Neem eens 'n
agent in huis
SeJiatjes waren liet, allemaal 1
Op de bres voor
gez ©ndlieidsteêt
Oma Bernard en haar agenten
scholen
Op twee
wielen
g Gemeenschap ruimt
I geschiedwerkjes op
Weggelopen
Twee gouden
echtparen
inbraken in
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1977
MAAGZWEER
OPSPOREN
Boot gestolen
Inbrekers
lichten ruit
uit sponning
Vereniging
Voorkomen
is Beter:
VT>,SC/WW 3
De baas van het Schiedamse
politiekorps zit met de lumlen
in het dunnende haar. Er is
maar één probleem dat ik niet
kan oplossen, zegt hij. Wat de
brave commissaris Cees van
der Haagen dan zo dwars zit?
De huisvesting van zijn jongste
bedienden: agenten die koud
van de politieschool komen, in
Schiedam aan de slag gaan,
maar nergens onderdak kunnen
krijgen. Een hotelletje is te
duur, de schaarse mogelijkhe
den tot inwoning meestaai ook,
want een beginnend agent ver
dient geen vorstelijk salaris.
„Pensionhoudsters zijn een uit
stervend ras", is hem verteld
cn ook uit ervaring weet de
commissaris dat kamers moei
lijk te vinden zijn.
„Een zorgelijke toestand. Ik
krijg er grijze haren van, want
hoe brengen we die jonge agen
ten onder? ïk zoek vergeefs
naar passende pensions", ver
zucht Van der Haagen, Want
voor agenten gelden speciale
voorwaarden: zij draaien onre
gelmatige diensten en komen
dus op de gekste tijden thuis
eten, vaak zijn het knulten van
negentien, twintig die niet het
volle pond aan huur kunnen
betalen, en voorts verdient
geen aanbeveling - omdat zij
een naam hoog moeten houden
dat zij hun intrek nemen bij
een gezin wahr jongedames met
vrije opvattingen rondlopen.
De laatste mogelijkheid is een
woninkje huren, desnoods sa
men met een collega, en de
huurprjs delen - maar de
wachtlijst is al zo treurig lang,
zegt de commissaris. En daar
om hoopt hij op hulp uit de
burgerij. Wie wil onze agenten
een goede kamer verhuren?
Van der Haagen zal dolblij zijn
met een telefoontje.
Als oma. van veel agenten gaat zij door het leven.
Mevrouw D. C. Bernard-Torenvlïet grinnikt erom.
„De mensen vroegen mij wel eens: ben jij niet
bang? Maar dan zei ik, ik heb boven pistolen
liggen. Want daar sliepen de jongens. Sommigen
zijn nog steeds hier bij de Schiedamse politie.
Enkelen zijn zelfs bij mij uitgetrouwd".
Over een paar maanden wordt
weduwe Bernard zevenenze
ventig jaar, Vanaf het begin
van de jaren zestig krijgt 2ij
oom agent over de vloer. „Al
vijftien jaar. Ja, ik was alleen
en wilde iets om handen heb-
'beo. Toen zette ik een adver-
lentie. En zo is het begonnen.
Tot januari heb ik het gedaan.
Een stuk of twintig agenten
hebben bij mij ingewoond.
Voor de gezelligheid deed ik
het, want stuk voor stuk wa
ren het schatjes hoor. Maar
pas ben ik verhuisd, hè, en
moest ik ermee ophouden. Nu
heb ik te weinig ruimte. Eigen
lijk spijt het mij wel hoor, aan
éen kant".
Een groot deel van haar leven
heeft mevrouw Bernard in de
Fultonstraat gewoond. Num
mer 5c. In het oosten van de
stad. Een huis met twee ver
diepingen, twee trappen, en
daarvoor voelde ze zich te oud
worden. „Bovendien ging de
straat achteruit", zegt zij. Op
18 januari verhuisde zij naar
de vijftiende verdieping van
de Beethovenflat in Groe-
noord. Mooi uitzicht, een lift,
maar te weinig kamers. „Ik
kan die jongens moeilijk in
dat hok stoppen" zegt zij, wij
zend naar een klein kamertje.
