Nuijt: Vlaardingens
laatste afslager
Zaterdag
STAAT DE VARA
OPDEMAMT.
ïaartesi van elzen
Precies de formule
die ik
zocht"
Full-time arts
als tussenfase
n
A1 is hier
schip
geen
meer
we zijn en blijven
een haringstad
tifVada
MOETGROOT BLIJVEN.
Wethouder
wil van
voetwratten
af
ÜH
GROENE
Gereedschap
gestolen
Gasleiding
springt
door zwaar
verkeer
Mevrouw
Van Erven
verlaat de
raad
Apenplaneet
SST, aan-
y j.i,i.uJu»n.O- J.U ijJLUr X £UiVJX>XJlV J.ÖIU
3
Vlaardingen Aan de Westhavenkade
is de kleinste (vis)veiling van Neder
land gevestigd. Als het druk is dan
„bevolken" vier tot zes vishandela
ren, de reder, de controleur alsmede
de afslager de veilingbanken. Maar
het komt vaker voor dat de vishan
delaren helemaal niet komen opda
gen. De vreemde situatie doet zich
afslager J. Nuijt. „Dan duurt de
veiling circa vier minuten. Maar
vandaag duurt die langer. Ik denk
een kleine tien minuten.
Sticks
a
Afslager
Nuijt in actie bij
de veiling klok.
memm
Deze keer wordt de veiling reeds
om kwart over acht gehouden,
In verband met de drukte doe
je er normaal gesproken goed
aan tijdig present te zijn. Tot
onze verbazing is het grote hek
om acht uur nog hermetisch
gesloten- Geen mens kan er in,
wat overigens geen problemen
oplevert, want in geen velden of
wegen valt een vishandelaar,
reder of afslager te bekennen.
Precies vijf minuten voor de te
verwachten veiling komt de be
jaarde, maar nog zeer vitale
heer Nuijt aanfietsen. Als een
echte ouderwetse onderwijzer
haalt hij een grote loper uit zijn
zak en opent daarmee het zwa
re, zwarte hek.
Alsof hij gedachten kan raden
zegt 'ie prompt: „Zo, over drie
minuten kunnen we beginnen-"
En, plaatsnemend in zijn bank,
vlak naast de veilingklok: „Nog
even, dan komt de reder en dan
starten wij." Maar waar zijn de
vishandelaren, vraag je je dan
wat verbijsterd af. „Ik hoop dat
ze komen, anders doen we het
zonder hen. Ik verwacht echter
dat er drie zullen komen. Ja, ja,
het wordt wel druk van-
Haringstad
Op ons niet begrijpend, wellicht
schaapachtig kijken, verklaart
de grijze afslager nader: „De
meeste handelaren komen hier
- niet meer, die gaan naar de
.grote veilingen in Schevenin-
gen, IJmuiden of Katwijk. Nog
een paar afnemers komen naar
1 deze veiling, gewoon uit sympa-
thie of nostalgie jegens Vlaar
dingen. Wij zijn en blijven ha
ringstad, ook al is hier geen
boot meer te zien. Maar ja, als
die reder (W. Kwakkelstein,
red.) hier niet meer komt, dan
kan ik wel opdoeken met m'n
veiling. Immers, dan is er geen
aanvoer meer".
Vlak voor de heer Nuijt de wijzer
van de klok laat draaien stap
pen drie potentiële afnemers
binnen. De veiling kan begin
nen,
„Houd de prijzen een beetje
schappelijk", zo zegt er een te
gen de achter in het lokaaltje
zittende reder Kwakkelstein.
Deze lacht eens een beetje en
zegt, al bijvoorbaat veront
schuldigend: „Er is niet veel
aanbod en ik zit er zelf zo om
verlegen." Antwoord van ko
per: „Nou dan weet ik al hoe
laat het is."
Helaas voor de vishandelaren: de
reder gunde slechts een partij
tje. Verder drukte hij de stop-
knop in op een dermate hoge
prijs dat niet een van de kopers
er aan te pas kwam. Op enkele
kantjes na gingen alle vijf par
tijtjes Noordzee en de zeven
partijtjes Westkust, al dan niet
voorzien met „schrap", terug
naar de rederij. Dat. „terug
naar de rederij" moet men ech
ter niet te letterlijk opvatten,
want in het veilinglokaal is
geen haring of kantje te beken
nen. Alles blijft bij de reder
liggen en uit praktische overwe
gingen wordt de vis reeds ver
werkt of verpakt Dat proces
kan men niet stopzetten. En de
heer Nuijt merkt vakbekwaam
op: „Ach, die veiling duurt per
slot van rekening ook maar vijf
minuten".
