonder dat
iemand haar zag. Stel je
voor dat Jolanda voor
het raam lag en haar
zon zien. Langzaam liep
ze de straat in.
Op de hoek stond ze
stil. Er kwam net een
jongen aanlopen. Corina
kreeg een idee. Ze zou
het aan die jongen vra
gen. "Wil jij die even bij
nummer 54 op de bus
doen?" vroeg ze en gaf
hem de kaart. De jongen
pakte hem aan en keek
er naar. "Doe je werkjes
zelf", zei hij en hij gooi
de de kaart op de grond,
precies in een plas.
Fluitend liep hij door.
Corina schrok erg.
Haastig raapte ze de
kaart op. Kijk eens, vol
vieze vegen en de verf
was doorgelopen. Ze
kon wel hullen. Wat een
gemeen joch! Ze gooide,
de kaart weg. Hij was
nu toch helemaal bedor
ven. Dan kreeg Jolanda
maar niets. Het was
toch een vervelend
kind. Nu was' zè er ge
lijk vanaf. Maar toch
liet het haar niet met
rust. Misschien iag Jo
landa wel op de kaart
te wachten. Wie weet
was ze heef erg, ziek,
veertig graden koorts of
zo. Misschien ging ze
wel dood.
Dan zou zij altijd spijt
hebben dat ze de kaart
niet had gegeven.
Corina werd steeds ze
nuwachtiger en ze be
sloot zelf een nieuwe
kaart te maken. Toen ze
thuis kwam ging ze me
teen op zoek naar een
stukje wit karton. Maar
nee hoor, geen karton te
vinden. Missehien op
Peters bureautje. Ze
mocht niet aan Peters
spullen komen maar het
was nu voor een goed
doel. Ze zocht tussen
zijn papieren eu ja, daar
kwam een mooi stukje
hard, wit papier tevoor
schijn. Dat kon ze goed
gebruiken. 2e tekende
er een grappig clowntje
op met ballonnen. Ze
kon de kaart niet meer
wegbrengen omdat ze
naar muziekles moest
maar dat zou ze dan
morgenochtend voor
schooltijd wel even
doen. Natuurlijk ver
sliep ze zich de andere
ochtend. Het was al
over half negen toen ze
buiten stond met een
prop brood in haar
mond, haar jas nog half
aan en de kaart in haar
hand. Ze rende de straat
uit, hup, kaart in de bus
(de gordijnen waren ge
lukkig nog dicht, nie
mand zag haar) en toen
holde ze aan één stuk
door naar school. Ze
kwam te laat en ze
kreeg een standje van
de hoofdonderwijzer die
ze in de gang tegen
kwam. Juf was ook al
boos. „Waar zat je?"
fluisterde Carla achter
haar. Corina keek oin en
toen—toen zag ze Jo
landa zitten. Ze was al
weer beter en zat over
haar sommen gebogen.
„Ze heeft geen kaart ge
kregen. Die zou jij toch
op de bus doen?" vroeg
Carla zachtjes
Jolanda keek op. „Ze
heeft hem zeker wegge
gooid", zei ze kattig.
„Kijk van middag maar
in je brievenbus", zei
Corïna alleen en toen
boog ze zich over haar
werk. Daar had ze zich
nu zo voor uitgesloofd.
Ze kwam verdikkie nog
te laat ook door dat ver
velende kind. Ze had er
voor in de zenuwen ge
zeten. En dat was nog
niet eens alles. Toen Co
rina thuis kwam kreeg
ze nog van Peter op
haar kop omdat ze de
boel op zijn bureau door
de war had gegooid.
Zuchtend zakte Corina
in een stoel neer. Dat
komt er nou van als je
een kaart maakt voor
iemand die je helemaal
niet aardig vindt! AN
KE.
;,Nee. ik heb nooit griep", had
ik opschepperig gezegd. En
wat krijg ik? Juist, griep! Een T?
paar dagen moest ik in bed
blijven. Met koorts, een duf pr
hoofd, pijnlijke spieren, een
zerd keel en een nare hoest Ik TT
wordt nooit meer beter, dacht
ik, ik moet altijd zo blijven
liggen. De poesen verhonge
ren, de briefjes stapelen zich
op, mijn man en mijn dochter
tje moeten zelf maar zien hoe
ze aan eten komen. Ik ben te
ziek om te staan. En kijk na
een paar dagen kwam ik er
toch maar uit, draaierig, duize-'
lig' maar het ging. En je ziet
dat ik, zelfs achter de schrijf- 0
machine ben geklommen en
mij in de brievenstapel heb
gestort Zoals altijd. ch
9
0
0
9
,9
StaÈ
4
7
8
■QSSESfi
De letters e en n van de woor
den zijn al in het figuur inge
vuld 1 geen meervoud, 2 één
kennis, twee3 post aan de
grens, 4 heel hoge flat, zo hoog
als een toren, 5 land in Euro
pa, 6 meervoud van baksteen,
7 Amerika wordt niet gere
geerd door een koning maar
door een 8 deze doeken
gebruiken we als we verkou
den zijn.
