HVO rukt
de tweede
op naar
plaats
ui
Piet van Veen:
versterking
Zwaluwen wint,
maar óók
„slachtoffer"
HBSS HEEFT
GEEN GELUK
arbitrage
MARCEL BLOMSTEEL
VERBETERT CLUBRECORD
9\
Trainer Bouquet: „Bewust
gegokt op een gelijkspel"
jH'
Vrije trap levert Groot-Ammers winst
MAANDAG 15 DECEMBER 1975
Koudekerk HVO's opmars lijkt door niemand te stuiten.
Zelfs de koplopers moeten één voor één ervaren dat de
formatie van Harry Bouquet geen „outsider" meer is.
Vorig seizoen hielden de oranjehemden zich via een
verrassende eindsprint ternauwernood staande in de derde
klas, maar thans, onder (nieuwe) leiding van Harry Bou
quet, blinkt de formatie vooral uit in motivatie. He
ex-trainer van DHS: „De spelers weten waar zij aan toe
zijn. Bewust tracht ik de jongens de noodzakelijke tactiek
bij te brengen, opdat zij kunnen begrijpen hoe er moet
worden gespeeld".
Koudekerk uit was daarvan een
uitvloeisel, zo mogelijk met drie
verdedigende middenvelders
opereren (Cees Schilder, Peter
Beekhoven en Wim Stork) om
daar al de aanvalsgolven van
de lijstaanvoerder op te van
gen. Dat concept slaagde gro
tendeels omdat Koudekerk niet
in staat was, behalve dan een
keer halverwege de tweede
v helft met een schot op de paal,
om doelman Jan van Eysden
uit zijn tent te lokken. HVO
verdiende het uitgangspunt, een
gelijkspel (0-0), „omdat Koude
kerk in al zijn voorgaande
duels", aldus trainer Bouquet,
„al tot zestien goals (en twee
tegen) was gekomen". In dat
licht gezien is de prestatie van
de oranjehemden er een van
formaat
Hoewel HVO bij tijd en wijle met
de rug tegen de muur stond,
omdat juist Koudekerk over
vijf aanvallers beschikte. De
Vlaardingers werden in dat op
zicht voornamelijk verrast door
snelle een-twee combinaties,
maar het eindresultaat bestond
vrijwel altijd uit afzwaaiers.
Niettemin mochten de gasthe
ren op het slechte veld elf hoek
schoppen nemen, tegen HVO
niets. Anders gezegd: de acties
van HVO waren op één hand
te tellen.
Maar ook bestond het alternatief
bij de oranj'ehemden uit verre
afstandsschoten van voorname
lijk Cees Schilder en solo's van
Wim Vogel en Rïnke Baaima.
HVO was door schorsing van
laatste man Paul van Wezel en
de enkelblessure van Jan Al-
derliesten nogal gehandicapt,
maar de wissels, Leen Stout en
Wim Stork, pasten zich heel
goed aan. Trainer Bouquet:
„Vooral over de laatste man
was ik content, maar dat wil
nog niet zeggen dat hij er ook
volgende week in staat. Leen
Stout weet dat hij zg. „tweede
keus" is".
Wim Stork daarentegen moest
duidelijk wennen aan de acties
die HVO doorgaans vanuit het
middenveld wil opbouwen, Al-
derliesten en Schilder zijn daar
voor de aangewezen makkers
riiet de lange pass. Wim Stork
moest, evenals zijn collega's
zich in hoofdzaak tot verdedi
gen beperken. Uitgezonderd
overigens het laatste kwartier,
toen Koudekerk de zaak tracht
te te forceren. Toen waren er
enkele uitgespeelde kansen
voor Cees Schilder, die wegens
te fel aanvallen tegen een offi
ciële waarschuwing opliep, en
Rinke Baaima, maar toen ook,
Door Bas van den Berg
op dat late uur, waarin iede
reen hèt uitzicht werd belem
merd door een kleine sneeuw
storm, kon doelman Vergunst
zich ook bewijzen.
Ver in de tweede helft liet trainer
Bouquet ook nog eens-Maarten
Dijkshoorn opdraven voor Wim
VogeL Bouquet „Alleen om er
meer verrassing in te brengen.
