BVO cl
Maasdijk doen
niets voor
elkaar onder
Monster blijft wéér
Zwaluwen walst
subliem over
DOTO heen
Scheids
rechter
weigert
straf
schoppen
te geven
Pernisser krachtvoetbal wreekt zich
Hoekse Boys slaat
op juiste momenten toe
MAANDAG 6 OKTOBiÜR 1975
De HVO'er in de
Maasdijkse mangel
Pemis Vrij van angst
(in uitbeurten) maakte
Zwaluwen er bij DOTO
een sublieme sbow van
(0-4). Vrij naar het idee
van regisseur Frans de
Kruis die heel zijn con
cept had afgestemd op
zelfbeheersing. Bij iede
reen en dat maakte DO
TO, dat vrij vlot op 0-2
kwam, razend. Koelbloe
dig strafte Zwaluwen op
alle fronten fatale fou
ten af, waardoor
scheidsrechter Van Do-
dewaard vermanende
vingers tekort kwam en
bij elk Vlaardings doel
punt een uitvoerige dis
cussie moest aangaan.
In de rust leidde de confrontatie
tussen de leider en de ploeg die
aansluiting moest krijgen, tot
een schijngevecht met de Per
nisser spits en trainer Frans de
Kruis. De Zwaluwen-trainer:
„Die speler vroeg mij of ik de
scheidsrechter een kratje pils
had beloofd: ja, zei ik, twee...'*
In die theepauze riep Van Do-
dewaard beidé aanvoerders tot
zich en dat had tot ieders ver
bazing een kalmerende uit
werking.
De Pernissers demonstreerden in
dat tweede deel nog wel een
fors lijf aan lijf gevecht en er
vloog nog een spits op de bon
toen hij Cees Broos tegen de
vlakte liep, maar de schade
bleef binnen de perken. Niette
min waren Hugo Sluimer (arm)
en Hennie Kuyten (dijbeen) de
nieuwe slachtoffers.
Overtredingen in veelvoud, maar de scheidsrechter gaf geen enkele strafschop weg
Van onze sportredactie
Vlaardingen HVO en Maas
dijk, op de ranglijst npgal ver
van elkaar verwijderd waren
dat zaterdagmiddag in het veld
zeker niet In een vrij vlakke
wedstrijd ging het volkomen
gelijk op, zodat de G-fl het beeld
goed weer gaf. Een stand die
overigens anders uitgevallen
zou zijn, als arbiter A. Kardi
naal niet zo stapeltjes straf-
scbopgevallen weg had gewim-
peld. Viermaal in totaal was er
aanleiding om de bal op de
witte stip te leggen. Ook bier
bij weer een gelijke verdeling,
tweemaal voor HVO en twee
maal voor Maasdijk. Paul van
Wezel met tweemaal hands en
Jan Noordam met twee over
tredingen speelden een hoof
drol, maar scheidsrechter Kar
dinaal gunde niemand een bui
tenkansje.
Waarvan hel in deze wedstrijd
20U moeten komen, want uitge
speelde kansen wisten beide
voorhoedes zich nauwelijks te
creëren. HVO had in Kinke
Baaima wei een behendige
vleukgelspits, maar geen van
zijn acties bracht direct gevaar.
Hetgeen, voor een groot deel de
verdienste was van aanklever
Gerrit van Woerden, die Baai
man weinig ruimte g*t,
Maasdijk-trainer Henk Denkers
had zijn team ten opzichte van
vorige week liefst op zeven
plaatsen gewijzigd. "Niet omdat
we tegen HVO aankeken", ver
duidelijkte Denkers deze ver
schuivingen en vervangingen.
