m
Zwembond krijgt een nieuwe
voorzitter tuchtcoi
nssie
Verruwing bij
waterpolo neemt
hand over hand toe
ui 11
„Competitie95 tussen
Jan van der Velden
en Kees Campen
Max van der Meer stopt er mee
H
Sterke deelname
Wielerbaan
tater open
Bob Maaskant vaag over aanblijven als trainer
SiSSyiÉlöÉi
Uit selectie
Geen
sportvelden
voor
Partikuïieren
ZATERDAG 12 APRIL 1975
SCHIEDAMSCHE COURANT
4
Door een lange actie
ve loopbaan als wa-
terpolo'er bij de
Schiedamse Zwem
Club een kwart
eeuw! werd Max
van der Meer tien
jaar geleden tot een
hoge post geroepen"
in de KNZB: voor
zitter van de tucht-
commissie.
In die tien jaar heeft
Max van der Meer
zijn geliefde sport
zien verruwen. Een
verruwing, die nog
hand over hand toe
neemt. Begon hij
met vier of vijf
strafzaken per jaar,
nu telt het eerste
kwartaal er al meer
dan veertig!
De onverdraagzaam
heid viert hoogtij.
Ruzies, vechtpartij
en, handtastelijk
heid zijn aan de or
de van de dag en
zelfs scheidsrech
ters worden in het
water gegooid. Al
met al een reden,
waarom Max van
der Meer ermee
stopt.
Max van der
Meer (links)
krijgt uit han
den van voorzit
ter Henk Roo-
denrijs, de on
derscheiding
voor vijftig jaar
lidmaatschap
van SZC.
Zaterdag, 26 april, op de
jaarlijkse algemene verga
dering van de Koninklijke
-Nederlandse Zwembond
in Nijkerk, zal de heer
,M(ax) van der Meer zijn
functie neerleggen als
voorzittervan de tucht-
commissie.
„Dan is het welletjes," zegt
de man, die eens de
„schrik" was van de polo-
velden, al kun je beter
van „wateren" spreken.
„Dan heb ik er tien jaar
opzitten en mag een ander
het van mij overnemen."
Max van der Meer
Voor de Schiedammers geen onbekende
naam, want nog onlangs - eind februari
- werd hij geducht in de bloemetjes
gezet, was hij vijftig jaar lid van de
Schiedamse Zwemclub. Schiedammer is
Max van der Meer al lang niet meer.'
Twintig jaar geleden verdween hij met
zijn hele „hebben en houden" - zijn
cartonnagefabriëk - naar het Brabantse
Rucphen. Als wij naar de oorzaak vra
gen van deze immigratie, zegt Max van
der Meer: „Ach, een klein verschil van
mening met de vroede vaderen van
Schiedam. Maar, aangezien het al zo lang
geleden is en zij er ook al lang niet meer
zijn, heeft het weinig zin ouwe koeien
uit de sloot te halen."
HERINNERINGEN
En zo woont nu Max van der Meer al vele
jaren in dit pittoreske Brabantse dorpje,
in een wij mogen wel zeggen: zeer com
fortabele villa. In een ongetwijfeld ook
aangenamer milieu dan de Rijnmond.
Een mooie tuin. Een boxsige omgeving
en boeren, die nu nog bezig zijn bieten
te rooien. Maar - zegt men wel eens -
het bloed kruipt, waar het niet kruipen
kan en zo is Max van der Meer nog vaak
in Schiedam. Al was het maar met zijn
herinneringen.
Hoewel geen geboren - zijn wieg stond m
Rotterdam - is Max van der Meer toch
een getogen Schiedammer, Als jongetje
van acht jaar begon hij Schiedam te
verkennen en als jongen van veertien
jaar werd hij lid van S.Z.C. Niet, omdat
de jonge Max zo graag een beroemd
zwemmer wilde worden. Nee, om zwem
men te leren'.
Wat was er gebeurd?
Ieder weekend lagen de beurtschippers
afgemeerd in de Schiedamse Schie en bij
het schuitjesp ringen - een geliefkoosde
bezigheid van de jeugd in die dagen -was
Max te water geraakt en met moeite
gered. Dat was voor hem het sein om
de zwemkunst machtig te worden. Naar
het oude zwembad aan de West Frank-
landse dijk, in de kurken, aan de hengel
en vier dagen later had Max zijn zwem
diploma.
Van der Meer: „Het ging wel een beetje
anders dan nu, maar.... ik weet niet wat
beter is."
WATERPOLO
„Nee, een groot zwemmer ben lk nooit
geweest," zegt Max van der Meer. Maar
boven, in zijn Rucphense villa, hangen
vijf Unten, die eraan herinneren, dat hij
vijf maal kampioen van Schiedam is
geweest. Op de schoolslag, vrije slag en
rugslag." Een andere slag hadden we
toen nog niet." „Ik kon aardig mee
doen," vertelt Max van der Meer, „maar
als de top aan de start verscheen, bleef
ik buiten de prijzen."