Vergeet niet dat ik door het
ontbreken van Van Wezel en
Alderliesten gehandicapt was.
Evenals ik ook niet over Jacob
Storm („bewaking in Beilen",
red.) kon beschikken.
veld, waar julsti HVO steeds
verder terug viel,-joeg het thuis- f
front de bal steeds weer over f
links, waar aanvoerder Sjaak s
Drop een sublieme partij ver
tolkte, Keer op keer kon hij via
slidings de bal tot. hoekschop
verwerken. Zelfs redde hij in
de 25ste minuut nog op de doel- f
lijn, toen uit de tweede hoek-
schop Ringelen5tein een kopbal
losliet, die doelman Jan van
Eysden kennelijk verraste. Hij
ging (te) Iaat horizontaal, maar
zijn aanvoerder redde fraai.
Een afstandsschot van Cees
Schilder aan de overzijde vloog
rakelings over, evenals daar
voor al twee schoten van Wim
Vogel. Hoewel Koudekerk lan
ge tijd voor rust de zaak con
troleerde, was het niet werke
lijk gevaarlijk. Wel agressiever
en sneller en daarbij combi
neerde het bekwamer. Maar
steeds kon HVO via vinnige
ingrepen de acties ter elfder
ure onderbreken.
HOUDING
Harry Bouquet. .bewuste tactiek.
REDDING
Na een licht veldoverwicht van
HVO sloeg Koudekerk met
snelle acties resoluut terug. Via
veel balbezit op het midden-
Ook na rust, toen Koudekerk hei
lig van plan was snelle bressen
te slaan in het oranje verweer.
Maar er was geen doorkomen
aan. De defensie van HVO
zorgde maar voor drie hoek
schoppen (voor rust acht) en
naarmate de tijd verstreek was
het Koudekerk aan te zien dat Toen intussen Ringelenstein de
het er niet dn geloofde. Die paal beroerde na een Vlaar-
„houding" gaf HVO in de span- dings misverstand, schrok HVO
nende slotfase nogal wat bewe
gingsvrijheid. Toen ook kropen
Peter Beekhoven, Cees Schil
der en Wim Stork uit hun ver
dedigende stelling en zelfs gaf
dat lichte veldoverwicht de
Vlaardingers nog enkele riante,
kansen.
van zijn wandaad, maar toen.
zelfs de verdedigers van Koude
kerk om beurten naar voren
renden, kwamen er wederom,
voor HVO counters genoeg.
Vooral via Rrnke Baaima, die
enkele malen de bal klaar legde
voor Maarten Bom, maar de
Vlaardingse spits had beslist
niet zijn dag. Toen ook HVO's
aanval faalde, bleef de uitslag
daardoor 0-0.
Sassenheim Ondanks
een benauwd laatste
half uur nam PPSC
zaterdag toch de volle
winst (1-0) mee naar
Schiedam. SïZO zag
geen kans om de in de
"tweede helft opgelo
pen achterstand weg
te werken.
Via een grote serie cor
ners en nogal wat
vrije trappen, omdat
PPSC regelmatig aan
de noodrem moest
trekken, oefende SI-
ZO pressie op de
Schiedamse formatie
uit: echter zonder re
sultaat.
Met als gevolgd dat het
doelpunt van Dik Vos,
gescoord na 15 minuten
twee punten waard
bleek te zijn. Daarmee
blijft PPSC in de run
ning en moest SÏZO een
klein stapje terug doen.
Een toch wel verdiende
overwinning voor de
Schiedammers omdat
men vóór rust steeds in
de meerderheid was en
na de rust - vanaf de
voorsprong - knap verde
digde.
Vóór rust won het trio Dik
Vos, Dik Woord en Koen
Winkelman de slag op het
middenveld, 1 waardoor
PPSC de ploeg was die de
lakens uitdeelde. Er rolden
nogal wat aanvallen, op het
doel van keeper Leo Lefeber
af, die echter goed vakwerk
afleverde in zijn hok.