"Het middenveld versterken
stond daarbij op de eerste
plaats". Leen Visser, Bram van
der Hout en Arie Haring waren
daar nu geposteerd. Mannen
met meer body dan het HVO-
middenrif, met de lichtgewich
ten Peter van Bekhoven, Win»
Stork en Piet Vogel, die daar
echer wat meer techniek tegen
over konden stellen. "Met tech
niek alleen kom je er echter
niet", aldus HVO-trainer Haxrie
Bouquet, daarbij zijn hele team
aanhalend. "Fysiek zijn we nog
niet sterk genoeg. Daardoor
hadden we ook te weinig stoot
kracht".
Na ruim een kwartier kwam
slechts Jan Hordijk tot een
schot over het doel van Harrie
Vink en werd Rinke Baaima
neergelegd door Jan Noordam.
Het werd echter geen straf
schop, ook niet toen Paul van
Wezel bij het verwerken van
een foutieve terugspeelbal van
Hennie Drop hands leek te ma
ken, De Vlaardingse laatste
man mocht dar ongestraft nog
een keer herhalen. "Twee dui
delijke strafschoppen gingen
ons voorbij", aldus Henk Den
kers. Anderzijds liep Maasdij-
k's eerste man gauw voorbij
aan de overtredingen van Jan
Noordam.
Vooral diens tweede charge leek
stipwerk te zullen worden. Jan
Storm zou in kansrijke positie
uithalen, maar kreeg een forse
zwieper toegediend. Weg kans,
het enige wat HVO er aan over
hield was een indirecte vrije
trap, in de buurt van de penal
tystip. In de drukte smoorde
het schot van Baaima echter.
Sterker
HVO was in de beginfase van de
tweede helft wel wat sterker,
maar doelman Van der Hout
kreeg slechts wat corners te
verwerken. Gerrit van Woer
den hield de rappe Baaima
goed in bedwang, terwijl voor
al Leen Visser en Bram van
der Hout hard meewerkten hun
defensie te ontzetten.
Zelfs was Maasdijk nog twee keer
dicht bij de winnende treffer.
Aanvoerder Jan Hordijk dwaal
de met alleen doelman Vink
nog voor zich iets te ver af om
in te kunnen schieten. De bal
kwam toch nog bij Bert Voogt,
maar die schoot over. Voogt
was even later zelf dicht bij het
HVO-doel, maar aanvoerder
Sjaak Drop tikte de bal noj
juist weg.
Bij Maasdijk kwamen Sonneveld
en Veenstra tegen het eind nog
in het veld (voor Hans Hordijk
en Jan Noordam), terwijl bij
HVO Piet Vogel nog plaats
maakte voor Ronnie Verdeel
Het maakte niets meer uit, de
punten bleven verdeeld. "Op
nieuw een bewijs dat de ploe
gen naar elkaar toe groeien",
meende Bouquet "Uitschieters
zijn er in deze afdeling niet".
Ook deze actie van Johan van Geest leverde niet de eerste Monsterse treffer op. De bal verdwijnt naast het
Hoekse doel.
Monster Ben Borsboom
wist het niet meer. „Al
verlies je maar met 1—3,
dan heb je tenminste die
eerste goal gemaakt.
Maar nee, het zat ons
vandaag weer niet mee.
En je zag toch wel wat
voor kansen we kregen?
Ik ben er nog steeds ze
ker van dat het eens
komt, maar vraag me
niet wanneer". De ne
derlaag tegen streekge
noot Hoekse Boys (0—3)
kwam hard aan in het
Monsterse kamp, dat
was een duidelijke zaak.
Al trachtte Boys-trainer
Koos Lankester nog wei
wat verzachtende om
standigheden voor de
Polanen-elf te verzin
nen: „Het is beslist geen
gekke ploeg, al vind ik
persoonlijk Naaldwijk
beter dan Monster. Ze
missen gewoon een spel
bepaler op het midden
veld. Kijk, achteraf kan
ik misschien met die
0—3 gemakkelijk praten,
ïk geloof echter wél dat
als Monster op 1—1 was
gekomen het voor ons
nog erg moeilijk was ge
worden. Die eerste twee
doelpunten vielen op
een erg gunstig moment
in de wedstrijd".