Veel meer, als naar het wedstrijd zwem
men, gaat zijn herinnering terug naar het
waterpolo. Tot zijn 45e jaar heeft hij
in het eerste zevental van S.Z.C. mee
gezwommen. Toen moest hij - noodge
dwongen, omdat hij in Rucphen woonde
- wel stoppen. Schiedam was te ver om
regelmatig te gaan trainen en het dichtst
bijzijnde bad, dat, om met de woorden
van Max van der Meer te spreken „geen
puinhoop was, lag in Breda en dat was
ook nog altijd twintig kilometer. Maar
helemaal het contact verliezen met
S.Z.C. deed hij nooit. En nog, als ze
ergens in de buurt moeten spelen, gaat
hij er naartoe. Zo zag hij „zijn" jongens
onlangs nog in Oosterhout.
TUCHTCOMMISSIE
Via het waterpolo kwam Max van der
Meer in de tuchtcommissie van de
KNZB. Eigenlijk bij toeval. Er waren
-weer eens - moeilijkheden en toen werd
hij door het bestuur van de KNZB
benaderd. Ze zochten een nieuwe voor
zitter. Max van der Meer wilde het we!
voor één jaar doen. Het zijn er tien
geworden!
,JMaar nu is het afgelopen," zegt hij. „Nu
zet ik er definitief een streep onder."
door Bart in 't Hout
Wat eerst een leegte moest opvullen - na
een druk zwemleven met S.Z.C. - is nu
een. last geworden, die te zwaar op zijn
schouders drukt Misschien minder voor
hem zelf, want Max van der Meer is met
zijn 64 jaar nog altijd een reus met
vierkante schouders en een kaarsrechte
rug - dan wel voor zijn vrouw, die een
beetje stilletjes - ïn een hoekje - mee
luistert en af en toe een sarcastische
opmerking maakt, zoals bij het verhaal
van haar man, hoe hij in de tuchtcom
missie kwam: „ze hadden er één nodig
Het regelmatig vergaderen van de tucht
commissie in Utrecht - minstens eens in
de tien dagen - is zeker mevrouw Van
der Meer te veel geworden. Maar Max
van der Meer vindt het ook niet meer
zo „leuk".
AGRESSIE
Nu is het woordje .Jeuk" misschien niet
zo toepasselijk voor een voorzitter van
een tuchtcommissie, maar toen hij ermee
linie onverdraagzamer geworden. Harder
begon - tien jaar terug - had je hoogstens
vier of vijf strafzaken in een jaar-
NU IS HET AANTAL IN HET EERSTE
kwartaal al over de veertig
t
Max van der Meer is zelf ook nooit zo'n
lieve jongen geweest ïn het water, In de
aanvang van dit verhaal noemde ik hem
zelfs een „schrik van de wateren", maar
dat Was dan overdrachtelijk bedoeld."
„Wij konden in onze tijd, „vertelt Max van
der Meer," een stootje uitdelen, maar
ook een stootje incasseren. Wij waren
veel verdraagzamer tegenover elkaar. De
laatste jaren is de agressie hand over
hand toegenomen en kan de tuchtcom
missie, die toch uit elf leden bestaat en
in commissies van drie vergadert, de
strafzaken bijna niet meer aan."
GEEN GELE KAART
De gele en rode kaart bestaan niet bij
waterpolo, de boosdoeners worden me
teen de kant opgestuurd en daar zitten
er tegenwoordig heel wat. Net als bij
voetbal hebben de scheidsrechters het
dikwijls gedaan en het gebeurt zelfs
wel, dat de man-met-de-fluit door een
driftkop, die zich niet kan beheersen, ïn
het water wordt gegooid. Of spelers van
de ene raken raen na afloop van de
wedstrijd, nog in het zwembad, slaags
met de tegenstanders.
„Onlangs hebben ze d'r nog één letterlijk
de kroeg uitgeslagen'-" De kroeg is dan
de eantine, waar men een kop koffie, een
flesje limonade en een gevulde koek kan
krijgen. Dus niet een gevolg van drank
misbruik.
„Je leest er weinig van in de krant.."
Max van der Meer: „De grote pers besteedt
er weinig aandacht aan, maar kleinere,
plaatselijke bladen schrijven er kolom
men over. Als er ergens wat gebeurd is
vraag ik die kranten maar op. Soms
hebben we ook het geluk, dat er iemand
is geweest met een video. Dan bekijken
we na afloop de film." „Hoe komt het
nou?"
