Broodbezorger Schoot zegt Schiedam- West vaarwel
Schrap in Ij maar Siem,
ik n ia et gee
brood van 'n vreemde9
Twee betere
bij Rood
Vlaardingen
HORVATHWEG OPGEHOOGD
films
Hoekse Deelraad wil
„opruiming maneges
Sjostakowitsj: de smaak
van de autoriteiten
DUWEN
PILSJE
Music Power in
Tempel
Buurthuis Oost
weer open
FESTIVITEITEN IN
DIENSTENCENTRUM
Platen lenen, net als boeken
3
Schiedam Met één grote
klap raakt Siem Schoot
(42) morgen zowat zijn
hele familie kwijt. Niet
door een ongeluk, na
tuurramp of massaal
overlijden. De klap zal
te horen zijn wanneer
Schoot de deuren dickt-
knalt van zijn bestelwa
gen, waarmee hij jaar-
in-jaar-uit brood op de
plank bracht van hon
derden gezinnen en al
leenstaanden. Vierhon
derd om precies te zijn.
Siem heeft ze meer dan
twintig jaar beschouwd
als zijn broers, zusters,
tantes en ooms, zij re
kenden hem altijd ais
een van hen.
Eb opeens Is dat afgelopen. Een
siddering voer door Schiedam-
West, toen Siem Schoot aan
kondigde dat hij stopt met
broodbezorgen. Bij elke deur
waar hij het nienws verkondig
de kreeg hij ongelovige gezich
ten tegenover zich. Siem weg?
Dat was onmogelijk, zei de
buurt. Nooit meer die ver
trouwde kreet „En de bikker!"
onderaan de trap te horen, dat
wilde er bij de klanten niet in.
„Krijgen we nou een vreemde
in huis Siem?"
Bij de gedachte alleen al werd er
flink gerild en velen hebben al
opgezegd. Maar het is Siem, die
elke dag en dat bijna 21 jaar
lang brood heeft bezorgd,
wel degelijk ernst. Hij kapt er
mee,. Natuurlijk, hij had best
graag de 21 jaar willen volma
ken. Volgende maand is dat, op
28 november. Op die dag echter
is hij alweer een maand mon
teur in een service-station. Mis
schien met pijn in het hart,
waarschijnlijk zelfs. Maar terug
gaat ie niet meer.
Verbeten staat zijn gezicht wan
neer hij zegt „Al leggen ze een
ton voor me neer. Ik heb a
gezegd, nou moet ik ook b zeg
gen", Zijn altijd opgewekte na
tuur is de laatste weken zwaar
bewolkt De ellende is namelijk,
dat Siem eigenlijk gek is op zijn
vale „De vrijigheid en zo", dat
zijn dingen die hem zeer na aan
het hart liggen. En nu wordt hij
door de omstandigheden ge
dwongen van baan te verande
ren, „Het kon echt niet meer",
verzucht hij, leunend tegen de
broodwagen, waarmee zijn lij
densweg is begonnen. Dat wil
zeggen, met een wagen van het
zelfde type. Siem's eigen wagen
staat op non-actief,
Het begon in augustus. „Mijn wa
gen wide halverwege mijn wijk
niet verder. Het anker was ge
broken. Mooi dat ik toen wel
verder de hele route moest du
wen", Zelfs voor Siem, die alles
voor zijn klantjes overheeft,
was dat geploeter iets teveel
Door Trix Broekmans
van het goede en dus stapte hij
naar de baas. AI gauw bleek,
dat de baas de wagen van de
broodbezorger niet liet repare
ren, „Maar ik dacht aan mijn
klanten, dus ik toch elke dag
met dat kapotte ding op pad".
Er waren ook andere zaken die
hem in de loop van september
de neus uit begonnen te komen.
Van der Meer en Schoep, Sie
m's nieuwste baas hij heeft
er ondertussen al heel wat ver
sleten en hij slijt daar zelf ook
een beetje van mee stelde
nieuwe regelingen ten aanzien
van zijn provisie en basisloon
vast en dat betekende voor
Siem een stapje terug, „Nou
heb ik het best goed hoor, daar
niet van, maar zulke dingen
gaan toch niet in je kouwe kle
ren zitten. Er is wel gezegd dat
we aanvulling op ons loon krij
gen, maar er zijn nou al zeven
weken na die toezegging voor
bij gegaan, en we hebben er
nog niks bijgekregen",
Niet bepaald akkefietjes, waar
door Siem aanvechting krijgt
om luidkeels zingend de deu
ren langs te gaan. Integendeel,
hij heeft bij zichzelf geconsta
teerd dat hij in deze tijd gekke
dingen is gaan doem „Bijvoor
beeld, ik ben altijd onderweg,
nooit even stoppen behalve
tussen de middag. Maar ik heb
de laatste tijd toch af en toe
een pilsje tussendoor genomen.
