Maassluise politieadjudant
'Verbalen voor
niemendal! etj es
is flauwekul'
Strand
afgesloten
voor
plunderaars
AIJTO
TE WATER"
Scholieren exposeren
in Stedelijk Museum
Sommige tenten
gewoon weggeslagen
Vernielingen
- DINSDAG 6 JANUARI 1S76
Uv; Mening
Maassluis De voormali
ge adjudant van ge
meentepolitie, de heer
G. Groeneveld, zit ge
zellig op zijn ^raat-
stoer" thuis. Met ingang
van het nieuwe jaar
ging hij met pensioen.
In zijn 60-jarige leven
heeft hij heel wat mee
gemaakt. Niet dat hij
nu niet meer actief is.
Dat blijkt wel tijdens
ons gesprek. Voortdu
rend gaat de telefoon.
Op zijn afscheidsrecep
tie kwamen zo'n 500
mensen. Niet alieen ge
nodigden, maar ook
Maassluisenaren waar
mee hij zo het een en
ander beleefde.
Zijn loopbaan begon ruim veer
tig jaar geleden als beroeps
militair. In 1940 vocht hij bij
de Grebbeberg. Hij kreeg
hiervoor een onderscheiding.
Vol trots laat hij ook een zes
tal andere-medailles zien, Na
die tijd werd hij op wachtgeld
gezet. Hij had toen de keus,
afgevoerd worden naar een
krijgsgevangenkamp of als
veldwachter werken in Aus-
terlitz Daarna kwam hij via
een periode in Rotterdam
naar Maassluis.
Hij vertelt: Wij zaten wat te
rissen, een paar jongens en
ik, toen ,de stip' kwam, ofte
wel kapitein van de mariniers
Van Rijn. Hij zei jongens jul
lie zijn detachement Maas
sluis. Later bleek dat er op
vlaggetjesdag, het was 1941,
het was 1941, een oproer'uit
gebroken was. Er waren van
een aantal schepen jongens
opgepakt De volgende dag
werden er 15 gijzelaars ge
maakt Hieronder was ook
een agent van politie die de
mensen op moest halen, Sinds
die tijd ben ik altijd in Maas
sluis gebleven. In 1942 ben ik
als brigadier naar de gemeen-
door Teddy van Rijn
tepolitie gegaan. Dat scheelde
me 400— per jaar en dat
was in die tijd natuurlijk veel.
In 1954 kwam ik bij de re
cherche. Als recherche-man
heb ik altijd veel geluk gehad.
Ik kan zeggen dat er in mijn
tijd weinig misdrijven niet
2ijn opgelost. Vroeger waren
dat er voor mij zo'n 80 tot 120
per jaar. Dat redden 2e nu
niet meer door alle admini
stratieve rompslomp die er bij
gekomen is. Het ging allemaal
veel gemoedelijker
Nu moet je voor elk liflaf je een
rapport zus of 20 opmaken,
doorgeven aan de kinderpoli
tie, kinderbescherming en
noem maar op. Als er toen
een jongen van bijvoorbeeld
zestien iets gedaan had, dan
ga je hem een schrobbering,
of een schop onder je weet
wel. Je bracht hem daarna
terug naar zijn moeder, want
de vader zat meestal op zee.
Je kende ook veel mensen als
straatagent. Als er soms een
dronken zeeman liep, dan
deed je hem alleen maar een
nachtje in de cel. Ach ja, het
was vaak negen maanden
goed gegaan. Met bloemen in
de hand kwam hij van zee
naar moeders thuis, maar dan
had er na die tijd weer genoeg
van. Ik zorgde dan wel eens
dat ze weer aan het werk
kwamen. Als er vechtpartijen
waren wilde ik er altijd bij
zijn, Ik gaf ze dan een hijsje
na, maar maakte meestal
geen proces-verbaal op. M'n
knuppel of geweer heb ik
nooit gebruikt in al die tijd.
Zonodig gebruikte ik m'n
vlakte hand.
De jongere agenten moet ge
leerd worden hun tijd niet te
verdoen met onbelangrijke za
ken. Als ik alles volgens de
letter der wet moest doen dan
zou ik niet verder komen dan
de molen Er zou, bij wijze van
spreken, niet eens tijd over
blijven om te eten. Het is flau
wekul al die verbalen voor
niemendalletjes. Ze moesten
bij mij niet aankomen met 30
of 40 verbalen per week al
leen aan kleinigheden. De
burgerij is daar de dupe van.
Als er vroeger een burenruzie
was, ging ik er meestal pas na
tien minuten heen. Vaak zaten
ze al weer gezellig samen kof
fie te drinken.