Je hebt weer een week de tijd
om de oplossingen in te zen
den naar Anke,'Verwersdijk
6-8, Delft Onderaan je brief,
oplossing of tekening zet je je
naam, adres en leeftijd.
De winnaars zijn: Evert v.d.
Bos tien jaar, Marcel van A
Beek twaalf jaar, Els van
Schie elf jaar, Jacqueline Du-
pon, Leo Zegwaard elf jaar, A
Robert v.d. Ploeg negen jaar.
Jullie krijgen volgende week A
een boek thuis gestuurd. De X
oplossing was: keeper, Okker,
rugby, fluit, boksen, Atje, A
Leen, Willem, Enith, doel,
Schenk, Truus, Rinus, ijsman,
doelen. Op de kruisjes kwam
korfbalwedstrijd te staan. X
f)*ie éclt ntng
i5i»n tilm'A
fiecps prej
IrcuSS truttl 15
0el/fc-
Nely Prins. De bruiloft komt
al dichterbij. Ben je al zenu
wachtig? Nee he? Mag je
bruidsmeisje zijn? Het zal wel
een fijn feest worden denk ik.
Waar gaat hij wonen? Ik wens
jullie allemaal een gezellige
dag en je broer en zijn vrouw
veel geluk.
Carles van Dijk. Is het een
lieve hond? De poesjes zie je
zeker niet zo veel? Die lopen
natuurlijk buiten of ze liggen
ergens te slapen. Boerenmelk
is erg gezond. En er zit veel
room op. Biest vind ik niet
lekker. Zijn er al kalfjes gebo
ren? Bedankt voor je tekening.
Heb je de andere tekening in
ons hoekje zien staan.
Jolanda Drost. Heb je je rap
port al gekregen? Prettig dat
je extra les krijgt Dan kun je
dat cijfer wel ophalen. Heb jij
ook Engels en Frans? Ligt de
huurbaby al buiten in het zon
netje. Hoe wordt je neefje ge
noemd? Flipje? Groeit hij al
flink? Je hebt hem zeker al
eens vastgehouden?
Liètte de Vreede. Wat een
leuk idee van jullie om voor
de kinderen een carnavals
feest te houden. Het was een
groot succes he? Zo zie je, als
er bij jullie in de buurt geen
echt carnaval wordt gevierd
dan doe je het zelf. Je had het
druk zeg. Daarna nog een ver
jaardag en naar de bios en
toen nog diploma zwemmen.
Heb je je B gehaald? Wat
grappig van die speld. Je had
er een leuke rijmpje op ge
maakt.
Marieke Smits. De meester
vond het zeker wel leuk dat je
hem een kaart stuurde? Is hij
weer beter? Ik was ook al ziek.
Is je moeder elke dag in de
eerste klas of gaat ze alleen als
er zieken zijn? Wat leuk dat
je haar dan mag helpen. Je
had weer een leuke tekening
gemaakt. Had je mooie cijfers
op je rapport?
Janine Keyzer. Bedankt voor
je leuke tekening. Hadden jul
lie het duifje een poos in huis
tot het beter was? En nu komt
het nog steeds eten halen,
schreef je. Wat leuk. Kun je
al goed zeilen? En tennissen?
Je hebt het druk zeg. Want je
,bent ook nog op'ballet. Daar
moeten jullie zeker flink voor
oefenen? Is de salto gelukt?
Yvonne de Jongste. Ja hoor,
je had de oplossing helemaal
goed. Het was niet zo erg
moeilijk he? Speel je vaak op
het orgel? Het lijkt me best
leuk, zo'n groot muziekinstru
ment thuis. Als je voluit speelt
is het zeker wel een geweldig
geluid?
Cora Zuiderwijk. Wil je vader
en moeder hartelijk feliciteren
met hun 121/2 huwelijksfeest?
Dat zal gezellig worden zeg.
Misschien is het nu al weer
allemaal voorbij als je dit
leest. Schrijf je me nog hoe
alles was? Kregen jullie ook
een dineetje? Er waren al aar
dig wat planten en bloemen
bezorgd. O ja, en moeder ook
nog gefeliciteerd met haar ver
jaardag. Was de verjaardag
van meester ook gezellig?
Dit was het laatste briefje
weer. Dat allemaal, veel groe
ten van
ANKE
Silvia Reyers elf jaar, maakte deze prachtige onderwatertekening.
i