Laat het veilinggebeuren in
Vlaardingen bij wijze van spre
ken ten dode zijn opgeschreven,
het lokaal zal echter altijd blij
ven. Het is namelijk een onder
deel van het bekende Visserij
museum. Maar het is beslist
niet juist als men denkt dat het
Vlaardmgse veilinggebeuren
onderdeel is van een folkloris
tisch evenement dat uitgaat van
het museum. Vis veilen is ver
plicht en zo lang het nog kan
wordt ook in Vlaardingen ge
veild.
Afslager Nuijt zit zijn hele leven
al in de „haring". Reeds op
twaalfjarige leeftijd fin 1912)
moest hij mee helpen de kost
te verdienen. Voor 1,75 in de
week werkte hij van 's morgens
zes tot 's avonds zeven uur; 's
zaterdags van zes tot vier uur.
„Ik was dan zo moe", zo zegt
hij ons, „dat ik na het werken
van moeheid mijn bed in rolde.
Vergoelijkend voegt hij daar
aan toe: „Maar, ik was niet de
enige hoor".
Na zijn scholing tot vakkundig
kuiper bij een stoomkuiperij
trad de heer Nuijt in dienst bij
de firma Verboom, in. die tijd
een begrip op het gebied van
de haringtonnen en kantjes. De
oudere Vlaardingers zullen die
naam zeker nog goed kennen.
Nuijt was niet de man om snel
van baan te veranderen. Dat
duurde 36 jaar. In 1947 werd hij
benoemd tot officieel rijksha-
ringcontroleur. Tot aan zijn
pensionering heeft hij er op
toegezien dat de internationale
roem van de Nederlandse ha
ring niet geschaad zou worden.
Verder moest hij eventueel
door gedraaide haring taxeren
op gewicht en kwaliteit alvo
rens deze kon worden doorver
kocht aan de vismeelfabnkan-
ten. Nuijt vindt het maar een
trieste zaak dat dit praktisch
niet meer voorkomt. „Niet uit
financieel oogpunt", zo ver-
door Jaap Hazejager
klaart hij, „maar omdat de zee
aardig leeggevist is. Moet je
zien met welk materiaal de gro
te, internationaal opererende
organisaties te keer gaan. Die
vissen de zee leeg, ontzien el
kaar niet, en maken de markt
kapot voor de kleinere Neder
landse visser-reder. Daar pluk
ken we nu de wrange vruchten
van."
Een voor de hand liggende waag
aan haringsdeskundige Nuijt
„Hoe is het gesteld met de kwa
liteit van de vis in het algemeen
en de hanng in het bijzonder"?
Nuijt is ook daarin erg concreet
en zeker niet nostalgisch. „Nou'
denk je natuurlijk dat ik
zeggen dat het vroeger allemaal
veel beter was, hè", zo zegt hij
lachend, „Maar dat is echt met
het geval. Vandaag de dag eet
men betere kwaliteit en bovenal
gezond. De produktiemethoden
zijn zo verbeterd, daar kon men
vroeger met tegen op. Denk
alleen maar eens aan de diep
vries. Vandaag de dag koopt
een hanngboer een emmertje
van vijftig stuks groene haring,
het hele jaar door. Dat kan,
omdat die hanng na de vangst
diepgevroren wordt. Dat ging
vroeger niet".
„Na augustus was het afgelopen
met de „groene". Dan moest er
zo veel zout in de kantjes wor
den gedaan (een ton op de vijf
kantjes) dat de haring m een
later stadium vlak voor de con
sumptie moest worden terugge
weest En dat gaat ten koste
van de kwaliteit".
Hoe lang de heer Nuijt zijn werk
als afslager blijft doen, overi
gens uit liefhebberij, daar kan
hij geen antwoord op geven.
