wam
He
omdergamg
He tekeningen
wan Rob zijn
met foto's
geniepigftteii
toon
beeld
JU© Taverbal naar
liet nieuwe seizoen
Lichtbak
€mmeert ©p let
sefeergu
selsMtter
em eesa
vol
Qranjeieiirflloii
stadioaa
VRIJDAG 22 JULI 1977
mm
sili
VD/SC/WW 5
Twintig uur werk aan één tekening
Het jongerencentrum De Tover
bal hoopt op de eerste zaterdag
van september met het nieuwe
seizoen te starten. Hoe dat ge
beurt is nog geheel onbekend,
„maar', zo Iaat Rob Eekman van
de Maassluise sociëteit alvast we
ten, „het wordt een spetterende
opening".
Door de bezoekers is reeds enige
tijd geleden een programma-
werkgroep samengesteld bestaan
de uit negen personen. Het ligt in
de bedoeling van de werkgroep
straks naast de zuiver recreatieve
happenings gedurende het week
einde de bezoekers ook meer on
derwerpen met een zekere inhoud
voor te schotelen. Zo denkt men
aan het organiseren van een
maand met klassieke muziek en
het laten optreden van een vor
mingstheatergroep. Verder zal ge
start worden met cursussen. Daar
wordt momenteel de creativiteits-
ruimte voor verbouwd. Onder
handelingen zijn gaande met
mensen, die kunnen optreden als
cursusleider voor fotografie (er
komt een doka), volksdansen, pot
tenbakken en meer.
Samenstelling Chris van Bremen
telefoon 010-352066.
Als het een beetje meezit, dan
hangt er binnen afzienbare tijd
een nieuwe lichtbak voor de pas
sage, waarop de films vermeld
worden, die in de Schiedamse
bioscoop draaien.
Sinds 1975 hangt de huidige licht
bak er zo gezegd als Jan Sahe bij.
Het GEB keurde de electnsche
installatie af en de /etters waren
bij de brand van drie jaar gele
den verdwenen. Inmiddels is op
dracht aan gemeentewerken ge
geven voor de vervaardiging van
een nieuwe bak. Straks zien de
Schiedammers dus vanuit de ver
te weer of zij voor een avondje
film m hun eigen gemeente te
recht kunnen.
Hein de Ligt uit Umuiden geeft
vanavond een concert op het
Oranje-camllon m de toren van
de Grote Kerk m Vlaardingen.
Het programma ziet er als volgt
uit.
Inleiding, lied en fuga over
„Wie dat zichzelf verheft tenet"
Leen 't Hart
Variaties over een Fries volk
sliedje Piet Post
Hemony Suite Albert de Klerk
prelude
etude
sicdiano
toccata
Sweelmck-fantasie Albert de
Kler*c
lie Sonatine voor beiaard
Sjef van Balkom
andante allegretto
adagio
allegro
andante
Lied. variaties, fugato en koraal
Willem Vogel
(Wij moeten Gode zingen)
Wohi mir, dass ich Jcsus hafce
J.S Bach bew. Chris Bos.
De tentoonstelling van amateuris
tische kunstbeoefenaars in het
Maassluise museum is een groot
succes. Waren er bij de opening
zo'n honderdzeventig aanwezigen,
de amateurs hebben gedurende
de eerste week van de expositie
bepaald niet aan belangstelling te
klagen. Het gemiddelde bezoe
kersaantal per dag heeft zich ver
dubbeld. In totaal zijn er 103
verschillende werken te zien van
zo'n vijftig inzenders. Om nu eens
de mens achter het meest begaaf
de werk voor het voetlicht te
plaatsen was voor ons een onmo
gelijke zaak. De kwaliteit van de
inzendingen is namelijk om zo te
zeggen van opmerkelijke huisvlijt
tot aardig artistiek. De keus, die
we hier op Rob Schra laten vallen
is daarom verre van objectief.
Zijn „Victor Hugo" en „zelfpor
tret" trokken niet meer dan ge
voelsmatig onze aandacht zonder
verder serieus op de kwaliteit van
andere inzendingen goed te let
ten.
