„Als het niet moet ga Ik hier niet vandaan"
Bergerbuurt:
'n uniek stukje
Schiedam
j| Wastobbe
Oma Burger is ruim halve eeuw poortbewoonster
VRIJDAG 23 SEPTEMBER 1977
toen weer helemaal bo
venop geholpen. Ja, een
prima kerel en nog komt
Foto's:
Theo Böhmers
hij nog wel eens bij mij
als het beslist noodzake
lijk is".
Huur
Als we haar vragen of
ze de huur van deze wo
ning wel op kan bren
gen zegt ze lachend; „Ik
ben bier begonnen met
een huur van twee gul
den en veertig cent per
week. Nu moet ik al vijf
gulden en vijfentachtig
cent betalen. Maar ja al
les is de laatste jaren
omhoog gegaan", zegt ze
ernstig.
„Ik heb nog een prettig
leven op mijn oude dag.
Door de jonge mensen
om je heen blijft je op
gewekt. Ze noemen zij
Eerst heeft ze er twee
jaar alleen gewoond
daarna is zij in het hu
welijk getreden met
Arie Burger, die vorig
jaar óp 74-jarige leeftijd
is overleden.
Mevrouw Burger heeft
in deze kleine woning
twee dochters grootge-
t bracht; „Ja wij sliepen
vroeger hier met zijn
f vieren", ze wijst op het
j? keukentje dat vroeger
j de bedstee was. „In geen
van de dertien woningen
1 v is er meer een bedstee,
■p'we hebben er allemaal
i; ons keukentje van ge-
ii maakt".
Wat er nog wel is over-
gebleven van vroeger is
de afgesleten muur bij
de deurpost „Hier sle-
pen we vroeger de mes-
sen en dat ging prima
op die IJsselsteentjes".
Oma Burger krijgt er
steeds meer plezier in
nog eens uitvoerig
fa over vroeger te praten.
*%,Toen ik nog vijgezel
was, woonden hier bij-
na allemaal alleenstaan
de juffrouwen", gaat ze
verder, „Ik weet het al-
vlemaal nog heel goed.
-Sien Metten bijvoor
beeld die ging vaak uit
bakeren. Maar haar da
gelijkse werk was het
stoppen van sokken
voor de broeders in het
klooster aan de Waran
de.
Maartj e Timmermans
die waste voor de rijke
buiten dikwijls te barbe-
cuën met de hele ploeg.
Ik doe dan gewoon mee.
Alleen als het een uur of.
tien is, stop ik er mee
want ik ga niet te laat
naar bed".
Oma Burger is nog best
ter been, „maar als het
straks niet meer gaat
dan ga ik ook graag
naar een bejaardente
huis want daar zorgen
'ze ook goed voor je
hoor".
De jonge gezinnen vin
den dat oma Burger er
gewoon bij hoort, zij is
uiteindelijk de oudste
bewoonster, ook in ja
ren. „Ik heb veel steun
van die jonge mensen.
Vroeger was ik de jong
ste en toen kreeg ik op
mijn beurt weer steun
van de ouderen. Het is
hier een voorbeeld hoe
jonge mensen omgaan
met bejaarden". Na het
overlijden van haar oud
ste dochter heeft me
vrouw Burger last ge
had van zenuwziekte.
„Dokter Pol heeft mij er
allemaal oma en dat
waardeer ik".
In de Bergerbuurt is het
reusachtig stil en nie
mand heeft dan ook last
van het verkeer. „Ja sla
pen kan je hier hoor,
ook rust is belangrijk
vooral als je de zeventig
gepasseerd bent".
Als we oma Burger vra
gen of ze de goeie ouwe
tijd van vroeger nog te
rug wil, moet ze even
nadenken. Opeens zegt
ze dan: „Ik heb een leu
ke jeugd gehad. Altijd
hard moeten werken
maar dan ga je niet
dood van. De sfeer is nu
wel wat anders, er is wel
wat verschil, maar de.
jeugdige mensen hier
zijn toch ook gezellig.
Jan en Bertha, Arie en
Loes, Gerard en Marja,
Marinus, Jan en Anne-
marie, noem maar op
het zijn allemaal gewel
dige buren. Ik heb bier
altijd prettig gewoond
en zolang als het niet
moet, ga ik hier niet
vandaan".
lui en bracht het dan
met de kruiwagen bij
haar cliënten. Ja hét
mooiste was, ze gebruik
te mijn wastobbe. Ik
had het voorrecht een
wastobbe te bezitten en
de hele buurt maakte
daar gebruik van. Ja
een wastobbe was toen
tertijd een weelde".
Nog een sigaretje opste
kend zegt oma Burger
dan fel: „Maak er maar
een leuk verhaal van
want er zijn er ook nog
wel die nog leven. De
heer en mevrouw
Noordijk bijvoorbeeld
die hebben hier ook zo'n
vijftig jaar gewoond.
Dat waren ontzettend
leuke buren en erg lieve
mensen. Ze wonen nu in
het Schiedamse Sint Ja
cobs Gasthuis".
Dan komt de tegenwoor
dige tijd aan de orde.
Oma Burger is graag ge
zien bij de jonge buurt
bewoners, „Ik wordt
overal bij gehaald en
dat vind ik hartstikke
leuk. 's Zomers zitten ze
Overzicht van de knusse Bergerbuurt.
De Bergerbuurt. Een typisch oud stukje
Schiedam waarvan veie geboren en ge
togen Schiedammers zeggen zo ze
van het bestaan afweten bestaat dat
buurtje nog en wonen daar dan nog
mensen? Jazeker. In het hofje achter de
Lange Nieuwsiraat liggen dertien knusse
woninkjes die zo'n tweehonderd jaar ge
leden werden gebouwd". Het verhaal
gaat dat de huisjes vroeger dienst heb
ben gedaan als koeienstallen. De huisjes
zijn vooral bij jonge Schiedamse stelle
tjes in trek en niet alleen vanwege de
lage huur, maar ook omdat iedereen
elkaar kent. De jonge mensen hebben
de huisjes omgetoverd in ware paleisjes
waar ze terecht trots op zijn.
Onder de bewoners bevindt zich slechts
één oudgediende: oma Burger die maan
dag 74 jaar jong is geworden. Zij voelt
zich prima tussen de „poortbewoners"
en zolang haar gezondheid het toelaat
blijft zij er wonen. Na enig aandringen
is zij bereid iets over het hofje te vertel
len en wie kan djt beter dan zij? Oma
Burger woont per slot ai meer dan vijftig
jaar in het unieke hofje.
„Ik blijf mé jong voe
len, zolang ik nog tus
sen de jonge mensen
woon", zegt mevrouw
Marie Burger van der
Sande, (74) als we bij
haar op bezoek komen
om eens te praten over
één van de oudste buur
ten van Schiedam: de
„Bergerbuurt". In het
begin vindt oma Burger
het maar eng, maar in
de loop van het gesprek
krijgt ze er toeh wel
„gein" in zoals ze het
zelf noemt Eenmaal op
gang, wordt het steeds
moeilijker haar woor
denstroom te onderbre
ken. Marie Burger-van
der Sande woont iii de
Lange Nieuwstraat 149.
„Met een klein achtje er
achter", zegt ze ondeu
gend, „dat betekent
acht hoog".
Oma Bur
ger liet spe
ciaal haar
beste stoei
buiten zetten
om te pose
ren.-^
Waar vroeger de bedstee was is nu een keukentje.
a De poort
waar de be
woners hun
bijnaam van
poortbewo
ners aan te
danken heb
ben.