Dat heb ik nog nooit in mijn
leven gedaan in mijn werktijd.
Dan zeg ik: Siem dat klopt
niet Bovendien ben ik ook ze
nuwachtig geworden, de men
sen merken het aan me. Zo ben
ik nooit geweest"'.
Bij zijn ronde krijgt Siem geen
moment de tijd om het nade
rende afscheid even uit zijn
hoofd te zetten. Waar hij ook
aanbelt, overal hoor je wel een
meelevende opmerking. Een da
me die snel op de fiets de rij
dende bakker achterhaalt zegt
nog nahijgend, maar wel uit de
grond van haar hart: „Schrap
me maar van de lijst Siem, ik
moet geen brood van een
vreemde. En mijn sleutel moet
je ook maar terug geven". In
de kolossale broodmand van. de
bezorger ligt een forse bos met
sleutels. Allemaal van klanten:
veel werkende vrouwen en wat
ouderen die moeilijk ter been
zijn, ze hebben hun sleutel aan
Siem toevertrouwd. Hij legt
dan wel het benodigde voer op
de vloer. „Ik weet precies wie
wat moet hebben", glimt de nu
weer breeduit lachende brood
bezorger, die overduidelijk
gloeiend trots is op dat in hem
gestelde vertrouwen. Maar hij
kan ook met diep-enrstige don
kere blik zeggen, dat hij het
vooral verschrikkelijk vindt
„voor die oude mensen. Wat
moeten die nou als ik het brood
niet meer boven breng? Ze kun
nen zo moeilijk uit de weg,
moeten ze voortaan brood gaan
halen?" Het laat hem niet los.
Hij maakt zich zorgen over hun.
lot als hij niet meer langs komt
Want Siem is er nog een van
de oude stempel: „Ik loop nog
rustig naar vierhoog hoor. En
als ze dan iets moeten hebben
wat ik niet in mijn mand heb,
dan ga ik het gewoon halen en
dan weer naar boven. Zo heb
je er tegenwoordig niet veel
meer". Hij zegt het zelf, niet om
op de scheppen, maar om een
feit vast te stellen.
Hij wijst naar de kleuren op zijn
kar. Zo langzamerhand is het
geval al heel wat keren overge-
verfd. Steeds in andere kleuren,
de kleuren van weer een nieu
we eigenaar. Siem kent ze op
een rijtje. „Eerst vijftien jaar
Staaij. Dat was nog een echte
boer er,bakker, een warme bak
ker dus. Daar zei je gewoon
Koos tegen de baas". Dat werd
allemaal anders toen Staaij
werd opgenomen in het bedrijf
van De Geer. De bakfiets werd
opgedoekt, Siem kreeg een elec
tro wagen. De tijd dat Siem on
der De Geer „diende" duurde
niet al te lang. Opvolger was de
combinatie De Geer-Vlug. Het
is nauwelijks bij te houden,
maar even later kreeg de
broodman alweer een nieuwe
werkgever, ditmaal Juweel en
toen die geen brood meer in het
brood zag nam Van de Meer en
Schoep de zaak over.
Siem gaat met zijn vingers over
de verf. „Als je goed kijkt zie
je de letters van De Geer er nog
opstaan", zegt hij. Al die werk
geverswisselingen hebben hem
ook geen plezier gedaan. Hij
bleef zich dan ook vooral In
spannen voor rijn klanten: „Ik
heb nooit ergens anders aan
gedacht dan aan mijn klanten.
Die moeten op je kunnen reke
nen vind ik. Vandaar dat ik ook
nooit een dag riek ben geweest.
Al voelde ik me rot, toch ging
ik, want anders moest ik al die
mensen in de steek laten". Uit
de talloze reacties die Siem in
middels heeft gekregen blijkt
dat de klanten de inspanningen
van hun bezorger erg op prijs
hebbn gesteld..Het is met geen
pen te beschrijven wat ik alle
maal voor leuke reacties heb
gehad. Gisteren kreeg ik zelfs
een cadeaubon van honderd
gulden van een hele straat. Dat
doet je toch wel iets".
Het lijkt wel of zijn ogen vochtig
worden als hij dat zegt Nee,
het afscheid en vooral de ma
nier waarop, hij had het liever
allemaal anders gehad. Er is
eigenlijk maar één persoon die
best blij zal zijn wanneer Siem
eenmaal de broodwagen aan de
kant heeft gezet: zijn vrouw.
„Die roept al jaren dat ik het
kalmer aan moet doen. Nou, die
heeft tenminste haar zin".
Vlaardingen De stichting Rood Vlaardingen draait
zaterdag twee films in zaal De Harmonie aan de
Schiedamse weg. De voorstelling begint om onge
veer acht uur.