„Het ajn niet meer dan werkstuk
jes, die als aanloop dienen om mij
in het schilderen te bekwamen",
zegt de 2S-jarige Rob Schra over
zijn twee inzendingen. Het is voor
de eerste keer, dat hij iets van
zijn werk tentoonstelt Thuis
heeft hij nog meer. Zo hangt er
aan de muur van de zijkamer een
hele reeks van portretten, die hij
in de loop van zo'n drie jaar
vervaardigde. Allemaal op dezelf
de speciale manier vervaardigd,
waar een tekenvel voor werd ge
bruikt, de stift van een có ate pot
lood en de toppen van Robs vin
gers. Bij zijn latere werken is
namelijk geen potlod bij te pas
gekomen. Al her zwart is er met
de vingers op gebracht De fijn
gemaakte shft van de potloden
strijkt hij op het papier uit en
met een eenvoudig gommetje
worden de tinten weer opgehaald,
„Eerst was ik meer dan dertig
uur bezig aan één portret", vertelt
Rob Schra. „Na verloop van tijd
dan merk je dat je vooruit gaat
Nu heb ik aan een uurtje of
twintig voldoende. Bovendien, en
daar gaat het 'em meer om, weet
ik nu veel beter van te voren wat
het precies gaat worden". Om
zijn modellen niet gedurende vele
uren te laten poseren maakt Rob,
die zijn brood als electriden ver
dient, foto's vooraf.
Het verschil tussen zijn werk en
de gemaakte foto's is bij het ge
staag gevorderde kunde van Rob
Schra's tekenwerk steeds gerin
ger geworden. Zo kon onze foto
graaf Ed Leyten bij het zien van
de portretten pas overtuigd wor
den dat er geen gebruik was ge
maakt van bepaalde chemische
procedeeen na het zelf gevoeld te
hebben waarbij inderdaad de
zwarte poeder van de potloodstif-
ten op zijn vingers zat Ook bij
het museum vroeg de conservator
of het geen foto's betrof.
Als dat net een zwart-wit foto is»
waarom besteedt hij er rfan zo
veel tijd aan?
„Mijn eerste streven is te werken
naar de kwaliteit van een echte
foto. Als dat lukt, dan heb je juist
nog veel meer mogelijkheden.
„En hij geeft voorbeelden: „Zo
vroegen kennissen mij van twee
foto's één tekening te maken. Op
de ene foto stond namelijk de
bruid lek op, en op de andere de
bruidegom. Zo kon ik hun een op
een foto lijkende tekening geven
waarbij ze er allebei het beste op
stonden. Een andere keer vroeg
de weduwe van een vermoorde
taxichauffeur mij een tekening te
maken van haar echtgenoot Ze
had nog een oude foto van hem
waarop hij met een kuif stond
afgebeeld en verschillende foto's
van hem als voetballer Van die
verschillende platen maakte ik
toen weer één".
„Maar het uiteindelijke doel van
mijn werk is toch om weer te
gaan schilderen. Enige vorm van
opleiding heb ik er nooit m ge
had. Met mijn lts-diploma kon ik
vroeger niet naar de academie
dus moet ik me er zelf in bekwa
men en dat doe ik op deze wijze.
Verder heb ik nogal wat boeken
gekocht over schilders en hun
werk. Als enig voorbeeld heb ik
Rembrandt", lacht de Maassluise
kunstbeoefenaar „Hij werkte met
de lichtval op zijn werken links
boven omdat vandaar het licht
door het zolderraam in zijn ate
lier op zijn doeken vieL Nou, zo
werk ik ook".
Om ooit zijn geld als beroepsman
op deze wijze te verdienen is mis
schien wel zijn stille wens, hij ziet
het in de praktijk eenter met
zitten „Hoe zou dat kunnen",
vraagt hij zich af. Als ik aan éen
zo'n tekeningetje al twintig uur
werk heb, dan moet ik daar im
mers een kapitaal voor vragen?
Wel zou ik dan meer tijd hebben
voor het werk. Nu moet het alle
maal in de vnje uurtjes gebeuren.
Nee, ik zie het als een mooie
hobby, meer is met haalbaar",
zegt hij bescheiden.
pel®
Schiedam
Passage Theater
Dagelijks om 19 en 21.30
uur:
TWO MINUTE WAR
NING (12)
Dagelijks om 34 uur:
WALT DISNEY'S
SNEEUWWITJE EN DE
ZEVEN DWERGEN
Passage Bio
Dagelijks 19 en 21.30
uur:
COUSIN, COUSINE (12)
Dagelijks om 14 uur:
DUNDEE KLUMFEN
In bet bedenken van grote en
kleine rampen is Hollywood on
stuitbaar. Eén schietgrage
scherpschutter boven het uitsla
genbord In een stadion in Los
Angelos met negentigduizend be
zoekers is ook xo'n ramp.
Er staat een grote wedstrijd op
het programma m een kruising
tussen voetbal en rugby van Bal
timore en Los Angelos en miljoe
nen raken als sportverd waasden
volkomen boven hun theewater.