Wel is de laatste jaren de agres
siviteit veel toegenomen. Ook
de opvattingen van de rege
ring veranderen van dag tot
dag. En dan de rechtspraak,
die is ook sterk gewijzigd. Ik
ben tenmiste blij dat er nog
gerechtshoven zijn waar kaal
hoofdige mannen zitten met
een schat aan ervaring. Gezag
moet er zijn. Nu krijgen ze
vroeger veel lichtere straffen
voor zware misdrijven. Als er
een moord gepleegd werd
stond de voorpagina van de
krant vol. Nu zijn het soms
maar vijf regels. Ook ver
keersongelukken. Als er ie
mand doodgereden werd was
dat iets bijzonders. Nu lees je
bijvoorbeeld een paar regels
dat er tijdens de kerstdagen
18 mensen zijnHet was vroe
ger mijn taak de nabestaan
den in te lichten. Vooral als
het om kleintjes ging had ik
er moeite mee. Je mag na
tuurlijk je gevoelens niet laten
blijven.
Ook waterlijken vind ik erg ver
velend, Vooral als ze zo'n zes
maanden in de modder heb
ben vastgezeten en er uitge
baggerd worden. We hebben
eens een Griek gehad die ik
moest indentificeren. Ik heb
zijn gegrafenis en alles gere
geld. Een Grieks-orthodoxse
priester verzorgde de mis in
het Nederlands. Ik had ook
een aantal mensen opgetrom
meld om in de stoet mee te
lopen. Iedereen met een kaars
in de hand. Wel zo'n man af
vijftig waren het er. We heb
ben foto's laten maken en die
opgestuurd naar de familie
thuis. Dat is toch beter dan
dat ze als een hond begraven
worden.
Er is ook nog eens een woonwa
gen verbrand met een kind er
in. De ouders hadden niets
meer over. Samen met me
vrouw Ardenne van de Stich
ting katholieke gezinshulp en
het Leger des Heils hebben
wij daarna een actie gevoerd.
Binnen 24 uur was er een
nieuwe woonwagen. Compleet
met inboedel. Het was in die
strenge kou van 1957.
Mijn deur heeft ook altijd open
gestaan voor iedereen. Met de
watersnood in Zeeland bij
voorbeeld schoven ze alles
naar ons toe. Kleintjes onder
brengen was geen probleem.
Adjudant Groeneveld: nu
met pensioen, in de .praat
stoef
Ook 16- en 17-jarigen konden
ze goed in huis gebruiken. Wel
bleef ik met drie oudjes zitten.
Dat was_ een echtpaar met
zuster. Die wilden per se bij
elkaar blijven. Al hadden we
maar een kippenhok zeiden
ze. Ik belde daarom mijn
vrouw op om te zeggen dat ik
met drie babies thuis kwam.
Zelf hadden we net het water
dat in huis lag weggehaald.
De zuster vertrok na 6 weken.
De vrouw is na 7 maanden bij
ons gestorven, ze had kanker.
De man hebben we nog 2 \}2
jaar bij ons in huis gehad. Hij
kwam daarna elk voorjaar
nog bij ons logeren. Schatten
van mensen waren het trou
wens. Dat vond mijn zoon
ook, want de oude man maak
te wel eens zijn strafwerk...
Je hebt in ons werk ups en
downs. Je moet de humor blij
ven bewaren. Ik heb nooit een
blad voor mijn mond geno
men, dat wel. Alles recht voor
zijn raap. Ik had daar wel
eens moeilijkheden door,
maar de jongens zijn me vaak
dankbaar geweest dat ik ze
achter de broek gezeten heb
om diploma's te halen,
Zelf was ik liever op straat ge
bleven. Ik heb graag contac
ten met mensen. Als ik van
daag nog kon beginnen zou
dat weer in Maassluis zijn.
Nou ja vervelen zal ik ine
beslist niet. Ik heb haast een
volle dagtaak als penning
meester van de Vereniging
voor Christelijk Onderwijs-
Kinderen hebben recht op
goed onderwijs. Mei zo'n
twintig scholen en 160 man
personeel heb ik mijn handen
vol, maar ik doe het graag.
Verder ben ik nog beheerder
van het rampendepot van het
Rode Kruis. De meeste weten
niet dat er zo'n depot is. In
geval van nood staat alles
klaar voor 90 mensen. Om de
3 maanden moeten de medica
menten verwisseld worden en
om de 6 maanden de lakens.
Met de watersnood heeft het
ook goede diensten bewezen.
Dan antiek, dat is mijn hobby.