„Peet was de laatste, die ik
had. Stereo-apparatuur en zo
had hij, dat kon nooit in dat
hok hier. Nou, het speet hem
geweldig, dat hij niet mee kon.
Nu woont hij in bij mensen in
de Nassaulaan".
Ruimtegebrek als oorzaak van
sluiting van een „politiepen-
Jammer voor pension
houdster Bernard, jammer
voor begir. aende agenten die
Schiedam heeft uitverkoren,
jammer ook voor commissaris
door
Kor Kegel
Van der Haagen. In het bijzijn
van zijn twee hoofdinspec
teurs, Diek van der Veen en
Peter Broeders, keek hij deze
week met een gezicht alsof hij
een maagzweer had. Hij kan
zijn dakloze werknemers
moeilijk in de cel laten over
nachten, kamers tegen redelij
ke huur kan hij niet vinden.
..Er zijn wel dames, die heb
ben m de loop der jaren meer
dan tien agenten in huis ge
had", 2ei hij, .maar zij worden
ook een dagje ouder en dan
raak je zo'n vast adres kwijt.
En nieuwe pensions zijn zo
ontzettend moeilijk !e vinden.
Een misdaad is geen pro
bleem, maar dit...."
Waarop Van der Haagen met
dankbaarheid terugblikte naar
de Fulton-tijd, waarin vrouwe
Bernard twee van haar ka
mers afstond aan jonge poli
tiemannen, aan de Hermandad
die haar Heilig was, in het
begin tegen honderd gulden
per maand, op het laatst tegen
„ruim drieëneenhalf". Maar
inclusief gebruik van telefoon,
voeding, wassen, bed opma
ken, en noem maar op, want
dal deed mevrouw Bernard al
lemaal. „Gewoon, voor de ge
zelligheid. En echt, het waren
zulke leuke jongens, aUe-aUe-
maal", vindt zij.
Mevrouw Bernard, de oma van de politie
„Ik ken hen nog zo opnoe
men", zegt zij. „De eerste was
Piet Torensma. die is nu briga
dier in Tic!. En dan waren er
Dick Hoek, Bert van Zon,
Henk Visser, Martm, die zijn
nog bij de Schiedamse politie,
de anderen verhuisden bijna
allemaal naar andere plaatsen.
Wim Bruins, Ben Meershoek.
Ja, die Ben, dat was ook zon
malle eppic, die had een veel
te grote pet en als hij lag te
slapen, dan ging die deken
helemaal zo!" - zij maakt met
haar handen een op- en neer
gaand gebaar - „Een keer ging
ik weg, naar mijn dochter in
Amsterdam waar ik wei eens
bleef en dan pasten de jongens
op mijn huis, en tegen Ben zei
ik toen die kip kan je opeten,
maar van die bal gehakt blijf
je af! Maar ik kwam terug, en
die bal was op. hoor Hij had
zich zo flauw gevoeld... Lief,
he'*"
Die Ben. dat was net zo'n gek
kerd als Max en Peter, maakt
zij duidelijk ..Buitenbeentjes.
Dat was zo'n merkwaardig
stel' In Rotterdam hebben zij
nu een eigen huis. dat vonden
zij op den duur toch fijner,
maar wat waren die bijzonder.
Zo een vreemd stel maakte tk
nog nooit mee. Ach, wanneer
ik toch aan die tijden terug
denk, krijg ik heimwee. Soms
was het nier net een cafetaria.
Middenin de nacht kwamen
bij mij eens drie agenten: me
vrouw, ach. kunt u ons heel
misschien helpen? Wij kunnen
geen slaapplaats vinden, ik
hoop dat u «en bed voor ons
hebt'"
Plezier om toen, spijt omdat
zij nu de politie mist, maar
berustend cn wetend dat het
léven plezierig te maken is,
zegt zij „De een stapte onder
de douche en de ander stak
zijn hoofd onder de wasbak.
En de derde stond dan te trap
pelen van ongeduld. Want re
ken maar, dat zij schoon op
hun werk moesten verschij-
Nog steeds zeggen ze omaatje tegen mij, hoor". [Foto: Ed leijten). nen, hoor!"