Kortom, ook na 540 minuten
competitievoetbal in de vierde
klasse kon Monster de weg
naar het doel niet met succes
vinden. Ais je afgaat op de
verrichtingen tegen Hoekse
Boys is dat „bevrijdende" doel
punt wellicht een kwestie van
tijd. Bovendien miste Monster
En deze derby ook dat kleine
beetje geluk om over de drem
pel te stappen.
Nee, zo pover speelde Monster,
met Gerrit van Dijk weer terug
als libero, met name in -het
eerste bedrijf zeker met. Kreeg
eerst, in de zevende minuut al,
een mentale dreun te verwer
ken toen Boys-spits Kee3 van
der Pol doelman Rob Klop met
een lage schuiver kansloos liet
(0-1).
Het kon echter de Borsboom-elf
toen nog nauwelijks raken.
Hoekse doelman Rob Bos
moest later diverse keren han
delend optreden bij inzetten
van onder anderen Wim Voois
en Koos Klop, Captam Johan
van Geest, beweeglijk en daar
door gevaarlijk, knikte vallend
een trekbal van Voois net over
de lat. De beste Monsterse gele
genheid kwam echter op naam
van de al vnj snel voor Johan
van Antwerpen ingevallen Wim
Mulder. Hij was echter zelf nog
het meest verrast dat de trekbal
van Van Geest plotseling vrij
voor zijn voeten vie)
Hoekse Boys, als ploeg beslist
beter, prikte inmiddels via de
counter scherp terug. Een kop
stoot van Aad Moerman scheer
de juist naast en Rob Klop had
de grootste moeite bij een hard
schot van Louis Knipscheer.
Na de wisseling, toen Lankester
Johan van Geest iets meer van
zijn vrijheid beroofde en er een
extra mannetje tegenaan gooi
de (Koos Heerschap), had Mon
ster zeker in de eerste vijf mi
nuten recht op de gelijkmaker.
Koos Klop maakte zich al snel
via een aantal fraaie bewegin
gen vrij, maar zijn beslissende
inzet leek nergens op. Nog geen
minuut later knikte Johan van
Geest een voorzet van Aad
Maat rakelings naast.
Door Wim de Lange
De derby in een matig bezocht
Polanen werd echter toch al in
de zesde minuut beslist. Toen
namelijk zond middenvelder Ed
van Dijk een trekbal van Van
der Pol Fraai naar de touwen
(0—2). Waarmee Monster (Bors
boom: „Het middenveld hadden
wij toen zeker niet") eigenlijk
„gezien" was. Borsboom zond
in de 25e minuut Koos van der
Kruk de wei in ten koste van
zwakke Mulder. „Koos was nog
niet geheel blessurevrij, maar
als je dan toch met 0—2 achter
staat kan je het best proberen
met hem", zei de Hagenaar la
ter. Van der Kruk, die lange
tijd met een knieblessure had
geworsteld, maakte als laatste
man (Gerrit Verkade rechts
back, Van Dijk naar het mid
denveld) nog geen al te zekere
indruk. Al kon ook hij er wei
nig aan doen dat Aad Moerman
later voor 0—3 tekende. Vlak
daarvoor had Van der Kruk
zelfs nog een inzet van Tom
van der Pijl op de doellijn ge
keerd.
Veel te streng blazende Haagse
arbiter Ekering noteerde in de
slotfase Han Verkade voor het
„onderuit halen van een tegen
stander". Wat de domper voor
Monster alleen nog maar erger
maakte
Doel man Aad Boers... nog
maar één goal tegen
Bij een 4-0 achterstand waren de
Pernissers eindelijk uitgeraasd
en demonstreerden zelfs onder
leiding van (aanvoerder) wissel
Jan Hordijk een groot over
wicht, maar doelman Aad
Boers kon ook nu éénmaal
met behulp van een kopbal van
John Schoenmakers de tota
le schade in vijf duels beperken
tot een goal.