„Ik hoop nog enige tijd. Zo lang
Kwakkeistein hier komt veilen,
^krijgt de Vereniging ter Bevor
dering van de Haringhandel
een dubbeltje per kantje. Daar
uit wordt de huur van het lo
kaal betaalt en ook ik krijg wat
Zo lang dit door gaat kan ik
blijven veilen.
Schiedam Het enige wat
er kan worden gedaan
om voetwratten minder
te laten voorkomen, is
het geven van voorlich
ting over deze besmette
lijke, steeds terugkeren
de kwaal. Meer kan niet
worden gedaan. Dit is
de mening van wethou
der voor sociale zaken
en volksgezondheid, Eef
Collé.
Voetwratten blijven een pro
bleem. Hoe dat probleem valt
op te lossen weet men nog niet,
het is nog niet eens bekend wat
de oorzaak van de kwaal is. Wel
weet men dat voetwratten be
smettelijk zijn. En daarom
moet men maatregelen nemen
voordat er een mogelijke „wrat
ten-uitbarsting zich voordoet.
De commissie van sociale zaken
en volksgezondheid stelde dit
woensdagavond aan de orde-
Rein van Raalte <CDA) pleitte
ervoor dat het de schooljeugd
verplicht moest worden gesteld
om sportschoenen te dragen tij
dens de gymnastiekles. Hij zei
dat dit het probleem zou oplos
sen. Onderwijsconsulent Lex
Igges ging hier echter tegen in.
„We moeten met aan de werke
lijkheid voorbijgaan, je kan de
ouders niet zomaar verplichten
om schoenen voor hun kinde
ren te kopen. Eerst moet er
overleg worden gepleegd met
het onderwijzend personeel, al
vorens maatregelen te nemen".
E. H. E. Wolfs, directeur van GG
en GD stelde dat het probleem
niet zou worden opgelost door
een „gymschoenenverplich-
ting". Hij zei: „In zwembaden
kan je ook voetwratten krij
gen".
Schiedam Uit In een keet van da
dienst gemeentewerken aan de
Singel is deze week voor 350
gulden aan gereedschap gesto
len.
De nog onbekende daders kwa
men de keet via een bovenlicht
binnen. Zij gingen vervolgens
aan de haal met een elektro
motor, een passerdoos en tien
trekpennen.
Maassluis „Het aanstellen van een full-time ge
meente-arts zien wij slechts als een, helaas broodno
dige, tussenfase. In de arbeidsovereenkomst, die te
zijner tijd voor zo'n gemeente-arts wordt opge
maakt, zal zijn overgang naar een ander dienstver
band, een regionaal orgaan of Rijnmond in de,
hopelijk nabije, toekomst dan ook zeker worden
geregeld". Dit zei deze week mevrouw G. van
Eck-Grootveld, wethouder van sociale zaken en
volksgezondheid in Maassluis.
Het aanstellen van een gemeente
arts in volledige dienst is om
twee redenen noodzakelijk ge
worden. In de eerste plaats is
er de uitbreiding van de taken
op het gebied van de volksge
zondheid in het algemeen. Ten
tweede moet rekening worden
gehouden met de groei van
Maassluis en daarmee de groei
van het gemeentepersoneel. De
nieuwe gemeente-arts zal moe
ten worden aangetrokken. De
huisarts die tot op heden op
parttime basis als gemeente
arts optrad, wil namelijk niet
volledig in dienst van Maassluis
treden.
Mevrouw Van Eek zei verder nog
dat het gemeentebestuur nog
steeds een fervent voorstander
van schaalvergroting is en zeer
positief staat tegenover een re
gionale gezondheidsdienst Een
regionale dienst is in het belang
van de volksgezondheid, meent
het college. Maassluis zal een
regeling waarin bestuurlijke en
financiële verantwoordelijkheid
evenredig zal worden gedragen,
dan ook van harte steunen. „Of
een dergelijke regeling nu moet
gelden voor de gehele Rijn
mond, dan wel alleen voor de
Waterwegsteden Schiedam,
Vlaardingen en Maassluis, dat
maakt voor ons niet uit", aldus
mevrouw Van Eek.
Vlaardingen heeft enige tijd gele
den laten weten op het tot
standkomen van een Rijnmond
gezondheidsdienst te willen
wachten. Die werd destijds
spoedig verwacht Een in 1974
in het leven geroepen werk-'
groep pleitte na een onderzoek
voor één. gezondheidsdienst in
Schiedam, Vlaardingen en
Maassluis.