Piet van Veen (aanvoerder)
deed voor het eerst sinds
lange tijd weer mee en bleek
vooral in de combinatie een
versterking. Hij stelde Peter
den Hartog en Coen Winkel
man een paar keer in staat
om te schieten, maar men
mikte niet goed of keeper
Lefeber greep op heit juiste
moment in.
VOORSPRONG
Een vloeiende PPSC-aanvaJ in
de vijftiende minuut van de
tweede periode was aanlei
ding voor Schiedamse
vreugde. Via een pass van
Ad Weber werd de snelle
Peter den Hartog aan het
werk gezet, die twee man
passeerde en toen de bal op
maat voorzette naar Dik
Vos, die ineens en onhoud
baar inknalöe: 0-1.
Ondanks de voorsprong begon
PPSC nu angstig te voetbal
len. SIZO profiteerde daar
van door volop het gaspe
daal in te drukken. PPSC
kon veelal met niet veel an
ders dan paniekvoetbal er
ger voorkomen.
Het werd dus een benauwde
slotfase waarin PPSC echter
overeind bleef. De gevaarlij
ke spits Ron van Djest van
SIZO werd door het centrale
Schiedamse duo aan de ket
ting gelegd en de af stands-
schoten waren een prooi
voor keeper John Rost. Het
bleef 0-1-
Jaap Verwey juicht over de gelijkmaker vsn Martin Meyer.
Herhaalde taferelen
Vogels weer alleen aan de leiding
Vlaardingen Alsof Zwa
luwen een veldslag had
moeten leveren om
ASWH klein te krijgen.
Volgens het beeld van
scheidsrechter Piet La-
brujère was dat ook zo,
getuige de indrukwek
kende balans die hij tot
verbazing maar vooral
tot verbijstering bij Ze-
luwen én in mindere
mate bij ASWH ach
terliet De balans van de
Wassenaarse arbiter ver
meldde dat Zwaluwen
met 2—0 had gewonnen,
maar in negatieve zin
dat John van Rees uit
het veld was gestuurd,
èn Maarten Keizerwaard
èn Joop Brussé een offi
ciële waarschuwing kre-1
gen uitgedeeld. Niets
was echter minder waar
dat het hier, getuige dat
beeld, een strijd van le
ven of dood was ge
weest Wel een stevige
partij, maar met faire
strijdmiddelen.
De winst van Zwaluwen was
er dan ook één met een zeer
zure bijsmaak. Het bericht
dat mede-koploper Barend-
recht een pont verspeelde
werd vooralsnog voor ken
nisgeving aangenomen,
want Zwaluwen was nog te
geschokt over de ervarin
gen.
Een mopperende trainer
Frans de Kruis: „Wat moet
Ik van de leiding zeggen. Ik
vraag me af of de scheids
rechter wel bij de wedstrijd
was. Gelukkig hebben we
ons verstand erbij gehou
den, anders waren we de
punten ook nog kwijt ge
weest".
De smet op de wedstrijd viel
pirn, twintig minuten voor de
rust. „Toen was de onderlinge
irritatie zo hoog opgelopen, dat
ik in moest gaan grijpen",
weerlegde de arbiter na afloop.
Na een sterk begin draaide de
leidsman als een blad aan de
boom om. Pas toen kwam er
irritatie, maar wél veroorzaakt
door de toen genomen beslis
singen.
Kort voor rust leidde dat tot het
uitsluiten van John van Rees.
Op de linkervoorpost was de
Zwaluwen-spits in de slag ge
raakt, waarop scheidsrechter
Labrujère met de richting
kleedkamer wijzende vinger
kwam. „Wegens het trappen
van een tegenstander", onrv-
---*schreef de arbiter op het for
mulier. Mondeling verduidelijk
te hjj nog: „Het gebeurde in een
flits, maar ik stond er boven
op". De reeks verwensingen die
Van Rees hem tijdens het weg
zenden nazond, werden even
eens genotuleerd. Van Rees had
overigens eerder al een verma
ning ontvangen.