Als er wat te slopen was zorg
de ik dat ik er bij was. Alles
voor het Museum van Maas
sluis. Nu heb ik weer pas de
luid Wok van het schuurkerk
teruggehaald. Die stond al op
de veiling en dat wist ik toe
vallig. Het zou toch zonde zijn
als het kerkje bewaard blijft
en de klok is weg. Maassluis
en zijn historie gaat mij ter
harte. Ik kreeg vanmorgen al
een standje van mijn vrouw
dat ik weer zo druk bezig ben,
maar ze begrijp dat ik het
graag doe. Mijn tijd heb ik
nooit verslapen!.
Hoek van Holland De politie heeft het afgelopen
weekeinde een groot deel van het Hoekse strand
afgesloten omdat men bang was voor plunderaars.
Bij vorige stormen is het af een paar keer voorgeko
men dat er mensen waren die gebruik maakten van"
andermans ellende en die op „rooftocht" gingen.
De strand-exploitanten zijn ook
dit keer weer ernstig getroffen
door de drie orkaanachtige
stormen van de afgelopen da
gen. De eerste hulp-actie is ge-
lijk zondagmorgen toen het
weer beter werd, snel op gang
gekomen. Onderling boden de
exploitanten hulp, maar later,
na een bijeenkomst van exploi
tanten, dagelijks bestuur van
de deelraad en'gemeenteraad-
sleden Rotmeijer en Moor, kon
de hulp worden gecoördineerd.
Schiedam Voor 850 gulden
-* 'schade is aangericht op twaalf
pleziervaartuigen in de Schle,
nabij het industriegebied. Zes
eigenaars van de bootjes heb
ben tot nu toe aangifte gedaan
van vernieling van zeilen, rui
ten en meubilair. Er wordt
evenwel niets vermist
Van het clubhuis van de muziek
vereniging Oefening Baart
Kunst werd de ruit van de
voordeur ingegooid. Schade: 45
gulden.
Vcor 200 gulden aan kleingeld
wordt vermist uit het clubhuis
van de voetbalvereniging
SVDPW in het Hargapark. De
deur van het clubgebouw werd
mei geweld opengebroken.
Er zijn enkele strandtenten die zo
zwaar zijn beschadigd dat dezt
niet meer kunnen svorden her
steld. In een enkel geval is het
gehele strandhuis volledig weg
geslagen.
De emoties waren zeker zondag
morgen bij de eigenaars te mer
ken. „Hier heb ik twintig jaar
voor gewerkt. Eindelijk denk je
wat moois te hebben en dan
dit", zo reageerde een van hen.
Het grote probleem is dat veel
van deze strandtenten helemaal
niet verzekerd zijn tegen storm
schade. In sommige gevallen is
dat omdat de eigenaars daar
2elf niets voor voelen (vrij hoge
premies), maar er zijn ook
voorbeelden van weigering van
de zijde van de verzekeringen.
Eind vorig jaar nog is er in de
Hoek een uitgebreide discussie
geweest over de vraag of het nu
wel verantwoord is om met de
tenten te overwinteren. Volgens
chef Van Gillen van de afdeling
sport en recreatie was het beter
om de boel in de wintermaan
den af te breken. Daartegen
over stond Rijkswaterstaat die
van mening was dat de risico's
erg klein waren.
Op dit ogenblik liggen veel eigen-
dommen die nog maar op het
nippertje konden worden gered
opgeslagen in een ruimte die de
dienst voor sport en recreatie
daarvoor ter beschikking heeft
gesteld.
Schiedam In het weekeinde is een auto met
twee inzittenden in het water van de Schie
terecht gekomen, De chauffeur had op het
Doeleplein de bocht te ruim genomen en door
de duisternis en het feit, dat hij ter plekke
onbekend was, raakte hij te water.
De twee inzittenden konden op eigen krachten uit de wagen
komen. De geneeskundige dienst hoefde niet te worden
ingeschakeld. De chauffeur is de 51-jarige koopman H. W.
M. R. uit West-Duitsland, zijn passagiere de 31-jarige me
vrouw M. L M. S.-V. uit Leiden.
Later in het weekeinde is de wagen van de bodem van de
Schie opgetakeld,
Albert Slot: noodkreet.
Schiedam Sehravenlan-
ders in het Stedelijk Mu
seum. Dat is de naam
van de tentoonstelling,
die gistermiddag in
Schiedam is geopend.
