Bewonersverenigsnrg:,dé schakel
tussen burger en gemeente
"Meneer
Groenoord"
rest alleen 'n
schilderij
BINNEN 30 JAAR VAN WEILAND
Boer Lansbergen op zijn erf. Op üe achtergrond de Groenoordse moderne woningen en flats.
Het enige wat overbleef van het vroegere
Groenoord: een schilderij van de oude boerderij
van de familie Lansbergen.
Schiedam Niet alleen in een be ton wijk hapert er
iets. Juist ook in de oude buurten. Het is dan ook
helemaal niet zo verwonderlijk dat men in de
Gorzen drie'jaar geleden het eerst tot de ontdekking
kwam dat een vereniging niet alleen hoeft te klaver
jassen, maar zich ook kan inzetten voor het leefmi
lieu van de wijk. Sindsdien trekken alle wijken aan
het touw van de gemeentekas.
Het mooiste voorbeeld daarvan was enige maanden
geleden in de Slaehthuisbuurt te zien: ambtenaren
en buurtbewoners gingen daar gebroederlijk samen
huis-aan-huis informatiebladen over de toekomstige
renovatie verspreiden.
Natuurlijk zijn er wel eens communicatiestoornissen.
Zo is de bewonersverenigingOost min of meer
ontstaan uit een groep buurtbewoners die twintig
minuten het Lorentzplein bezetten omdat de gemeen
te geen veiligheidsmaatregels trof. Het resultaat was
dat er tenslotte toch ondermeer knipperlichten en
waarschuwingsborden kwamen.
En pas na de dreiging met een kort geding werden
er bij het kruispunt van de Stadhouderslaan en de
/Willem de Zwijgerlaan in West ^zogenaamde „haaie-
tanden" aangebracht.
Harde acties waar de bewoners verenigingen nu niet
meer zo gauw gebruik van maken. Misschien omdat
er nu een speciale wethouder voor wijkaangelegenhe-
den is. De voorzitters vande verenigingen zijn iri
ieder geval van mening dat zolang ze redelijke
dingen vragen-er wel op het stadskantoor aan het v
'Emaaplein naar hen wordt geluisterd.
Twistpunt blijft echter:.wat is redelijk? Iedere wijk
heeft eenpakket-met wensen.
Vooral de bewonersvereniging Zuid bruist van aktivi-
teiten. Het bestuur ageert regelmatig tegen de invoe
ring van de huisvuilcontainers van de VROM. Men
heeft verder de handen vol aan de verbetering van
het Wilhelminaplein en het Rozenburgplein.
Behalve kabeltelevisie en speelpleinen voor de jeugd
wd men in de Gorzen een nieuw buurtcentrum. Het
bestaande centrum De Dukdalf is evenals De Kreek
in West moeilijk te bereiken.
De grootste zorg voor deze laatst genoemde wijk is
de renovatie van de Slaehthuisbuurt en het gebrek
aan speelplaatsen. Er zijn immers nog maar drie
plaatsen waar de jeugd zich kan uitleven: het Frans
Halsplein, het Fabriplem en het buurtpark aan de
Vlaardingerdijk.
Het speelterrein waar de bewonersvereniging Oost
naar lonkt is het Van. 't Hofplein. Oost is overigens
de enige wijk die zowel met een bewoners alsmet
een wijkvereniging is gezegend.
De wijkvereniging Nieuwland heeft vorig jaar beschei
den de werkgroep „wonen en leven" opgericht die
nu het werk doet van een bewonersvereniging. De
ruimte in het wijkcentrum aan het Dr. Wibautplein
zou het bestuur graag verwisseld willen zien voor
het leegstaande schoolgebouwtje aan de W. H. Vlie-
genstraat
In Nieuwland worden al straten opgehoogd-en opnieuw
bestraat. Iets waar de komende jaren de oude wijken
mee geconfronteerd worden.
j 5®*
ia-j?
Schiedam Een rustiek
gelegen 17e eeuwse
boerderij met een rie
ten dak die midden ld
het weiland ligt en uit
zicht geeft tot Vlaar-
dingen en Overschie.
Dat was Groenoord nog
geen dertig jaar gele
den. Een betonwijk is
er voor in de plaats ge
komen. Alleen een
schilderij aan de muur
bij Cees Lansbergen
herinnert nog aan de
landelijke hoeve in de
schaduw van een paar
lindebomen.
De nieuwe wijk -van
Schiedam is grotendeels
op zijn land gebouwd.
Een enkele Kethelaar
noemt hem dan ook nog
steeds "meneer Groe
noord".
Voor een gulden de. vier
kante meter verkocht
Lansbergen zijn land.
De boerderij bracht
13.000 gulden op. "Wij
hadden er geen idee
van hoe het zou wor
den", vertelt hij in zijn
huis aan de Harreweg.
Onze oude boerderij,
waar mijn grootvader
ook al woonde, stond op
de plek waar nu de Sint
Martmuskerk aan de
Willem Andriessenlaan
staat. Behalve koeien
hadden wij daar ook
nog varkens en paar
den, Onder rabbinaal
toezicht heb ik daar ook
nog eens een tijdje kaas
gemaakt. Het was een
van de beste polders uit
de buurt. Maar ja, er
moesten toen. zo"'zo snel
mogelijk huizen uit de
grond worden ge
stampt"
Op het land dat nog maar
voor vijfenzestig cent
per vierkante meter
werd verkocht, verrees
in 1956 de buurt Tuin
dorp. Daarna volgden
de flats van Groenoord,
zoals stedebouwkundige
Fledderus het in 1961
op de tekentafel ont
wierp in de veronder
stelling dat het aantal
inwoners van Schiedam
zou uitgroeien tot
120.000.
Op de vraag of de 64-jari-
ge Lansbergen in één
van de, flats zou willen
wonen antwoordt hij
ontkennend: "Ik ben er
niet m opgegroeid. Hier
ben ik tenminste vrij.
Als raadslid zeg ik dan
nog dat het hapert aan
de parkeervoorzienin
gen en het groen". Ge
lijk verwijst hij naar
het opschrift bij het hek
van de boerderij waar
hij sinds 1956 woont:
"t is nooit zo kant of
klaer, of 't hapert wel
hier of daer".
Cees Lansbergen vraagt
zich nog steeds af waar
om zijn boerderij moest
worden gesloopt. De
hoeve Landvreugd die
werd gespaard en waar
nu ondermeer de wijk
vereniging vergadert,
ligt minder centraal. De
altijd goed geluimde
agrariër vindt het ook
zonde dat het polder
landschap in het noord
en van Schiedam is op
gespoten met zoveel
blubber uit de Rotter
damse haven. "Het had
eigenlijk helemaal met
gehoefd, Het kwaad is
echter al geschiedt. Ze
waren baggerdol."
Toch blijft Lansbergen in
hart en nieren Kethe
laar. Het dorp rond de
monumentalemidde
leeuwse kerk vindt hij
prachtig. De auto's vor
men echter een blijven
de dreiging. Voor de
oude idyllische dorps
kern. Maar ja, weinig
Kethelaars spreken nog
van: "Bij ons achter de
Poldervaart.