Op dat moment had Zwaluwen
ASWH en wellicht dan ook de
moeilijkheden voor kunnen
zijn. Behoudens het eerste
kwartier controleerden de vo
gels de strijd volledig. De de
fensie gunde doelman Aad
Boers nauwelijks een bal, het
middenveld was voor de Zwalu
wen, de voorhoede draaide
góed Zwaluwen stuntelde ech
ter met de afwerking. Na een
afgekeurd buitenspeldoelpunt
van Joop Brussé, kregen resp.
Jos Buitelaar, Van Rees en
Herhaalde taferelen bij Zwaluwen—ASWH, „scheidsrechter
wat nu weer?"
Henk Nentjes „dotten" van
kansen, die alle evenwel om
zeep geholpen werden.
„Dat we met z'n tienen verder
moesten, was juist een extra
prikkel", aldus De Kruis. „Het
was geen enkele aanleiding om
te gaan verdedigen". ASWH on
dervond al snel de furieusheid
van Zwaluwen, dat geladen ten
aanval trok. „Conditioneel wa
ren we veel sterker, hetgeen
uiteindelijk beslissend bleek",
aldus De Kruis.
Jos Buitelaar stuitte eerst nog op
doelman Van der Meulen, maar
in de negende minuut spleet de,
ASWH-defensie open. Doorzet
tende Brussé forceerde een
vrije trap, waarvoor Leen Pijp
ers zich meldde. Dat de mid
denvelder daarin een specialist
is ondervond doelman Van der
Meulen toen de bal al achter
hem lag: 1—0.
Om onbegrijpelijke redenen slin
gerde arbiter Labrujère kort
achter elkaar Maarten Keizer
waard en Joop Brussé op de
bon. Waarom? Voor onbenulli
ge voorvallen waarvan er hele
ritsen voorvielen, aan beide zij
den. „Keizerswaard trapte de
bal uit de handen van een te
genstander en Brussé maakte
zich schuldig aan ruw spel",
oordeelde de leidsman.
Schouderophalend ging het spel
verder, waarbij het vooral voor
Zwaluwen pleit dat men het
hoofd koel hield. „Mag dat nu
zomaar, zo links en rechts vrije
schoppen geven zonder dat er
iets aan de hand is?", vroeg een
met stomheid geslagen De
Kruis zich af.
De 1—0 voorsprong van Zwalu-
Rein Homan bij herhaling
in de voorste linie.
wen kwam overigens nauwe
lijks in gevaar. De ploeg van
trainer Leo van Graafeilaud
kreeg geen enkele kans tegen
de hechte verdedigingslijn van
Zwaluwen. Een zeer ver schot
van Henk Nentjes ketste op de
lat, maar kort voor tijd viel
toch de definitieve beslissing.
Joop Brussé blesseerde zichzelf
na een duel met doelman Van
der Meulen. Hoewel hij krim
pend van pijn het veld verliet
en zijn knie in de kleedkamer
flink gezwollen bleek te zijn,
dachtarbiter Labrujère ook
hier anders over. „Die speler
stond ook op de nominatie om
er uit gestuurd te worden.
Daarom was het zeer verstan
dig dat hij zich liet vervan
gen".
Ernst Kegel was de invaller, en
de A-junior had zich geen aan
genamer debuut kunnen wen
sen. Juist hij was het die hoog
opspringend 2—0 kon inkop
pen. Dat een doelpunt van Rem
Homan in de laatste seconden
ten onrechte wegens buitenspel
werd afgekeurd er stond nog
een verdediger op de lijn
deerde Zwaluwen toen niet
meer. Kwalijk was echter wèl,
dat arbiter Labrujère na afloop
de bedankende hand van Zwa
luwen-aanvoerder Werner van
der Meer weigerde. „Omdat ik
tijdens de wedstrijd te weinig
steun van die aanvoerder
kreeg, daarom", aldus Labrüje
re. Het onderstreepte slecht
zijn wijze van leiding geven
zaterdagmiddag althans.
