Volgend jaar weer, maar dan langer"
Poeldijkse bejaarden:
succesvolle
trip naar Mallorca
Door
Cor van Groningen
De groep op excursie in het klooster van Valldemosa.
ming niet hebben aange
durfd. Mogelijk de pro
blemen hebben over
schat.
De organisatoren van
het „Poeldijkse experi
ment" weten inmiddels
beter. Er hebben zich
geen problemen voorge
daan. Met een respect
afdwingend gemak heb
ben ze vijf dagen Mal
lorca „gedaan" en de
enige klacht gold feite
lijk de korte duur.
Manager Clemente Pra-
da was volledig op de
hoogte va de proble
men die mogelijk met
zo'n hoogbejaard gezel
schap zouden kranen
ontstaan. Ook voor hem
is het experiment volle
dig geslaagd. Hij ziet ze
graag terug.
De directie van De Witte
Brug heeft inmiddels
nog een belangrijk voor
deel van de trip onder
kend. De belangstelling
voor een aantal zaken
wordt er door verleven
digd. En daarom bij
voorbeeld kan men niet
meer onder een cursus
stijldansen uit!
Zondagavond rond ne
gen uur zetten ze weer
voet op vaderlandse bo
dem- Verwelkomd door
familie, verwelkomd
met een bloemetje door
Reisbnro van Staaldui
nen in Naaldwijk, dat
de trip In samenwerk
ing met Air-tour organi
seerde. En in De Witte
Brug verwelkomd door
103 achterblijvers. En
voor die achterblijvers
deed het bestuur van de
stichting ook wat: elk
twee loten voor de
Staatsloterij. Hun kans
moet dus nog komen.
een verontschuldiging dat ze
geen twintig meer zijn.
Zaterdagavond, na die jam
merlijk verregende dag op
Mallorca, zijn ze present bij de
„mister Tropico" verkiezing.
En enkelen van hen schuwen
„de strijd" niet en dingen met
de andere hotelgasten van al
lerlei nationaliteit om de titeL
Secretaris Van Veldhoven
weet zich met een „schuchtere
strippartij", die begint en eind
igt bij de broeksband, naar de
tweede plaats te manoeuvre
ren.
Zondagochtend tien uur zijn
ze precent in de kathedraal
van Palma om de mis bij te
wonen. Doen zich 's middags;
enkele uren voor de terugreis,
zonder uitzondering te goed
aan de door manager Prada
aangeboden Paella. Heffen
spontaan een danklied aan.
Worden die laatste uren Mal
lorca beschenen door een mil
de zon, waarmee de laatste
sporen van een regendag wor
den uitgewist
Machtig
„Volgend jaar ga ik ach
ter mekaar weer mee.
Ik heb ontzettend veel
plezier", zegt Gabriel
van Bergenhenegouwen.
Hij is 72 jaar. Gerrit
Witkamp (81) heeft het
best naar z'n zin gehad.
Mevrouw Van Ni erop
(79) prijst de mini-trip
met „machtig". Me
vrouw Van Leeuwen,
met haar 88 jaar de oud
ste deelneemster, zegt:
„Een belevenis". En N.
Duijvestïjn ten slotte
vat zijn oordeel aldus
samen: „Als je thuis
blijft lees je maar één
bladzij van het boek des
levens. Ik wil het hele
boek uitlezen". Hij is 77
jaar.
Wat zieh tot dusverre
heeft verzet tegen va
kanties in het buiten
land met bejaarden uit
verzorgingstehuizen is
niet zo nadrukkelijk aan
te geven. Waarschijnlijk
komt het er, volgens di
rectrice Riet Voorbraak
op neer dat de directies
een dergelijke ondeme-
Directrice Ries Voorbraak (i.) en adjunct-directrice
Susan van Bloemen Waanders: experiment geslaagd.
Palma Nova Ook dèt is Mallorca: een met bijna
tropisch geweld neerplensende regen, over de af
stand van een volle dag. Een zee die niet diep-blauw
meer is- Een lucht waaruit alle zonnige vriendelijk
heid is geweken en waarin alle grauwheid lijkt
samengeperst van een oer-Holiandse herfstdag. Ja
wel, ook dat is Mallorca. Zaterdag 8 november 1975.
Eigenlijk hou je er te weinig rekening mee. Mallor
ca lijkt zo nadrukkr''jk het synoniem voor „zon"
dat, ondanks het gevorderde seizoen, elke andere
weersgesteldheid bij voorbaat uitgesloten wordt
geacht. En waarschijnlijk staar je daarom wat
verwezen naar buiten als de regen toch met bakken
naar beneden komt.
Met gretigheid maken ze ken
nis met „hun wereld voor vijf
dagen", door de één omschre
ven met: „De kans van m'n
leven" en door de ander met:
„Een belevenis". Ze winkelen
in Palma en Palma Nova. Spe
len bingo in het hotel Enkelen
mijden de dansvloer niet, ook
al moeten ze dat een dag later
bezuren. Ze maken een negen
uur durende excursie naar het
klooster van Valldemosa, waar
ze de vertrekken van Chopin
bewonderen. Ze wandelen in
Soller en drinken vers geperst
sinaasappelsap in de Arabi
sche tuinen van Aifabia. En al
werd de stap aan het eind van
de dag wat traag, ze kwamen
waar ze wezen wilden. Klach
ten? Geen klachten! Hooguit
De Poeldijkse bejaarden uit
bet verzorgingscentrum De
Witte Brug, een handvol da
gen te gast in hotel Tropico
in Palma Nova, maakten er
geen probleem van. Oud ge
worden in een klimaat dat
met „grillig" nog slechts zwak
omschreven is, namen ze hun
toevlucht tot een degelijk Ne
derlands „handwerk": klaver
jassen. „Jammer van het
weer", zeiden ze. En daar
bleef het bij.