Schiedam Zwaar ver
keer, dat sinds enkele
maanden in Kethel
wordt omgeleid over de
Schiedamseweg omdat
bp de Zwaluwlaan aan
een nieuw wegdek
wordt gewerkt, is de
oorzaak ervan dat een
gasleiding is gespron
gen.
De buis ligt onder de bestrating
van de Schiedamseweg, Een po
litieman uit Kethel rook een
luchtje en waarschuwde onmid
dellijk de gemeentelijke techni
sche bedrijven, die inmiddels
de door de druk bezweken lei
ding hebben gerepareerd.
Ook een vrachtautochauffeur, die
de route wijziging had gené
geerd, kreeg moeilijkheden
toen hij zijn truck in het zand
bij de Schiedamseweg reed. De
auto, beladen met tien ton glu
cose, zakte met de wielen in het
zand en kon niet verder. Met
behulp van eigen materiaal kon
de chauffeur zijn vrachtwagen
los krijgen.
Maasland Daar het WD-raad-
slïd mevrouw G, E. van Ervan-
Mostert gaat verhuizen naar
_een andere gemeente heeft zij
per l januari haar raadslid-
roaat5chap opgezegd. Mevrouw
v_an Erven zit sinds de verkie
zingen van 1974 in de raad.
Schiedam Charlton Heston en
Roddy McDowall zijn de hoof
drolspelers in De Apenplaneet,
film van Franklin J.
^haffner die zaterdagavond
wordt gedraaid in sociëteit De
tempel aan de Overschiese-
- Xaat Toegangsprijs is een
'rijksdaalder, de film handelt
over ruimtereizigers die na lan
ge omwegen terugkomen op
aarde, welke planeet dan wordt
geregeerd door apen.
Zaterdag staat de VARA op de markt in
Vlaardingen. Met Joop Daalmeyer en Jan de
Graaf van Achter 't Nieuws en VAR A's
welbespraakte Adrï van
Oorschot als standwerkers.
Zij willen u graag vertellen,
waarom de VARA groot moet
blijven.
Kom eens kijken,kom eens
praten zaterdag. Krijgt u
in elk geval een mooie
rode roos kado.
Waddinxveen/Schiedam „Eigenlijk was ik van
plan naar m'n tante m Brazilië te gaan. Ze heeft
daar een paar bungalows en een restaurant. Dat
leek me wel wat. Maar toen kwam ik in contact
met Heineken-Coebergh, Die hebben mij attent
gemaakt op de Gouwe Dis. Eerst overlegd natuur
lijk. Ook met mezelf (gTinnekend)". Kortom: geen
Braziliaans avontuur voor Maarten van Velzen
(24), telg uit een bekend Schiedams geslacht, zoon
van een advocaat. „Twee aanbiedingen kreeg ik
dus. Kort na elkaar. Brazilië zag ik ook wel zitten,
maar de Gouwe Dis. Een buitenkansje". Maarten
van Velzen stapte er enige tijd geleden in.
Kleiner dan de Dis. Ik kan de
tijd meer gaan verdelen tussen
werk en gezin", zegt Chns
Keij, die toch met weemoed
afscheid zal nemen. „Je hebt
de zaak opgebouwd. Van be
gin af aan alles meegemaakt.
Het is een hele beslissing ge
weest", geeft hij toe.
Het restaurant de Gouwe Dis
aan de Zuidkade in Waddinx-
veen. Uniek gelegen aan de
oevers van de Gouwe. Een
woonhuis (meer dan honderd
jaar oud) verbouwd ,tot een
eetgelegenheid, die zijn weer
ga m de omtrek niet kent
zeggen insiders. Niet alleen
omdat het enkele regels heeft
in de Michelingids, de Avenue
er een uitgebreid artikel aan
heeft gewijd of een hoogge
plaatst persoon aldaar een
toumedos naar binnen heeft
gewerkt. Ook de mond-op-
mondreclame heeft zijn uit
werking niet gemist.