Schiedam Juichend sprong trainer Plaisier van
Groot-Ammers zaterdag uit de dug-out, nadat
scheidsrechter Van Elswijk voor de laatste keer had
gefloten bij de wedstrijd HBSS—Groot-Ammers. Een
duel dat uiteindelijk door de gasten met 1—2 werd
gewonnen. Verheugd over de overwinning van zijn
ploeg, doch vooral veel lof toezwaaiend aan beide
elftallen, voor hun inzet en vertoonde spel, was het
commentaar van trainer'Plaisier, na afloop van de
wedstrijd. Een uitspraak welke door HBSS-trainer
Zoltan Szalay volkomen werd ondersteund, doch wel
met de aanvulling, dat de meest gelukkige ploeg had
gewonnen en een puntenverdeling zeker de verhou
ding was geweest.
Toegegeven, de eerste helft was
Groot-Ammers het meest ge
vaarlijk en was het vooral Ton
Viergever, die met zijn haar
scherpe passes zijn voorhoede
aan het werk wist te zetten. De
tweede helft daarentegen was
het hoofdzakelijk HBSS dat de
toon aangaf en speelde de wed
strijd zich voor het merendeel
af op de helft van Groot-Am
mers.
Tot aan de vijfendertigste minuut
in de eerste helft hadden beide
keepers hun doel schoon weten
te houden met daarbij de aante
kening dat vooral keeper Ver
dam van HBSS het wel wat
drukker had dan Jan Vink aan
de andere kant.
De vijfendertigste minuut echter
bracht HBSS op een achter
stand. Henk Scharioo had een
dieptepass op Ton Viergever
verkeerd beoordeeld en toen de
geroutineerde Viergever ook
nog de Schiedammer met een
schijnbeweging op het verkeer
de been had gezet, was er voor
hem geen vuiltje aan de lucht
om ongehinderd de bal langs de
uitlopende Verdam in het lege
doel te schuiven: 0—1.
Een minuut later was het echter
gelijk. Vanaf de middenstip
was de bal in het strafschopge
bied van Groot-Ammers be
land waar in een scrimmage
voor het doel, vriend en vijand
probeerde de bal te raken,
doch uiteindelijk Martin Meyer
t de bal ineens hard op „de pan
toffel" nam en oerhard in de
hoek knalde: 1—I.'
Het bleef verder een open strijd
met toch wel wat gevaarlijkere
aanvallen van Groot-Ammers,
terwijl vooral de lange Jan
Maurik met vaak harde kopbal
len Cees Verdam voor moeilij
ke problemen stelde. Aan de
andere kant verrichtte ook Jan
Vink een, goede redding op een
„loeier" van Jaap Verwey, door
de bal vol op de vuisten tot
corner te stompen. De rust
kwam met een I—1 stand,
waarmee beide partijen volle
dig tevreden waren.
Na de pauze een wissel bij HBSS
en was het Wim van Est, die
Jaap Verwey was komen ver
vangen. Een waar bombarde
ment barstte los op het doel
van Groot-Ammers om op een
voorsprong te komen. Maar het
leverde HBSS niet het gewenste
resultaat op. Een spetter op de
lat van Wim Houtman had be
ter lot verdiend en jammer
voor HBSS was het dat Martin
Meyer iets te snel op de terug
springende bal was toegelopen,
zodht de bal net over zijn hoofd
terug het veld in sprong.
Ook Leen Rademaker had pech
toen een haarzuiver schot in de
benedenhoek zeker doel getrof
fen zou hebben als op het aller
laatste moment de bal niet vlak
voor doel op de grond belandde
en net via een graspolletje
naast het doel sprong. Groot-
Ammers counterde echter uit-
stekend en de HBSS-achterhoe-
de moest erg attent blijven om
de razendsnelle Jaap de Boer
geen meter vrijheid te geven.
Net toen het aanvalsgeweld van
HBSS wat geluwd was, was
het Groot-Ammers dat voor de
tweede maal toesloeg. Bij een
vrije trap, buiten de rand van
het strafschopgebied, was het
Hans van de Ree, die over de
muur op de vrijstaande Jan
Maorik mikte. Die bedacht
zich geen moment en liet Cees
Verdam voor de tweede keer
„vissen", wat 1—2 betekende.