Vlaardtngen Een aantal Vlaar-
dingse scholen heeft in nacht
van maandag op dinsdag onge
wenst bezoek gehad. In een
school aan de Van Hogendorp-
laan wordt een potje met vijf
tien gulden vermist De breek-
sehade aan de deuren is echter
aanzienlijk meer. Ook bij de
LTS aan de Deltaweg werd in
gebroken. Daar wordt echter
niets vermist, we! liepen de
deuren een schade op van drie
honderd gulden. Uit een school
aan de Korenhoenlaan werden
cassettes ter waarde van
125,ontvreemd.
Na een afwezigheid van enkele
weken bemerkte de 81-jarige
mevrouw N. uit de Soendalaan
bij haar thuiskomst dat er was
ingebroken. Zij mist twee zil
veren kandelaars, een antieke
koperen samovar en wat geld
uit een teiefoonpotje. De inbre
kers verschaften zich toegang
tot de woning door het slot van
de achterdeur te forceren.
Schiedam Hjj heeft de
fiets maar genomen. Want
op het moment dat hij m
2ijn auto wilde stappen,
ontdekte kraanmachinist
A. J. M. H. (35), bij zijn
woning op de Kerkweg dat
beide voorwielen weg wa
ren. Gestolen. De waarde
van de autowielen is in to
taal honderdtachtig gulden.
„Artsen en dokters? Die wonen in
de betere buurten, m grote
riante woningen. Kijk, die ge
neesheren hebben op zo'n ma
nier geen of nauwelijks contact
met hun patiënten en dat is
bepaald geen ideale situatie.
Die dokters krijgen mensen te
behandelen, die „iets" hebbea
Ze helpen die mensen wel,
maar door het geringe contact
met de patiënt komen ze er
bijna nooit achter wat de oo-
zaak van dat „iets" ts".
In een sober ingerichte kamer in
het Weeshuis tn Vlaardingen
vertellen Karin van Heyningen
en Machtetd Comelisse over
hun onvrede met de huidige
toestanden in de gezondheids
zorg. Het liefst zou het tweetal
de hele boel „omgooien", want
- zo vinden zij - dat is hard
nodig.
Karin en Machteld zijn beiden
nauw betrokken bij de Vereni
ging Voorkomen is Beter
(VVIB). Deze vereniging kreeg
anderhalve week geleden haar
drieduizendste lid in Vlaardin
gen. Over het hele land telt de
WIB nu al zo'n half miljoen
leden. Dat aantal is niet gering,
zeker gezien het feit dat de
vereniging pas anderhalf jaar
geleden werd opgericht Wat
wil de WIB nu eigenlijk? Ka
rin van Héywngen: „Het punt
waar het om draait is dat iede
reen m welke leeftijdsgroep
dan ook het recht moet krijgen
om jaarlijks een gezondheid-
stest te ondergaan. Zo'n jaar
lijkse nakijkbeurt is enorm be
langrijk. Momenteel gaat men
alleen naar de dokter als er iets
aan de hand is. Wij vinden juist
dat je ook wel eens naar de
dokter kan zonder dat er iets
aan de hand is. Gewoon voor
een gedegen onderzoek".
Machteld Comelisse illustreert dit
Karin van Heyniogen
aan de hand van een passend
voorbeeld: „Je koopt een auto,
je rijdt hem eerst voorzichtig
in. Na verloop van tijd heeft hij
zoveel kilometer gereden, dat je
denkt ,Jkom, ik breng m'n auto
naar de garage voor een onder
houdsbeurt". Wie vindt dat te
genwoordig nog abnormaal?
Niemand. De reden waarom
mensen hun auto naar de gara
ge brengen is vaak een brokje
onzekerheid. Er mankeert ogen
schijnlijk niks aan, maar toch
laat je dat ding helemaal nakij
ken. Vaak luidt de conclusie na
een tienduizend-kilometerbeurt,
dat hier en daar een kleinigheid
moet v/orden verholpen. Ook
komt het voor dat een auto
helemaal niet meer veilig is en
dan mag je van geluk spreken
dat het mankement nog bijtijds
verholpen kan worden".