2e waren er vieréntwintig
man sterk. De begeleidende
ploeg niet meegerekend. De
jongste is 58 jaar; de oudste
88. De gemiddelde leeftijd: 75
jaar. Ze arriveerden er woens
dag 5 november. Om precies
te zijn om 18.55 uur. Voor een
mini-trip, zoals dat in kringen
van tour-operators heet Voor
het merendeel van die vieren
twintig betekende het veel
meen voorlopig dé reis van
hun leven. En als het aan hon
Ligt zal het daar niet bij blij
ven. „Volgend jaar weer, maar
dan langer", was de overheer-
sende mening.
En daarmee is dan gelijk het
succes van de reis aangegeven.
De bejaarden uit het Poeldijk
se verzorgingstehuis, die voor
het eerst in hun leven kennis
maakten met een recreatie-
vorm die voor de gemiddelde
Nederlander al jarenlang „ge-
xrcngoed" in, willen meer.
-ï gaan alvast sparen voor
volgend jaar', reageerden ze.
Experiment
Voor de organisatoren van de
trip vormt het succes de be
kroning van wat ze nadrukke
lijk als een experiment be
schouwden. De vraagstelling:
kun je mensen uit de verzor
gingsfeer met een vrij hoge
leeftijd een andere vorm van
recreatie bieden dan het tradi
tionele dagje uit in eigen land?
Hoe zullen ze er op reageren?
Is de reis naar, en het verblijf
in een ander land. voor mensen
van die leeftijd niet net wat
teveel? Vijf dagen Mallorca
hebben aangetoond dat deze
recreatievorm voor bejaarden
uit de verzorgingssfeer een
haalbare kaart is.
De idee voor een buitenlandse
reis met een aantal Poeldijkse
bejaarden is van directrice
Ries Voorbraak. Niet alleen
ingegeven door de gedachte
om de proef om de som te
nemen, maar ook uit andere
overwegingen. Omdat bijvoor
beeld de mogelijkheden voor
het traditionele dagje uit in
eigen land steeds beperkter
worden. En ook omdat het
dagje uit er dit jaar tengevolge
van de bouwactiviteiten rond
het bejaardencentrum bij was
ingeschoten. Hetgeen nog com
pensatie verlangde. Aanvanke
lijk werd gekozen voor een
Rijnreis. De ramp echter met
een van dè Rijnschepen maak
te, hoofdzakelijk op emotione
le gronden, de uitvoering van
dat plan onaanvaardbaar. Het
nieuwe reisdoel werd Mallor
ca. Een willekeurige keuze.
Aan belangstelling voor de
korte vliegvakantie mankeer
de het in De Witte Brug zeker
niet. Hel plan was goed voor
vijfendertig aanmeldingen en
het feit dat er uiteindelijk
maar vierentwintig in het
vliegtuig stapten heeft geen
andere dan een strikt medi
sche reden. Degenen die de
ras ondernamen deden dat
De Poeldijkse groep voor de kathedraal fn Palma.
met nadrukkelijke toestem
ming van hun huisarts.
De organisatoren hadden
voorts in voldoende begelei
ding voorzien. Naast directrice
Ries Voorbraak en haar
plaatsvervangster Susan van
Bloemen Waanders, maakte
ook hulsarts mevrouw C. H.
Boldingh-De Wilde uit Son en
Breugel de reis mee. Ter
oriëntatie namen ook enkele
bestuursleden er aan deel.
Ze vertrokken woensdagoch
tend rond kwart voor elf van
uit Poeldijk per bus naar
Schiphol, Uitgeleide gedaan
door een legertje familieleden.
Ze creëerden met elkaar dat
nerveuze sfeertje dat zo ken
merkend is voor dit soort on
dernemingen. En zenamen
probleemloos de eerste hinder
nis: een vluchtvertraging van
bijna twee uren tengevolge
van een door mist uiterst
moeilijk bereikbaar geworden
luchthaven. Het merendeel
had nog nooit gevlogen. Maar
van zenuwen hadden ze ui
teraard geen last! Dat ette
lijken van het gezelschap al
veertien dagen voer de reis
begonnen met het pakken van
hun koffers zal dus een andere
oorzaak hebben, gehad.
Zoons en schoonzoons, doch
ters en kleindochters hadden
de eventuele angst voor de
luchtdoop a! weggeredeneerd.
Hadden blijkbaar ook duidelij
ke instructies verstrekt met
betrekking tot de belasting
vrije winkel, want er werd
zonder aarzeling met veel ent
housiasme gekocht.
Vermoeiend
Het wordt een pro
bleemloze, maar wel
een vermoeiende reis.
Dat geven ze elkaar ech
ter pas toe als ze rond
zeven uur 's avonds wat
onwennig in de grote
hal van het Tropico-bo-
tel zijn neergestreken.
Na zo'n slordige acht
uur „onderweg", luttele
uren later, als hotelma
nager Clemente Prada
ter verwelkoming een
vlammende drank
schenkt, lijkt de ver
moeienis voor het groot
ste deel alweer weg
geëbd en demonstreren
de Poeldijkse bejaarden
een bewonderenswaar
dige fitheid.