HBSS deed er verder alles aan
wat het kon, doch een verande
ring van stand zat er niet meer
in, zodat dus bij het eindsignaal
van de uitstekend fluitende
sc heidsrechter Van Elswijk een
overwinning terecht kwam bij
de ploeg die door Vrouwe For-
tuna als uitverkorene was aan
gewezen.
Clubkampieonschappen VZC
Vlaardingen Aan het derde onderdeel
van de clubkampioenschappen van VZC,
de vlinderslag, deden 49 leden mee, allen
boven de 12 jaar. Marcel Blomsteel over
heerste in dat gezelschap, getuige zijn
verbetering van het clubrecord, dat hij
van 1.18.8 terugbracht tot 1J8. Voorts
stak het sterke zwemmen van onder ande
re Irma Voorham, die Anneke van der
Ende drie banen voor bleef, tot de ver
beelding. Maar de eindsprint van Anneke
was in het Kolpabad toch weer onweer
staanbaar. De tijd van de Vlaardingse
was 1.16.1 tegen Irma 1.182
Ook Marianne But blijft goed meekomen.
Bij de meisjes en dames eiste Diane Ede-
lijn de hoogste eer voor zich op, gevolgd
door Karin Nieuws traten en Ada Pors.
Tonny Ruys werd veruit eerste bij de
jongens 1960/1961 in 1.11.4, gevolgd door
Peter Jonkman in 1,19.8.
Bij de heien klokte Ruud Pijper als eerste
1.00.7, gevolgd door Rob de Gier 1,01.6 en
Frits Jan. Edelijn 1.04.8. Paul Gast bezette
de vierde plaats in 1.05.3.
Uitslagen:
100 vlinder meisjes 1962/1963: 1. Anneke van
der Ende 1,16.1, 2. Irma Voorham 1.18.2,
3. Marianne But 1.21,8,4. Nanda Harteveld
124.5, 5. Irma van der Ende 1.25.9, 8.
Monique Brugmans 1.27.1, 7. Marion van
Neuren 129.6, 8. Els But 1.37, 9. Mieke
Gast Dis, 10. Eline van Oudenaarden
1.42.1, II. Erna van der Most 1.44.6, 12.
Linda Hendriks 1.01.1 (dis).
100 vlinder meisjes 1960/1961: 1. Diane Ede-
lijn 1.09.6, 2. Karin Nieuwstraten 1.11,2, 3.
Irene van der Laan 1.14, 4. Ilse Verhey
1.18.5, 5. Joke van Vliet 1.20.4, 6. Helma
Harteveld 1.24.2.
JOO vlinder meisjes 1959 en ouder: 1. Ada
Pors 1.10.8, 2. Yvonne van Heyst 1.13.3, 3.
Eis Nieuwstraten 125.8, 4. Yvonne Ver-
maat 1.28.4.
100 vlinder jongens 1062/1963: 1. Marcel
Blomsteel 1.18, 2. Hugo van Santbrink
1.30.6, 3. Marcel de Gier 1.33.1, 4. Marcel
van der Kruk L37.4, 5. Arjan Ydo 3.37.4,
6. Erik Jan Helderop 1.52,4 (dis).
100 vlinder jongens 1960/1961: 1. Tonny Ruys
1.11.4, 2. Peter Jonkman 1.19.8, 3. Jan
Willem de Jong 122, 4. Peter Bekkering
1.302, 5. John Gouweleeuw 120.5, 6. Joop
de Jortg 1.30.8, 7. Michel Klessens 122.1,
8. Jacky Dijkshoorn 1.36.7, 9, Leo Voogt
1.39,10. Stef Ket 1.42.1
100 vlinder heren 1959 en ouden 1. Ruud
Pijper 1.00.7, 2. Rob de Gier 1.01.6, 3. Frits
r Jan Edelijn 1.04.8, 5. Payl Gast 1.05.3, 5.
Gerrit Buys 1.10.8, 6. Pim van der Werff
1.11.1, 7. John Bot 1.14.9, 8. Kees de Rad
der 1.23.8 (dis), 9. Ruud Suurland L29.2,
10. John Blokzijl 1.33.5 (dis).