Max van der Meer: ,JIet is de geest van
deze tijd. De mensen zijn over de hele
en zakelijker. In waterpolo wordt dan
wel niet betaald - maar als er geen auto
klaar staat worden ze al kwaad."
„Is het publiek ook een factor, zoals bij
voetbal?"
„Wat komt er - in doorsnee - nu voor
publiek bij waterpolo? Enkele uitzonder
ingen - in kleinere plaatsen - daargelaten.
Nee, het zijn de spelers zelf."
„In voetbal wordt er nogal eens kritiek
uitgeoefend op de scheidsrechters. Hoe
is dat bij waterpolo?"
Max van der Meer denkt een ogenblik na.
„Het waterpolo," zegt hij en hij maakt
een beweging met zijn handen, „is een
kind geworden met een waterhoofd. Wij
hebben wel eens gezegd: de groei dient
gelijke tred te houden met het arsenaal,
waaruit de scheidsrechters bestaan. En
niet omgekeerd."
De uitspraak is duidelijk.
Wie door de tuchtcommissie is gestraft,
heeft het reeht in hoger beroep te gaan.
In de tien jaar, dat Max van der Meer
voorzitter is, werd maar één keer een
straf gewijzigd." Een bewijs," zegt Van
der Meer, „dat wij het nog niet zo slecht 1
doen." „Wat waren nu de zwaarste straf
fen, die in uw tijd zijn uitgesproken?"
Van der Meer: „Tweemaal een schorsing
voor de tijd van vijf jaar. Het ene geval
betrof een verenigingsleider, die van ron
selen werd beschuldigd. Het andere ge
val
Max van der Meer aarzelt om het uit te
spreken.
„Nau ja, laat ik het maar zo zeggen: van
een speler, die handtastelijk werd en dan
op de andere manier..."
Een beetje nijdig laat hij erop volgen: „En
nu weet ik wel, dat er op dat gebied geen
taboes meer bestaan, maar wel in de
sport- En zo denkt mijn opvolger er
toevallig net eender over!"
WARM WATER
En gaat Max van der Meer, als hij straks
de voorzitterhamer heeft neergelegd,
dan van zijn welverdiende rust genie
ten?
Welnee. In de buurt van Rucphen heb je
het Bosbad van Hoeven. Hier heeft zich
het streekzwemmen van dit gedeelte van
Brabant geconcentreerd in de club
Daphnia, waarvan Max toevallig ook ere
lid is. Het bosbad van Hoeven is niet
overdekt, maar heeft wel warm water.
Het was het eerste onoverdekte zwem-
bad in Nederland, dat al met pasen is
open gegaan en daar kan men Max van
der Meer aantreffen. Niet meer met een
bal, maar rustig zijn baantjes trekkend.
„Wat een verschil," overpeinst Max van
Meer," met het zwembad in Schiedam,
waar ik ben begonnen. Daar hebben we
zelf, van SZC, nog een vijftig meterba^p
moeten maken. De gemeente deed, niets."
Wat Max van der Meer ervan weet doet
de gemeente Schiedam nog niet veel. Bij
andere sporten vergeleken is de zwem-
sport nog altijd een stiefkind. Dat SZC
in - financiële - moeilijkheden verkeert
is te wijten aan de onmogelijke bedra
gen, die de club aan huur moet betalen.
Wat een verschil van benadering met een
plaatsje als Hoeven!
„Maar SZC," zegt Max van der Meer met
overtuiging in zijn stem," zal nooit ver
gaan."
De club heeft altijd prominenten gehad.
Max van der Meer doet maar een greep:
Cockie Gastelaars, die twee huizen van
hem vandaan heeft gewoond, Van Woer-
kom, doelman van het Nederlands zeven
tal bij de Olympische Spelen in Berlijn,
Dolf van der Kuil, in '37 al naar Enge-
land en na de oorlog nog in de nationale
ploeg, Pauline van der Wildt, Rcné van
der Kuil. Weliswaar is het altijd een
éénling geweest, maar - zegt hij - kijk
nu eens naar een stad als Rotterdam,
eens een bakermat van de zwemsport,
die hebben nu niemand meer. De club,
die hij zelf jarenlang heeft geleid - ook
nog toen hij in Rucphen woonde, al was
dat niet zo'n gezonde toestand zal"
onder leiding van voorzitter Rodenrijs en
met een nieuwe generatie weer groeien
en bloeien. Dat is de groet, die Max van
der Meer aan SZC, uit Rucphen, mee
geeft.
Schiedam Het stan-
daardteam van de DDH
Groenoord neemt op
zondag 20 april deel aan
het Jeka-toernooi in Bre-
da. De formatie van
coach Cor van der Vèl-
i. den opent om kwart
over negen het toernooi
y met de wedstrijd tegen
het organiserende Jeka.