Tot de wapenmaniak zijn vizier
instelt, het drama op het gras niet
meer telt en plaats maakt voor
het drama van het regelrechte
lijfsbehoud. Eén grote paniek die
meer slachtoffers kost dan één
schutter ooit op de korrel kan
nemen.
De film van Larry Peerce, „Two
minute waming", ls zoals men
begrijpt, vooral een producent©-
nondememing. één organisatie-
karwei, een klus, die met Ameri
kaans elan is uitgevoerd en op
dat punt kan men zeker bewon
dering hebben voor deze film, die
enorm veel in beweging heeft
moeten brengen om het realis
tisch te laten lijken
De opnamen tijdens een werkelij
ke wedstrijd eerst van de grimmi
ge helden met vierkante schou
ders duwend en kleunend, daarna
het invul werk voor het schietdra-
ma. Pierce heeft dat heel aanne
melijk voor elkaar gekregen. De
film begint met de opnamen van
een leeg stadion en men maakt
dan kennis met allerhande perso
nen, een gokker, die met een for
se inzet ook zijn bestaan op het
spel zet, een kibbelend paar, een
jonge familie met twee lastige
zoontjes, de figuren kortom, die
een kardinale rol gaan spelen in
de tragedie. Via de televisiecame
ra's heeft men de wapenm&niak
al vroeg in de gaten, maar onder
leiding van de politiemannen
Chariton Heston en de wat onrus
tiger John Cassavetes probeert
men allereerst een paniek onder
de grote massa to schouwers te
voorkomen. In de laatste minuten
van de match is dat onbegonnen
werk. De spanning is goed opge
bouwd in het verhaal, dat ook de
gebruikelijke ciiché's voor lief
neemt „Het zijn maar trein ver
nielers" gaat in dit geval als con
clusie niet op, maar het overgrote
deel van de Amerikanen die de
heksenketel in het stadion aan-
nchten zijn per auto gearriveerd.
Het zijn net foto's
Een man en een vrouw wor
den elk hun wettige weder
helft ontrouw en beginnen met
elkaar heel openlijk een vrolij
ke zorgeloze verhouding. Het
thema van een film om met
een prettig gevoel uit te ko
men. Dat is dan ook het geval
bij „Cousm Cousïne", de wee-
de lange film van. de Franse
regisseur Jean-Charles Tachel-
la.
Een veelzijdig man: begon als
journalist, werd filmcriticus,
ging scenario's schrijven, later
ook voor televisie en toneel en
ging tenslotte regisseren. Een
ma.i, die het leven van veel
kanten heeft bekeken, en die
daardoor een gezonde hekel
heeft gekregen aan geniepig
heid, hypocrisie en slinkse be
driegen;, Eigenschappen, die
m deze film dan ook flink op
de hak genomen worden. Dat
gebeurt op een diepgaande,
soms komische manier.
Het verhaal van dertigjarige,
getrouwde Marthe (Mane-
Chnsune Barrault) en haar
eveneens door het huwelijk ge
bonden partner Ludovic (Vic
tor Lanoux) speelt zich af te
gen de achtergrond van een
burgerlijke Franse familie, die
de regelmatig afspelende
hoogtepunten als trouwpartij
en en begrafenissen nodig
heeft als uitlaatkleppen van
vrolijkheid en agressie. Mart
he en Ludovic zien elkaar voor
het eerst op zo'n huwelijks
feest, waar ze zojuist neef en
nicht geworden zijn. Tijdens
de bruiloft vermaken hun we
derzijdse echtgenoten zich met
elkaar en wordt de basis ge
legd voor hun verhouding. Die
ontwikkelt zich gestaag, heel
eenvoudig en plezierig, zonder
geheimzinnigheid. De gelieven
hebben mets te verbergen,
maar dat is iets wat hun
zelf pas werkelijke ontrouw
echtgenoten razend maakt
Beide achterblijvers gaan er
dan ook aan kapot terwijl
Marthe en Ludovic dolgeluk
kig blijven.
TacheSla is erin geslaagd om
het goed en het kwaad op een
met ai te harde manier tegen
over elkaar te zetten. Ook in
de hypocriete familie komen
personen voor, die sympathie
afdwingen: Met name de moe
der van Marthe en de zeven
tienjarige dochter van Ludovic
geven een extra tegenwicht
aan de kwade wereld. Mis
schien had juist de rol van dit
meisje in het geheel wat meer
moeten worden uitgediept,
maar er blijft toch een degelij
ke film over, met een moderne
menselijke moraal en een ty
pisch fijne Franse sfeer.