Wie langs de Nieuwe Maas Dö-
TO-Zwaluwen zag, moet onget
wijfeld de vogels kunnen tippen
voor een formatie met lange
adem. Met die instelling maken
de Vlaardmgers nog vele'slach-
toffers. Frans de Kruis: „We
behoeven uit niet meer bang te
zijn". En Leen Pijpers:Hoewel
nog vroeg in het seizoen begin
ik er helemaal in te geloven".
De gebrilde middenvelder, ab
soluut uitblinker door zijn gre
tigheid en creativiteit in zijn
aanvallen, doelt ongetwijfeld op
een (eventueel) kampioenschap.
Nogmaals, met die instelling
schopt Zwaluwen het nog erg
ver.
Door
Bas van den Berg
Ook bij DOTO bewoog de forma
tie zich weer in hoog tempo.
Met vrijwel geen zwakke plek
ken, was ze slagvaardig in de
counter en dat kwam bijna bin
nen vijf minuten al tot uitdruk
king. Via Leen Pijpers die de
bal van z'n schoen liet glippen
en een hoge bal van Hugo Slui
mer die de lat raakte.
Offensief
Niettemin gaf een misleiding na
een kwartier al aanleiding tot
jubelkreten. Een hoekschop
van Leen Pijpers veranderde in
een korte tik naar John
Schoenmakers die de bal
ineens voor doel plaatste en
nog voordat de Pemisse verde
digers wisten wat er aan de
hand was, kopte Hugo Sluimer
subliem in: 0-1. DOTO, in vijf
duels nog maar één keer gepas
seerd, zaakte van streek en dat
in zijn vervolg vond chaotische
toestanden. De Vlaardingers
konden met name op het mid
denveld steeds weer ongehin
derd elkaar de bal toeschuiven.
Vooral via beide flanken (Kuy-
ten en Sluimer) werd DOTO
helemaal weggespeeld en daar
mee maakte Zwaluwen één
ding duidelijk: Voor rust al het
duel beslissen.
DOTO verzuimde in die fase,
toen het met de rug tegen de
muur stond, niet alle ontoelaat
bare handelingen uit te voeren
en daarvan werd Henny Kuy-
ten het slachtoffer met een dij
beenblessure. Hij: „Ik wilde me
door de vakantie van Joop
Brusse weer bewijzen. Dat was
dubbele pech". De Vlaardinger
moest zich met lang daarna la
ten vervangen door John van
Rees.
Prolest
Een kwartier voor rust herstelde
DOTO toch weer het evenwicht
omdat Zwaluwen nogal non
chalant met de kansen om
sprong. Van Rees werd door
doelman Offeriberg hardhandig
aangepakt, maar Van Doóe-
waard zag er geen strafschop
in. Vijf minuten voor rust laai
de alle ingehouden woede tot
een hoogtepunt toen Maarten
Keizerwaard op schitterende
wijze slalomde, de Pemisse
doelman op het verkeerde been
bracht en scoorde: 0-2. DOTO
tekende daarop fel protest aan,
omdat een andere Vlaardinger
buitenspel zou hebben gestaan.
Van Dodewaard: „Jawel, maar
niet hinderlijk omdat Keizer-
waard de bal bij zich hield".
Toen evenwel Leen Pijpers na
rust eveneens bij een solo werd
aangepakt, besliste de arbiter
anders en kregen de vogels wél
een strafschop mee die Leen
Pijpers in 0-3 omzette. Wat kon
Zwaluwen hierna nog gebeu
ren. DOTO.dat zich na rust dui
delijk inhield, maar door zijn
inzet het initiatief weer pakte,
streed in feite met de moed der
wanhoop. Een vrije trap van
Leen Pijpers betekende zelfs
nog 0-4, terwijl Jos Buitelaar
zich nog permitteerde een bal
op het houtwerk te laten ko
men. Gerard Frehé nam in de
slotfase de plek nog in voor
Hugo Sluimer (armblessure).