„Zo'n gezondheidstest", vertelt
Machteld, „kan je goed vergelij
ken met een tienduizend-kiio-
meterbeurt. Ook bij een ge-
zondheidstest komen altijd wel
enige „mankementen" aan het
licht Als ze op tijd gesignaleerd
worden, kan je ze allicht voor
komen. Vandaar ook onze
naam: Voorkomen is beter".
De gezondheidstest van de VVTB
moet tenminste bestaan uit: het
meten van de bloeddruk; een
bloedonderzoek; het maken van
een ECG (Electro Cardiogram)
voor het opsporen van hart- en
vaatziekten, ook problemen m
de lever of nieren kunnen zo
door
Kees Jonkei
worden opgespoord; röntgenfo
to's voor het mogelijke ontdek
ken van borstkanker, longkan
ker en andere longziektes; uit-
strijkjes voor het ontdekken
van baarmoederhalskanker; het
onderzoeken van de urine voor
het opsporen van suiker en in
fecties aan de urinewegen; een
algemeen lichamelijk onder
zoek; en ten slotte het verbete
ren van het onderzoek bij zui
gelingen en kleuters.
Karin van Heyningen: „Het is
vaak bedroevend als je ziet dat
elk jaar duizenden mensen ster
ven aan hart- en vaatziekten,
borstkanker, longkanker, baar
moederhalskanker, en nog an
dere ziekten, omdat zij met tij
dig worden ontdekt. De mensen
van de WIB kunnen daar geen
vrede mee hebben, omdat de
vakbekwaamheid van de artsen
en de kwaliteit van de techni
sche apparatuur zó goed zijn,
dat ontzettend veel van boven
genoemde ziekten in een heel
vroeg stadium kunnen worden
gesignaleerd. Staatssecretaris
voor volksgezondheid Hendriks
heeft bijna drie miljoen uitge
trokken voor het onderzoek
naar baarmoederhalskanker.
Volgens Hendriks zou een on
derzoek onder alle vrouwen inj
de leeftijd van 35 tot 55 jaarj
vijftien miljoen gaan kosten, j
Hij is nu tot de conclusie geko-j
men, dat in drie jaar tijd de}
helft van dit aantal vrouwenj
onderzocht kan worden. Qpj
zich is dat natuurlijk wel aar-j
dig, maar het is nog lang niet i
zoals wij het zouden willen zien.
Wij willen namelijk èlk jaar een
test voor èike vrouw". Een
steekproef heeft uitgewezen dat
m Nederland achtduizend vrou
wen rondlopen met aanleg voor
baarmoederhalskanker. Mach
teld Comelisse: „Je weet hoe
veel gevallen er zijn, maar je
weet niet waar! Trouwens baar
moederhalskanker is slechts
één van die kwalen, die de be
volking bedreigen. De VVIB is
opgericht voor alle ziekten. In
Nederland wordt zeventien mil
jard uitgegeven aan de volksge
zondheid. Slechts vijf miljoen
hiervan wordt gebruikt voor
preventie. Dat is belachelijk".
Lid worden van de WIB kan
iedereen. Voor een rijksdaalder
wordt een ieder genoteerd. Een
briefje naar Zaagmolendrift 35
b in Rotterdam is voldoende.
Ook bij het clubhuis „De Ha
ven" aan het Weeshuisplein kan
men hiervoor terecht.
Hoe willen jullie bereiken, dat de
jaarlijkse gezondheidstest kan-
worden ingevoerd Machteld en
Karin: „We moeten 2oveel mo
gelijk leden zien te knjgen. De
ze leden kunnen ons hopelijk
helpen bij het inzamelen van
meuwe gegevens, die voor ons
de weg vrij maken om de jaar
lijkse gezondheidstest te verwe
zenlijken".
fÜ Uit de stofnesten van het rommelzolder! je van de Schiedam-
se Gemeenschap is een schal van grote historische waarde
opgegraven. Een rijkdom aan gegevens over de 702-jarige
stad, over het ontstaan ervan, over do groei en bloei, haar
cultuur, haar burgerij door de eeuwen heen, kortom, gege
id vens onmisbaar voor wie zich Schledamofiel noemt - en
sf dat lag totaal vergeten achter de voorgevel van het Prove-
as niershuis, recht boven het informatiecentrum van de VW
e= die haar behuizing met de SG deelt. Hoe dook de Gemeen-
schap dat geschiedkundige bezit op? Welnu, directeur Ruud
|H Pillard en de zijnen begonnen reeds me! de voorjaars-
schoonmaak- Tot de zwabber op stapels papier stootte.