Nog geen vier jaar geleden
was het Gouwenaar Cliris
Keij, die het woonhuis ingrij
pend liet verbouwen tot een
bistro, een bar en een restau
rant De Gouwe Dis verrees in
het centrum van Waddinx-
veen. Een uiterst succesvolle
periode begon. Duurt nog
voort. En toch besluit Chns
Keij enkele maanden geleden
om het horecabedrijf aan de
kant te zetten.
Waarom? „Het is een uiterst
intensieve bezigheid. Je hebt
niet veel tijd om andere din
gen te doen. Bovendien heb ik
nog een zaak in Gouda de
Mallemolen aan de Oosthaven.
Gouwenaar
Schiedam
mer Maar
Velzen
Gouwe Dis.
Emotioneel
„Je gaat het toch m de emotio
nele sfeer trekken, of je wilt
of niet. Het is onder jouw lei
ding gewoon een topbedrijf
geworden. Ik heb honderden
knipsels uit kranten en tijd
schriften. Geen één negatief.
Dat doet je toch we! wat. Daar
om ben ik erg blij dat er een
goeie vent m mijn plaats
komt". Chns Keij trekt zich
(officieel) op 4 oktober uit de
zaak terug.
Die goeie vent. Maarten van
Velzen („een flexibel man",
oordeelt Keij) woont nu nog
veertig kilometer van de Gou
we Dis aan de Warande in
Schiedam. Verhuist uiteraard
zo snel mogelijk naar het
woongedeelte boven het res
taurant Zijn verre tante al
weer vergetend: „Ik ben nog
niet getrouwd. Kan me er dus
m m'n eentje op storten", In
Duitsland heeft Maarten eerst
de Hotelvakschool doorlopen.
„Twee jaar. In Nederland is
het drie jaar, vandaar". Stage
gelopen bij een wijnhandel.
„In cle kelders leuk". Op Tene-
nfe in een viersterrenhotel ge
zeten. Daar kon hij met boek
houdmachines werken, want
kleine gelegenheden hebben
die niet",
„Je verdiende niet veel in
Spanje. En wat je kreeg moest
je gelijk opmaken. Geen pese
ta mocht je bij wijze van spre
ken meenemen. Heb ik cursus
sen van gevolgd. Spaans uite
raard". Terug in Holland.
Naar Le Coq d'Or, een overbe
kende Rotterdamse gelegen
heid. Legt uit dat het daar met
veel zaaks was. Hij trekt een
vies gezicht.
Ilosman
Schiedammer Maarten: „Ik
ben daar vijf maanden assis
tent-bedrijfsleider geweest
Maar wilde dus al snel voor
mezelf beginnen". Hij' keek uit
naar een goede gelegenheid
De naam Hesman valt. Eige
naar van éen van de bekend
ste bistro's gevestigd op het
oudste plekje van Schiedam:
de Dam Plannetjes voor de
bouw van een verdieping bo-
door Martin de Bruin
ven het huidige restaurant,
waar Maarten de scepter zou
gaan zwaaien.
Toen het aanbod van de Gou
we Dis in Waddinxveen. Hij
eerlijk: „Ik had er uiteraard
wel eens van gehoord. Maar ik
had er nog nooit gegeten (ver
ontschuldigende houding).
Maar toen ik de eerste keer
hier kwam. Precies de formule
die ik zocht. Een gezellige bi
stro, met een barretje en een
restaurant. Ik zag het gelijk
helemaal zitten".
Een moeilijkheid bracht do
stille «raad (géén rec(,ptK
Seen heropeningen, voorlopig
Opgeverfde voet verder) mei
«h mee De Gouwe Dls zal
plotseling zonder kok. Niet
omdat Chris Keij wegging
haald?nE' h,Shmme Maarten
haalde echter op zijn beurt
ergens een kok weg. Precies,
l'Jk. tajta", v"',
'k m' 'auk baantje
wist. Geen probleem dus"
SS,," met hot. personeel in
Waddinxveen: hij is al hele-
maal geaccepteerd.
Dei-li»
O
„Ik heb altijd gedacht: je bent
nog jong, accepteren ze je als
sledt-n^f1106 Pcrsonee!-
dut^Snhl,cr-rondded<!rti<:.
dusEn, uit de mond van de
saxenman sprekend: Het
chef-koks of dergelijke flinc
hes hier. We zijn allermalle-
woon gastheren".