De eerste film heet De Blinde
Fotograaf. Het is een vrije be
werking van een verhaal van
schrijver Willem Frederik Her
mans uit het boek Een landing
spoging op New Foundiand-
Het verhaalt gaat over een ver
slaggever die werkt aan een
artikel over een blinde, die een
opmerkelijk fotograaf sou zijn,
De tweede film heet De Antikrist,
gemaakt naar een boek van
Heere Heeresma. Het is een sa
tire op onze te vette samenle
ving. Roeland Kerbosch heeft
de kleurenfilm geregisseerd.
De stichting Rood Vlaardingen,
die De Betere Films mi
draaien, heeft inmiddels zo'n
150 donateurs. De stichting, blij
verrast door de grote toeloop,
wil nog meer leden. Bij een
aantal van 225 zou de stichting
financieel de zaak kunnen bol
werken als een derde deel van
de donateurs ook de films zou
bezoeken.
Deze maand en de volgende zijn
beslissend. De stichting wil
doorgaan. In deze twee maan
den moet echter blijken of het
financieel haalbaar is in 76
door te gaan met de films voor
donateurs en films voor jonge
ren.
Schiedam - Music Power is de
titel van de film die zaterdag
avond in sociëteit De Tempel
wordt vertoond. In deze vier
jaar oude festivalfilm treedt
een keur van 's-werelds be-
kendste groepen op.
Deze voorstelling komt in de
plaats voor de eerder aange
kondigde film Dont look back,
die om technische redenen niet
vertoond kan worden,
De toegang voor Music Power is
gratis.
Vlaardingen Het buurthuis
Oost in de Oosterstraat 112
wordt vanavond om
cies heropend. Vier
lang is dit huis dicht geweest
In die periode hebben de wijk
bewoners zelf de boel helemaal
opgeknapt en totaal veranderd.
De opening vanavond
echt officieel karakter
„De bewoners openen hun
buurthuis zelf door te komen",
aldus opbouwwerker Ben Dub
beldam, die hieraan toevoegt
dat de opening daardoor alleen
maar feestelijker zal zijn. Het
geheel wordt bovendien „af"
gemaakt met levende muziek.
Hoek van Holland De
deelgemeenteraad wil
een soort „opruiming"
onder de Hoekse mane
ges. Het deelraads be
stuur is de vele onder
linge ruzies beu en men
acht de tijd gekomen
dat er nu werkelijk ge
saneerd moet worden-
Volgens voorzitter Van der Hou
wen zal de dienst voor sport en
recreatie hier moeten ingrijpen.
Jk heb al enkele malen aan de
bel getrokken. Er is op dit mo
ment geen rechtlijnig beleid,
maar daar mogen de kinderen
niet de dupe van worden"^
Dit laatste merkte hij op tijdens
de behandeling van de aan
vraag voor een vergunning van
de pas opgerichte ponyclub om
gebruik te mogen maken van
het manegeterrem aan de Dirk
van den Burgweg Hoewel de
meerderheid van de deelraad
zeer snel de „sanering" wenst
wilde men ook r.u niet in eerste
instantie de kinderen het slach
toffer laten worden. Alleen de
socialistische fractie stemde te
gen omdat deze van mening is
dat de leden van de nieuwe
ponyclub hoofdzakelijk bestaan
uit leden van De Caepruiters,
juist de instantie waarvan de
gelijknamige stichting en de ge
lijknamige vereniging constant
met elkaar ruzie hebben.
Vandaar dat de socialisten eerst
orde op zaken wilden stellen en
dan pas goedkeuring geven aan
de vergunning voor de pony
club. PvdA-woordvoerder F.
Moor vreesde dat een geven
van vergunning juist weer een
reden voor een nieuwe ruzie zal
zijn.
Schiedam Zondagmiddag zet
het dienstencentrum De 4 Mo
lens voor de tweede maal een
aantal festiviteiten op touw
voor Schiedammers die zich op
deze dag vervelen. Het is de
bedoeling dat zo'n zondagmid
dag om de veertien dagen
plaatsvindt
In samenwerking met de stichting
Open Huis en het NTVON
houdt het dienstencentrum aan
de Nieuwe Damlaan, hoek Bur
gemeester Honnerlage Grote
laan, een expositie van wand
kleden van Jacqueline Hende-
rickx, een schilderij ententoon-
stellinkje en een expositie van
schelpen.
Bovendien treedt het jeugdorkest
van het fanfarekorps Ambro-
sius op, afgewisseld met liede
ren van een klassiek geörien-
teerde zanger. De middag duurt
van half twee tot half vijf. Aan
deze zondagmiddag gaat een
koffieuurtje van het Centraal
vrouwencomité vooraf.