Een expositie, waarop
creatieve uitspattingen
van leerlingen van de
rijksscholengemeen
schap Schravenlant te
zien zij'n. Vooral werk
van brugklassers is te
zien, door het feit dat
die nog een lesuur beel
dende vorming per week
meer hebben dan de ho
gere klassen. Daarnaast
vallen ook prestaties op
van scholieren, die nog
op Schravenlant zaten
toen de HBS en de MMS
nog bestonden.
heelt ingericht, gezien
worden als een nood
kreet. Aangetoond
wordt, dat in de hogere
klassen van de middel
bare scholen de ontwik
keling van het creatief
denken en werken schro
melijk wordt verwaar
loosd, omdat één lesuur
beeldende- vorming per
week te weinig is.
De expositie moet dan ook,
volgens leraar Albert
Slot die de museumzaal Albert Slot: „Dat is een
gevolg van de mammoet
wet, die de aandacht al
leen maar vestigt op het
eindexamendiploms.
Interesse voor niet direct
noodzakelijke vakken
wordt daardoor vaak
niet getoond, „al is die er
wel.
De tentoonstelling iri de
educatieve zaal van het
museum in Schiedam
duurt tot en met zondag
18 januari.
School en creativiteit
Na lezing van de waarderende
beschouwing in deze krant van
2 januari over de tentoonstel
ling „Schravenlanders in het
Stedelijk Museum" zou ik enige
opmerldngen willen maken, aJs
leraar van Schravenlant.
Het woord creativiteit gebruik ik
met opzet zo weinig mogelijk,
omdat dit een belast woord is.
Het heeft te maken met een
reeks menselijke vermogens en
vakken. Bij de beeldende vor
ming gaat het om de beeldende
creativiteit.
Het beeldend bezig zijn op school
is geen vrijblijvende werkzaam-
heid, omdat een leerling verant
woordelijk is voor zijn zienswij
ze die uit het werkstuk spreekt
Lessen beeldende vorming (te
kenen, handarbeid, textiele
werkvormen) vergen veel in
spanning zowel van de leraar
als van de leerling. Zij het dat
deze inspanning andersoortig is
dan bijvoorbeeld gramatica,
woorden en zegswijzen in een
vreemde taal leren of meetkun
dige stellingen uit het hoofd
leren toepassen.
In den lande bestaat de neiging
om de zogenaamde expressie
vakken in de hogere klassen
van VWO en HAVO gedeelte
lijk of geheel weg te drukken,
vanwege de run op de eindexa
menvakken. De uiterst smalle
basis van vijftig minuten per
week, waarop deze vakken ba
lanceren is een aanfluiting. De
tentoonstelling in het Stedelijk
Museum is dan ook veeleer een
noodkreet dan een manifestatie
van hoe goed het wel gesteld is
met deze vakken. Om een ver
gelijking te maken: bepaalde
planten, zoals geranium en be
gonia, moeten een tijdje in een
kleine pot worden gehouden,
willen ze goed bloeien, maar
dan vragen ze als levensnood
zaak beslist ruime aarde. Zo is
het ook met de belabberde si
tuatie van een vak als tekenen
De gestencilde toelichting bij de
tentoonstelling Iaat ook duide
lijk zien welke ramp de prak
tijk van de mammoetwet voor
deze vakken betekent: geen mu-
seumbezoek, geen kunstbe
schouwing, niet meer tekenen
naar voorwerpen in het mu
seum, geen lijntekenen of con
structief tekenen.
De „diepte-psychologie" zie ik in
relatie tot de zogenaamde vrije
expressie, die onderwijskundig
weinig operationeel is en nage
noeg heeft afgedaan. Men leef
de destijds in de veronderstel
ling dat „het kind" genoeg beel
den in zijn onderbewustzijn
bad opgeslagen om daaruit te
kunnen werken. De praktijk
leert anders: zichzelf herhalen,
onzekerheid soms, tobben met
de materiaalbehandeling, geen
„inspiratie" en motivatie.
Veel teraren beeldende vorming
zien in de landelijke proef om
een expressievak in het eind-
examenpakket op te nemen een
laatste mogelijkheid het vak als
schoolvak van de ondergang te
redden. Immers, dan ontvangen
de betreffende leerlingen in dit
examenvak drie lesuren prak
tisch werken en één uur kunst
beschouwing per week, even
eens museumbezoek. Dan is het
een bestanddeel van hun alge
mene vorming.
Wat de druk op de leerlingen
betreft: zonder inspanning geen
resultaten, in welk vak ook!
Een gemakzuchtige leerling
komt geen stap verder.
Als aanvulling: op de tentoonstel-
ling hangt ook werk, gemaakt
onder leiding van collega E.
Heiman, die echter slechts en
kele uren tekenen geeft.
De in de aanhef genoemde be
schouwing bevat genoeg infor
matie om nu toch eens werke
lijk in het museum te gaan
kijken, wat er eigenlijk aan de
hand is!
Albert Slot