- De overige tegenstan-
t ders zijn: SCR, PSV en
r NISC. Het toernooi
- duurt tot kwart over zes.
Schiedam De wieler-
- baan Schiedam, die jaar-
4 5ijk3 wordt geopend met
- trainingen voor de
- jeugd, gaat pas op 26
- april officieel open Oor-
zaak van deze vertraging
- de eerste training
stond aanvankelijk ge-
2 pland op 5 april zijn
2 de. werkzaamheden die
I nog moeten worden ver-
J richt om de baan ge-
4 schikt te maken voor het
- 'nieuwe seizoen. t Het
plaatsen van de lichtin
stallatie en het verwijde
ren van de begroeiing op
de baan is in volle gang.
i
Schiedam - Bob Maaskant
blijft zijn beslissing uit
stellen. Twee weken te
rug verstreek zijn eerste
termijn, terwijl ook deze
week het verwachte ant
woord uitbleef. In beide
gevallen zou hij uitsluit
sel hebben gegeven. De
oorzaak van die vaaghei-
d: „Ik weet het echt nog
niet. Ik moet alles nog
eens op een rijtje zetten
en het een en ander rus
tig tegen elkaar gaan af
wegen".
Tot dat moment omzeilt hij con
crete antwoorden. Zegt zelf:
„Er zijn momenten waarop je
alles, maar soms ook niets kan
zeggen. In dit geval moet ik
vaag blijven". Het is zeker dat
SW's trainer enkele aanbiedin
gen uit de amateursector niet
achteloos terzijde heeft gescho
ven. „Dat zou niet reëel zijn",
verklaart hij, „want iedereen
heeft recht op een nette behan
deling".
re kant is het zo, dat ik heb
opgezegd. Daardoor ben ik vrij
om te gaan en te staan waar
ik wil. SW heeft dan ook het
volste recht om op zoek te gaan
naar een nieuwe trainer". Maar
SVV zoekt, zoals Maarten Ei
sing dat zei, niet naar een ver
vanger. De Schiedamse eerste
divisie club gelooft stellig in
een hernieuwde verbintenis.
Dus ook SW, waarvan Bob
Maaskant zegt: „Het zou niet
correct zijn om SW al te lang
te laten wachten. Aan de ande-
Tot daarover duidelijkheid is ver
schaft, gaat SW gewoon ver
der met het afwerken van d
competitie. Nog vier wedstrij
den en het zit erop; een wat
Jan Groeneweg duelleert
tn de lucht. Nog vier wedstrïj-
tcleurstellend seizoen. Morgen
ontmoeten de Schiedammers de
SC Amersfoort, dat ook al niet
kan bogen op verrassende ver-
richtingen en de stunt van vorig
seizoen - een periodetitel - niet
kon herhalen.
Bob Maaskant benut de slotfase
van de competitie om tweede
doelman Kees Campen nog en
den om op de topscorersliist
te klimmen...
kele serieuze kansen te geven.
Maaskant: „Campen en Van
der Velden spelen ieder nog
twee wedstrijden. Kees verdient
een kans, maar Jan is in feite
nog veel te goed om hem te:
passeren. En weer zegt Maas
kant, zelfs een beetje geheim
zinnig: „Maar misschien is dat
wel een probleem voor de nieu
we trainer". Snel vervolgt hij:
„Of als ik blijf zal ik dat zelf
moeten oplossen".
Met Jan van der Velden onder de
lat en op de linksbackplaats
Maarten van Beek of Jos Zoet
mulder, speelt SW in Amers
foort in dezelfde opstelling als
tegen PEC/Zwolle.
Schiedam Kees Doesburg en
Huib de Kaay zijn door het
bestuur van Hennes DVS uit
de selectiegroep verwijderd.
Beide spelers hebben gewei
gerd de geplande trainingen te
volgen, waarna in overleg met
trainer Pim Visser het bestuur
van de hoofdklasser tot maat
regelen besloot over te gaan.
Schiedam Tot het einde van
dit jaar zal het in Schiedam
niet meer mogelijk zijn buiten
de verenigingen om in aanmer
king te komen voor het huren
van sportvelden. Betgeen er op
neerkomt dat partikuïieren
naar elders moeten uitwijken,
omdat het de Schiedamse
sportclubs verboden Is hun ac
commodaties aan derden te
verhuren. Oorzaak van deze
maatregel is het tekort aan
sportvelden in Schiedan, want
het enige complex dat voor
verhuur aan partikuïieren in
aanmerking kwam, het com
plex aan de Schietbaanstraat,
wordt opgeknapt. In totaal anU
len er op dit complex vier vel-"
den worden gecreëerd. Totdat
moment zuilen partikuïieren
hun verzoeken aan de gemeen
te niet zien gehonoreerd.