=S Tientallen exemplaren trof men aan van het unieke tijd-
schrift, dat de SG liet verschijnen van 1 maart 1349 tot
m november 1971. En in al die afleveringen, pakweg tien per
jaar kwamen er uit, staat feitelijk alles over Schiodam -
bijna evenveel als gemeente-archivaris Aart C. do Voogd
van der Slraaten uit zijn blote hoofd over de stad weet
te vertellen! Maar toch wil de culturele stichting de bladen
kwijt, vanwege gebrek aan ruimte, en daarom liggen alle
2= afleveringen te koop. Voor twee kwartjes per nummer, maar
=H voor twee tientjes per Ingebonden Jaargang. Dat laatste is
we! duur maar dat komt, volgens informatrlce Petra van
de Drift, door de hoge kosten van het inbinden. Op het
kantoor van de SG/WV ligt een (ijst ter jnzage, die aangeeft
v/elke onderwerpen in welke afleveringen aan de orde
komen. De voorraad la groot, maar niet onuitputtelijk. Dus
wie het eerst.....
Voor de derde maal binnen een
half jaar is de 12-jarige Cecilia
Celesta Herter uït Schiedam
van huis weggelopen. Be politie
verzoekt opsporing van het
b.I.o.-scholiertje.
Men vermoedt dat het meisje
van het Cornelia Zantenplein
in Groenoord in de buurt van
Schiedam rondzwerft. Vermoe
delijk brengt zij de nachten
door in kelders van flatgebou
wen.
Haar signalement luidt: lang
1,50 meter, tenger postuur en
lang zwart kroeshaar dat zij in
een paardestaart draagt.
Iedereen die inlichtingen over
Cecilia kan verstrekken wordt
verzocht contact op te nemen
met de politie in Schiedam (te
lefoon 260780) of de politie in
eigen woon- of verblijfplaats.
Vlaardingen Vanaf de Oostha-
venkade in Vlaardingen is een
trailer met een vijf meter lange
polyester motorboot gestolen.
De totale waarde bedraagt on
geveer 34.000 gulden. De poli
tie van Vlaardingen verzoekt
een ieder die inlichtingen kan
geven zich bij haar te melden.
Maassluis Twee Maassluise
echtparen vieren vandaag hun
vijftigjarig huwelijksfeest Het
zijn de heer en mevrouw Van
der Lee en het echtpaar Van
der Vlugt. Zij hebben vandaag
bezoek gehad van burgemees
tersvrouw C. van Dijke-van
Dijk, die namens het gemeente
bestuur de gelukwensen en de
gebruikelijke attenties heeft
aangeboden.
Morgenavond is er van zeven
tot negen uur gelegenheid
om het gouden bruidspaar Van
der Lee te feliciteren in het
Wapen van Maasluis, Wip I.
Schiedam Uit een kassa van
een levensmiddelenzaak in
Groenoord hebben inbrekers
930 gulden gestolen.
Bij de inbraak werd tevens een
zakrekenmachme ter waarde
van 60 gulden meegenomen.
Om de Vege winkel in het win
kelcentrum Prelude binnen te
komen hebben de daders een
ruit netjes uit de sponningen
gelicht, nadat zij eerst de stop
verf hadden verwijderd.
Bij kleuterschool Bernadette,
eveneens m Groenoord, waren
inbrekers minder voorzichtig.
Bij het schoolgebouw aan de
Eduard van Beinumiaan werd
een ruit ingeslagen. Uit diverse
lokalen werd m totaal een be
drag van 75 gulden gestolen.