Uiterlijk 1 december moe
ten de werkzaamheden rond
de Horvathweg klaar zijn. Op
dit moment is men nog druk
bezig met het ophogen en
het asfalteren van de zuidelij
ke rijbaan. De op- en afrit
van het Stationsplein nemen
de ambtenaren van de dienst
gemeentewerken er ook ge
lijk bij.
Voor het gemotoriseerde ver
keer is dit weggedeelte dan
ook voor onbepaalde tijd af
gesloten. Bus M en (brom)-
fietsers mogen echter ge
bruik blijven maken van een
rijbaan. Bij de Horvathweg
wordt het verkeer de komen
de weken over een rijstrook
van de noordelijke rijbaan
geleid.
X
Vlaardingen Hoe je een stukje
naar aanleiding van iemands
overlijden kunt beginnen met
„als het kalf verdronken is,
dempt men de put", wordt dui
delijk aan de hand van de op
9 augustus gestorven compo
nist Dmitri Sjostakowitsj. Zijn
dood betekent in feite de af
sluiting van de grote symfoni
sche traditie van de vorige
eeuw, omdat hij de erfgenaam
was van Mahler, Tsjaikowsky,
Sibelius.
aan de andere kant is de
belangstelling in ons land voor
deze Rus zo mager, dat je hier
met je neus op gedrukt moet
v;orden. Hij was ook een muzi
kant waar je je sterk mee ver
bonden kon voelen. De oorzaak
daarvan is gelegen in Sjostakc~_
witsj' streven om bij de Sovjet-'
autoriteiten in de smaak te val
len. Daarvoor deed hij wel erg
veel concessies.
eerste symfonie had een
enorm succes. Dat was in 1926.
Invloeden van moderne wester
se componisten (Strawinsky,
Schönberg), brachten hem tot
allerlei experimenten. In 1930
kwam de eerste officiële kritiek
op zijn opera „De neus" (naar
Gogol), en toen in 1936 de opera
„Lady Macbeth van Mtsensk"
in première ging kwam er een
vernietigende aanval in de
Prawda en werd de auteur van
westers formalisme, decadentie,
disharmonie en kakaforue be
schuldigd. Dat zulke aantijgin
gen effect hadden, bleek een
jaar later: de vijfde symfonie
voldeed aan alle Sovjet-nor
men. Sjostakowitsj werd tij
dens de oorlog zo'n beetje de
officiële staatscomponist Hij
kreeg de Stalin-prijs in 1941 en
een groot patriottisch succes
werd de première tijdens het
beleg van Leningrad van de
symfonie nr. 7, Na de oorlog,
vooral tijdens het componisten-
congres van 1948 wordt hij
weer van ideologische zwakhe
den beticht Sjostakowitsj en
Prokowjew, komen op de zwar
te lijst. Opnieuw maakt hij een
knieval voor de partij en „reha
biliteert" rich met een drakeri
ge kantate „Het lied van de
bossen", een soort Blut-tind-Bo-
den-muriek die hem opnieuw
de Stalin-prijs oplevert.
De laatste jaren waren er weer
wat wrijvingen, en getuige zijn
laatste scheppingen had hij zich
Dmitri Sjostakowitsj: veel concessies.
weer wat vrijheid verworven.
Typerend is misschien ook dat
het nieuws van zijn overljden
het Westen bereikte via de dis
sidente cellist Rostropowitsj, en
dat het regime pas op de Xle
augustus officieel de gewezen
held van het vaderland aller
arbeiders afmeldde.
Sjostakowitsj' grootheid schuilt
vooral in zijn fabelachtige com-
poneertechniek en verder in de
tragiek, van zijn strijd tegen het
dogma. Het leek soms wel op
een Griekse tragedie. Een aan
tal werken zijn zonder meer
geniaal (het vioolconcert opus
99, de symfonieën 1, 5, 10, 14,
een aantal kwartetten, het eer
ste celloconcert), en daarin
overtrof hij zijn, collega Katsja-
toerian en zelfs een man als
Prokowjew. De toekomst van
de Russische muziek ziet er
somber uit. Onze Sjostakowitsj-
put moet toch wat gedempt
worden.
Vrolijker berichten borre
len ook op uit de aan-
winstenbak van de Dis
cotheek. We zitten nu te
gen de 3600 platen aan,
en het ziet er naar uit
dat we 1976 in zullen
gaan met een collectie
van zo'n 3900. Voor pop-
smulpapen zouden we
kunnen zeggen: „Hé, po-
p(p)el(le)pee's", en inder
daad: het staat hier nu
stijf van de Stones, het
barst van de Byrds. Eén
groot aantal nieuwe
groepen (Osibisa, Led
Zeppelin, Doors, War)
verrijken verder onze
bakken.
